Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη – έκδοση 13/4/23

Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στον “Λαό” που κυκλοφόρησε στις 13 Απριλίου 2023.

«Αρνάκι άσπρο και παχύ»
σε ψήνουμε ή μας …ψήνεις;
Μας «έγδαραν» με τις τιμές
και σημασία δεν δίνεις.

Καλή Ανάσταση και χαρούμενη Λαμπρή στους αναγνώστες και τις αναγνώστριες, σε όλον τον κόσμο. Το κυρίαρχο μήνυμα της μεγάλης γιορτής είναι ότι η ζωή κέρδισε το θάνατο και ο ίδιος ο Θεός δεν θυσιάστηκε άδικα πάνω στο Σταυρό, παρά για να μας διδάξει ότι πρέπει να πιάσουμε το νόημα και πασίχαροι να γιορτάσουμε αυτό το θρίαμβο κι εμείς οι Έλληνες ξέρουμε να το κάνουμε με «έξω καρδιά», παραδοσιακά, με όλα τα έθιμά μας να συνομολογούν για κάτι τέτοιο. Αυτή η πάνδημη έξαρση χαράς είναι απαραίτητη, αλλά δεν περάσαμε και λίγες στεναχώριες, προβλήματα, δυσκολίες. Όμως το γιορτινό τραπέζι μας θα είναι γεμάτο, αρχοντικό, έστω για να ξεγελάσει για λίγο πίκρες και βάσανα. Ο Θεός ξέρει πάντοτε τι κάνει…. Μας δίνει ανάσες ζωογόνες και ευκαιρίες γλεντιού, χαράς και ξενοιασιάς. Εύχομαι και μακάρι έτσι να χαρούμε τη μεγάλη γιορτή.

Η ευλογημένη αυτή τη μέρα της Αγάπης μας θυμίζει το χρέος μας απέναντι στον συνάνθρωπο, ειδικότερα το φτωχό, τον ανήμπορο, τον μοναχικό της διπλανής πόρτας, εκείνον που δεν έχει κάποιον για να τσουγκρίσει ένα κόκκινο αυγό του, να πει το συγκινητικό «Χριστός Ανέστη-Αληθώς ο Κύριος». Πάντοτε πρέπει να θυμόμαστε το αξίωμα που λέει «χάρισε ένα Πάσχα σε κάποιον της φτώχιας και της ανάγκης κι ας μη νηστέψεις ποτέ». Αυτό αρκεί για να γλυκάνει και να ησυχάσει η ψυχή σου. Αρκεί ν΄ ανοίξουν οι ουρανοί και ν΄ ακουστούν πιο δυνατά τα πανηγυρικά σήμαντρα που διαλαλούν το υπέρτατο πανηγύρι.

Αφήστε πίσω σας τα μίση, τα πάθη, τις διαφορές που μας χωρίζουν και πιαστείτε σε «χορούς κυκλοτερούς» με τον γείτονα, το συγγενή, εκείνο που λογίζεται σαν αντίπαλος, σε μικρότητες ανάξιες με τον πλούτο της καρδιάς μας, της λογικής, της καλοσύνης. Η ζωή είναι λίγη και συχνά μίζερη και έχουμε τη χρυσή ευκαιρία ν’ αφήσουμε τη Λαμπρή να θρονιαστεί μέσα μας, όχι για δυο-τρεις μέρες, αλλά πάντοτε σαν καθημερινή πρακτικής στις σκέψεις και στις πράξεις μας. Μπορεί η πόρτα μας να ανοιχτή σε όλα τα σπίτια για να γιορτάσουμε, αλλά αν δεν ανοίξουμε τις ψυχές μας θα την κρατάνε …κλειδωμένη τα «βαριά σίδερα» του εγωισμού, της ζήλειας, της κακίας.

