To αφιέρωμα του “Λαού” για την κατάκτηση του Κυπέλλου 2011 από τον Πρωτεσίλαο/Αχιλλέα και τα χρυσά χρόνια της συνένωσης!

Πέρασαν 11 χρόνια από την κατάκτηση του Κυπέλλου ΕΠΣΘ από τον Πρωτεσίλαο/Αχιλλέα που εκείνη την εποχή και για μια πενταετία, από το 2007 έως το 2012, πορεύτηκαν με κοινή πορεία. Ήταν στις 26/3/2011 όταν μετά τη νίκη 2-0 επί του Εθνικού Βόλου, ο αρχηγός Αλέκος Παναγιώτου σήκωσε το τρόπαιο μέσα σε ξέφρενους πανηγυρισμούς.

Η κατάκτηση του Κυπέλλου όμως δεν ήταν ένα «πυροτέχνημα», αλλά το αποκορύφωμα μιας μαγικής τετραετίας αφού το καλοκαίρι του 2007, Πρωτεσίλαος και Αχιλλέας αποφάσισαν να πορευτούν μαζί και αυτή η κοινή ομάδα, πριν το Κύπελλο, διεκδίκησε με αξιώσεις τον τίτλο του πρωταθλήματος της Α’ Τοπικής. Ο «Λαός» σε ένα αφιέρωμα-ρετρό θυμάται σήμερα εκείνα τα χρόνια…

Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου, η συνένωση κράτησε έναν ακόμη χρόνο και από το 2012 οι σύλλογοι βαδίζουν ξεχωριστά. Ο Μιχάλης Σιαμανίκος από τον Πτελεό και ο Κώστας Πλασταράς από το Αχίλλειο ήταν αυτοί που οραματίστηκαν την Ένωση Πρωτεσιλάου-Αχιλλέα. Η ομάδα του Πτελεού έπαιζε από το 1989 έως το 2003 στη Γ’ Τοπική, έμεινε δύο σεζόν στη Β’ κι από το 2005 είχε ανέβει στη μεγάλη κατηγορία ύστερα από δεκαεννιά χρόνια. Η ομάδα του Αχιλλείου πριν τη συνένωση είχε βγει 17^η στη Β’, είχε βγάλει όμως σπουδαίους παίκτες όπως τον Αποστόλη Πλασταρά, τους αδερφούς Παναγιώτου, τον Αραπίτσα, τον Διαμαντή, τον Μαλλιαρό, τον Τσεκούρα, τον Μόσχο, τον Νιφορόπουλο. Δημιουργήθηκε ένα πολύ δυνατό σύνολο που διεκδίκησε δύο σεζόν το πρωτάθλημα, το 2009-10 στιγματίστηκε από τον επεισοδιακό αγώνα με τον Πανιώνιο και το 2010-11 άλλη μία καλή πορεία με το τρόπαιο του Κυπέλλου.

Ο τελικός της 26^ης Μαρτίου 2011
Με τον χαρακτηρισμό του αουτσάιντερ μπήκε στον τελικό ο Πρωτεσίλαος/Αχιλλέας. Απέναντί του ο Εθνικός Βόλου που πρωταγωνιστούσε τότε και είχε φτιάξει ομάδα για να διεκδικήσει την άνοδο. Στις 15:00 η σέντρα του τελικού στο ΕΑΚ Βόλου.
Στον δρόμο για το ΕΑΚ, ο Πρωτεσίλαος/Αχιλλέας απέκλεισε εύκολα με σκορ 1-3 τον Αστέρα στο Ριζόμυλο, συνέτριψε 4-0 τον Θησέα, 3-0 την Χλόη και στα ημιτελικά κέρδισε εντός έδρας 2-0 τον Ρήγα Φεραίο με γκολ των Κατσαβριά, Γιάννη Παναγιώτου. Από την άλλη, ο Εθνικός νίκησε 3-1 τον Αετό Κερασιάς, 2-1 στο Διμήνι την ΑΕΔ, στα πέναλτι 5-3 τον ΓΣΑ ύστερα από χορταστική ισοπαλία 3-3, ενώ έβγαλε εκτός τελικού τον κυπελλούχο της προηγούμενης χρονιάς Πύρασο με 1-0.

