Το “Δελτίο Θυέλλης” του Γιώργου Τσιντσίνη – έκδοση 24-12-21

Το “Δελτίο Θυέλλης” που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στον “Λαό” στην έκδοση της Παρασκευής 24 Δεκεμβρίου 2021.

Χιόνια στο καμπαναριό,
τα Χριστούγεννα χωλαίνουν.
Νόσησε όλο το χωριό,
κάποιοι άδικα πεθαίνουν.

Καλημέρα και χρόνια πολλά με υγεία και χαρές για όλους… Σε λίγες ώρες έχουμε Χριστούγεννα και μακάρι να τα ζήσουμε ήρεμα και παραδοσιακά, με καλύτερες από τις περσινές πανδημικές συνθήκες.

Ο Χριστουγεννιάτικος εκκλησιασμός, το πρωινό της μεγάλης γιορτής, εικάζω ότι για πολλούς και πολλές θα είναι μια δύσκολη «εξίσωση» και φέτος, αφού αρκετοί θα τον …αποφύγουν για λόγους προφύλαξης και προστασίας, άλλοι θα ρισκάρουν να πάνε στους ναούς, με το πιστοποιητικό εμβολιασμού στις τσέπες, φορώντας και τη μασκούλα τους, αλλά και μια μικρή αμετανόητη μειοψηφία θα επιχειρήσει να κάνει ασύδοτα τα δικά της, αποτελούμενη από πιστούς μόνο στον αρνητισμό τους ή στα λάθος μηνύματα που εκπέμπουν ορισμένοι ιερωμένοι, οι οποίοι παρερμηνεύουν όσα κελεύουν οι επιστήμονες. Άρα, για το πόσο και πώς θα τηρηθεί το σχετικό έθιμο ίσως το πιο αρμόζον που έχεις να πεις τελικά είναι το «ο Θεός να βάλει το χέρι του». Ας το βάλει… Ο Θεός όμως κι όχι κάποιοι αγράμματοι ή φανατικοί ζηλωτές, που έχουν πείσει τους εαυτούς τους ότι μέσα στη θύελλα έχουν Θεόθεν τη σωστότερη έμπνευση και καταλήγουν να παίρνουν κάποια …πρόβατα του ποιμνίου τους στο λαιμό τους.

Τέλος πάντων για τους περισσότερους από τους ντόπιους ο γιορτασμός αρχίζει όταν ανάβει απ’ το πρωί η φωτιά για την τηγανιά του χοιρινού, έπεται το μεσημεριανό πλούσιο τραπέζι, τρως πάλι, πίνεις, μεθάς, «τσακίζεις» κουραμπιέδες και μελομακάρονα, μετά παίρνεις κάτι …χωνευτικό και στο τέλος …πάπαλα, γιατί έχει ήδη νυχτώσει. Χριστούγεννα τέλος και αμέσως έπονται τα όνειρα και τα σχέδια για την Πρωτοχρονιά…

Από αυτήν την κοινότυπη (όσο και παραδοσιακή) περιγραφή εξαιρούνται τα νιάτα, που από την παραμονή έχουν τις εξόδους διασκέδασης, εξασκημένα ήδη υποθέτω στο …μετά (επιδημικών) εμποδίων.

Εξαιρώ από την περιγραφή που αφορά τα Χριστούγεννα των φτωχότερων και των μοναχικών, επειδή αντιλαμβάνομαι ότι σ’ αυτήν τη φιλότιμη μικρή πόλη που ζούμε και στην περιοχή της όλοι οι άλλοι φροντίσαμε να μη μείνει κανένας παραπονεμένος, κανένα παιδί παραγκωνισμένο μέσα στα κρύα του χειμώνα. Άλλωστε το πραγματικό πνεύμα και το νόημα των Χριστουγέννων απέχει πολύ από τις γαστριμαργικές και τις υπερβολές διασκέδασης. Αντίθετα, με πολλά περισσεύματα αγάπης κι ανθρωπιάς ενώνει τους ανθρώπους, τις οικογένειες, τους φίλους και κάτι τέτοιο κυρίως σας εύχομαι να …πάθετε.

