Τρ. Σπανός Περί βιβλίου και βιβιοθηκών

100 βιβλία σε ένα 20ήμερο δάνεισε η βιβλιοθήκη Γυμνασίου-Λυκείου Σούρπης

Αφορμή για το άρθρο στάθηκαν δύο γεγονότα της τοπικής μας πολιτιστικής επικαιρότητας, που σχετίζονται με τον χώρο του βιβλίου.

Η παρουσίαση καταρχάς του νέου παιδικού διηγήματος του Διονύση Λεϊμονή «Ο Θαλασσοσφυριχτής», στον τόπο μου στη Σούρπη την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2020 και επίσης η ονοματοδοσία δύο ημέρες πριν, την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου, της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Αλμυρού «Στέφανος Κομμητάς».

Στο Δημοτικό σχολείο της Σούρπης το βράδυ της Κυριακής 17 παιδιά του σχολείου  παρουσίασαν άψογα θεατρικό δρώμενο στηριγμένο στον «Θαλασσοσφυριχτή» και ακολούθως ο συγγραφέας, συνάδελφος φιλόλογος, συνομίλησε πρωτότυπα, απλά ,με τα παιδιά για το διήγημα του, που διαδραματίζεται στη λιμνοθαλάσσα της πατρίδος του, του Αιτωλικού, της «μικρής Βενετίας» της Ελλάδος. Σε ερώτηση του κοινού που γέμισε την αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου και  αφορούσε  την βιβλιοφιλία στη χώρα μας, ο Δ. Λεϊμονής μας μετέφερε μια στιχομυθία του με έναν γονιό, σε μια άλλη παρουσίαση βιβλίου του. Πως μπορώ, ρώτησε ο γονέας, να φέρω το παιδί μου κοντά στο βιβλίο και πολύ απλά ο συγγραφέας απάντησε: εσείς διαβάζετε; -όχι δυστυχώς ούτε εφημερίδα.

Ο κόσμος του βιβλίου είναι γοητευτικός αρκεί να υπάρχει για το παιδί, τον έφηβο, το παράδειγμα από το σπίτι ή από το σχολείο, θα σχολιάσω ως εκπαιδευτικός. Στον τόπο μου ευτυχώς πολλές φορές ο Πολιτιστικός σύλλογος μας έχει γνωρίσει σημαντικούς συγγραφείς και τα βιβλία τους, Κώστα Ακρίβο, Δημητρή Χατζή, Κατίνα Τέντα, Απόστολο Σάντα, Βίκτωρα Κοντονάτσιο, Χρυσούλα Κοντογεωργάκη, Στέφανο Σταμέλο, αναφέρω ενδεικτικά μερικούς.

 Όσον αναφορά την ονοματοδοσία της Δημοτικής βιβλιοθήκης την περασμένη εβδομάδα με λαμπρή τελετή, η κεντρική βιβλιοθήκη του τόπου μας ήρθε πάλι στην επικαιρότητα με την ονομασία του κορυφαίου Διδασκάλου του Γένους από τους Κωφούς του Αλμυρού, Στέφανου Κομμητά. Του δασκάλου και λογίου, που τα βιβλία του αποτέλεσαν τα πρώτα σχολικά εγχειρίδια για τα  δημοτικά σχολεία της ελεύθερης πλέον Ελλάδος, μετά το 1830.

Με μια ανάλογη όμορφη τελετή πριν μερικά χρόνια, που ακόμη την θυμάμαι χαρακτηριστικά, έγιναν τα εγκαίνια της Βιβλιοθήκης με προσκεκλημένη την σπουδαία συγγραφέα Άλκη Ζέη.

Ωστόσο όσες φορές έχω επισκεφθεί  τον όμορφα δομημένο και φιλόξενο χώρο της Δημοτικής βιβλιοθήκης, μόνο τους υπαλλήλους βλέπω, ίσως να έχει μια μικρή επισκεψιμότητα, αλλά σίγουρα δεν επιτελεί τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε, με όραμα και προοπτική.

Μακάρι σε συνεργασία με τα σχολεία, με τους τοπικούς συγγραφείς, με προγράμματα φιλοαναγνωσίας, όπως αυτά που μας παρουσίασε ο Διονύσης Λεϊμονής το βράδυ της Κυριακής στη Σούρπη, η Δημοτική Βιβλιοθήκη να αποκτήσει ζωντάνια και να αποτελέσει μια «κυψέλη» πολιτισμού.

Άλλωστε δόξα τω Θεώ έχουμε πολλούς συγχρόνους συγγραφείς στο τόπο μας, με αξιολογότατα βιβλία, που μπορούν, θέλω να πιστεύω, να στηρίξουν μια τέτοια προσπάθεια, διηγηματογράφους, ποιητές, ιστορικούς ερευνητές, χρονογράφους κ.ά.

Αναφέρω ενδεικτικά Χρύσα Μαρδάκη, Λίνα Φυτιλή, Κατίνα Τέντα, Γιώργος Τσιντσίνης, Βίκτωρ Κοντονάτσιος, Χρυσούλα Κοντογεωργάκη, Γιώργος Τσολάκης, Ελένη Δημητρίου, Δημήτρης Τσούτσιας, Χρήστος Τρικαλινός, Κώστας Γκουντάρας, π. Γεώργιος Γιαννιός, Λίτσα Λαγγούρα, Χαρούλα Μιχαλακοπούλου, Κατερίνα Ξυνού, Αλέξανδρος Νίκας, ο γράφων. «Οι καιροί ου μενετοί» για το βιβλίο σήμερα, σε ελεύθερη απόδοση η Θουκιδίδεια ρήση: ο καιρός δεν περιμένει, ήρθε η ώρα να δράσουμε.

Τουλάχιστον στο σχολείο μου, το Γυμνάσιο–Λύκειο Σούρπης, ήρθε ένα ενθαρρυντικό, απρόσμενο, μήνυμα, η νέα, ανανεωμένη βιβιλιοθήκη, που ξεκίνησε από των Τριών Ιεραρχών και μετά, ήδη απέδωσε καρπούς, 100 και πλέον βιβλία έχουν δανεισθεί και διαβασθεί από τους μαθητές μας, μέσα σε ένα 20ήμερο.