Διαιτητής του τελικού ο Μανώλης Σκουλάς, βοηθοί του οι Αντ. Δαλούκας, Πετρόπουλος και 4^ος διαιτητής ο Κρητικός. Κώστας Κούτσικας ο προπονητής του Εθνικού, Γιάννης Ζαγκαβιέρος αυτός για την ομάδα του Πτελεού/Αχιλλείου. Για τους τυπικά γηπεδούχους, κάτω από τα δοκάρια ο Θοδωρής Αράπης, στην άμυνα δεξιά ο Χασιώτης, αριστερά ο Διαμαντής, στόπερ οι Σιαμανίκος, Αλέκος Παναγιώτου. Στη μεσαία γραμμή Μαλλιαρός, Κόρδα, στις πτέρυγες Γιάννης Παναγιώτου και Ράπτης, επιθετικό δίδυμο οι Παπαδόπουλος, Κατσαβριάς. Για τον Εθνικό, γκολκίπερ ο Κουτσιρίμπας, άμυνα οι Τσίρος, Κουτσουνίδης, Πούλιος, Κουρεμένος, αμυντικός χαφ ο Λάππας, πιο μπροστά ο Κώστας Τσιουρέλης, στα πλάγια Αντωνίου και Παρίσης, επιθετικοί οι Μίλτος, Ζατσάι.

Κεφαλιά του Αλ. Παναγιώτου στο 16’ μπλόκαρε ο τερματοφύλακας του Εθνικού, ο Εθνικός απείλησε με φάουλ του Παρίση και άστοχο σουτ του Λάππα και στο 36^ο λεπτό έγινε το 1-0. Ο Παπαδόπουλος από δεξιά έβγαλε με υπέροχη πάσα τον Κατσαβριά τετ-α-τετ με τον Κουτσιρίμπα κι αυτός σκόραρε με ψύχραιμο πλασέ. Πιο επιθετικός ο Εθνικός στην επανάληψη καθώς μπήκε αλλαγή ο Θοδωρής Σκούρας, όμως άφησε κενά στην άμυνα και σε μια αντεπίθεση ο Πρωτεσίλαος/Αχιλλέας «χτύπησε» για δεύτερη φορά. Ήταν στο 59’ όταν ο Κόρδα πέρασε κάθετη μεταβίβαση για τον Κατσαβριά που έστειλε την μπάλα στα δίχτυα για δεύτερη φορά.

Στη συνέχεια του αγώνα, ο μεν Εθνικός προσπάθησε αλλά δεν είχε τη μεγάλη φάση να μειώσει, η δε ομάδα του Ζαγκαβιέρου θα μπορούσε να σημειώσει κι άλλο τέρμα στο φινάλε με κεφαλιά του Γ. Παναγιώτου και σουτ του Παπαδόπουλου που απέκρουσε ο τερματοφύλακας. Στο 87’ ο Αράπης έκανε την απόκρουση του αγώνα σε σουτ του Αντωνίου.

Συνθέσεις:
Πρωτεσίλαος/Αχιλλέας: Αράπης, Χασιώτης, Ράπτης, Β. Σιαμανίκος, Αλ. Παναγιώτου, Ράπτης, Διαμαντής, Κ. Μαλλιαρός (68’ Δ. Σιαμανίκος), Παπαδόπουλος (90’+3’ Γουργιώτης), Κατσαβριάς (85’ Κόρκος), Ι. Παναγιώτου.
Εθνικός: Κουτσιρίμπας (65’ Γερονικολός), Τσίρος, Κουρεμένος, Λάππας, Κουτσουνίδης (46’ Σκούρας), Παρίσης (75’ Σ. Τσιουρέλης), Πούλιος, Αντωνίου, Μίλτος, Ζατσάι, Κ. Τσιουρέλης.

*** Οι φίλαθλοι από τον Πτελεό και το Αχίλλειο είχαν κερδίσει κατά κράτος τη μάχη της κερκίδας. Ο πρόεδρος κ. Γερογιάκομος πριν την απονομή, πήρε το μικρόφωνο στα χέρια και τους ευχαρίστησε, όπως επίσης τους δύο προπονητές της ομάδας εκείνη τη σεζόν και τις προηγούμενες διοικήσεις. Στο ημίχρονο του τελικού, βραβεύτηκαν οι μικτές ομάδες τζούνιορ, Παίδων και Νέων της ΕΠΣΘ για την κατάκτηση της πρώτης θέσης στα ενωσιακά πρωταθλήματα, αλλά και ο Κώστας Πλασταράς ως υπεύθυνος αυτών των ομάδων.