Ένα είναι σίγουρο: Ως λαός είμαστε ενωμένοι και αποφασισμένοι να γιορτάσουμε αρχοντικά το Πάσχα, τηρώντας πιστά τα έθιμα και τις παραδόσεις που τηρούσαμε ανέκαθεν. Άλλωστε αυτή η λαμπρή επανάληψη των ίδιων πάντοτε εθίμων είναι αυτή που πατροπαράδοτα δημιουργεί την παράδοση. Χρόνια πολλά και καλά λοιπόν…

Όσο τρέχει ο χρόνος προς τις εθνικές εκλογές, τόσο χτυπάει «κόκκινο» η προεκλογική αντιπαράθεση και δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει η παραμικρότερη «ανακωχή» μεταξύ των πολιτικών μας. Είναι βέβαιο ότι το δικό τους Πάσχα θα είναι μαύρο και αγχωμένο, πνιγμένο στο ψέμα και στην κομματική σκοπιμότητα, συχνά μακριά από τα πραγματικά προβλήματα της Πατρίδας και των απλών πολιτών. Και τελικά είναι μεγάλο λάθος του πολίτη να μην τσεκάρει τα ψέματα που λέγονται κατά την προεκλογική περίοδο. Και πολύ μεγαλύτερο λάθος να τα ξεχνάει μετά τις εκλογές. Τα στερεότυπα και οι κομματικές εμμονές του καθενός βλάπτουν την εθνική προσπάθεια (σε όποιον τομέα θέλεις) και δεν καλυτερεύουν τις ζωές μας. Γι’ αυτό και κάθε ψήφος είναι ίση μεν με των υπολοίπων, αλλά έχει τη δική της βαρύτητα στο συνολικό αποτέλεσμα.

Δεν ξέρω τα ποσοστά ανανέωσης που επιχειρούν στα ψηφοδέλτια τους τα άλλα Ελληνικά κόμματα, αλλά σύμφωνα με τη Νέα Δημοκρατία πιστεύω ότι είναι μια καλή αρχή το γεγονός ότι «το 50% του συνόλου των υποψηφίων της θα είναι νέα πρόσωπα, χωρίς συμμετοχή μέχρι σήμερα, στην κεντρική πολιτική σκηνή, διεκδικώντας για πρώτη φορά την ψήφο των Ελλήνων πολιτών, αλλά και την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού». Τέλος, όπως αναφέρει η ανακοίνωση που συνοδεύει τη δημοσιοποίηση των υποψηφίων, «η συμμετοχή των γυναικών στα ψηφοδέλτια ανέρχεται σε ποσοστό 42% και των ανδρών στο 58%. Ενώ ο μέσος όρος ηλικίας των νέων υποψηφίων είναι τα 44 έτη». Μακάρι η ανανέωση να είναι ίδια και περισσότερη σε όλη την πολιτική σκηνή, να αραιώνουν σιγά – σιγά και τα «βαρίδια» , οι …ισόβιοι βουλευτές και πολιτευτές. Με κάθε νέο υποψήφιο (ειδικά σε ηλικία) έχεις τουλάχιστον την ελπίδα ότι κάτι καλύτερο θα προκύψει στην πολιτική μας ζωή. Επομένως στους σταυρούς που δικαιούσαι να βάλεις στο ψηφοδέλτιο που θα επιλέξεις να ρίξεις στην κάλπη, «σταύρωσε» κι έναν – μια πρωτοεμφανιζόμενο(η). Με την ανανέωση, αν μη τι άλλο, ίσως «ξαναθυμηθούμε» ότι η πολιτική είναι προσφορά στους πολίτες και στην πατρίδα και όχι «επάγγελμα».

