Τζιζζζ… Διακοπές! – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη

Βράζει ο κορωνοϊός;
Πεταλώνεται το τζιτζίκι;
Μας ‘πιάσαν οι ζέστες…;;;
Όλα ισχύουν κυρία μου…(;!;)

Σα να ‘χουμε καιρό να τα πούμε.
Και τι να πούμε δηλαδή; «Τζιζζζζ….» Καίνε όλα…

Να μιλήσουμε υπέρ του εμβολιασμού; Κινδυνεύουμε να μας πουν άπιστους και πουλημένους…
Να μιλήσουμε κατά του εμβολιασμού; Κινδυνεύουμε να μας αποκαλέσουν άπιστους και πουλημένους.
Όχι, δεν επαναλαμβάνω από λάθος… Αν το καλοσκεφτείς και τα δυο ισχύουν. Κινδυνεύεις όποια θέση και να κρατήσεις. Ακόμα χειρότερα αν δεν πάρεις θέση. Σε κοιτάνε με ένα ύφος… Εκείνο που τα μάτια κλείνουν, γίνονται σχιστά, σα να… ετοιμάζονται για εκτόξευση (με τον τρόπο που φαντάζεσαι)… και ποιος ξέρει τι γίνεται στο μυαλό τους…
Και ναι κυρία μου, δεν έχω άποψη, παρά μόνο σ’ αυτή που αφορά το τομαράκι μου. Δηλαδή αποφάσισα να το κάνω το ρημάδι, όπως και έπραξα, με δόση α και β. Αλλά δεν μου πέφτει λόγος για το τι θα κάνουν οι άλλοι.
Τώρα, αν η απόφασή τους απειλεί το γενικό καλό, ε, τότε, ας κλείσουμε τα ρυπογόνα εργοστάσια, ας σταματήσουμε να καταναλώνουμε κρέας –υποχρεωτικά-, ας σταματήσει η παραγωγή πλαστικών προϊόντων (και όχι η χρέωση λίγων λεπτών του ευρώ για όποιον τα χρησιμοποιεί), ας γίνουν όλα αυτά που απειλούν σε μεγαλύτερα ποσοστά την υγεία μας.
Κάθε ελευθερία που παραχωρείται, δύσκολα ανακτάται. Η ενημέρωση με έγκυρα στοιχεία και με τα πολλά δεδομένα σε πρόσβαση, θα έπειθε περισσότερο από υποχρεωτικά μέτρα ή και υποχρεωτικότητα εμβολιασμού. Βεβαίως και υπάρχει μια μερίδα του κόσμου που πάντα θα κάνει το άσπρο, μαύρο. Ε, εκεί, δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. Η βλακεία είναι ανίκητη.
Δεν επιτρέπω όμως σε κανέναν με με υπολογίζει λιγότερο Χριστιανή, γιατί αποφάσισα να κάνω το εμβόλιο, ούτε και να με λογίζει πουλημένη… Σέβομαι την επιλογή σου, σεβάσου τη δική μου.

Κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει… αλλά δεν γίνεται να μη παρατηρήσω ότι δεν μου αρέσει ο τρόπος ή αν θέλετε τα επίθετα που χρησιμοποιούν κάποιοι συνάδελφοί μας για τη μερίδα κόσμου που διαφωνούν. Για παράδειγμα «ανεγκέφαλοι και επικίνδυνοι, για τη δημόσια υγεία όσοι διαδήλωσαν χωρίς μέτρα…» ή και «σαν πρόβατα συνεχίζουν να κλείνουν ραντεβού για τον εμβολιασμό των παιδιών τους»… Ας αφήσουμε στην άκρη τα επίθετα από τα ρεπορτάζ των ειδήσεων, όσο γίνεται. Εξάλλου, υπάρχουν τα άρθρα σχολίων για την ανάπτυξη της τοποθέτησης των δημοσιογράφων.

Μήπως δεν είναι το ίδιο επικίνδυνο να γράφει κανείς για άλλα θέματα; Π.χ. για το παζάρι στον Αλμυρό; Φανατικοί και πάλι οι συμπολίτες μας, άλλοι υπέρ και άλλοι κατά. Για την πιθανότητα ναυστάθμου στον Άη Γιάννη; Για την αξιοποίηση του αεροδρομίου και της (στα σχέδια) ΒΙΠΕ Αλμυρού;
Αυτό που με θλίβει βαθιά, είναι όχι ότι “άποψη έχουν όλοι”, αλλά ότι η άποψή τους είναι αμετακίνητη. Δηλαδή, όσο και να έχεις επιχειρήματα, δεν μπαίνουν στον κόπο να τα σκεφτούν, πόσο μάλλον να αφιερώσουν 10 λεπτάκια να κάνουν μια έρευνα στις εφημερίδες ή το ίντερνετ και να ανοίξουν τους ορίζοντες της σκέψης τους.