Ο πρόεδρος της ΕΠΣΘ Τάσος Μπατζιάκας παρέδωσε το τρόπαιο στον Αλέκο Παναγιώτου, ενώ για το τέλος αφήσαμε την πληροφορία ότι τοι 2010-11, ο Εθνικός Βόλου πήγε στον τελικό με αήττητο σερί 47 αγώνων σε πρωτάθλημα και Κύπελλο! Λίγες ημέρες μετά έχασε στο στάδιο «Ραγάζος» και έτσι, μέσα σε μια εβδομάδα, πρωτάθλημα και Κύπελλο πήγαν στη Νοτιοδυτική Μαγνησία, σε ΓΣΑ και Πρωτεσίλαο/Αχιλλέα αντιστοίχως!

Γιάννης Ζαγκαβιέρος: «Πάθος να κάνουμε κάτι καλό»
Στον τελικό ήμασταν το αουτσάιντερ. Εκείνη την εποχή ο Πτελεός και το Αχίλλειο είχαν σπουδαίους ποδοσφαιριστές με επαγγελματική πορεία κι άλλους που αργότερα ξεχώρισαν για πολλά χρόνια. Θυμάμαι ότι όλη τη δουλειά για να πάει η ομάδα στον τελικό την είχε κάνει ο Κώστας Στέκας αφού όταν εγώ είχα αναλάβει, αυτός ήδη είχε περάσει από τα ημιτελικά. Πήγαμε στο ΕΑΚ ξέροντας ότι ο Εθνικός ήταν το φαβορί, είχε μεγάλο προϋπολογισμό τότε, ωστόσο εμείς παρουσιαστήκαμε με πολύ πάθος, θέληση για να κερδίσουμε. Παίξαμε στην κόντρα και όλοι θέλαμε να κάνουμε κάτι καλό για τα χωριά. Όπως κι έγινε. Αυτή η επιτυχία γράφτηκε στην ιστορία. Είχαμε πολύ κόσμο στο γήπεδο, όλοι χάρηκαν την επιτυχία μας, ειδικά ο Κώστας Πλασταράς ο οποίος ήταν αυτός που μ’ έφερε στην ομάδα. Μετά θυμάμαι πήγαμε να διασκεδάσουμε στα μπουζούκια. Καλύτερο κι από τον τελικό παιχνίδι ήταν αυτό που δώσαμε στον Πτελεό με την Ελασσόνα για το Κύπελλο Ερασιτεχνών. Απέναντι σε έναν πολύ δυνατό αντίπαλο, είχαμε φοβερή παρουσία, χάσαμε πέναλτι να προηγηθούμε και χάσαμε στο φινάλε με πέναλτι. Ήταν μια ευκαιρία να τους κερδίσουμε. Δέθηκα με την ομάδα, περνώ 6-7 μήνες τον χρόνο στη Λειχούρα και πάντα ο Πρωτεσίλαος-Αχιλλέας είναι στην καρδιά μου».

Γιώργος Γερογιάκομος: «Κάτι φοβερό για την ομάδα και τα δύο χωριά»
Ήταν μια πετυχημένη χρονιά εκείνη, η πρώτη που είχα αναλάβει πρόεδρος του συλλόγου. Ξεκινήσαμε με τον Κώστα Στέκα ο οποίος παραιτήθηκε στα μισά της σεζόν μετά τα Χριστούγεννα και τότε ήρθε ο Γιάννης Ζαγκαβιέρος ο οποίος ήξερε να ψυχολογεί καλά τους ποδοσφαιριστές και γρήγορα απέκτησε πολύ καλή επαφή μαζί τους. Βρεθήκαμε στις πρώτες θέσεις της Α’ Τοπικής, τερματίσαμε 5^οι αλλά σίγουρα η κατάκτηση του Κυπέλλου ήταν κάτι μοναδικό. Κανείς, θα έλεγα, ότι δεν μας περίμενε τόσο δυνατούς στον τελικό. Με ομόνοια και εργασία παικτών-προπονητών και τη συμπαράσταση του κόσμου, καταφέραμε να γράψουμε ιστορία, αυτό το τρόπαιο ήρθε ως επιστέγασμα προσπαθειών όλων. Θυμάμαι ότι είχαμε προσπαθήσει, και το πετύχαμε, την τελευταία εβδομάδα να λειτουργούμε «επαγγελματικά», με καλύτερη οργάνωση, οι ποδοσφαιριστές το σεβάστηκαν και το 2-0 επί του Εθνικού αποτέλεσε δικαίωση των κόπων τους. Ανεβάσαμε την ψυχολογία τους, πίστεψαν στον εαυτό τους και πέτυχαν κάτι φοβερό για την ομάδα και τα δύο χωριά».

