Επιστολή Χρήστου Μπόπη για την Όθρυ

Από τον κο Χρήστο Μπόπη λάβαμε και δημοσιεύουμε την ακόλουθη επιστολή σχετικά με το βουνό της Όθρυος:

Πώς να νοιαστείς για τα βουνά όταν δεν έχεις πάει; (Εξάλλου πέφτουν λίγο μακριά από την περιουσία σου).

Από παλιά η σχέση των μικροαστών που αποτελούν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού με τα βουνά ήταν ανύπαρκτη. Μόνο ορισμένοι «περίεργοι», «παράξενοι» γυρνούσαν στα βουνά είτε μόνοι είτε με παρέα. Και να τους γίνεται το παντοτινό ερώτημα: τί σ’ αρέσει και πηγαίνεις στις ερημιές των βουνών;

Τώρα που η Όθρυς πάει να γίνει ένα τουλάχιστον αισθητικό έκτρωμα, ο λαός του Αλμυρού και των χωριών της Όθρυος διαμαρτύρεται και σωστά. Αρμόδιοι για να απαντήσουν για την αρνητική επίδραση των ανεμογεννητριών στο περιβάλλον της Όθρυος είναι οι μη «στρατευμένοι» επιστήμονες. Το σίγουρο για μένα είναι ότι όταν θα έρθουν οι ανεμογεννήτριες, θα φύγουν τα ζώα.

Όμως όταν τοποθετούμαστε σε μια κατάσταση, πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας σε σχέση με αυτό που κριτικάρουμε. Και γίνομαι πιο σαφής και προλαβαίνω τον αναγνώστη ότι αυτό δεν αφορά όλους τους συμμετέχοντες σ’ αυτές τις ομάδες. Διαμαρτύρονται οι μελισσοκόμοι οι οποίοι πολλοί απ’ αυτούς τις χαλασμένες κυψέλες αντί να τις μεταφέρουν στην πόλη, τις πετάνε σε κάποια ρεματιά. Διαμαρτύρονται οι κτηνοτρόφοι οι οποίοι τα τσουβάλια των ζωοτροφών, τα πετάνε στα ρέματα της Όθρυος. Διαμαρτύρονται οι κυνηγοί οι οποίοι κάθε Κυριακή τους καφέδες και τα μπουκάλια, τα πετάνε δίπλα από τον δρόμο μαζί και τα κουτιά από τα φυσίγγια.

Διαμαρτύρεται ο απλός πολίτης της περιοχής του Αλμυρού που πάει την Κυριακή στο Πετροκάναλο για κοψίδια και φεύγοντας αφήνει αποφάγια, σακούλες και μπύρες. Και έρχομαι στις ευθύνες του Κράτους. Γύρω στο 2010 κάποια εταιρεία είχε στήσει μεταλλικούς πυλώνες με ανεμομετρητές στην κορυφή του Πήλιουρα και από το Γκιούζι με σκοπό την εγκατάσταση ανεμογεννητριών.  Όταν η επένδυση δεν προχώρησε, οι μεταλλικοί πυλώνες ύψους 40 μέτρων με το χρόνο έπεσαν. Μαζί με τις ξύλινες μεγάλες καρούλες των συρματόσχοινων ήταν πεσμένες κάτω στο έδαφος.

Επειδή θέλω να είμαι ακριβής, μέχρι το 2015 που κάθε Κυριακή ανέβαινα στην Όθρυ ήταν εκεί και ρωτάω: Δεν υπάρχει αρμόδια κρατική Αρχή να υποχρεώσει την εταιρεία να μαζέψει τα άχρηστα παλιοσίδερα που πιθανώς είναι ακόμη στις πλαγιές της Όθρυος; Και ένα δεύτερο θέμα: ο δρόμος λίγο πιο πάνω από τους Κωφούς για το μνημείο έχει χαλάσει. φέρνοντας μάλιστα στο φως τον αιώνιο πονηρό Έλληνα εργολάβο ο οποίος είχε στρώσει άσφαλτο με πάχος ούτε καν δύο πόντους.

Η ομορφιά γύρω σου είναι δωρεάν, αρκεί να μπορείς να τη δεις!

     Χρήστος Μπόπης του Γεωργίου