Όταν έγραφα αυτές τις γραμμές τα ελλιπή μετεωρολογικά στοιχεία δεν έδειχναν λευκά Χριστούγεννα αλλά αντίθετα απλά έναν καιρό χειμωνιάτικο, με λίγο κρύο και ίσως βροχές. Σε κάθε περίπτωση προσέχετε τις μετακινήσεις σας, ειδικότερα όσοι θα ταξιδέψετε. Και να θυμάστε ότι το αλκοόλ είναι μπαμπέσης σύντροφος όταν κρατάτε τιμόνι.

Αν εμπιστευτούμε τα μερομήνια –όπως γράφουν τα «Νέα» σε σχετικό ρεπορτάζ- υποδεχόμαστε το 2022 με χειμωνιάτικες διαθέσεις. Αγριεύει σιγά σιγά ο καιρός με ισχυρούς βοριάδες με πολύ κρύο χιονόνερο και χιόνι. Με χιόνια κάνει ποδαρικό το 2022. Πρωτοχρονιά θα κάνουμε με χιόνια αφού από 29 έως 31 παραμονή Πρωτοχρονιάς, ο καιρός χαλάει. Η πτώση της θερμοκρασίας θα είναι ιδιαίτερα αισθητή, ενώ προβλέπονται χιονοπτώσεις που θα συνεχιστούν έως 6 Ιανουαρίου 2022. Ο καιρός καλυτερεύει από 7 έως 12 Ιανουαρίου, όχι όμως για πολύ, αφού από 13 έως 18 προβλέπεται νέα πτώση θερμοκρασίας. Γύρω στα Φώτα 8-12 του μήνα γλυκαίνει λίγο ο καιρός. Στην συνέχεια για μια βδομάδα προβλέπεται κακοκαιρία. Οι αλκυονίδες μέρες θα κάνουν την παρουσία τους κατά τις 20 Ιανουαρίου και οι νοτιάδες που ακολουθούν θα φέρουν και ποτιστικές βροχούλες. Πάλι καλά…

Δεν ξέρω, μπορεί να παραμένω …ρομαντικός απέναντι στην τρέχουσα Ελληνική πολιτική στο σύνολό της. Μισό αιώνα τώρα περίμενα και περιμένω ακόμη, ειδικότερα οι κατά καιρούς αντιπολιτεύσεις κάποτε να εγκαταλείψουν τη στείρα πρακτική του «όχι σε όλα» έναντι των εκάστοτε Κυβερνήσεων. Δυστυχώς αυτά τα «όχι» παρέμειναν και παραμένουν συντριπτικά περισσότερα, πάντοτε για λόγους κομματικούς, ακόμη κι όταν οι χώρα βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες κρίσεις, διλήμματα και δύσκολες αποφάσεις, όπως η τρέχουσα της παγκόσμιας φονικής πανδημίας. Με άλλα λόγια, είναι αποκαρδιωτικό να βλέπεις συνεχώς οι Κοινοβουλευτικές μειοψηφίες να προτάσσουν το κομματικό του εθνικού συμφέροντος. Και δεν θα διστάσω να τονίσω ότι αυτή η πρακτική αγγίζει συχνά τα όρια του αριβισμού ή της μειοδοσίας.

Γενικότερα, τα τελευταία 40 χρόνια πολλάκις έχει αποδειχθεί ότι ο λαϊκισμός ορισμένων πολιτικών μας ανδρών και γυναικών και η πολιτική μας γενικότερα βαθμολογείται πολύ χαμηλά (και ενίοτε ξεδιάντροπα) με δεδομένο ότι ο λαϊκισμός έχει κάνει τελικά μεγάλη και βρώμικη δουλειά. Και φυσικά, κάθε φορά, ο λαός με την ψήφο του συχνά παρασύρεται και κάνει τη δική του ζημιά. Κατόπιν τούτων μπορεί να υποθέσει κανείς ότι η πολιτική μας βαθμολογία όντως είναι πολύ χαμηλή, σε σύγκριση με άλλες προηγμένες χώρες. Κι αυτή η πικρή διαπίστωση δεν μας τιμά ούτε τον καθένα μας ατομικά ούτε αυτούς που εκλέγουμε… Και κυρίως στις μέρες μας κάποιοι ατάλαντοι Μαυρογιαλούροι, όπως και ορισμένοι τοπικοί κομματάρχες παλιάς κοπής –που το τραβάνε στα άκρα- έχουν εξαχρειωθεί.

