Κυριακή των Βαΐων – Κήρυγμα του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού

Κυριακή των Βαΐων σήμερα όπου ο Χριστός εισέρχεται θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα για να ακολουθήσει στη συνέχεια η θυσία Του πάνω στο σταυρό όπως ο προφήτης Ησαΐας είπε «ὡς πρόβατον ἐπὶ σφαγὴν ἤχθη». Είχε προηγηθεί η ανάσταση του Λαζάρου και η διαβεβαίωση εκ μέρους του Χριστού ότι Αυτός είναι η Ζωή και η Ανάσταση και όποιος πιστεύει στον Χριστό ακόμα και αν πεθάνει θα ζήσει αιώνια. Είχε επίσης προηγηθεί, από την αδελφή του Λαζάρου Μαρία ως ευχαριστήρια για την ανάσταση του αδελφού της, η επάλειψη του Χριστού με άφθονο και ακριβό μύρο από νάρδο ως προμήνυμα του Πάθους και της Ταφής Του. Άλλωστε όταν ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ο οποίος ήταν σκοτισμένος με το πάθος της φιλαργυρίας και διαμαρτυρήθηκε για τη σπατάλη του μύρου, ο Χριστός είπε ότι το μύρο αυτό που ήταν ειδικό για τις ταφές έγινε για την ημέρα της ταφής Του«εἰς τὴν ἡμέραν τοῦ ἐνταφιασμοῦ μου τετήρηκεν αὐτό».

Η ανάσταση του Λαζάρου βεβαίωσε πέρα για πέρα τους πιστούς ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας και Θεός αληθινός, ενώ τους ανθρώπους που δεν είχαν καλές προθέσεις τους εξόργισε περισσότερο ώστε να αποφασίσουν να θανατώσουν και τον Χριστό και τον Λάζαρο. Η σημερινή εορτή έχει πολλαπλά μηνύματα να μας δώσει, θα περιοριστούμε όμως μόνο σε δύο.

Πρώτα τα μηνύματα της σημερινής εορτής μας ενισχύουν την πίστη μας στο πρόσωπο του Χριστού ως αληθινού Θεού που πορεύεται εκούσια προς το πάθος για τη σωτηρία μας. Ο λαός υποδέχεται θριαμβευτικά τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα κρατώντας στα χέρια τους τα βάϊα των φοινίκων όπως ακριβώς είχε προφητευθεί. Ο λόγος που το έκαναν αυτό ήταν ότι είχε προηγηθεί η ανάσταση του Λαζάρου, ο οποίος ήρθε πίσω από τους νεκρούς μετά από τέσσερις ολόκληρες μέρες. Αυτό το συνταρακτικό γεγονός έδωσε την διαβεβαίωση και πιστοποίηση των λόγων του Χριστού ότι αυτός είναι το φως του κόσμου, η αλήθεια η ανάσταση και η ζωή. Τον υποδέχονταν ως νικητή του θανάτου και αρχηγό της ζωής. Πραγματικά τα δύο μεγάλα κακά της ανθρωπότητας τα οποία ταλαιπωρούν και κατακυριεύουν τον άνθρωπο μέχρι και τις μέρες μας τον θάνατο και τον διάβολο ο Χριστός μπορεί και να τα νικήσει αλλά και να οδηγήσει τον άνθρωπο στην αιώνια ζωή. Πολλές φορές μάλιστα το επαναλαμβάνουμε «ὁ τὸν θάνατον καταργήσας καὶ τὸν διάβολον καταπατήσας καὶ ζωὴν τῷ κόσμῳ σου χαρισάμενος» ότι ο Χριστός είναι αυτός ο οποίος κατήργησε και καταπάτησε τον θάνατο και τον διάβολο και οδηγεί τον άνθρωπο με την Χάρη Tου στην Αιώνια Ζωή.

Ο Χριστός εισέρχεται θριαμβευτικά στην Ιερουσαλήμ γνωρίζοντας ποιο είναι το έργο του εκεί. Ήδη έχει προετοιμάσει αρκετές φορές του μαθητές του για το πάθος του λέγοντας τους τα γεγονότα με την χρονική σειρά που θα συμβούν μέχρι τον σταυρό, την ταφή και την ανάστασή Του. Όταν μάλιστα οι μαθητές του του είπαν να μην εισέλθει στα Ιεροσόλυμα για να αποφευχθεί όλο αυτό είπε με αυστηρότητα ότι δεν φρονούν τα του Θεού αλλά τα των ανθρώπων.

