Για το Ισραήλ – Γράφει ο π. Γεώργιος Γεωργιάδης

Γράφει ο πατέρας Γεώργιος Γεωργιάδης

Είμαι τής απόψεως ότι ο Ερντογάν δουλεύει γιά τό καλό τής χώρας του. Γιά δε τήν άποψή του οτι η Χαμάς «δέν πρόκειται γιά τρομοκρατική οργάνωση αλλά γιά απελευθερωτικό κίνημα», συμφωνώ πως θα αλήθευε (κοίτα αργότερα). Κάποιοι αποκάλεσαν ως «τρομοκρατική οργάνωση» ό,τι δέν συμπλέει με αυτούς. Γιά μένα τρομοκρατική οργάνωση είναι όποια ρίχνει μολότοφ και ξυλοκοπά ή τρομοκρατεί με παρόμοιους ειδεχθείς τρόπους τήν κοινωνία, επειδή δέν έχουν περασθεί νόμοι τής αρεσκείας της. Αλλά δέν θα ξοδέψω άλλο τήν σελίδα  γιά να δώσω τόν πλήρη ορισμό τής τρομοκρατίας. Ο Ερντογάν εάν θέλει τήν Χαμάς «απελευθερωτικό κίνημα», οφείλει να βάλει πλάϊ σ’ αυτήν και τό Πε-Κα-Κα. Διέπεται από τά ίδια ακριβώς ιδεώδη. Εγώ προσωπικά, θέλω τήν δημιουργία αυτών τών δύο κρατών (Παλαιστίνης & Κούρδων). Το ερώτημα είναι, γεωγραφικά, πού θα πρέπει να δημιουργηθούν. Τό απαντώ αμέσως:

1. Νομίζω οτι είναι κορόοδο η Τουρκία που δέν παραχωρεί ό,τι εδάφη τής ανήκουν ανατολικά τού Ευφράτη, και κάθεται και ταλαιπωρείται έχοντας ανάμεσά της τούς Κούρδους. Θα μπορούσανε να τά βρούνε. Άλλωστε αμφότεροι Σουνίτες είναι. Παρομοίως καί η Συρία, παραχωρώντας τους τό Β.Α. διαμέρισμα «Αλ-Τζαζίρα».
2. Τό 45% τών ιρανών είναι Πέρσες. Επομένως το Ιράν (1.644.000 km²) αφού λέει τούς αγαπάει, ας κατακερματιστεί σε τρείς οντότητες: Περσία, Παλαιστίνη, και όλοι οι υπόλοιποι τό «νέο μικρό Ιράν» (πώς λέμε: «μικρή Γιουγκοσλαβία»). Είναι μέν οι ευρωπαίοι ψευδοσυμπονετικοί, αλλά οι μουσουλμανικές-αραβικές χώρες είναι έτι περισσότερο υποκριτικές. Ιορδανία, Αίγυπτος κ.λ.π. αρνούνται πεισματικά να πάρουν παλαιστίνιους. Μετά τό 1947, κάπου 77.000.000 μετανάστευσαν εκατέρωθεν τού Ινδού, κι έκτοτε οι σχέσεις Πακιστάν-Ινδίας είναι πολύ πιό ήπιες απ’ όσο θα ήσαν άνευ αυτής τής ανταλλαγής πληθυσμών.

Εάν μελετήσουμε ιστορία τής Λιβερίας πώς δημιουργήθηκε από τίς ΗΠΑ μετά τό 1813 από απελεύθερους μαύρους, θα μάθουμε πολλά γιά τίς ανθρώπινες σχέσεις. Είναι τόσο αηδιαστικό τό πώς γνωμοδοτούν οι έλληνες στά καφενεία (και αλλού) γιά τό τί πρέπει και τί δέν πρέπει να γίνει στά διεθνή θέματα. Γιά να μιλήσεις γι’ αυτά όμως, το λιγότερο που προαπαιτείται είναι:

α. πολύ καλή γεωγραφική γνώση τής περιοχής, και β. πολύ καλή ιστορική γνώση τών γύρωθεν λαών.