Καλόδεχτες οι επιδοτήσεις στους λογαριασμούς ενέργειας και η κρατική βοήθεια στους αγρότες, αλλά δεν μπορούν να αναχαιτίσουν συνολικά τις ανατιμήσεις των ημερών μας, με αποτέλεσμα όλη η υφήλιος να στενάζει απ’ την ακρίβεια. Προσωρινή «ανάσα» δίνουν και κάποιες αναβολές ή παρατάσεις φορολογικών υποχρεώσεων του κοινού. Περιμένουμε όμως κι άλλη βοήθεια, κύριε Μητσοτάκη, στα πλαίσια του εφικτού τουλάχιστον κι αφού δεν ξέρουμε πού θα σταματήσει το κοντέρ και πότε θα αποκλιμακωθεί η οικονομική κρίση που εκδηλώθηκε παντού στον κόσμο.

Μας έχουν μουρλάνει οι καθημερινές και αντιφατικές ειδήσεις και αναλύσεις για τη νέα μετάλλαξη της πανδημίας, με το νέο «φρούτο» που μας προέκυψε, την «όμικρον»… Πέρα από τις αστήρικτες θεωρίες και πράξεις των αρνητών όμως, η αλήθεια είναι μία είτε μας αρέσει είτε όχι: Εμβολιαστείτε… Όσο γίνεται περισσότεροι και με τις τρεις δόσεις που επιτάσσουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα. Σήμερα – όχι αύριο…Μας τάζουν κι ετοιμάζουν νέα «όπλα» για να αντιμετωπιστεί η πανδημία. Αλλά μέχρι να είναι διαθέσιμα για όλους μας, έχουμε σαν αξιόπιστη λύση μόνο το εμβόλιο, έστω κι αν οι στατιστικές λένε πως δεν μας καλύπτει πλήρως, όχι 100%.

Η έναρξη των εμβολιασμών και τα πολλά ραντεβού που κλείστηκαν για τα μικρά παιδιά «φρακάρισαν» τις διαθέσιμες παρτίδες της χώρας μας για το ειδικό (1/3 της φάιζερ) σκεύασμα που προορίζεται για τα πιτσιρίκια. Διαβάζω επίσης ότι γίνονται και «κόντρες» για την προτεραιότητα ανάμεσα στα νήπια και τους μαθητές των Δημοτικών σχολείων και …καλά κάνουν. Φαίνεται πως τα παιδιά έχει περισσότερο μυαλό από τους μεγαλύτερους και μας δείχνουν το δρόμο για την υγειονομική ελευθερία μας…. Άλλωστε επιζητούν τον εμβολιασμό για να πηγαίνουν ελεύθερα στο σχολείο τους, να παίζουν με τους φίλους τους κτλ. Πάντως αρχές του Γενάρη αναμένονται νέες επαρκείς παρτίδες εμβολίων για τα μικρά και ο θεαματικός εμβολιασμός τους θα συνεχιστεί και θα ολοκληρωθεί απρόσκοπτα.

Πολλές διαδηλώσεις αντιεμβολιαστών κτλ. σε πολλές χώρες της Ευρώπης κατά των μέτρων προφύλαξης και προστασίας, lockdown κ.ο.κ., σε αντίθεση με ήπια και σποραδικά τέτοια φαινόμενα στην Ελλάδα. Εύχομαι να μη βιώνουμε «τη γαλήνη πριν απ’ τη θύελλα». Αυτό μας έλειπε τώρα…

Με νέο ιστορικό χαμηλό ρεκόρ εισήλθε η τουρκική λίρα στην τρέχουσα εβδομάδα, μετά τις νέες δηλώσεις του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος χαρακτήρισε τα υψηλά επιτόκια τοκογλυφία, κάτι που όπως υποστήριξε είναι ενάντια στη φιλοσοφία του Ισλάμ. Η νέα εφιαλτική υποτίμηση που καταγράφει το νόμισμα της Τουρκίας, υπολογίζεται αυτή τη φορά κοντά στο 6,5% μόνο γι την περασμένη Δευτέρα. Μα, ανεκδιήγητο καρντάση Ταγίπ σεν λέγεται πια υποτίμηση. Λέγεται …τσουλήθρα.

