Κυριακή Δ Ματθαίου – του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

εφημερίου Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

Ακούσαμε μέσα από την σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Χριστός
να θεραπεύει κάποιον δούλο ενός εκατόνταρχου χωρίς καν να τον δει ή να
τον πλησιάσει. Μόνο με την εκζήτηση της βοήθειας του Χριστού από
μέρους του εκατόνταρχου, ο οποίος προσήλθε παρακαλώντας τον Χριστό με βαθιά ταπείνωση και αληθινή πίστη. Δυο χαρίσματα που είχε ο
εκατόνταρχος ώστε να κάνει τον Χριστό να θαυμάσει και να πει ότι «ουδέ εν τω Ισραήλ τοσαύτην πίστιν εύρον».

Το θαυμαστό σε αυτή την περικοπή είναι που βλέπουμε έναν
εκατόνταρχο να επιδεικνύει αισθήματα αδελφικής αγάπης για έναν
ασήμαντο δούλο του, πράγμα ασυνήθιστο για την τότε εποχή. Ο
εκατόνταρχος με την υψηλή κοινωνική του θέση βγαίνει στον δρόμο
να συναντήσει τον Χριστό, δεν τον ενδιαφέρει τι θα πει ο καθένας, αν
θα τον ειρωνευτούν, αν θα τον περιγελάσουν. Υπερβαίνει το εγώ του
προτάσσοντας την ανάγκη να βοηθήσει έναν άνθρωπο να βρει
θεραπεία. Η πράξη του επαινετή. Θυμίζει αυτό που είπε ο Χριστός
στην παραβολή της κρίσεως: «εφόσον εποιήσατε ενί τούτων των
αδελφών μου των ελαχίστων εμοί εποιήσατε». Τη βαθιά του ταπείνωση
τη βλέπουμε, όμως, και πιο κάτω. Όταν ο Χριστός απαντά στο αίτημά
του καταφατικά ότι θα πάει σπίτι του να θεραπεύσει τον δούλο του, ο
εκατόνταρχος απαντά: «Κύριε ουκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την
στέγην εισέλθης». Ο λόγος αυτός θα ακούστηκε στ’ αυτιά των
ανθρώπων της εποχής αδιανόητος. Τι θα σήμαινε δεν ήταν άξιος να
τον φιλοξενήσει σπίτι του; Η κοινωνική θέση που είχε ως
εκατόνταρχος, το επάγγελμά του, θα σήμαιναν άνθρωπο πλούσιο που
θα είχε πολυτελές σπίτι ώστε να μπορεί να Τον φιλοξενήσει
πλουσιπάροχα. Ο Εκατόνταρχος εδώ με ταπείνωση αναγνωρίζει την
αναξιότητά του ως άνθρωπος αμαρτωλός. Είναι αυτά τα λόγια που τα
πήρε η Εκκλησία και τα ενσωμάτωσε στην προσευχή που κάνουμε
πριν μεταλάβουμε του Σώματος και Αίματος του Χριστού. Η
ταπείνωση στον Χριστιανό είναι βασικότατη αρετή την οποία πρέπει
να αποκτήσει για να μπορέσει να εισέλθει στην βασιλεία του Θεού. Η
Αγία Γραφή μάς διαβεβαιώνει ότι: «Ο Θεός υπερηφάνοις αντιτάσσεται,
ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν». Λόγω του εγωισμού το ένα τάγμα των
αγγέλων, αυτό του εωσφόρου, ξέπεσε και από άγγελοι φωτός έγιναν
δαίμονες. Το ίδιο και οι πρωτόπλαστοι ξέπεσαν από τον παράδεισο και
την αφθαρσία στην φθορά και τον θάνατο γιατί από εγωισμό ήθελαν
να γίνουν θεοί χωρίς τον Θεό και γιατί ο εγωισμός τους δεν τους
επέτρεψε να μετανοήσουν και να ζητήσουν συγχώρεση από τον Θεό.
Μεγάλη, λοιπόν, η ταπείνωση που κοσμούσε τον εκατόνταρχο.

