Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη, έκδοση 26/8/23

Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης όπως δημοσιεύθηκε στον “Λαό” της 26ης Αυγούστου 2023.

Θα δοκιμάσω το χαλβά
γιατί έχω κάθε λόγο.
Θα κάνω τον ανήξερο
με τον διαβητολόγο.

Ξημερώνει το πιο χαρμόσυνο Σαββατοκύριακο της χρονιάς για τον Αλμυρό, την περιοχή του και τους Αλμυριώτες. Αν ο καιρός βοηθήσει αναμένεται η κοσμοσυρροή από κάθε γωνιά της κεντρικής Ελλάδας. Κι επειδή αναμένεται και μεγάλη έκτασης εκλογότσαρκα των υποψηφίων, «βαστάτε, Τούρκοι, τ’ άρματα»….

Χαιρετούρες, ρεβεράντζες, κολακείες και κατά συνθήκη ψεματάκια θα κυριαρχήσουν, αλλά τι τον νοιάζει τον κοσμάκη; Αρκεί να περάσει καλά… Άλλωστε όλοι και όλες καταλαβαίνουν ότι έξω από το χώρο του παζαριού, την οχλοβοή, τα φώτα και τη γιορταστική ατμόσφαιρα,  στη γωνιά περιμένει (ανυπόμονο θα έλεγα) το μαγγανοπήγαδο της όχι και πολύ ευχάριστης καθημερινότητας. Το μέλλον, κοντινό ή όχι, δεν έχει ποτέ μπέσα, αλλά δεν έχουμε λόγο να μαραζώνουμε προκαταβολικά για κάτι τέτοιο. Σωστά;

Μαθαίνω ότι κάποιοι επισκέπτες της εμποροπανήγυρης δεν αγοράζουν το χαλβά με το κιλό, αλλά με το …ταψί. Κύριε των δυνάμεων….

Τι τις ήθελες, βρε Ευλαμπία, τις λαχανί σαγιονάρες, τις παζαριώτικες; Δεν πιστεύω ότι και τα βρακιά που πήρες είναι λαχανί; Αυτό το εκλεπτυσμένο σου γούστο, θα με σκοτώσει τελικά…

Τελικά ποιος δαίμονας λυσσομανάει και φέτος ώστε να μη μείνει τίποτε άκαυτο στην Πατρίδα μας; Πέρα από τους μύριους κινδύνους που διατρέχουν οι ανθρώπινες ζωές, όταν παλεύουν να δαμάσουν τις πύρινες λαίλαπες, να σώσουν τις περιουσίες τους κτλ., οι ζημιές στο αγροτικό κεφάλαιο, το δασικό μας πλούτο, τη χλωρίδα και την πανίδα είναι ανυπολόγιστες και χειροτερεύουν διαρκώς τη συνολική εικόνα. Δεν είναι υπερβολικό να λέμε το «κάθε πέρσι και καλύτερα με τις πυρκαγιές».

Με πόνο ψυχής φαντάζομαι πόσο πολύ άραγε οι κτηνοτρόφοι μας είναι δεμένοι με τα κοπάδια τους… Κάποιοι κάηκαν μέσα στις φωτιές, περισσότεροι τραυματίστηκαν στις προσπάθειες τους να τα σώσουν. Κρίμα, πολύ κρίμα, αλλά όχι άδικο. Απόλυτα κατανοητό.

Η Νέμεσις του Περιβάλλοντος είναι σαν να προετοιμάζει το έδαφος, σε κάθε γωνιά της Ελληνικής γης, για να γίνει …μπουρλότο. Και γίνεται πολύ εύκολα, με καύσωνες και ισχυρά μελτέμια, σ’ ένα κοκτέιλ ολέθρου, που συχνά φαντάζει να μην έχει φρένο και όρια. Και μη μου πείτε ότι «παντού στον πλανήτη τα ίδια και χειρότερα γίνονται…. Ακόμη χειρότερα, θα απαντούσα. Φοβάμαι ότι κάπου εδώ κοντά (χρονικά εννοώ) ο πλανήτης, η φύση μας δεν θα έχει τρόπους και δυνάμεις για να αντικαταστήσει τις ζημιές. Και τότε τι θα αναγκαστούμε να κάνουμε;