«Κόνιτσα, 1948… Ένα καρβέλι ψωμί, ένα κρεμμύδι κι ένα πιάτο ελιές για 6 στόματα (βλέπε φωτο). Κι όμως, αυτά τα στόματα δεν έπαυαν να λένε “δόξα τω Θεώ”. Σήμερα έχουμε τα πάντα, κι όμως πάλι λέμε “δεν έχουμε”. Όλο κάτι μας λείπει, όλο κάτι μας φταίει και ξεχνάμε να πούμε ένα ευχαριστώ για το φαγητό που έχουμε στο τραπέζι μας, για τη στέγη πάνω από το κεφάλι μας, τη ζεστούλα μας τώρα τον χειμώνα, τα ρούχα που έχουμε να ντυθούμε… Και μετά απορούμε που η κατάθλιψη είναι η μάστιγα της εποχής; Φίλε μου, όσα κι αν έχεις, αν δε μάθεις να είσαι ευγνώμων γι’ αυτά κι εστιάζεις πάντα σε όσα δεν έχεις, πάντα δυστυχισμένος θα είσαι…» (Greeks all over the world).

«Ο πατέρας έχει άνοια. Θυμάται μόνο τη μητέρα, τη φτώχεια των παιδικών του χρόνων, την οδό του σπιτιού μας, όχι τον αριθμό, ονόματα φυτών και δένδρων και να είναι ευγενής με όλους. Ξέρει ότι με γνωρίζει, αλλά πια δεν με αναγνωρίζει. Εκπλήσσεται με τον άνδρα που του συστήνεται ως γιος του. Μας κοιτάζει με ένα ντροπαλό χαμόγελο, σαν να ζητάει συγγνώμη που ξέχασε. Δεν παραπονιέται ποτέ. Απλώς κάπου κάπου τα βάζει με φανταστικούς εχθρούς. Η βιωμένη ζωή του εμφανίζεται ξαφνικά, όμως κρατάει λίγο. Μετά πάλι σκηνοθετεί –κάθε φορά αλλιώς– τα σπαράγματα της μνήμης. Συναινώ με τις μεταβαλλόμενες βεβαιότητές του, τι νόημα έχει να τον διορθώνω; Του αρέσει πάντα ο ήλιος και το κρύο νερό. Προτιμάει τα γνώριμα φορεμένα ρούχα του, τα καινούργια τα αντιμετωπίζει όμοια με αφιλόξενο τοπίο. Απορεί με τα κλειστά διαμερίσματα. «Πού πήγαν όλοι, γιατί τα αγόρασαν αφού θα έφευγαν;» αναρωτιέται αναστατωμένος. «Η κρίση, πατέρα». Μερικά χρόνια πριν κουβεντιάζαμε γι’ αυτήν, τώρα μοιάζει να μην καταλαβαίνει. Φωτίζεται το πρόσωπό του όταν βλέπει παιδιά . Και εκείνα –γνωστά, άγνωστα– τον αγκαλιάζουν ανεπιφύλακτα. Τον κοιτάζω διαπεραστικά μήπως τον φέρω πίσω από την άγνωστη χώρα. Είναι μεγάλη η απόσταση και πια δεν γίνεται να γυρίσει. Μου λείπει ο λησμονημένος εαυτός του.

Μιλήστε με τους δικούς σας όσο είναι καιρός. Μπορεί να σας τους κλέψει αυτή η καταραμένη ομίχλη του μυαλού». (Μαρία_Χούκλη).

«Ο Ορέστης Μακρής δεν ήταν μόνο σπουδαίος ηθοποιός, αλλά και ιδιαίτερα διαβασμένος. Του άρεσε να με συμβουλεύει. Μου έλεγε συνέχεια: «Το στάχυ… Να είσαι σεμνός. Όσο ψηλά κι αν φτάσεις, ποτέ μη φουσκώσεις. Οι μεγάλοι άνθρωποι είναι σεμνοί. Δεν κάνουν επίδειξη. Το μεστωμένο στάχυ, που είναι γεμάτο από καρπό, είναι γυρτό. Το γυρτό σημαίνει σεμνότητα. Το αδειανό στάχυ πάει όπου φυσά ο αέρας γιατί δεν έχει τίποτα μέσα.» (Νίκος Ρίζος – Πηγή: tovima. Gr Απόσπασμα από συνέντευξη στον Θανάση Λάλα).