Είναι γνωστό το ευφυολόγημα ότι «η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήσουμε στους πολιτικούς». Το πνεύμα του είναι κατανοητό σε κάθε ευαίσθητο πολίτη. Όμως οι εκλογές δυστυχώς δεν είναι πεδίο άσκησης ευαισθησίας. Είναι μια εξόχως ρεαλιστική πράξη.» (Από την «Καθημερινή»). Οι αρχαίοι πάντως έλεγαν ότι τα πάντα είναι πολιτική, με την ευρύτερα έννοια βεβαίως…

Χαίρομαι κάθε φορά που βλέπω παλιούς γνωστούς και φίλους, άνδρες και γυναίκες, να χειρίζονται (έστω και κουτσά – στραβά) το ίντερνετ και να χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Θυμάμαι κάθε φορά τον Ασίμοφ (αν δεν κάνω λάθος), που πριν από κάποιες δεκαετίες είχε πει πως «οι αναλφάβητοι του 21ου αιώνα θα είναι εκείνοι που δεν θα ξέρουν να χειρίζονται ηλεκτρονικό υπολογιστή». Κι αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα για την εξέλιξη αυτής της νέας και επαινετής τεχνολογίας, που δεν πρέπει να τρομάζει τους αδαείς. Προσωπικά χειρίζομαι υπολογιστή από το 1990 και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Αντίθετα, έστω κι αν χρυσοπλήρωνα τότε κάθε μηχάνημα ή εξάρτημα, δούλεψα ευκολότερα και πιο σύγχρονα τις εκδόσεις κι «έβγαλα ψωμί» για να ζήσω την οικογένειά μου. Ολοένα και ανοίγονταν νέοι ορίζοντες γνώσης και ικανοτήτων διαρκώς μπροστά μου και συνεχίζουν… Τολμήστε… Οι υπολογιστές, τα σύγχρονα κινητά τηλέφωνα, τα τάμπλετ κτλ. δεν είναι πάντα ή μόνο …καταραμένα.

Στην εφηβεία μου, όταν άρχισα να επιδίδομαι στις πρώτες μου λογοτεχνικές μου απόπειρες, υπέγραφα με το ψευδώνυμο «Υάκινθος». Πού να φανταζόμουν όταν στα γεράματά μου αυτό το ψευδώνυμο θα κατέληγε σε …τρομοκρατική οργάνωση Πακιστανών; Ρεζίλι των σκυλιών γίναμε… (Τώρα δηλαδή θα πρέπει να υπογράφω σαν …Τζιχάντ;)

Κυρίως για λόγους υγείας ας αποφύγουμε τις υπερβολές στο εορταστικό φαγοπότι και καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο κόβιντ μπορεί να είναι σε ύφεση, αλλά δεν έφυγε, δεν εξοντώθηκε ακόμη. Το ίδιο ισχύει και για την εποχική γρίπη. Το ποτό και η μέθη που συνοδεύει την υπερβολή είναι το χειρότερο για όσους οδηγούν. Να μην ξεχνάμε ποτέ ότι δίπλα στο τιμόνι του μεθυσμένου κάθεται ο ίδιος ο Χάρος και καραδοκεί. Όχι μόνο για να βάλει σε κίνδυνο τον ίδιο τον οδηγό, αλλά και τους οικείους που συνταξιδεύουν, αλλά και τους αθώους που διασταυρώνονται  μαζί του στους δρόμους που θα είναι γεμάτοι ειδικότερα αυτές τις άγιες μέρες. Η μέθη στο τιμόνι δεν είναι μαγκιά ούτε σκέτη δολοφονία ή αυτοκτονία. Δεν είναι καν επιπολαιότητα, αφού όλοι ξέρουμε τους αυστηρούς νόμους, αλλά και τις συνέπειες, που φτάνουν μέχρι να πλήττουν ολόκληρες οικογένειες. Αν πιούμε λοιπόν, μακριά απ’ το τιμόνι ακόμη και για την πιο παραμικρή μετακίνηση. Τα μόνα …τσουγκρίσματα επομένως ας είναι μόνο με …αυγά.

Εύχομαι σε όλους και όλες από καρδιάς καλή Ανάσταση και Χαρούμενη, ευτυχισμένη Λαμπρή.