Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά – Κήρυγμα του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού

Αγαπητοί μου αδελφοί, η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου, όπως την αναφέρει ο ευαγγελιστής Λουκάς, αποτελεί μία από τις πλέον παραστατικές εικόνες που χρησιμοποιεί ο Κύριος μας για να μεταφέρει τα μηνύματα της Βασιλείας των Ουρανών. Σε αυτήν την παραβολή, ένας άνθρωπος ετοιμάζει ένα μεγάλο δείπνο και προσκαλεί πολλούς. Όταν όμως έρχεται η ώρα του δείπνου, οι προσκεκλημένοι βρίσκουν δικαιολογίες και αποφεύγουν να παραστούν. Έτσι, ο οικοδεσπότης στέλνει τον υπηρέτη του να καλέσει άλλους, τους φτωχούς, τους αρρώστους, τους τυφλούς και τους χωλούς, και στο τέλος όσους βρίσκονται στους δρόμους και στα μονοπάτια.

Αξίζει να σημειωθεί πως πρώτον, ο οικοδεσπότης είναι ο ίδιος ο Θεός. Η πρόσκληση για το δείπνο συμβολίζει την πρόσκληση του Θεού προς τον άνθρωπο για τη σωτηρία και τη μετοχή στη Βασιλεία Του. Το τραπέζι που ετοιμάζεται, είναι η χαρά, η αγάπη, και η αιώνια ζωή που ο Θεός προσφέρει σε όλους. Οι τρεις δικαιολογίες που παρουσιάζουν οι προσκεκλημένοι αντιπροσωπεύουν διαφορετικές μορφές πνευματικής αδιαφορίας και εγκόσμιας προσκόλλησης.

Ο πρώτος προσκεκλημένος, που αγόρασε έναν αγρό, βάζει την ιδιοκτησία και την περιουσία του πάνω από την πρόσκληση του Θεού. Αυτή η δικαιολογία αναδεικνύει τη σχέση μας με τα υλικά αγαθά. Πολλές φορές, η επιδίωξη πλούτου, ακίνητης περιουσίας ή επιτυχίας στην επαγγελματική μας ζωή μπορεί να μας αποσπάσει από τα πνευματικά μας καθήκοντα. Ζούμε σε έναν κόσμο που συχνά μας διδάσκει ότι η αξία μας συνδέεται με την ποσότητα ή την ποιότητα των υλικών αγαθών που κατέχουμε. Όμως, ο Κύριος μας υπενθυμίζει ότι η πραγματική αξία βρίσκεται όχι στα γήινα και τα πρόσκαιρα, αλλά στην Βασιλεία των Ουρανών που είναι αιώνια.

Ο δεύτερος προσκεκλημένος αγόρασε βόδια και θέλει να τα δοκιμάσει. Αυτή η δικαιολογία υποδεικνύει τη σχέση μας με τις επαγγελματικές και καθημερινές ασχολίες. Αν και η εργασία είναι σημαντική και ο καθένας μας έχει ευθύνες, πολλές φορές αφήνουμε την εργασία να καταναλώσει όλο τον χρόνο και την ενέργειά μας. Ο Χριστός δεν απορρίπτει την εργασία, αλλά μας προτρέπει να διατηρούμε τις προτεραιότητές μας σωστές, χωρίς να αφήνουμε την εργασία να μας απομακρύνει από τη σχέση μας με τον Θεό και την πνευματική μας ζωή. Ο τρίτος προσκεκλημένος αναφέρει ότι μόλις παντρεύτηκε και δεν μπορεί να έρθει. Αυτή η δικαιολογία δείχνει την προσκόλληση στις οικογενειακές και προσωπικές σχέσεις. Ο γάμος και η οικογένεια είναι ένα ευλογημένο γεγονός, αλλά δεν πρέπει να μας απομακρύνουν από τη σχέση μας με τον Θεό. Το μυστήριο του γάμου μας διδάσκει ότι ο Θεός πρέπει να είναι στο κέντρο της οικογένειας και των σχέσεων μας. Όταν όμως οι προσωπικές σχέσεις γίνονται εμπόδιο στην πνευματική ζωή και στα καθήκοντα προς τον Θεό, τότε χάνεται η ισορροπία.