Για να αλλάξουμε λίγο θέμα και ύφος θα ήθελα να αναφερθώ στους βουλευτές Μαγνησίας. Ζούμε σε μια περιοχή, αλλά και εποχή, που ο αγώνας εκλογής δεν γίνεται ένα τρίμηνο πριν τις εκλογές, αλλά μια ατελείωτη κούρσα. Όλα δημοσιοποιούνται και η κινητικότητα των βουλευτών έχει άμεση σχέση με το αποτέλεσμα της κάλπης. Τα ψηφαλάκια του Αλμυρού και της Νέας Αγχιάλου έχουν γίνει το μήλο της έριδος για τους βουλευτές που κονταροχτυπιούνται. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αξιοποιήσουμε και να πιέσουμε για όσα ο Αλμυρός διεκδικεί. Για όσα έπρεπε να γίνουν δεκαετίες πριν. Ειδικά αυτή η γραμμή σιδηρόδρομου κάνει πια να τρίζουν τα κόκκαλα του Μπαλτατζή και άλλων αιρετών που είχαν όραμα για τον τόπο…
Προσοχή μόνο στους Δαναούς και στους δώρα φέροντας… Κάποια είναι και μοιάζουν επενδύσεις ανάπτυξης. Αλλά ποια ανάπτυξη θέλουμε;
Τελικά, η Δημοτική Αρχή μπορεί να χαράξει συγκεκριμένο πλάνο; Οι παραχωρήσεις λιμανιών και βιομηχανικών χώρων ή και οι αλλαγές ΣΧΟΑΑΠ για τις τοποθετήσεις ανεμογεννητριών τι περιθώρια ανάπτυξης αφήνουν;
Προλαβαίνουμε να προασπίσουμε κάποιες περιοχές για την αγροτική και τουριστική εκμετάλλευση ή μήπως αφεθήκαμε στα σχέδια άλλων;
Ποιες εστίες οργανωμένων πολιτών υπάρχουν στον Αλμυρό, από ποιους ηγούνται και με ποιες σκοπιμότητες;
Η νομοθεσία που διέπει τη λειτουργία Δήμων και Κοινοτήτων, αφήνει περιθώρια αντίδρασης, ή μήπως η λήψη αυτών των αποφάσεων έχει φύγει εδώ και καιρό από τα χέρια τους;

Με χαρτί ιατρού

«Τα χρειάστηκα» στις αρχές του μήνυμα κυρία μου… Κυριολεκτώ… Κράσαρα (έκλεισα), σαν υπολογιστής που υπερφορτώθηκε με εργασίες. Αφασία εκπομπής, λέγεται αυτό ιατρικά. Ευτυχώς χωρίς ευρήματα, λόγω κούρασης. Βεβαίως μέχρι να φτάσουμε στη συνταγογράφηση άδειας δυο εβδομάδων για να ξεκουράσω σώμα και πνεύμα, πήγα ταξιδάκι με το ασθενοφόρο του Κέντρου Υγείας Αλμυρού, νοσηλεύτηκα στη παθολογική/νευρολογική κλινική του Αχιλλοπούλειου Νοσοκομείου Βόλου κτλ κτλ… Θα ήθελα λοιπόν αρχικά να συγχαρώ τους παθολόγο κ. Καψάλα Δημήτριο και νευρολόγο κα Κούντρα Πέρσα και όλους όσους εργάζονται στη παθολογική του Νοσοκομείου, όχι γιατί με κούραραν (πέραν των εξετάσεων και της γνωμάτευσης δεν χρειάστηκα φροντίδα) αλλά γιατί έγινα μάρτυρας της ανθρωπιάς και της φροντίδας του προσωπικού στους ηλικιωμένους και λόγω covid μόνους στο θάλαμο, αρρώστους. Ιδιαίτερα ευχαριστώ το ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό του Κέντρου Υγείας Αλμυρού, για την άμεση ανταπόκριση στο περιστατικό, τον επαγγελματισμό τους, αλλά και τη διακριτικότητά τους.
Οι συνεργάτες μου Φώτης Γαλούσης και Βαλάντης Ματσόρδας, φρόντισαν όχι μόνο να μη λείψουν οι ειδήσεις από την εφημερίδα και το ίντερνετ, αλλά και να με ξεκουράσουν επαγγελματικά, με κάθε φροντίδα. Συγκινημένη, τους ευχαριστώ!

Προσοχή! Πάμε διακοπές

Από το νόμο δικαιούμαστε ως νομαρχιακή εφημερίδα να μην κυκλοφορήσουμε έκδοση δυο εβδομάδες τον χρόνο. Εμείς θα πάρουμε τη μια, για να ξεκουράσουμε σώμα και πνεύμα. Έτσι, θα έχουμε έκδοση στις 31/7 και η επόμενη έκδοση θα είναι στις 14/8. Για τους απαιτητικούς αναγνώστες μας ανακοινώνουμε ότι μέχρι το τέλος του έτους θα κυκλοφορήσουν εκδόσεις με αφιερώματα και περισσότερα φύλλα για να καλύψουμε την έκδοση που θα λείψει. Μη σας φανεί λοιπόν παράξενο, αν θα λείψει η εφημερίδα το Σάββατο 7 Αυγούστου.
Καλό καλοκαιράκι! Και να προσέχετε τον εαυτό σας, για να μπορείτε να φροντίζετε και όσους αγαπάτε!