Εμείς απεναντίας, μεγαλαυχούμε παπαγαλίζοντας τί είπε ο κομματάρχης μας. Θυμηθείτε που όταν ανέλαβε (όπως ανέλαβε) ο Νίκος Σαμψών στήν Κύπρο (15/7/1974) οι … φίλοι μας στήν Ευρώπη διοργάνωναν διαδηλώσεις κατά τών ελλήνων, λές και τό θέμα είναι κομματικό. Απεναντίας οι τότε ανατολικές χώρες ήταν με τό μέρος μας, διότι το οτι η Ελλάς κυβερνιόταν από τόν Ιωαννίδη, ήταν ένα πρόσκαιρο, συνεπώς ελάσσον ιστορικό γεγονός.

Σήμερα οι καταφαντασίαν γνώστες (= έλληνες) λένε: « Μα οι παλαιστίνιοι στερήθηκαν τό 1948 τήν γή τους. Να μήν διαμαρτύρονται; ». Απαντώ: Δέν είναι παλαιστίνιοι. Αλλά και να ήσαν όντως απόγονοι τών πάλαι ποτε παλαιστινίων (= φιλισταίων), πάλι δέν τούς ανήκει αυτή η ισραηλίτικη περιοχή (= Χαναάν).

Περί τό 1600 π.Χ. κάποιοι εκ τών Κρητών έφυγαν από τήν Κρήτη κι εποίκησαν τά παράλια τής Χαναάν. Οι ιστορικοί τούς λένε «Πελεσέτ», ενώ η Παλαιά Διαθήκη «Φιλισταίους». Η ορολογία «εβραίος» σημαίνει εκείνον τόν σημίτη που ενώ κάποτε κατοικούσε ανατολικά τών ποταμών Τίγρη & Ευφράτη, τελικά μετανάστεψε δυτικά τού Ευφράτου. Ο Αβραάμ έφυγε απ’ τήν σουμεριακή πόλη Ούρ περί τό 2000 π.Χ. κι εγκαταστάθηκε στήν Χαναάν. Έτσι όλη η ομήγυρίς του καθώς και οι απόγονοί τους, δικαίως λέγονται «εβραίοι». Τό οτι δούλευσαν γιά 430 έτη στήν Αίγυπτο, δέν τούς αποστερεί τά δικαιώματα από τήν Χαναάν. Άλλωστε επανερχόμενοι σ’ αυτήν με τόν Ααρών (1200 ; π.Χ.) βρήκαν άλλους εβραίους που είχαν παραμείνει στήν Χαναάν (= Ισραήλ). Ήδη όμως είχε αρχίσει να γιγαντώνεται η Ασσυρία. Παρ’ αυτά οι ισραηλίτες μάλωσαν μεταξύ τους, ίσα-ίσα απεφεύχθη εμφύλιος πόλεμος, και τό 926 π.Χ. απεφάσισαν να χωρισθούν σε δύο κράτη, βορρά & νότο. Το βόρειο βασίλειο απαρτιζόταν από 10 φυλές και διατήρησε τήν ονομασία «Ισραήλ», ενώ τό νότιο απαρτιζόμενο από 2 φυλές (Ιούδα & Βενιαμίν) μετονομάστηκε σε «Ιουδαία». Οι ασσύριοι κατέλαβαν τό βόρειο κράτος τό 720 έτος, και οδήγησαν τούς ισραηλίτες στήν Νινευί. Εδώ ανάγεται η φράση: «Τί απέγιναν οι 10 φυλές τού Ισραήλ;». Αλλά λίγο μετά (612 πΧ) οι βαβυλώνιοι κατέλυσαν τήν Ασσυριακή αυτοκρατορία.  Κάπου τότε (6^ος αιών π.Χ.) οι βαβυλώνιοι κατέλυσαν καί τούς Φιλισταίους. Αργότερα με τίς ψευτομαγκιές που έκανε το νότιο Ισραήλ (= Ιουδαία) με τόν «νέο Γολιάθ» έχασε κι αυτό οριστικά τήν ανεξαρτησία του τό 587 π.Χ. (βαβυλώνιος αιχμαλωσία).

