Κυριακή προ της Υψώσεως – του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

εφημερίου Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

Κυριακή προ της Υψώσεως σήμερα. Η μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου σχετίζεται με την εύρεση και τη για δύο φορές ύψωση  του  Τιμίου  Σταυρού  καθώς  και  τα εγκαίνια  του  πρώτου ναού  της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα. Λόγω της μεγάλης σπουδαιότητάς της και των σωστικών μηνυμάτων που έχει, ορίστηκε μια Κυριακή πριν από αυτήν την εορτή και μία μετά να διαβάζονται αναγνώσματα και να ψάλλονται ύμνοι σχετικοί με την εορτή αυτή.

Αφορμή των όσων ειπώθηκαν από τον Χριστό στην ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα δόθηκε από τον Νικόδημο. Ο Νικόδημος είχε υψηλή κοινωνική θέση και γι’ αυτό πήγε νύχτα, κρυφά να ρωτήσει και να ακούσει τους λόγους του Χριστού για το πρόσωπό Του. Ενώ όλοι είχαν στον νου τους εξουσίες, θέσεις και επίγεια, πρόσκαιρα πράγματα, ο Χριστός μιλά για τη σωτηρία των ανθρώπων διά μέσου του Σταυρού Του και της πίστης στο πρόσωπό Του. Ο Χριστός προαναγγέλλει τη Σταύρωσή Του ερμηνεύοντας ένα γεγονός από την Παλαιά Διαθήκη, θέλοντας να πει ότι ο τρόπος που διάλεξε ο Θεός να σώσει τον άνθρωπο  ήταν δια  μέσου  του  Σταυρού.  Στην  Παλαιά  Διαθήκη  υπήρξε προτύπωση  της  σταύρωσης  του  Χριστού  που  προεικόνισε  την  πραγματική ύψωση του Σταυρού στον Γολγοθά: «καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτος υψωθήναι δει τον Υιόν του ανθρώπου».

Γιατί ο Χριστός έπρεπε να σταυρωθεί και πώς μπορεί διά μέσου του

Σταυρού  να  σωθεί  ο  κάθε  άνθρωπος,  θα  προσπαθήσουμε  εν  συντομία  να εξηγήσουμε στηριζόμενοι στα ίδια τα λόγια του Κυρίου.

«Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον». Ο Θεός αγαπά υπερβολικά τον  άνθρωπο  και  ενδιαφέρεται  για  τη  σωτηρία  του.  Ως  ένδειξη  της μεγάλης αυτής αγάπης Του είναι η ενανθρώπηση του Χριστού και η ανάβασή Του στον Σταυρό. Δύο από τις ιδιότητες που αποδίδουμε στον Θεό είναι η φιλανθρωπία και η αγάπη προς τα δημιουργήματά Του. Βλέποντας, ο Θεός, ότι ο άνθρωπος ήταν αδύνατο να σωθεί από μόνος του,  εκπληρώνει  το  σχέδιο  της  Θείας  Οικονομίας,  το  οποίο  είχε καταρτίσει από καταβολής κόσμου. Ο Θεός, στην πανσοφία Του, γνώριζε αυτό  που  ψάλλουμε  στην  Εκκλησία  μας:  «Ο  θάνατός  σου,  Κύριε, αθανασίας γέγονε πρόξενος». Ότι δηλαδή ο σταυρός, ο θάνατος και στη συνέχεια η τριήμερη ανάσταση του Χριστού θα προξενούσαν τη σωτηρία μας.

Αν μπορούσαμε να αναλογιστούμε πόσα με αγάπη ο Χριστός μας

προσέφερε θα εγκλωβιζόμασταν στην ευγνωμοσύνη προς Αυτόν και θα

κάναμε ό,τι είναι δυνατό για να ανταποδώσουμε αυτή τη μεγάλη αγάπη.

Δεν ζητά, βέβαια, πολλά ο Θεός. Τη μετάνοιά μας θέλει, την ταπείνωση

και τον αγώνα μας να τηρήσουμε τις εντολές Του.

