Νεκρολογία για την Άννα Βούλγαρη

Λίγες ημέρες έχουν περάσει που έφυγε από κοντά μας, η Άννα, η δική μας Άννα, ναι η δική μας Άννα Βούλγαρη. Ένας φωτεινός άνθρωπος με βαθιά πίστη στο Θεό και προσφορά στον συνάνθρωπο. Το άγγελμα του θανάτου της βύθισε σε βαθιά θλίψη τους δικούς της ανθρώπους και σε απέραντη λύπη όλους όσους την γνώρισαν και την αγάπησαν.

Η ενορία της, η ενορία του Αγίου Νικολάου ήταν παρούσα, να της πει το τελευταίο αντίο και ένα μεγάλο ευχαριστώ και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, γιατί όλοι εμείς οι ενορίτες της, έχουμε νωπές θύμισες και εικόνες από τους ανεπανάληπτους επιταφίους που μαζί και με άλλες κυρίες στόλιζαν κάθε χρόνο την Μ. Παρασκευή και φρόντιζαν για το καλύτερο αποτέλεσμα.

Τι να πρώτο θυμηθούμε!! Στην εορτή του Αγίου Νικολάου που ήταν όλα άψογα ή την άοκνη υπηρεσία της επί έτη, στην αίθουσα της εκκλησίας σε κάθε ειδική περίσταση!

Άννα μου, θα μου επιτρέψεις να αναφέρω και κάτι ιδιαίτερο, που εγώ έχω στη μνήμη μου, ξέρω ότι δεν θα ήθελες να το αναφέρω, αλλά πρέπει.

Θυμάμαι ήταν το 1980 πολύ πίσω, όταν έγινε ο σεισμός στον Αλμυρό και οι εκκλησίες μας καταστράφηκαν και ο τότε αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Σκαρλάτος, άρχισε ένα μεγάλο αγώνα ευρέσεως οικονομικών πόρων για την ανέγερση καινούριου ναού και ξεκινήσατε με τον ίδιο και με άλλες κυρίες μία μεγάλη προσπάθεια. Με τα κουπόνια στα χέρια γυρίσατε χωριό-χωριό, πόλη-πόλη για την είσπραξη χρημάτων για τον Ιερό Ναό και τα καταφέρατε, ναι τα καταφέρατε και σιγά σιγά έγινε ο Άγιος Νικόλαος, πρώτος από τους άλλους ναούς την εποχή εκείνη με προδιαγραφές και αρχιτεκτονική τελειότητα.

Ήσουν για όλους μας μια μεγάλη αγκαλιά. Ήξερες να ακούς τους άλλους, μεγάλο προτέρημα για τον άνθρωπο. Πόσες φορές δεν ακουμπήσαμε επάνω σου για τα προβλήματά μας! Και εσύ με την έμφυτη ευγένεια που σε διέκρινε και την καλοσύνη της ψυχής σου μας έλεγες: Έχετε εμπιστοσύνη στα επουράνια, θα ακούσουν τις προσευχές σας και τότε θα δείτε, θα έρθει η λύση. Και συμπλήρωνες: Αύριο θα είναι μια άλλη μέρα. Τι ανεπανάληπτη φράση σε νόημα και περιεχόμενο.

Άννα μου σε ευχαριστούμε για όλα όσα μας έδωσες, μας έμαθες, μας δίδαξες. Ήσουν ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους εμάς τους μετά από σένα.

Θα κρατήσω για μένα το εξής: Στην εξόδια ακολουθία σου όταν ήρθα να σε χαιρετήσω για τελευταία φορά, διέκρινα στο πρόσωπό σου τη γλυκύτητα και την ηρεμία ενός αγγέλου! Αλλά πώς μπορούσε να είναι αλλιώς; Ο καθένας μας ότι έχει μέσα του, αυτό βγάζει. Η θύμησή σου θα μας συντροφεύει για πάντα.

Αναπαύσου γαλήνια

Μ.Κ.