Αντί για δέντρα, φυτά, τροφές και λουλούδια μήπως θα «φυτέψουμε» τα …κινητά μας τηλέφωνα; Ή μήπως θα αναλάβει «υπεργολαβίες» η …τεχνητή νοημοσύνη; Ήδη φέτος από τους πάγκους των μανάβικων και των λαϊκών αγορών εξαφανίστηκαν τα …φασολάκια. Θα μου πεις «σιγά το πράγμα»… Μα, από κάπου αρχίζει πάντοτε το κακό… Οι κλιματικές «ανισορροπίες» χάλασαν φέτος πολλές σοδιές σε φρούτα και λαχανικά. Στην ελιά η κατάσταση είναι δραματική. Σε πολλά λιόδεντρα δεν υπάρχει ούτε ένας καρπός. Χωρίς στάρι και λάδι, τι θα τρώμε, αν συνεχιστεί και ενταθεί αυτό το κακό;

Μην τολμήσετε να πείτε ότι το Περιβάλλον της Γης δεν μας προειδοποίησε για την καταστροφή που επέρχεται. Το 1987 στην Ελλάδα είχαμε 4 χιλιάδες νεκρούς από θερμοπληξία.

Δυστυχώς, για πολλούς από μας …πέρα βρέχει. Καρφωνόμαστε στο χαζοκούτι για να δούμε αν «η μαμά μου μαγειρεύει καλύτερα από τη δική σου», ας πούμε. Μα, τι να μαγειρέψει; Ήδη τα φασολάκια μας τελείωσαν σχεδόν.

Άσε το άλλο…. Ουρές ολόκληρες στα αστυνομικά τμήματα για να προλάβουμε –λέει- να ανανεώσουμε τις ταυτότητες παλαιού τύπου και να αποφύγουμε –πάλι λέει- τις νέες, που έχουν τσιπάκι, παρέμβαση εξωγήινων, διαβολικά δήθεν 666 και του …«γνωστού όπισθεν» τα εννιάμερα. Ήμαρτον, Κύριε δηλαδή…

Φαντάζεστε ερωτικό διάλογο στο εγγύς μέλλον, του τύπου:

-Θα με παντρευτείς;

-Τί ταυτότητα έχεις; Παλαιού ή νέου τύπου;

-Τι σε νοιάζει; Έτσι κι αλλιώς, αν προχωρήσουμε, έχω σκοπό να παραβιάσω την ιδιωτικότητά σου.

-Κι αν δεν μ’ αρέσει;

-Έχω και κότερο, πάμε νια βόλτα;

Φασολάκια έχετε στον κήπο σας;

Κάτι λίγα… Αλλά πώς θα τα φάμε; Αλάδωτα;

-Έλα μου ντε… Χωρίζουμε λοιπόν… Θα προτιμήσω να συνάψω ερωτική σχέση με κανένα μανάβη ή κτηνοτρόφο (απ’ αυτούς που θα επιζήσουν μετά τις φωτιές).

Λόγω της παράνομης φυλάκισης του Βορειοηπειρώτη Μπελέρη, δημάρχου Χιμάρας, με «δράστη» τον καουμπόη των Τιράνων Έντι Ράμα και την παρέα του, ο Μητσοτάκης δεν κάλεσε τον Αλβανό στο «τσιμπούσι» με τους άλλους ηγέτες των δυτικών Βαλκανίων, που δόθηκε πρόσφατα στο Μέγαρο Μαξίμου, παρουσία και της ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι, ο αποσυνάγωγος άρχισε να καταπίνει …μπακακάκια του στυλ «αφήστε τον να ορκιστεί» και μετά το πήρε πίσω, προφανώς γιατί του τράβηξε το αυτί ο εξ ανατολών αγάς. (Η συνέχεια στην επόμενη έκδοση – δεν προλαβαίνω πλήρως τη σχετική εξέλιξη).

Εδώ, βρε χαυταλεύρα, δεν φοβηθήκαμε τον Ερντογάν, θα φοβηθούμε τώρα την …ουρά του;

Αξιόπιστες εμφανίσεις και οι προκρίσεις των περισσότερων Ελληνικών ομάδων ποδοσφαίρου στα κύπελλα Ευρώπης ίσως ερμηνεύονται σαν συνέχεια της περσινής χρονιάς, που απολαύσαμε το καλύτερο πρωτάθλημα των τελευταίων δεκαετιών στη χώρα μας. Ο ανταγωνισμός σίγουρα ανεβάζει το γενικότερο επίπεδο, φέρνει χρήμα στα ταμεία των εμπλεκόμενων ομάδων και ανεβάζει τη γενικότερη βαθμολογία της Ελλάδας. Η πιο επική πορεία πρέπει να θεωρείται της ΑΕΚ, μετά την παράνομη «εισβολή» στη χώρα των νεοναζί χούλιγκαν των Κροατών και τα γνωστά επεισόδια που προκάλεσαν το φόνο του άτυχου Μιχάλη. Και αυτή η πρόκριση των κιτρινόμαυρων Αετών (που ειδικά στον πρώτο αγώνα άλωσαν το Ζάγκρεμπ) είναι το καλύτερο «μνημόσυνο» στη μνήμη του άτυχου παλικαριού. Μακάρι αυτή η ποιότητα να έχει διάρκεια και νέες επιτυχίες.