Σαν να μαζεύτηκε πολλή …τεστοστερόνη. Οι γυναικοκτονίες ή οι σχετικές απόπειρες συνεχίζονται (σχεδόν καθημερινά) αδιάπτωτες. Δεν μπορώ να πω πόσο «χάλασε ο κόσμος». αλλά ότι το μυαλό πολλών δεν είναι πια στη θέση του νομίζω πως είναι ορατό, θλιβερό και αποτρόπαιο.

«Ο κόσμος αρρώστησε. Κόλλησαν όλοι εγωισμό και βήχουν άποψη.» (Από Λέανδρο Βερτέλη).

Μου φαίνεται ότι εκτός από τους γιατρούς και τους νοσηλευτές αξίζουν ένα δημόσιο χειροκρότημα κι όλοι σχεδόν οι ρεπόρτερ και η συνάδελφοι των ραδιοφώνων και της τηλεόρασης γιατί -για πολλούς μήνες τώρα- έχει «μαλλιάσει» η γλώσσα τους να μιλάνε επί πολλές ώρες κάθε μέρα για την πανδημία, με τρομοκρατημένο ύφος συνήθως. «Υπερβάλλουν» είπατε; Πάντως είναι προφανές ότι έχουν σμπαραλιάσει τα νεύρα σε ακροατές και τηλεθεατές. Μπουχτίσαμε πια, από καιρό…

«Κι αν έφτασα τόσο μακριά, είναι για να μην ακούω ότι δεν μου αποκρίθηκαν». (Τάσος Λειβαδίτης.)

Μου είπε κάποια: ‘Όταν σου λείπουν όλα, θεωρείς μάταιο να γράψεις γράμμα στον Αη-Βασίλη και να ζητήσεις κάποιο δώρο». Λογικό…

Παλιό αλλά καλό: «-Πώς λέγεται ο μεθυσμένος Αη-Βασίλης;» Απάντηση: -Βασιλόπιτα».

Το ανέβασε στο διαδίκτυο ο χρήστης Stefanos Saratsis από τη Θεσσαλονίκη: «ΑΞΙΖΕΙ να διαβάσετε μια χριστουγεννιάτικη ιστορία.

Πλησιάζει λοιπόν νωρίς το μεσημέρι μια κυρία ντυμένη με χοντρά ρουχα και ζητάει ντροπαλά κάτι ζεστό για να φάει. Της ετοιμάζει ο Μάρκος ένα πακέτο με όλα τα ζεστά που έβγαλε μόλις από την φωτιά, της δίνει ένα αναψυκτικό και γλυκό που προσφέρουμε σε όλους και συνεχίζει να εξυπηρετεί τους υπόλοιπους. Η κυρία λοιπόν τον ευχαριστεί και κάνει παραδίπλα με το πακετάκι της για να μην ενοχλεί… Βάζει το χέρι στο μπουφάν της και βγάζει ένα χιλιοδιπλωμένο πενηντάρικο. Το βάζει στο χέρι του Μάρκου και του λέει χαμηλόφωνα, «να πάρετε κι άλλο φαγητό για τον κόσμο…» Πριν προλάβει να της πει οτιδήποτε, γυρνάει την πλάτη και απομακρύνεται προς τον κόσμο. Εκεί στο τέλος της ουράς δίνει το πακέτο της στον τελευταίο και του λέει «πάρε το δικό μου γιατί είσαι ώρα εδώ και έχει κρύο….» Την κοιτάζουν οι άνθρωποι μέχρι που έστριψε στην γωνία!!! Καλά Χριστούγεννα σε όλους!!!! Υ.Γ. Η ιστορία είναι αληθινή και συνέβη σήμερα το πρωί. (Σ.Σ.: την περασμένη Κυριακή). Έτσι καταλαβαίνουμε όλοι πόσο μικροί είμαστε μπροστά σε κάποιους ανθρώπους!!!»

Καλά Χριστούγεννα σε όλους και όλες… Έτσι κι αλλιώς ναι και με το …ζόρι.