Σε αυτό το σημείο αξίζει να σταθούμε στην δεύτερη πρόσκληση του Θεού η οποία φανερώνει την αγάπη και την δικαιοσύνη Του. Όταν οι πρώτοι προσκεκλημένοι απορρίπτουν την πρόσκληση, ο οικοδεσπότης της παραβολής δεν αποθαρρύνεται ούτε εκδικείται. Αντιθέτως, στρέφεται προς εκείνους που θεωρούνται από την κοινωνία ως περιθωριακοί και αναξιοπαθούντες: τους φτωχούς, τους αρρώστους, τους τυφλούς και τους χωλούς. Ο οικοδεσπότης τους καλεί όλους χωρίς διακρίσεις, δείχνοντας έτσι την ανεξάντλητη αγάπη Του προς τον άνθρωπο. Αυτός ο δεύτερος γύρος προσκλήσεων συμβολίζει το άνοιγμα της Βασιλείας του Θεού σε όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως καταγωγής, χρώματος οικονομικής ή κοινωνικής θέσης. Ο Θεός καλεί ιδιαίτερα τους ταπεινούς και τους ταπεινωμένους, εκείνους που αισθάνονται την ανάγκη Του και αναγνωρίζουν ότι δεν μπορούν να βασιστούν στις δικές τους δυνάμεις.

Αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό για εμάς, διότι μας δείχνει ότι η Βασιλεία του Θεού είναι για τους ταπεινούς και εκείνους που αναγνωρίζουν την αδυναμία τους. Ο εγωισμός, η υπερηφάνεια και η αίσθηση αυτάρκειας είναι εμπόδια για τη μετοχή μας στο μεγάλο δείπνο του Θεού.

Η παραβολή κορυφώνεται με τον οικοδεσπότη να στέλνει τον υπηρέτη του να καλέσει ανθρώπους από τους δρόμους και τα μονοπάτια, δηλαδή όσους δεν είχαν καμία ελπίδα πρόσκλησης ή συμμετοχής σε μια τέτοια εκδήλωση. Αυτοί αντιπροσωπεύουν τα έθνη και τους λαούς εκτός του Ισραήλ, καθώς και όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται μακριά από τον Θεό ή την πίστη. Η πρόσκληση του Θεού επεκτείνεται σε κάθε γωνιά της γης, και σε κάθε άνθρωπο που επιθυμεί να δεχτεί αυτή την κλήση. Αυτό μας διδάσκει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα: η σωτηρία είναι για όλους. Δεν υπάρχουν αποκλεισμοί ή “εκλεκτοί” που έχουν περισσότερα δικαιώματα από άλλους. Ο καθένας που ακούει την πρόσκληση του Θεού και την αποδέχεται, ανεξάρτητα από το παρελθόν του, είναι καλεσμένος στο μεγάλο δείπνο.

Αγαπητοί, η παραβολή αυτή μας προκαλεί να εξετάσουμε τις επιλογές μας και τον τρόπο ζωής μας. Πολλές φορές ίσως δεν αντιλαμβανόμαστε ότι, όπως οι πρώτοι προσκεκλημένοι, απορρίπτουμε την πρόσκληση του Θεού με δικαιολογίες. Προτεραιότητες όπως η εργασία, οι υλικές ασχολίες, οι οικογενειακές υποχρεώσεις, ακόμα και οι προσωπικές μας επιθυμίες μπορεί να γίνουν εμπόδιο για την πνευματική μας ζωή. Ο Κύριος μας, μας καλεί να είμαστε ταπεινοί και να αναγνωρίσουμε ότι η πραγματική πληρότητα έρχεται όταν ανταποκρινόμαστε στην κλήση Του. Ο Θεός μας προσφέρει καθημερινά τη δυνατότητα να ζούμε στη χαρά της Βασιλείας Του, όχι μόνο με τη μελλοντική προοπτική της αιώνιας ζωής, αλλά ήδη από

τώρα, μέσα από την μυστηριακή ζωή, την αγάπη και την κοινωνία με Εκείνον και τους αδελφούς μας. Η Βασιλεία του Θεού είναι ανοιχτή για όλους, αλλά απαιτεί από εμάς να βάλουμε τον Χριστό στο κέντρο της ζωής μας και να απελευθερωθούμε από τις προσκολλήσεις στα εγκόσμια, ας δώσουμε την καρδιά μας στον Θεό και ας δεχτούμε την πρόσκλησή Του με χαρά και ευγνωμοσύνη.