Αλλά σύντομα (538 π.Χ.) οι πέρσες κατέλυσαν τήν Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία και φέρθηκαν μεγαλόψυχα στούς εβραίους, κατανοώντας ο Κύρος οτι αυτοί είναι οι πραγματικοί ιδιοκτήτες τής Χαναάν και όχι οι Σαμαρείτες κ.ά. που μετά τό 587 τυχοδιωκτικά είχαν οικειοποιηθεί σπίτια και χωράφια τους. Θα επακολουθήσουν οι μακεδόνες, και τό 63 π.Χ. το Ισραήλ θα γίνει επαρχία τής ανατελλούσης ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Στήν Καινή Διαθήκη αναφέρονται σωρηδόν οι ρωμαίοι, αλλά πουθενά άραβες ή/και φιλισταίοι. Τούτο δέν έγινε πονηρά-πονηρά (απόκρυψη), αλλά πράγματι δέν υπήρχαν εκεί. Οι εβραίοι έκαναν μερικές επανα-στάσεις ανεξαρτησίας, με σημαντικότερες τού 70 μΧ και 132 μΧ με τίς οποίες αυτοκαταστράφηκαν. Ο αυτοκράτωρ Αδριανός τούς εξήλασε όλους ανεξαιρέτως, και τήν γή τους έκτοτε τήν καπηλεύτηκαν άλλοι.

Και φθάνουμε στόν Μωάμεθ (570-632 μ.Χ.) που όχι μόνον ένωσε πολλούς αραβικούς πληθυσμούς, αλλά αυτοί ερμήνευσαν οτι πρέπει να κατακτήσουν και … «σώσουν» τόν κόσμο. Μέχρι τό 711 είχαν καταλάβει αναρίθμητα τετραγωνικά χιλιόμετρα, από τό Πακιστάν μέχρι και τήν μισή Ισπανία. Μέσα στούς μαχητές δέν υπήρχαν Φιλισταίοι, καθότι ουδείς άνθρωπος τότε ισχυριζόταν πως είναι απόγονος τών φιλισταίων. Η Ιερουσαλήμ κατελήφθη από τούς πέρσες τό 614 έτος, ενώ λίγο μετά (638) από τούς φανατισμένους άραβες. Οι βρετανοί μπήκαν σ’αυτήν τό 1917, κι έχουμε τήν διακήρυξη τού υπουργού Άρθουρ Μπάλφουρ. Συνεπώς, οι βρετανοί επανεγκατέστησαν τούς εβραίους στήν Χαναάν (1948), και όχι άλλοι.

Όπως ελπίζω έγινε αντιληπτό, -στήν καλύτερη περίπτωση- οι άραβες ήρθαν στήν Χαναάν τό 638 μΧ ή αργότερα. Ήτοι, 17 αιώνες μετά τόν βασιλέα Δαβίδ ! Οπότε, πώς έρχονται σήμερα και διατείνονται οτι οι σιωνιστές τούς πήραν τήν γή τους; Είναι απλό: Ξέρουν οτι μιλούν σε ανιστόρητους και ευκαιριακούς δημοκράτες (όποιος τρώει σφαίρες και βόμβες, αυτομάτως αποκτά δίκιο), και μάς λένε τήν ιστορία τους από τήν μέση και μετά. Όταν όμως οι βρετανοί κατέκαψαν με ναπάλμ τό 1944 τήν Λειψία, όλοι μας λέγαμε οτι δικαίως τό έκαναν (και πράγματι έτσι είναι) καθότι οι γερμανοί είχαν αναστατώσει τήν Ευρώπη. Εάν ήμασταν αντικειμενικοί, θα λέγαμε οτι η έννοια «Σιωνισμός» δέν διαφέρει διόλου από τήν «Φιλική Εταιρεία» που ίδρυσαν οι έλληνες τό 1818. «Σιών» είναι ένας από τούς λόφους τής Ιερουσαλήμ, και φανταστείτε οι Ξάνθος-Τσακάλωφ-Σκουφάς να είχαν ονομάσει τήν εταιρεία τους «Λυκαβηττός». Έτσι και η παρερμηνευθείσα φράση «σιωνιστής εβραίος» δέν σημαίνει αυτό που κακεντρεχώς λέμε πλείστοι εξ ημών, αλλά εκείνους τούς πατριώτες ισραηλινούς που μετά τό 1880 (Θεόδωρος Χέρτζ, κλπ) ονειρεύθηκαν ένα ανεξάρτητο Ισραήλ, όχι στήν Ουγκάντα (διακήρυξη Balfour) αλλά στά πατρογονικά εδάφη. Επετεύχθη μέν αυτό τό 1948, αλλά ανατρέχοντας τήν πρόσφατη ιστορία βλέπουμε οτι οι αμερικάνοι και οι ευρωπαίοι τούς έχουν σχεδόν αφήσει στήν μοίρα τους, ελάχιστα βοηθώντας τους ή δικαιώνοντάς τους. Γιά πρώτη φορά (2023) βλέπουμε οι ΗΠΑ να κάνουν όντως σημαντικά βήματα να τούς συνδράμουν. Το σημερινό Ισραήλ είναι μικρότερο από τό Ισραήλ τού 927 π.Χ., και οι άραβες (που μετά τό 638 οικειοποιήθηκαν τά εδάφη τους πιπιλίζοντας τήν ψευδολογία οτι είναι πράγματι παλαιστίνιοι) θέλουν να τούς αποδιώξουν καί από αυτήν τήν μικρή έκταση τών 20.000 km² που είναι όση και η Πελοπόννησος. Με άλλα λόγια δέν τούς αρκούν τα εκατομμύρια km² που άρπαξαν από τόν Ινδό ποταμό μέχρι καί τό Μαρόκο, αυτή η λιλιπούτεια έκταση τούς μαραζώνει γιά να θεωρούν πως θάναι ολοκληρωμένοι;  Και τί φταίει η χριστιανοσύνη και ο εβραϊσμός που οι άραβες ανακήρυξαν τήν Ιερουσαλήμ ως « ιερή τους πόλη »; Δηλαδή έπρεπε τό ίδιο πονηρά οι σοβιετικοί τό 1945 να ανακηρύξουν τό Βερολίνο ως ιερή τους πόλη (τό ίδιο και οι αμερικάνοι γιά τό Τόκιο), ούτως ώστε να μήν θέλουν αμφότεροι να ξεκουμπιστούν από Βερολίνο και Τόκιο στόν αιώνα τόν άπαντα; Σωφρόνως και αντρίκια, δέν τό έκαναν. Γιατί τό έκαναν οι μωαμεθανοί; Αφού έχουνε τήν Μέκκα. Αλλά είπαμε, οι άραβες ξέρουν οτι οι ολιγόψυχοι ευρωπαίοι έχουν μόνοι τους μπεί σε ένα κυκεώνα στείρου ψευδοφιλότιμου, που εικάζουν οτι εκτιμείται ο παραμερισμός τών δικαίων τους, και αντ’ αυτών ψάχνουν τά ψίχουλα εκ τών σαθρών επιχειρημάτων «τών άλλων». Και πρωτοπόροι και δάσκαλοι αυτής τής αυτοκαταστροφικής τακτικής, είναι οι έλληνες.

