Μαρτυρίες κατοίκων από το καμένο Χοροστάσι – Καταγγελίες για αδιαφορία

Ομάδα κατοίκων από το Χοροστάσι Πλατάνου του Δήμου Αλμυρού, ήρθε σήμερα στα γραφεία μας, με το αίτημα να δημοσιοποιήσουμε στοιχεία για την πυρκαγιά από την οποία θρηνούμε μια ζωή.

Μεταφέρουμε τις καταγγελίες τους όπως μας της αφηγήθηκαν:

“Δέκα περίπου μέρες πριν την φωτιά, είχα καταγγείλλει στον Δήμο Αλμυρού, επίσημα, την κατάσταση από ελαιοπερίβολο το οποίο έχουν παρατήσει εδώ και χρόνια και όπου τα αγριόχορτα ανταγωνίζονταν στο ύψος τα δέντρα… Λίγες μέρες νωρίτερα κάτοικος της περιοχής, είχε φέρει στην τοπική εφημερίδα σχετικό κείμενο για την αδιαφορία για τον οικισμό μας. Στο μεσοδιάστημα, δεν λήφθηκε καμία μέριμνα. Ήμουν μπροστά όταν κάηκε το τροχόσπιτο στο οποίο εγκλωβίστηκε η γυναίκα που έχασε τη ζωή της. Το τροχόσπιτο πήρε φωτιά από το θερμικό φορτίο που επιβαρύνθηκε από την φωτιά που έκαιγε ακαθάριστα οικόπεδα και σπίτια παρατημένα και με απεριποίητο-ακαθάριστο περιβάλλοντα χώρο.

Είναι πολλά τα γιατί που μας πνίγουν. Κάποιοι πήραμε μήνυμα από το 112, κάποιοι όχι. Σε καμία περίπτωση δεν ήρθε κανείς να μας πει να εκκενώσουμε. Έγιναν κάποια τηλεφωνήματα, σε ορισμένους κατοίκους, αλλά όχι από επίσημα χείλη. Εκείνη τη στιγμή ο καθένας προσπαθούσε να σώσει την περιουσία του ή τη ζωή του. Πολλοί έφυγαν μέσα από τις φλόγες στον μοναδικό στρωμένο κάπως δρόμο. Γιατί δεν ήρθε αστυνομία, πυροσβεστική ή και Δήμος να ζητήσει την εκκένωση; Αδιαφορία, ατυχία ή στρατηγική; Δεν ξέρουμε τι να πιστέψουμε για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τον οικισμό μας. Ήμασταν χωρίς ρεύμα και νερό στην πιο δύσκολη στιγμή… παίρναμε νερό από τη θάλασσα και ρίχναμε στα σπίτια και τις αυλές.

Ακόμη και μετά την καταστροφή… ακόμη και μετά τον θάνατο της φίλης και γειτόνισσάς μας… εξακολουθούν να κωλυσιεργούν… Τα δέντρα στον κεντρικό δρόμο προς sovel έχουν καεί στη βάση τους και πέφτουν το ένα μετά το άλλο. Μέχρι στιγμής, περιμένουν να πέσουν και τα σπρώχνουν στην άκρη του δρόμου… Η κυκλοφορία εκεί γίνεται κανονικά… Πρέπει να κοπούν και να απομακρυνθούν άμεσα. Εκατοντάδες άνθρωποι πηγαίνουν από αυτό τον δρόμο στη δουλειά τους, καθημερινά. Επιτέλους, λίγο ενδιαφέρον, λίγη οργάνωση. Θα θρηνήσουμε θύματα. Εμείς τον οικισμό μας, στον οποίο υπάρχουν δεκάδες μόνιμοι κάτοικοι, δεν τον αφήνουμε… Ας μας κόψουν τα τέλη που δίνουμε, να τον φροντίσουμε μόνοι μας. Δεν περιμένουμε πλέον κανέναν.”

Στις φλόγες η sovel – Προς τη Σούρπη νέο μέτωπο της φωτιάς – Δύσκολη νύχτα για τη Μαγνησία