Προσήλθε, όμως, και με πολλή πίστη ο εκατόνταρχος στον Χριστό.
Από το αξίωμα που κατείχε στον Ρωμαϊκό στρατό καταλαβαίνουμε ότι
ήταν ειδωλολάτρης. Δεν γνώριζε την Παλαιά Διαθήκη και τα θαυμαστά
σημεία της παρουσίας του Θεού στον Ισραήλ, ούτε τις προφητείες για
τον ερχομό του Μεσσία. Παραχώρησε, όμως, ο Θεός στον εκατόνταρχο
να αντιληφθεί την Θεότητα του Χριστού. Αναγνωρίζει στο πρόσωπο του
Χριστού τον Υιό και Λόγο του Θεού ο οποίος, ως άσαρκος Λόγος στην
Παλαιά Διαθήκη, κατά τη Δημιουργία του κόσμου μ’ ένα Του λόγο
«είπε και εγενήθησαν». Κατανόησε τον ψαλμωδό ο οποίος λέει για τον
Θεό: «Ανοίξαντος σου την χείρα, τα σύμπαντα πλησθήσονται
χρηστότητος. Αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον, ταραχθήσονται».
Τέτοια είναι η παντοδυναμία του Θεού που μ’ ένα του λόγο μπορεί τα
πάντα. Γι’ αυτό λέει ο εκατόνταρχος στον Χριστό, εφόσον νιώθω
αμαρτωλός και ανάξιος πες από εδώ ένα σου λόγο και θα θεραπευθεί
ο δούλος μου. Μ’ αυτά τα λόγια φανερώνεται η δύναμη της πίστης
του. Πίστη χωρίς ίχνος αμφιβολίας. Πίστη σημαίνει να έχω πλήρη
εμπιστοσύνη στον Θεό, χωρίς να χρειάζεται να έχω απτές αποδείξεις
και ορθολογικά επιχειρήματα. Ο εκατόνταρχος είχε πρώτα την
ταπείνωση γι’ αυτό κατόρθωσε και την πίστη. Οι πατέρες της
Εκκλησίας λένε ότι ο λόγος που πέφτουμε σε αμαρτήματα και πάθη
ξανά και ξανά και δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε από αυτά είναι η
έλλειψη πίστης. Αν είχαμε την πίστη των αγίων που είχαν στον νου
τους συνέχεια τον Θεό, θα γευόμασταν την αγάπη του Θεού και θα
αγωνιζόμασταν συνεχώς να μην χάσουμε αυτό το δώρο. Μιλώντας για
την πίστη θα διερωτάται κανείς, μα πώς μπορώ να την αποκτήσω; Από
την μια χρειάζεται προσωπικός αγώνας για να αποκτηθεί. Ο άνθρωπος
που εξομολογείται τακτικά, καθαρίζοντας κάθε κηλίδα αμαρτίας μέσα
του, που προσεύχεται, που εκκλησιάζεται και κοινωνά συχνά
φωτίζεται, αγιάζεται και κατορθώνει να αποκτήσει τις αρετές μαζί και
την πίστη. Χρειάζεται, επίσης, συνεχής ανάγνωση της Αγίας Γραφής
και μελέτη των βίων των αγίων που μας ενισχύουν σε αυτό. Τέλος,
χρειάζεται στην προσευχή μας να ζητούμε από τον Θεό να μας χαρίσει
και να μας ενισχύσει την πίστη μας.

Μέσα από την ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε καλούμαστε κι
εμείς, όπως ο εκατόνταρχος, να αυξήσουμε την ταπείνωσή μας και να έχουμε πίστη στον Θεό και ο Θεός θα μας δίνει τη
δύναμη στον πνευματικό μας αγώνα. Όταν με τις δικές μας πεπερασμένες
δυνάμεις δεν τα καταφέρνουμε να ζητάμε από τον Θεό ενίσχυση και
δύναμη. Ο Θεός τα πάντα μπορεί, φτάνει εμείς να έχουμε αυτές τις δύο
σωτήριες αρετές.