Το θέλημα του Θεού είναι η σωτηρία των ανθρώπων η οποία θα επιτυγχανόταν μόνο με τον σταυρό, τον θάνατο και την τριήμερη ανάσταση του Χριστού. Ο Χριστός εκούσια εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα ώστε πάνω στον σταυρό να νικηθεί ο θάνατος και ο διάβολος και να χαρίσει στους ανθρώπους που προσβλέπουν με πίστη στον Χριστό την αιώνια Ζωή.

Προϋπόθεση της πνευματικής ζωής και για να μπορέσει ο άνθρωπος να συναντήσει τον Χριστό και να κληρονομήσει την αιώνια ζωή είναι ασφαλώς η απόλυτη πίστη και βεβαιότητα στην Θεότητα και στο σωτηριώδες έργο Του. Χρειάζεται όμως και ο προσωπικός αγώνας να απαλλαγούμε από τα πάθη μας και αντ’ αυτών να αποκτήσουμε τις αρετές. Θα έπρεπε αυτό να επιτευχθεί μέσα στις σαράντα μέρες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που υπήρχε έντονος πνευματικός αγώνας με μετάνοια, νηστεία, προσευχή, άσκηση ώστε να είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας.

Εμείς σήμερα κρατάμε στα χέρια μας κλάδους φοινίκων ή ελαίας κατά την Κυπριακή παράδοση, αλλά λένε οι πατέρες: Αυτά είναι καθαρά συμβολικά. Θα πρέπει περισσότερο να κρατάμε στα χέρια μας τα Βάια των αρετών για να υποδεχθούμε τον Χριστό. Να προσπαθήσουμε να γίνουμε ενάρετοι αποκτώντας τις αρετές για να υποδεχθούμε τον νικητή του θανάτου και τον χορηγό της ζωής. Ακόμα και όμως να μην αγωνιστήκαμε μέχρι τώρα καλούμαστε έστω και την υστάτη όπως ο Χριστός δέχεται τον έσχατο όπως και τον πρώτο να αγωνιστούμε να αποβάλουμε τα πάθη και να αποκτήσουμε τις αρετές. Αντί της πλεονεξίας την ελεημοσύνη προς τους αδελφούς μας, αντί της γαστριμαργίας την νηστεία με την οποία οι άγιοι μας έγιναν θεόπτες, αντί της ακηδίας την προσευχή η οποία ενώνει των άνθρωπο με τον Θεό, αντί του εγωισμού την μετάνοια και την ταπείνωση με τις οποίες ο Θεός δίνει την Χάρη του, αντί του σκοτισμού του νοός μας από τα πάθη τον φωτισμό που επιτυγχάνεται με όλα τα προηγούμενα αλλά και με την συνεχή επίκληση του ονόματος του Χριστού. Επισφράγισμα όλων η Θεία Ευχαριστία που με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού μας ο άνθρωπος ανακαινίζεται, ενισχύεται στον αγώνα του για απόκτηση των αρετών αλλά και κληρονομεί την αιώνια Ζωή για αυτό που ο Χριστός σήμερα εισήλθε στα Ιεροσόλυμα για να μας χαρίσει.

Ας αγωνιστούμε και ας αγωνιζόμαστε σε όλη μας την ζωή να μπορέσουμε να αποκτήσουμε τα βάια των αρετών ώστε με αυτά να υποδεχθούμε και να υποδεχόμαστε κάθε φορά τον Χριστό ως νικητή του Θανάτου και των επιβουλών του κακού και δωρητή της Αιωνίου Ζωής. Καλούμαστε σήμερα να «συμπορευθώμεν αυτώ και συσταυρωθώμεν και νεκρωθώμεν δι’ αυτόν ταις του βίου ηδοναίς ίνα και συζήσωμεν αυτώ». Να οδεύσουμε και εμείς μαζί με τον Χριστό, να ζήσουμε τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας να σταυρωθούμε μαζί με τον Χριστό, να αποκτήσουμε τις αρετές για να μπορέσουμε να ζήσουμε μαζί Του.