Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη, έκδοση 17/2/24

Το Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη όπως δημοσιεύθηκε στον “Λαό” το Σάββατο 17 Φεβρουαρίου.

Καλά τα πάει ο καιρός
με ήπιο χειμώνα.
Αγρότες, καταναλωτές
έχουν όμως αγώνα.

Καλημέρα σας… όπως διαπιστώνετε ο Φλεβάρης παραμένει φιλικός και -αν και κουτσός-σπρώχνει τον χειμώνα προς το τέλος του, αφού ημερολογιακά ένα 12ήμερο απέμεινε για τον ερχομό της άνοιξης. Τις προηγούμενες μέρες μάλιστα «ξεχρέωσε» και τις Αλκυονίδες. Οι αμυγδαλιές έχουν ήδη ανθίσει και φέτος. Όλα καλά δηλαδή και να μην αβασκαθεί.

Δεν νομίζω να υπήρξε Έλληνας ή Ελληνίδα που προκαταβολικά (πριν τη συνάντηση στου Μαξίμου, με τον πρωθυπουργό και αντιπροσωπεία των αγωνιζόμενων αγροτών) που να πιστεύει ότι θα επιλυθούν ΟΛΑ τα αιτήματά τους. Κακά τα ψέματα, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ από καμιά μεταπολιτευτική Κυβέρνηση και για καμμιά άλλη επαγγελματική τάξη. Και δεν έχει να κάνει με το δίκιο τους, που είναι μεγάλο, αλλά πρέπει να κοιτάμε και όλους τους άλλους που χειμάζονται αβοήθητοι, σε άλλες δουλειές. Ας μην ξεχνάμε ότι εργάτες του ιδιωτικού τομέα,  μικροί επαγγελματίες ακόμη και άνεργοι οικογενειάρχες καταστράφηκαν από τις θεομηνίες.

Κι αυτοί οι πολιτικοί που ανέβηκαν σε τρακτέρ για πρώτη και ίσως τελευταία φορά για να φωτογραφηθούν, ας μη μας τα λένε «χοντρά». Ξέρουμε καλύτερα απ’ αυτούς τι συμβαίνει στην Ελληνική κοινωνία.

Μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές οι αγρότες στα μπλόκα δήλωναν πως δεν είναι ευχαριστημένοι από όσα μέτρα εξήγγειλε ο πρωθυπουργός και αποφασισμένοι να κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους. Επίσης να τονίσουμε μια νέα συνάντηση του Μητσοτάκη στο Μαξίμου με εξειδικευμένη αντιπροσωπεία μόνο Θεσσαλών αγροτών, αφού ο Ντάνιελ άφησε το βαρύτερο αποτύπωμα σε κατά στροφές στην περιοχή μας.

Μελετώντας τις καθημερινές σχεδόν δημοσκοπήσεις που βλέπουν το φως παρατηρώ ότι η μεν ΝΔ είναι πρώτη με ελάχιστες απώλειες -σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν- αλλά τα κόμματα της αντιπολίτευσης συνολικά …παραδέρνουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ουραγοί του πολιτικού σκηνικού. Και φαντάζει κάπως περίεργο όλοι οι υπόλοιποι να διαγκωνίζεται για το ποιος θα έρθει …δεύτερος.

Είναι προφανές ότι αναζητείται επειγόντως ηγέτης ικανός να συσπειρώσει ιδιαίτερα τα κόμματα της κεντροαριστεράς. Εκεί δηλαδή που ο κομματικός ανταγωνισμός έχει χτυπήσει «κόκκινο» από καιρό. Αυτή η παθογένεια, αν εξελιχθεί σε …ανήκεστο βλάβη στην πολιτική μας σκηνή, θα είναι -για πολλούς λόγους- πολύ επικίνδυνη για τη Δημοκρατία μας και ίσως προκαλέσει μια πρωτόφαντη ζημιά και σ’ εκείνους που κυβερνούν. Αυτή την περίοδο είναι ανήκουστο να κάνουν πραγματική αντιπολίτευση οι απλοί πολίτες ή επαγγελματικές ομάδες και ομαδούλες. Αλλιώς η ψήφος του 60% του Ελληνικού λαού φαντάζει σαν να πετάχτηκε στο …καλάθι των αχρήστων.

Και όταν λέμε αντιπολίτευση δεν εννοούμε το «όχι» σε όλα, που είναι προφανές ότι είναι πολιτικάντικο και δεν βοηθάει να λυθούν κάποια προβλήματα της χώρας. Επιτέλους κάποιοι πολιτικοί μας πρέπει να καταλάβουν ότι η προσωπική τους πολιτική επιβίωση δεν αφορά τον κοσμάκη που παλεύει να επιβιώσει, αλλά μόνο τους ίδιους και το ατομικό τους στάτους, τους παχυλούς μισθούς τους.

Δεν ξέρω αν είναι απότοκος της πανδημίας ή τα τρέχοντα σοβαρά προβλήματα που μας ταλανίζουν, αλλά κάτι σοβαρό έχει συμβεί στον ψυχισμό της κοινωνίας μας. Με αφορμή τους τρεις νεκρούς κι έναν αυτόχειρα σε ναυτιλιακή εταιρία της Γλυφάδας, βλέπεις ότι ενδίδουν στο έγκλημα δράστες υπεράνω υποψίας, πολλές φορές για ασήμαντες αφορμές. Μια κυνηγετική καραμπίνα, ένα πιστόλι, ένα καλάσνικοφ για τους πιο παραβατικούς και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών δεν είναι μόνο μια υπόθεση που αφορά τον υπόκοσμο, αλλά κι εκείνους που μέχρι χθες ήταν νομοταγείς και εκ των υστέρων αφήνουν άφωνο τον φιλικό και κοινωνικό τους περίγυρο, που προηγουμένως δεν είχε διανοηθεί τα καθέκαστα.