Τρελές κονομισιές και φέτος με τον τουρισμό στην Ελλάδα… Αυτό το γαλανό «χωράφι» βγάζει συνεχώς χρυσάφι. Ευτυχώς… Και οι ξένοι λένε τα καλύτερα λόγια όταν αναφέρονται στις συμπεριφορές του λαού μας. Άρα κάτι καλό κάνουμε κι εμείς. Κάτι προσφέρει ο καθένας μας.

Ομάδα οπαδών άλλης Ελληνικής ομάδας οδήγησαν -και καθοδήγησαν γενικά- τους Κροάτες νεοναζί να επιτεθούν στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Ε, καλά… Η ιστορία με τους κατά καιρούς Εφιάλτες είναι πολύ παλιά, όσο και κάποιοι προδότες, σκατόψυχοι ή ανεγκέφαλοι.

Επτά παιδάκια στο Κογκό, ηλικίας ενός έως πέντε ετών, απανθρακώθηκαν προσπαθώντας να γλιτώσουν απροστάτευτα από μια φονική πυρκαγιά… Στο Κογκό, ε;… Α, πέφτει πολύ μακριά από μας… (Ενός έως πέντε ετών…. Θεέ μου, πόσο ακόμη θα μας αντέχεις;)

Άλλος ένας δημόσιος κίνδυνος, ένας 87χρονος που οδηγούσε το ΙΧ του παρέσυρε και σκότωσε ένα 40χρονο, που οδηγούσε το αναπηρικό αμαξίδιο του, έχοντας στην αγκαλιά του τα δυο σκυλάκια του. Τι θα γίνει, βρε ανίκανοι μπαρμπάδες; Λυσσάξατε να οδηγείτε μέχρι θανάτου (συχνά το θάνατο των άλλων, των αθώων);

Κάτι ύποπτο δεν σας «μυρίζει» με τις μεγάλες πυρκαγιές στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης; Δεν είναι προφανές ότι κάποιοι γείτονες φθονούν την αλματώδη ανάπτυξη της συγκεκριμένης περιοχής; Αν πείτε όχι, αφήστε εμένα τουλάχιστον να είμαι καχύποπτος… (Είχα γράψει το σχόλιο, όταν έμαθα ότι στην περιοχή του Έβρου κάνει σχετικές έρευνες και κλιμάκιο της ΕΥΠ – Εύλογο…).

Η γυναίκα – θρύλος του παγκόσμιου σινεμά, η γηραιά και απομονωμένη από χρόνια Μπριζίτ Μπαρντό, αναρωτήθηκε πρόσφατα «γιατί ασχολούνται ακόμη οι άνθρωποι μαζί της;» Κι εδώ στον Αλμυρό υπάρχουμε πολλοί και πολλές που αναρωτιόμαστε το ίδιο, βρε Μπριζίτ. Ασχολούνται με ό,τι μας αφορά, αλλά ΔΕΝ έπρεπε να τους αφορά. Τί τα θες- τί τα γυρεύεις; Κοσμάκος…

Αλήθεια, βρε αγόρια και κορίτσια (πάσης ηλικίας) βρίσκετε ποτέ την ευκαιρία να μιλήσετε με τον εαυτό σας; Στα ίσα όμως… Όχι με πονηριές, προσποιήσεις, κολακείες κτλ. Αν μη τι άλλο, θα έχετε την ευκαιρία να …γνωριστείτε μ’ έναν άγνωστο. Αξίζει τον κόπο…

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι ερημίτες είναι -κατά κανόνα- σοφοί.

Ε, ψιτ…. Εσείς που μόλις γυρίσατε από τις διακοπές σας, μην αρχίζετε τώρα την κλάψα… Το ξέρατε εκ των προτέρων ότι αφήσατε πίσω οικογενειακούς και ατομικούς λογαριασμούς που εκκρεμούν και πρέπει άμεσα να πληρώσετε. (Μετά τη μέθη ο πονοκέφαλος – Λυπάμαι).

Εδώ φτάσαμε; Στο «πυρ, γυνή και θάλασσα»; Και καλά η γυνή (σταθερός …μπελάς), αλλά για τη θάλασσα πρέπει τουλάχιστον να ξέρεις κολύμπι. Όσο για το πυρ; Έχει καταντήσει εξώτερο.