Κυριακή των Αγίων Πάντων – Κήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

«Ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί  οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος»

Κυριακή των Αγίων Πάντων, σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί και οι Ορθόδοξοι χριστιανοί βρισκόμαστε στις Εκκλησίες μας για να τους τιμήσουμε. Γιατί η γιορτή αυτή είναι μια τιμητική παρουσίαση και τιμητική πρόσκληση. Τιμητική παρουσίαση των αφανών ηρώων της πίστεώς μας και των άγνωστων αθλητών της αγιότητας. Και τιμητική πρόσκληση προς όλους εμάς ν’
ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο των αγίων για να συμπεριληφθούμε κι εμείς στη δική τους κοινωνία, την κοινωνία των αγίων.

Αυτά τα κρυμμένα διαμάντια, τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Πρόκειται για τους Προφήτες, τους Αποστόλους, τους Μάρτυρες, τους Ομολογητές, τους Οσίους, τους Πατέρες και Ιεράρχες. Όλους, όσοι αφοσιώθηκαν στο Θεό και ακολούθησαν κατά πάντα το Άγιο Θέλημά Του. Είναι οι «απλανείς αστέρες» που λάμπουν στο νοερό στερέωμα της Εκκλησίας. Είναι τα «αμάραντα άνθη», που σκορπίζουν παντού το πνευματικό άρωμα της αρετής και της αγιότητας. Είναι οι άνθρωποι που έκαμαν ουρανό τη γη και εμιμήθησαν σ’ όλα τον Κύριο. Το παράδειγμά τους ταυτίζεται κατά τρόπο δυναμικό και στα όσα λεει και το ιερό Ευαγγέλιο της γιορτής τους. «Ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού», μας λέει, «και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος». Σ’ αυτά τα λίγα λόγια
περιέχεται θεωρητικά και πρακτικά η αγιότητα που μας ζητά ο Κύριος. Εύλογο, λοιπόν και εύκαιρο είναι, ο λόγος μας σήμερα να στραφεί στην αγιότητα, στον τύπο, δηλαδή, του αληθινού πιστού, του άξιου μαθητή του Χριστού.

Άξιοι μαθητές του Χριστού, σύμφωνα με τα πιο πάνω, είναι όλοι εκείνοι που Τον αγαπούν περισσότερο από κάθε τι άλλο, σ’ αυτό εδώ τον κόσμο. Είναι αυτοί που η καρδιά τους φλέγεται κυριολεκτικά από την Θεία αγάπη. Αυτοί που είναι έτοιμοι να θυσιάσουν για τον Θεό και πλούτη και ηδονές και αξιώματα. Αυτοί που αγωνίζονται να εφαρμόσουν πάντοτε τις εντολές του Θεού (Ιωάν. ΙΔ ́21). Αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο, παρά μόνο στο πως να αρέσουν στον Κύριο (Α ́Κορ. Ζ ́32). Αυτοί που δεν διστάζουν να φθάσουν ακόμα μέχρι και τον θάνατο.
Για την αγάπη τους αυτή, όλοι οι άγιοι που γιορτάζουν σήμερα έχυσαν αυτό τούτο το αίμα τους. Και στη χορεία αυτή δεν ήταν μόνο οι μάρτυρες, αλλά και οι μοναχοί και ασκητές, που θυσιάστηκαν για τον Χριστό. Ήταν ακόμα αξιωματούχοι της πολιτείας, επιστήμονες, οικογενειάρχες και απλοί πολίτες. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, μορφωμένοι και μή. Όλοι αυτοί δεν επηρεάσθησαν από καμιά βιοτική μέριμνα και ασχολία. Ο Ιησούς ήταν γι’ αυτούς το παν. Ήταν η πίστη τους, η ζωή τους και το αγαλλίαμά τους.

Γι’ αυτό και η αγάπη προς το Χριστό, δεν θα πρέπει να είναι ένας στείρος μονόπλευρος συναισθηματισμός. Ο Κύριος, μας ζητά να Τον αγαπούμε με όλες τις δυνάμεις της ψυχής μας. Και η αγάπη μας αυτή θα πρέπει να μεταμορφώνει κάθε μας σκέψη και επιθυμία και πράξη και κίνηση. Κάθε τι να είναι απαύγασμα αυτής της αγάπης σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Έτσι, αν πράγματι είμαστε άξιοι μαθητές του Χριστού, θα πρέπει οπουδήποτε ευρεθούμε να ομολογούμε την αγάπη μας προς Εκείνο. Δεν αρκεί μόνο να σκεπτόμαστε με πόθο τον Ιησού, αλλά να δίνουμε και με την μαρτυρία μας την πίστη και την αφοσίωσή μας προς Αυτόν. Να μη υπολογίζουμε κόπους και μόχθους, δυσκολίες, αντιδράσεις και απειλές, αξιώματα και τιμές. Κανένα πρόσωπο ή πράγμα να μη μπορεί να μας αφαιρέσει την αγάπη μας προς τον Χριστό. Γιατί αν λείπει αυτή η μαρτυρία και αναπουσιάζει αυτή η ομολογία, είναι αμφίβολο αν υπάρχει αληθινή αγάπη προς τον Χριστό. Θα υπάρχει απλώς ένας συναισθηματικός καρπός, χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα και περιεχόμενο. «Όταν η καρδιά του ανθρώπου», μας λεει ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος, «αιχμαλωτισθεί από αγάπη για το Χριστό, τότε όλες οι ομορφιές του κόσμου του φαίνονται μηδαμινές».

