Οι μεγάλες μορφές του Αχιλλείου – Ένα μικρό χωριό με σπουδαίους ποδοσφαιριστές

Σε πολλές περιπτώσεις του τοπικού μας ποδοσφαίρου, η ιστορία δεν μετριέται –ή καλύτερα, δεν θα έπρεπε να μετριέται- σε τίτλους και διακρίσεις, αλλά σε σπουδαίους παίκτες που έχουν αναδειχθεί από τις διάφορες ομάδες. Είναι γεγονός ότι το μικρό χωριό του Αχιλλείου έχει καταγράψει μία τέτοια διαδρομή στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Μαγνησίας, δηλαδή χωρίς πολλές επιτυχίες, αλλά με σπουδαίους ποδοσφαιριστές που ξεκίνησαν την πορεία τους από τον τοπικό Αχιλλέα κι έφθασαν να αγωνιστούν μέχρι και την Α’ Εθνική.

Η ιστορία της Χαμάκως και το πρώτο Αχίλλειο στη θέση Τραχήλι, μετά την επανάσταση του 1821 και την σύσταση του ελληνικού κράτους, είναι λίγο πολύ γνωστή. Η «μετακόμιση» των κατοίκων στη σημερινή τοποθεσία έγινε στα 1917 και το ποδόσφαιρο δεν ήταν άγνωστο από τις πρώτες δεκαετίες! Μπορεί ο Γ.Σ. Αχιλλέας Αχιλλείου να ιδρύθηκε επισήμως το 1975, όμως πάρα πολλά χρόνια πριν, οι κάτοικοι του χωριού κλωτσούσαν το τόπι.

Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει δημοσίευμα σε τοπική εφημερίδα του νομού Φθιώτιδας το οποίο καταγράφει φιλικό αγώνα μεταξύ Κεραυνού Βαθυκοίλου κι Αχιλλέα, που έληξε με σκορ 3-1, εν έτει 1933! Δηλαδή 43 χρόνια πριν την επίσημη χρονολογία του συλλόγου, όπως επίσης υπάρχουν αναφορές και φωτογραφίες από τις δεκαετίες του 1950 και 1960 ομάδων του Αχιλλέα.

Το 1975 λοιπόν έγινε η αναγνώριση από το Πρωτοδικείο με πρώτο πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Καραδήμο και αρκετοί ποδοσφαιριστές που πρωτοέπαιξαν με την κυανόλευκη φανέλα του Αχιλλέα έμειναν για χρόνια στα γήπεδα, δίνοντας τον τίτλο της «ποδοσφαιρομάνας» περιοχής στο μικρό Αχίλλειο.

Ο πρώτος που πήρε μεταγραφή κι έπαιξε στην Α’ Εθνική, με τη φανέλα του Ολυμπιακού Βόλου, ήταν τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1970 ο Γιώργος Βαλωμένος (προ αναγνωρίσεως του Αχιλλέα). Με το χαρακτηριστικό παρατσούκλι «τσιμεντόλιθος» καθώς αγωνίζονταν στην άμυνα, δεξιός μπακ από τον οποίον δεν περνούσε κανένας αντίπαλος… Η θητεία του ολοκληρώθηκε στη βολιώτικη ομάδα με ένα ευτράπελο περιστατικό που έχει μείνει στην ποδοσφαιρική μυθολογία του χωριού κι ακόμη και τώρα, οι μεγαλύτεροι το θυμούνται και οι νεότεροι το έχουν ακούσει… Μετά από αγώνα στην Αθήνα με τον Απόλλωνα, «χολωμένος» για τη μη συμμετοχή του, ζήτησε κατά την επιστροφή να σταματήσει το λεωφορείο στο ύψος του χωριού, πήρε την τσάντα του και έφυγε απροειδοποίητα…

Ο δεύτερος που ξεκίνησε από το σύλλογο κι έκανε καριέρα ήταν ο Γιώργος Στέκας, μεσοεπιθετικός με καταγωγή από τους Αγίους Θεοδώρους. Έπαιξε στον Αχιλλέα,το 1979 πήρε μεταγραφή στον Αλμυρό, μετά στη Νίκη και τον Πιερικό στην Α’ Εθνική, για να ακολουθήσουν κι άλλες ομάδες που συμμετείχαν στις εθνικές κατηγορίες όπως η Αναγέννηση Κολινδρού.