Με τούτο και με τ’ άλλο -απορώ δηλαδή- σε λίγο θα …οπλοφορούμε όλοι; Από τους ηλικιωμένους μέχρι τα ανήλικα λιανόπαιδα;

Εξ ίσου ανησυχητικό φαινόμενο είναι η αιφνίδια επιστροφή της τρομοκρατίας, με οδηγούς παλιές «καραβάνες» του χώρου, αλλά νέους δράστες, όπως υποθέτει η αντιτρομοκρατική υπηρεσία. Πρόσφατο παράδειγμα ο φάκελος-βόμβα που στάλθηκε στην Πρόεδρο Εφετών στα Δικαστήρια της Θεσσαλονίκης και ευτυχώς δεν ανοίχθηκε αλλά απενεργοποιήθηκε από τους ειδικούς. Εδώ τα χτυπήματα λοιπόν είναι τυφλά και συνήθως «ψάχνουν» για αίμα και νεκρούς και ως τυφλά μάλλον δεν ενδιαφέρονται για την τύχη απλών και αθώων πολιτών. Κι αυτό είναι μεγάλος πονοκέφαλος για τις διωκτικές αρχές και όχι μόνο…

Προσεύχεστε καθόλου, αναρωτιέμαι;.. Πιστεύετε στη δύναμη της προσευχής; Όχι μόνο για τους δικούς σας ανθρώπους, αλλά και τους άγνωστους, τους νοσούντες, εκείνους που δίνουν σκληρές μάχες για την υγεία και την επιβίωσή τους; Δεν έχει σημασία σε ποιον Θεό μιλάτε. Όλοι οι Θεοί ξέρουν ν’ ακούν κι έχουν πολλή αγάπη και ευλογία να δώσουν στους πάσχοντες. Να το κάνετε συχνά λοιπόν, ανυπόκριτα, με καθαρή καρδιά και συνείδηση. Εκείνος ακούει και Του είναι εύκολο να κάνει ακόμη και θαύματα. Ακούει, ακούει με υπομονή και μακροθυμία. Και να θυμάστε: Τους αμαρτωλούς τους ακούει καθαρότερα, πιο εύκολα. Για να μην πω πως θαρρώ πως με τις πολλές μετάνοιες μπορεί και να …νευριάζει.

Λίγο χλωμός μου φάνηκε ο φετινός Άγιος Βαλεντίνος… Η αλήθεια είναι πως με όσα γίνονται κάθε μέρα τριγύρω μας, πού καιρός για αγάπες, λουλούδια και δώρα. Με την ακρίβεια να καλπάζει ακάθεκτη, τα νοικοκυριά ξύνουν τον πάτο από το βαρέλι, πριν τον ξύσει ο πρωθυπουργός για τους αγρότες από τον κρατικό κορβανά. Άρα οι κόκκινες καρδούλες και τα σοκολατάκια έμειναν εν πολλοίς στα ράφια. Ας είναι.. Ένα ζεστό ερωτικό φιλί ίσως έχει μεγαλύτερη αξία από αυτόν τον ξενομερίτη Άγιο. Βέβαια στο διαδίκτυο περίσσεψαν οι ευχές (τζάμπα είναι άλλωστε). Αλλά όταν αγαπάς πραγματικά, δεν το διαλαλείς.

Και επ’ ευκαιρία, θυμήθηκα τα λόγια του ποιητή: «Εγώ σ’ αγαπώ. Το τί κάνεις εσύ είναι δικός σου λογαριασμός».

Εσύ Ευλαμπία δεν πρέπει να έχεις παράπονο. Σου πήρα μισό λίτρο λάδι (αγνό, παρθένο ελαιόλαδο) και 300 γραμμάρια γραβιέρα. Αν πάρεις φτηνά από τη γειτόνισσα και 3 αυγουλάκια, βάλουμε ρεφενέ και για ένα λουκάνικο, θα γίνει μια ομελέτα μούρλια. Θα ανάψουμε και δυο κεριά, που κρατήσαμε μισοσβησμένα από την περσινή Ανάσταση για να κάνουμε ατμόσφαιρα και θα ζήσουμε μια πρόωρη …Τσικνοπέμπτη.

Τι δηλαδή; Να σου έπαιρνα μαργαριτάρια ή χρυσά σκουλαρίκια, να τα μοστράρεις στις κουτσομπόλες φίλες σου, να το μάθουν τίποτε αλάνια και να μπουκάρουν για να μας κλέψουν; Άλλωστε ούτε εγώ σου ζήτησα ούτε περίμενα δώρο από σένα. Κάνε το κορόιδο λοιπόν…

Και τα αυγά με ρέγουλα… Πριν λίγα χρόνια η εγγονή μου -νήπιο τότε- στο Αναστάσιμο τραπέζι, μέσα στην τρελή χαρά, έσπασε όλα τα αυγά, τσουγκρίζοντας πάλι και πάλι με όλους τους οικείους. Αυτές οι σπατάλες κομμένες πια…

Από πότε το να σε …σακιάζω τραγουδιστικά έγινε …τέχνη; Κοίτα ρε πόσο έχει προχωρήσει ο …πολιτισμός και δεν πήραμε χαμπάρι. Ούτε και σύσσωμη η αντιπολίτευση δείχνει να πήρε χαμπάρι. Αρκείται στο …τζερτζελές να γίνεται.

«Η ρουφιανιά και η διπλοπροσωπία κάθονται πάντα στο ίδιο τραπέζι».

«Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι». (Περικλής)