Το παράδειγμα αυτό των Αγίων, το τόσο δυναμικό και ηρωϊκό, θα πρέπει να μας εμπνεύσει, ώστε να παύσουμε να παρουσιαζόμαστε σαν κρυπτοχριστιανοί. Δεν χωρεί καμιά δικαιολογία να κλεινόμαστε στον εαυτό μας και να μένουμε αφωνότεροι ιχθύος, όσοι τουλάχιστον γνωρίσαμε και γνωρίζουμε τη Χάρη του Θεού και την αλήθεια του Ευαγγελίου. Οι άγιοι δεν αρκούντο μόνο σε μια μυστική και κρυφή αγάπη προς τον Χριστό. Οι άγιοι προκειμένου να βαστάσουν το όνομά Του, δεν υπολόγιζαν τίποτε. Οι Άγιοι Πάντες αγάπησαν δυνατά και πάνω απ’ όλα τον Θεό. Κι έζησαν με Αυτόν και γι’ Αυτόν. Τον λάτρεψαν ασίγαστα και τα έδωσαν όλα για την αγάπη Του. Πολλοί απ’ αυτούς άφησαν και γονείς και περιουσίες και σταδιοδρομία και αφιερώθηκαν ολοκληρωτικά στην άγια ζωή τους και την απέραντη αγάπη τους προς τον Κύριο και Θεό μας.

Ο Κύριος Ιησούς θέλει τους οπαδούς Του γενναίους, δυνατούς και ηρωϊκούς. Θέλει η πίστη των χριστιανών να είναι ισχυρή και να εκδηλώνεται και φανερώνεται με παρρησία και θάρρος. Δηλαδή, να έχουμε το θάρρος να φανερώνουμε αυτό που πιστεύουμε στο περιβάλλον μας και να μη συμβιβαζόμαστε με τη γενική νοοτροπία. Αλλά και με την τιμιότητά μας και ακεραιότητά μας και με την ειλικρίνεια και την σταθερότητα και με τη σεμνή εμφάνισή μας και με τα αγνά λόγια μας να φανερώνουμε ότι οδηγός της ζωής μας είναι μόνο ο Χριστός και κανείς άλλος. Μια τέτοια  ολοκληρωμένη και αμετακίνητη πίστη θα πρέπει να αποκτήσουμε όλοι μας. Χωρίς ολιγοπιστίες, δισταγμούς, αμφιβολίες και δειλίες. Και τότε να είμαστε βέβαιοι ότι θα αλλάξει η ζωή μας. Δεν θα βουλιάζουμε πλέον μέσα στις τρικυμίες των λογισμών μας, αλλά θα προχωρούμε πάνω από τα κύματα σταθερά και αταλάντευτα ώστε να τους μιμηθούμε. Γιατί χωρίς ακλόνητη πίστη στη θεότητα του Ιησού Χριστού σωτηρία δεν υπάρχει.

Αδελφοί μου! Σήμερα θαυμάζουμε τους απανταχού της οικουμένης Αγίους, τους πιστούς φίλους του Κυρίου, που ακτινοβολούν και λάμπουν σαν «αστέρες απλανείς» της Εκκλησίας. Η αγιότητα και η δόξα που εκείνοι κατέκτησαν, δεν αποκτήθηκε χωρίς κόπους. Ήταν καρπός συνεχών αγώνων με την σύμπραξη και της Θείας Χάριτος. Αν, επομένως, θέλουμε κι’ εμείς να βρεθούμε κάποτε κοντά τους, θα πρέπει ν’ αγαπήσουμε περισσότερο από κάθε τί άλλο τον Κύριο και να μετανοήσουμε. Γιατί μόνο με την ειλικρινή μετάνοια μπορούμε να γίνουμε μιμητές του Θεού στην αγιότητα και κληρονόμοι στην ουράνια δόξα και λαμπρότητα. Ας εργαστούμε, λοιπόν και ας αγωνιστούμε να την πετύχουμε.