Γήπεδα της Μαγνησίας …με ονοματεπώνυμο

από την έντυπη έκδοση του “Λαού” – 20/9/25

Με αφορμή την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου που πλησιάζει στο ποδόσφαιρο και την επιστροφή των αθλητών στα γήπεδα για επίσημους αγώνες, σκεφτήκαμε να αναζητήσουμε τους χώρους άθλησης με ταυτότητα… δηλαδή τα γήπεδα τα οποία φέρουν ονόματα παλιών αθλητών και παραγόντων. Δεν είναι πολλά στην Μαγνησία, τουλάχιστον όχι τόσα όσα θα έπρεπε να τιμούν την αθλητική ιστορία του τόπου μας.

Στην περιοχή μας, το στάδιο Αλμυρού φέρει το όνομα του Αθανάσιου Ραγάζου, του σπουδαίου αθλητή που ανέδειξε η πόλη στον κλασικό αθλητισμό, δρομέα μεγάλων αποστάσεων με πολλές διακρίσεις, μετάλλια και ρεκόρ σε πανελλήνια πρωταθλήματα, βαλκανικούς και μεσογειακούς αγώνες. Μάλιστα, εντός του σταδίου κι αριστερά όπως οι φίλαθλοι κατευθύνονται προς την κερκίδα, υπάρχει η προτομή του αθλητή που έγραψε ιστορία στα αθλητικά δρώμενα της χώρας μας.

Στον Πτελεό, ίσως πολλοί δεν γνωρίζουν διότι η ονομασία δεν χρησιμοποιείται συχνά, το σπίτι του Πρωτεσίλαου λέγεται «Παπαευαγγέλειο» προς τιμήν του Χρήστου Παπαευαγγέλου. Ήταν επιχειρηματίας από το χωριό που είχε φτιάξει στην Καλλιθέα το εργοστάσιο Φίνο που κατασκεύαζε σιδερένια και λούτρινα κουρδιστά παιχνίδια. Αυτός είχε δώσει τα χρήματα για να αγοραστεί η έκταση όπου έγινε το γήπεδο, ενώ οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θυμούνται πως επισκεπτόταν τον Πτελεό κάθε Χριστούγεννα.

Στο Αχίλλειο, η ταμπέλα πάνω στα αποδυτήρια αναγράφει «δημοτικό γήπεδο Απόστολος Πλασταράς» με φωτογραφία του σπουδαίου επιθετικού που ανέδειξε το χωριό και σκοτώθηκε σε τροχαίο πριν δέκα χρόνια. Προς τιμήν του μάλιστα ο Αχιλλέας διοργανώνει σε ετήσια βάση τουρνουά.

Στο Ριζόμυλο, η έδρα του Αστέρα έχει το όνομα του Κωνσταντίνου Ζούκα. Μάλιστα αυτό το διάστημα η διοίκηση του συλλόγου, όπως μάς είπε ο πρόεδρος κος Αδαμόπουλος, είναι στη διαδικασία κατασκευής και τοποθέτησης μιας νέας ταμπέλας που θα θυμίζει σε όλους ότι ο χώρος φέρει το όνομα του ποδοσφαιριστή του Αστέρα που σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα.

Ένα γήπεδο που δεν είναι σε χρήση πλέον είναι αυτό του Αϊδινίου «Κώστας Ζουμπουρλής» προς τιμήν του ταλαντούχου ποδοσφαιριστή από το χωριό που έφυγε πρόωρα από τη ζωή σε ηλικία 21 ετών ενώ ήταν εν ενεργεία αθλητής του τοπικού Αγροτικού.

Στον Βόλο, το ΕΑΚ έχει το όνομα του Τάκη Συνετόπουλου, του διεθνούς ποδοσφαιριστή που αναδείχθηκε από τον Ολυμπιακό Βόλου και την δεκαετία του 1970 έκανε μεγάλη καριέρα στον Ολυμπιακό Πειραιώς με τον οποίο κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και ισάριθμα Κύπελλα Ελλάδος. Απεβίωσε το 2013 και δύο χρόνια αργότερα, δόθηκε το όνομά του στο στάδιο.

Στη Νέα Ιωνία, η θρυλική «Κλούβα» της Νίκης είναι γνωστή πανελληνίως με το όνομα «Παντελής Μαγουλάς», του Σμυρνιού που έπαιξε ποδόσφαιρο στον Απόλλωνα όσο το σωματείο ήταν στην Σμύρνη και μετά στην Προσφυγική-Νίκη για δεκαπέντε χρόνια, ενώ υπήρξε από τους ιδρυτές του συλλόγου, παίκτης, προπονητής, παράγοντας, πρόεδρος και δικαίως θεωρείται «ο πατριάρχης» της Νίκης.

Πολλές ομάδες χρησιμοποιούν ως έδρα το Αθλητικό Κέντρο «Όλγα Βασδέκη», Βασδέκειο όπως συνήθως το λέμε εν συντομία, επίσης στη Νέα Ιωνία Βόλου. Η Όλγα Βασδέκη ήταν από τις καλύτερες αθλήτριες όλων των εποχών στο τριπλούν, με μεγάλες διακρίσεις και παρουσίες σε μεγάλα διεθνή πρωταθλήματα με την εθνική Ελλάδος, μία από τις ελάχιστες Ελληνίδες αθλήτριες που προκρίθηκε σε τρεις Ολυμπιάδες, 1996, 2000, 2004 στις οποίες προκρίθηκε στον τελικό του αγωνίσματός της. Στη σπουδαία καριέρα της κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό ανοιχτού στίβου το 1998 και στο παγκόσμιο κύπελλο την ίδια χρονιά, χρυσό στους Μεσογειακούς αγώνες του 1997, χάλκινο σε ευρωπαϊκό κλειστού και σε παγκόσμιο ανοικτού στίβου.

Λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Τάκη Μεταξά, τον Απρίλιο του 2024, η διοίκηση του Μαγνησιακού αποφάσισε να δώσει το όνομά του στο αθλητικό κέντρο του συλλόγου, το αποκαλούμενο και «Κιούπι». Υπήρξε η «ψυχή» του Μαγνησιακού επί σειρά δεκαετιών, ποδοσφαιριστής, προπονητής, παράγοντας, ακούραστος εργάτης του ιστορικού σωματείου του Βόλου με προσφορά για σχεδόν πενήντα χρόνια.

Στην Αγριά, το γήπεδο του Θησέα λέγεται «Γεώργιος Πασχαλίδης». Ήταν ποδοσφαιριστής και μετέπειτα προπονητής του Θησέα, κάτοικος και γέννημα-θρέμμα της Αγριάς ο οποίος απεβίωσε σε ηλικία 73 ετών το 2015. Συνέδεσε το όνομά του με αυτό του Ολυμπιακού Βόλου, στον οποίο αγωνίστηκε για μια δεκαετία, μέλος της ομάδας που ανέβηκε πρώτη φορά στην Α΄ Εθνική, ενώ διακρίθηκε για το σκοράρισμά του παρότι αγωνιζόταν ως μέσος. Το 2019 και συγκεκριμένα στις 22 Μαρτίου αποφασίστηκε η μετονομασία του Δημοτικού γηπέδου Αγριάς σε «γήπεδο Γεώργιος Πασχαλίδης», ύστερα από αίτημα των κατοίκων της περιοχής.

Ονομασία έχουν και τα γήπεδα των νησιών που χρησιμοποιούνται για αγώνες του τοπικού, «Γεώργιος Σαρρής» το στάδιο της Σκιάθου και «Επαμεινώντας Πετραλιάς» το στάδιο της Σκοπέλου. Ο Σαρρής υπήρξε ποδοσφαιριστής του τοπικού ΑΟ Σκιάθου από 14 ετών μέχρι το 1993, όταν σταμάτησε να αγωνίζεται. Δύο χρόνια μετά, υπέστη καρδιακή προσβολή σε φιλικό αγώνα παλαιμάχων που συμμετείχε και έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Ο Πετραλιάς δεν είχε καταγωγή από το νησί της Σκοπέλου, όμως ήταν το νησί της συζύγου του. Αθλητής σε πολλά αθλήματα, παράγοντας και ιδρυτής πολλών συλλόγων στην Ελλάδα. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από παλιά πολιτική οικογένεια και ήταν απευθείας απόγονος του Ιωάννη Πετραλιά ενώ από την πλευρά της μητέρας του από παλαιά εμπορική οικογένεια των Πατρών.

Υπήρξε πρωταθλητής της κολύμβησης, της χιονοδρομίας, αθλητής πόλο και κολύμβησης στον ΝΟ Πατρών και την Παναχαϊκή και αθλητής στίβου στον Πανελλήνιο. Υπήρξε ιδρυτής των περισσότερων ελληνικών ομοσπονδιών αθλητισμού και μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του αθλητισμού και του Ολυμπιακού κινήματος σε διεθνές επίπεδο. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού στο Υπουργείο Προεδρίας Κυβερνήσεως (1961-1963) και Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Επιτροπής των Μεσογειακών Αγώνων επί 15 έτη. Υπήρξε μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής για την Ελλάδα κατά τα έτη 1975-1977, καθώς επίσης και πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας. Από το 2007 το Κολυμβητήριο του Ναυτικού Ομίλου Πατρών φέρει την ονομασία “Επαμεινώνδας Πετραλιάς” όπως και το στάδιο Σκοπέλου, τόπος καταγωγής της συζύγου του.

Στη Νέα Αγχίαλο, το γήπεδο δεν έχει κάποιο όνομα αλλά ο δρόμος που περνάει μπροστά από αυτό είναι η «οδός Στέλιου Μαλτέζου», σε ανάμνηση του ηρωικού τερματοφύλακα του Πυράσου που σε ηλικία 19 ετών σκοτώθηκε σε αγώνα ποδοσφαίρου το 1969 από χτύπημα αντιπάλου σε προσπάθειά του να αποκρούσει την μπάλα. Στη Σούρπη, η μορφή του αείμνηστου Δημήτρη Κοντούρη είναι αποτυπωμένη σε τοιχογραφία βρύσης έξω από τα αποδυτήρια, ενώ στον Πλάτανο, δίπλα από την πόρτα των αποδυτηρίων δεσπόζουν οι φωτογραφίες του Γιώργου Νανά και του Γιώργου Παπαϊωάννου, δύο μορφών του ποδοσφαίρου του χωριού.

Η αναφορά μας περιορίζεται μόνο σε γήπεδα-στάδια της Μαγνησίας που χρησιμοποιούνται για ποδοσφαιρικούς αγώνες και θεωρούμε ότι υπάρχουν αρκετοί ακόμη σπουδαίοι αθλητές ή παράγοντες που πρέπει να τιμηθούν, εν ζωή αλλά και αποβιώσαντες, τόσο στον Δήμο Αλμυρού όσο και σε άλλες περιοχές… Μπορείτε να προτείνετε μερικούς;