Από τά ανωτέρω ιστορικά, συνάγουμε οτι: Η Χαμάς θα ήταν όντως «μή τρομοκρατική οργάνωση αλλά απελευθερωτικός ένοπλος αγώνας», αλλά τούτο εάν οι σημερινοί παλαιστίνιοι δέν θα ήταν ανιστόρητοι, ή/και δέν εθελοτυφλούσαν. Αλλά «μή τρομοκρατική οργάνωση» (π.χ. «Φιλική Εταιρεία») σημαίνει οτι προσπαθώ να ανακτήσω εδάφη που μού πήρε άλλος. Εδώ όμως, οι άραβες είναι εκείνοι που διέπραξαν αρπαγή (μετά τό 638 μΧ), και όχι οι ισραηλινοί. Το σωστό θα ήταν περί τό 1948 οι άραβες να πούνε στούς ισραηλινούς: «Σάς ευχαριστούμε που μάς αφήσατε να ζούμε στά εδάφη σας επί 13 αιώνες (638-1938), τώρα πιά που επανήλθατε σε αυτά,  εμείς φεύγουμε και πάμε με τούς ομοεθνείς μας» (από Μαρόκο μέχρι Πακιστάν). Και το ιστορικό Ισραήλ έχει βόρειο σύνορο τόν ποταμό «Ναχρ-αλ-Λιτάνι» στόν Λίβανο μέχρι τήν κορυφή (2814 m) τού όρους Ερμών, ανατολικό σύνορο τόν ποταμό Ιορδάνη, νοτίως ορθώς κατέχουν τόν λιμένα Άκαμπα (αρχαία Ελάθ), ενώ δυτικό σύνορο τόν ποταμό «Σιχώρ» (σήμερα El-Arish) στό ανατολικό Σινά. Πάσα συρρίκνωση εξ αυτών τών ορίων αδικεί τούς ισραηλινούς. Ήδη απορώ με τήν αχαριστία που άραβες κατέχουν τήν «Δυτική Όχθη» (5900 km²) έστω και υποτελώς. Αλλά σέβομαι τό τέμενος τού Ομάρ (690 μΧ). Η Ιερουσαλήμ έχει έκταση 109 km². Ένα μέρος της θα μπορούσε να ανήκει στούς άραβες (κάτι σαν «Μεγάλο Βατικανό»), και να θυμίζει καθεστώς Δυτικού Βερολίνου. Από κεί και πέρα, πάσα η επικράτεια με τά προαναφερθέντα ιστορικά σύνορα, να ανήκει 100% στούς ισραηλινούς. Το πραγματικό-ιστορικό Ισραήλ είναι σάν τήν Μακεδονία (34.000 km²).

