ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΝΙΚΟΛ ΣΑΠΕΡΟΝ – Του Βασίλη  Φυτιλή

Η Νικόλ της Δράκας, δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Άφησε τη τελευταία της πνοή, στα 95 της χρόνια, σε Νοσοκομείο   του Παρισιού  και η ταφή της έγινε στις 18.8.2025  στο κοιμητήριο του Μονπαρνάς. Ξεχώριζε για   την ευγένειά της, τη βαθειά πνευματική της καλλιέργεια, τη γενναιοδωρία και τις κοινωνικές  της ευαισθησίες. Μια Γαλλίδα, που λάτρεψε με πάθος  την Ελλάδα και τον Ελληνικό Πολιτισμό και μοίρασε  τα τελευταία 50 χρόνια της ζωής της μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας και   στη Δράκα του Πτελεού, σ΄αυτή τη γωνιά  του Παγασητικού, βρήκε το φιλόξενο και απάνεμο λιμάνι της και έκτισε στον ελαιώνα της, το λιτό και υπέροχης αισθητικής επίγειο παράδεισό της, αγναντεύοντας  το Αιγαίο.  Σ΄αυτό τον απέριττο χώρο της, φιλοξενήθηκαν  ξεχωριστά πρόσωπα των γραμμάτων, των τεχνών και της πολιτικής, επώνυμα, αλλά και ανώνυμα.  Ταπεινή, ιδιαίτερα φιλική με τους ανθρώπους,  αγαπήθηκε  από τους κατοίκους του Πτελεού και της περιοχής, που είχαν τη τύχη να τη γνωρίσουν.  Γεννημένη στο Οράν της Αλγερίας, όπου έζησε τα πρώτα  της 18 χρόνια  και στη συνέχεια  ακολούθησε  στο Παρίσι, στη Σορβόννη   σπουδές  στη λογοτεχνία. Ταξίδεψε πολύ, δίδαξε ως καθηγήτρια  της Γαλλικής στη Ρώμη  και τα τελευταία χρόνια του εργασιακού της βίου, υπηρέτησε  στο γραφείο του Προέδρου  της Γαλλικής Δημοκρατίας,  Φρανσουά Μιττεράν,   σε θέματα  του πολιτισμού.

Το πλούσιο σε  εμπειρίες και δοκιμασίες, ταξίδι της   ζωής της,  κινήθηκε  στη Μεσόγειο, ξεκίνησε από την Αλγερία, συνεχίσθηκε  στη Γαλλία, στην Ελλάδα πάντα  και τελείωσε  στο Παρίσι.  Διαπολιτισμική, οικουμενική, πολύγλωσση, πρέσβειρα  της Ελλάδας,  τη μάγευε η Μεσόγειος   και   ο Ελληνικός πολιτισμός καθόρισε τη προσωπικότητά  της.  Η μοίρα, αν και  της επιφύλαξε σκληρές  δοκιμασίες, τις αντιμετώπισε  με θάρρος, υπομονή  και αξιοπρέπεια.  Πάντα πρόσχαρη και αισιόδοξη μέχρι το τέλος της.  Δεν έπαψε να ενδιαφέρεται για τη ζωή των κατοίκων του Πτελεού και να στηρίζει αθόρυβα ανθρώπους της ανάγκης. Έζησε  τη ζωή  της στα γεμάτα, σε  ενδιαφέρουσες  εποχές.

‘Ολοι, όσοι είχαμε τη τύχη να τη γνωρίσουμε , μας αφήνει τη γλυκιά ανάμνησή της και θα αποτελεί παράδειγμα ζωής. Και εκείνη, η πινακίδα στον αγροτικό δρόμο, ανάμεσα  στους ελαιώνες, με την ένδειξη ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΛ – ΔΡΑΚΑ , θα μένει  εκεί, για να τη θυμίζει και  όσοι  μοιρασθήκαμε  στιγμές  μαζί της, θα είναι ένας οδηγός-προσανατολισμός ζωής.  Προνοητική, σαν  έτοιμη από καιρό, όπως άλλωστε της ταίριαζε  κατά τον καβαφικό στίχο, πλησίασε  με θάρρος την έξοδό της και η Δράκα με τα υπάρχοντά  της,  πέρασε  στα χέρια ενός σπουδαίου Γάλλου Φιλέλληνα και τη λιγοστή περιουσία της, από το απόθεμα της ψυχής της,  τη χάρισε  σε ανθρώπους του Πτελεού.

Θα  τη θυμόμαστε  και θα μας λείπει

Καλό ταξίδι στο Γαλαξία σου, αγαπημένη και αξέχαστη Νικόλ.

Οι φίλοι σου από το Πτελεό και τη περιοχή, τον Αλμυρό και το Βόλο.