Αλέκος Παναγιώτου: «Δύσκολα θα ξαναγίνει κάτι παρόμοιο»
Το 2007 ήμουν πολύ κοντά στο να πάρω μεταγραφή στον Πύρασο. Την τελευταία στιγμή, οι παράγοντες της νέας ομάδας με έπεισαν να επιστρέψω στο χωριό διότι ήθελαν να στηρίξω μια νέα προσπάθεια δημιουργίας δυνατού συνόλου. Πράγματι, για δύο σεζόν διεκδικήσαμε με αξιώσεις τον τίτλο του πρωταθλήματος, ήταν κάτι σαν όνειρο να το κάνουμε αυτό με παιδιά μόνο από τον τόπο μας. Ήταν το όνειρο του Μιχάλη Σιαμανίκου και του Κώστα Πλασταρά. Ήμασταν όλοι οι παίκτες στην καλή μας εποχή, δημιουργήσαμε πολύ δυνατή ομάδα, παίζαμε επιθετικά, δουλέψαμε την έδρα μας. Ο αδερφός μου πηγαινοερχόταν τότε για δύο χρόνια από την Αθήνα. Το αποκορύφωμα εκείνων των ετών ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου. Αφού δεν πήραμε το πρωτάθλημα που αξίζαμε, κερδίσαμε το Κύπελλο το 2011.Ο Εθνικός πρωταγωνιστούσε αλλά στον τελικό αποδείχθηκε λίγος… Το κατάλαβα από τα πρώτα λεπτά, ένιωθα ότι δεν μπορούσε να μας κερδίσει. Έχω πάρει πολλούς τίτλους στην ποδοσφαιρική μου πορεία, αυτός όμως είναι ξεχωριστός, συγκλονιστικός, τον χάρηκα περισσότερο απ’ όλους. Η στιγμή που σηκώνω ως αρχηγός το τρόπαιο στο ΕΑΚ έχει χαραχθεί στη μνήμη μου. Ήταν ιστορικές ομάδες για την περιοχή μας και δύσκολα θα ξαναγίνει κάτι παρόμοιο διότι τα χωριά μας πάνω πίσω σε ποιότητα και ποσότητα παικτών τα τελευταία χρόνια.

Θανάσης Κατσαβριάς: «Το καλύτερο παιχνίδι μου»
Έχω παίξει πολλά σημαντικά παιχνίδια, έχω σκοράρει εκατοντάδες γκολ όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκομαι στα γήπεδα, όμως τα δύο στον τελικό του ΕΑΚ σίγουρα είναι μοναδικά. Αξέχαστο παιχνίδι, πρώτη φορά πηγαίναμε σε τελικό. Στο Κύπελλο είχα βάλει τότε επτά γκολ σε πέντε ματς. Στον ημιτελικό με τον Ρήγα, ο Γιάννης Παναγιώτου σκόραρε με σουτ από το κέντρο! Με τον Στέκα παίζαμε ένα σύστημα 3-5-2, με τον Ζαγκαβιέρο το αλλάξαμε σε 4-4-2. Ο τελικός ήταν να γίνει σε άλλη ημερομηνία που εγώ ήμουν τιμωρημένος με κόκκινη. Ευτυχώς πήγε αργότερα και μπόρεσα να παίξω. Η προηγούμενη ημέρα ήταν η 25^η Μαρτίου, Παρασκευή όπως και τώρα. Το μεσημέρι είχα πάει για τσίπουρα και το βράδυ για πίτσα! Την άλλη μέρα όμως πετούσα! Θυμάμαι ότι για πρώτη φορά μαζεύτηκε όλη η ομάδα, πήγαμε για φαγητό στον Πτελεό το Σάββατο και μετά στον Βόλο με λεωφορείο. Στον τελικό, το πρώτο τέρμα το έβαλα από ασίστ του Παπαδόπουλου και το δεύτερο ύστερα από πάσα του Άρη Κόρδα. Ήταν το καλύτερο παιχνίδι μου Όταν έγινα αλλαγή λίγο πριν το τέλος, κατέβηκε στα κάγκελα ο Αποστόλης Πλασταράς κι αγκαλιαστήκαμε. Αυτός τότε είχε πάει στον ΓΣΑ που πήρε το πρωτάθλημα, αλλά πανηγύρισε το Κύπελλο σαν να έπαιζε. Πήγαμε το τρόπαιο στο Αχίλλειο και τον Πτελεό και τα πανηγύρια κράτησαν για πολλές ημέρες.