Ο Χριστός ανέβηκε στον Σταυρό, κατά την προτύπωση που δόθηκε και στην Παλαιά διαθήκη: «ίνα πας ο πιστεύων εις Αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον». Όσοι προσβλέπουν με πίστη στον σταυρωθέντα

Κύριο μπορούν να σωθούν και να έχουν αιώνια ζωή. Κατά τον απόστολο

Παύλο «ο λόγος ὁ του σταυρού τοις μεν απολλυμένοις μωρία εστί, τοις δε

σωζομένοις ημίν δύναμις Θεού εστι». Μια εσφαλμένη θεώρηση μεταξύ των ανθρώπων είναι ότι όταν κάποιος κάνει καλά έργα και βοηθά τους συνανθρώπους του θα σωθεί ασχέτως σε ποιο Θεό πιστεύει.

Αυτό, όμως, είναι λάθος, αφού ο ίδιος ο Χριστός εδώ μας ξεκαθαρίζει ότι προϋπόθεση της σωτηρίας μας είναι η πίστη στον Χριστό και «τούτον εσταυρωμένον». Τα καλά έργα θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα της ορθής πίστης μας. Σωζόμαστε χάρη στη θυσία του Χριστού και όχι για τα καλά μας έργα τα οποία, βέβαια, πρέπει να υπάρχουν ως πιστοποίηση και επισφράγισμα της πίστης μας.

Η  αγάπη  του  Θεού  εκφράζεται  και  με  τη  μακροθυμία  Του.  Είναι μακρόθυμος ο Θεός γι’ αυτό και σημειώνει ότι: «Ού γαρ απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού». Αυτό που προτάσσεται στον Θεό είναι η σωτηρία του καθενός από εμάς και όχι η δικαιοσύνη Του. Αν ήθελε ο Θεός να προτάξει τη δικαιοσύνη Του δεν θα μπορούσε να σωθεί κανείς άνθρωπος: «τις γαρ καθαρός έσται από ρύπου; αλλ ̓ ουδείς, εάν και μία ημέρα ο βίος αυτού επί της γης». Κανείς δεν είναι αναμάρτητος έστω κι αν έζησε  μόνο  μια  μέρα  πάνω  στη  γη. 

Επομένως  ο  Χριστός  μάς διαβεβαιώνει ότι ήρθε στον κόσμο με μοναδικό σκοπό τη σωτηρία και λύτρωση των ανθρώπων. Ο τρόπος της σωτηρίας μας είναι η άνοδός Του στον σταυρό για να νικήσει και να καταπατήσει τον θάνατο και τον διάβολο. Να μας παραδώσει το Σώμα και το Αίμα Του ως προσφορά «τροφής  αθανάτου»  για  να  έχουμε  ζωή  αιώνια.  Η  μακροθυμία  Του εκδηλώνεται για τους αμαρτάνοντας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Περιμένει μέχρι και την τελευταία στιγμή τη μετάνοια και επιστροφή του καθενός.

Η μακροθυμία του Θεού, βέβαια, δεν ακυρώνει τη δικαιοσύνη Του. Προς το παρόν για χάρη της σωτηρίας μας η δικαιοσύνη του Θεού αναστέλλεται και μετατίθεται για το μέλλον, στη δευτέρα παρουσία Του όπου θα γίνει η κρίση του κόσμου. Τα λόγια του Χριστού ότι δεν κρίνει κανένα αλλά ζητά τη σωτηρία μας πρέπει να ακούονται και σ’ εμάς, που πολύ εύκολα κρίνουμε και κατακρίνουμε τον καθένα. Αν θέλουμε το καλό του συνανθρώπου μας, ας προσπαθήσουμε να τον βοηθήσουμε να σωθεί, περιμένοντας μέχρι και την υστάτη τη σωτηρία του.

Προετοιμαζόμενοι,  λοιπόν,  για  τη  μεγάλη  εορτή  της  Υψώσεως  του Σταυρού ας αντλήσουμε σωτήρια διδάγματα και νοήματα μέσα από τα αναγνώσματα και τους ύμνους. Να αναλογιστούμε την Αγάπη του Θεού προς εμάς, τη φιλανθρωπία και μακροθυμία Του και να καταφύγουμε κοντά στον Χριστό ως μόνη σωτηρία.