Κάποιοι ρίχνουν άδεια να πιάσουν γεμάτα, λέγοντας: «Μα αφού τό Συμβούλιο Ασφαλείας ψήφισε Κ/Π, αλλά μπλοκαρίστηκε με τό βέτο τών ΗΠΑ».  Εδώ είναι το peak τής υποκρισίας! Από τά 15 μέλη τού Σ.Α. τού ΟΗΕ, τα 5 είναι μόνιμα (Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία). Τα 4 από αυτά έχουν από παλιά επιτύχει τούς στόχους τους, και τώρα παριστάνουν τούς φιλειρηνιστές: Η Κίνα προσήρτησε τό Θιβέτ, η Ρωσία ρήμαξε τήν Ουκρανία, η Γαλλία πήρε Καλυδωνία κι έσυρε τήν Ελλάδα στόν Α΄ Π.Π. με τά νοεμβριανά τού 1915, η Βρετανία είναι εκείνη που όντως επανεγκατέστησε τούς εβραίους στήν Χαναάν, αλλά επιδέξια σιωπά γιά να φτωχοεπιχειρούμε οτι τάχα «οι αμερικάνοι φύτεψαν τούς ισραηλινούς στήν Παλαιστίνη». Άλλοι λένε πως οι ΗΠΑ εξοπλίζουν τό Ισραήλ. Γιά έναν ανεξήγητο λόγο δέν κάνουν τήν παραμικρή αναφορά στόν εξοπλισμό που κάνει το «πανάγαθο» Ιράν.

Όσοι τυχόν είναι πρόθυμοι να με κατηγορήσουν γιά τά αθώα θύματα τής Gaza Strip, λέω οτι τό παρέλειψα διότι τό θέμα μου είναι άλλο, ιστορικό. Δέν πρέπει να χαιρόμαστε γιά κανένα θάνατο, και αυτές οι απώλειες τών νύν «παλαιστινίων» έχουν κατά κόρον καλυφθεί από άλλους. Είναι τόσο ενοχλητικό, πώς κάποιοι τάχατες «ειρηνιστές» ζητούν κατάπαυση πυρός (Κ/Π) από τό … θύμα. Όταν δηλαδή η Βαρσοβία παραδόθηκε στίς 27/9/1939 και παύσαν τα όπλα, ήταν σωστό να μείνει ο Χίτλερ ατιμώρητος; Ή όταν μετά 27 μήνες οι ιάπωνες εν καιρώ ειρήνης πήγαν στό Pearl Harbor, έπρεπε οι αμερικάνοι να πούνε «περασμένα-ξεχασμένα, μήν τό ξανακάνετε.»; Είναι καταφάνερο οτι πρυτανεύει η υποκρισία. Ο τωρινός Χίτλερ (Πούτιν) βγαίνει σάν καλό παιδί και ζητά Κ/Π από τούς ισραηλινούς. Μα, εάν η Κ/Π ήταν πανάκεια κι εξ ορισμού καλοδεχούμενη, γιατί δέν τήν εφαρμόζει ο ίδιος στήν Ουκρανία; Επίσης είναι φανερό οτι η Χαμάς δέν αγαπά ούτε κάν τούς συμπατριώτες της. Αλλιώς οι μαχητές της εάν είχαν συνείδηση θα έβγαιναν και θα έλεγαν: «Προκειμένου να σκοτώνονται άμαχοι παλαιστίνιοι και να αφανίζονται τα σπιτικά τους, καλύτερα να πάψουμε διαπαντός εμείς τήν δράση μας. Όπως έκανε και ο ΙRΑ». Κάποτε διάβασα πως εάν κάποιο μελίσσι εμπλακεί σε πόλεμο με άλλο, τότε ξεχνά να παράγει μέλι κι έχει τό νού του αενάως στίς εχθροπραξίες. Αυτό έχουν πάθει και κάποιοι άραβες!