Ο τρίτος από το Αχίλλειο που έπαιξε στις μεγαλύτερες κατηγορίες, πιο πρόσφατα, είναι ο Γιάννης Παναγιώτου, πολύ γνωστός στο φίλαθλο κοινό της περιοχής μας. Αγωνίστηκε στη Χαλκηδόνα με προπονητή τον Βαγγέλη Βουρούκο κι αργότερα στην Α’ Εθνική με την ίδια ομάδα (πριν τη συγχώνευση με τον Ατρόμητο), ενώ πέρασε επίσης από Πιερικό, Νίκη στη Γ’ Εθνική και ΓΣΑ, Φωστήρα στη Δ’. Με τη φανέλα του Αλμυρού αγωνίστηκε πολλές φορές σε διαφορετικές θητείες. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζουν πολλοί ή δεν θυμούνται είναι ότι είχε συμφωνήσει και είχε υπογράψει με τον Άρη Θεσσαλονίκης το 1997, ωστόσο η μεταγραφή δεν ολοκληρώθηκε ύστερα από αλλαγή στην τεχνική ηγεσία των «κιτρίνων».

Επιστρέφοντας στις αγνές, ρομαντικές, ηρωικές εποχές του ποδοσφαίρου, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, οι Κώστας Πλασταράς  («ψυχή» της ομάδας για δεκαετίες και διοικητικός ακρογωνιαίος λίθος του συλλόγου) και Δημήτρης Παναγιώτου έπαιξαν στη Νίκη Βόλου.

Στη Δ’ Εθνική αγωνίστηκαν οι τρεις αδερφοί Αραπίτσα, Αλέκος, Γιάννης, Νίκος, ο Αποστόλης Καραδήμος στον ΓΣΑ, οι τερματοφύλακες Στάθης Χασιώτης, Ευάγγελος Στεργίου, ο Θανάσης Κατσαβριάς και ο Γιώργος Στεργίου ο οποίος τη δεκαετία του 1970 θεωρούνταν ένα από τα καλύτερα δεκάρια του τοπικού μας ποδοσφαίρου. Ιδιαίτερη μνεία θα κάνουμε όμως για δύο ποδοσφαιριστές που έλαμψαν. Ο πρώτος είναι ο Αλέκος Παναγιώτου ο οποίος πήγε στον Πανηλειακό, μετά δόθηκε δανεικός στη Νίκη Βόλου κι επέστρεψε στον Αλμυρό. Ο δεύτερος είναι ο αείμνηστος Αποστόλης Πλασταράς, κορυφαίος επιθετικός για πολλά χρόνια στην ΕΠΣΘ, το όνομα του οποίου φέρει το δημοτικό γήπεδο Αχιλλείου. Σπουδαίος γκολτζής, αγωνίστηκε σε Αίαντα Σαλαμίνας και στα μέρη μας με Κένταυρο, Ρήγα Φεραίο, Αστέρα Ριζομύλου, Πρωτεσίλαο-Αχιλλέα, ΓΣΑ (ανέκαθεν οι σχέσεις Αχιλλέα-ΓΣΑ ήταν άριστες με «ανταλλαγές» παικτών, τα κυανόλευκα του Αχιλλέα έχει φορέσει και ο νυν πρόεδρος του ΓΣΑ!)

Στην ποδοσφαιρική ιστορία του χωριού έμεινε επίσης ο Πέτρος Βαλωμένος, αμυντικός ο οποίος διετέλεσε και σε ρόλο προπονητή επί σειρά ετών. Τον σέβονταν όλοι, πήγε πολλά παιδιά στο γήπεδο και μάλιστα, στη μνήμη του ο Αχιλλέας διοργάνωσε πολλά τουρνουά κατά την περίοδο προετοιμασίας παρελθόντων ετών.

Ζητήσαμε από τον Αποστόλη Καραδήμο, που υπήρξε ποδοσφαιριστής, προπονητής και πρόεδρος του συλλόγου για επτά χρόνια να μας ξεχωρίσει κάποιους παίκτες που θα συγκροτούσαν την ιδανική ενδεκάδα του Αχιλλέα, με τη σημείωση ότι η αναφορά γίνεται σε αυτούς που διακρίθηκαν παίζοντας πολλά χρόνια στον Αχιλλέα. Έτσι, ο κ. Καραδήμος ξεχώρισε τους τερματοφύλακες Βαγγέλη Στεργίου, Αποστόλη Μόσχο (που ήταν ιπτάμενος, πιλότος), Γιάννη Νιφορόπουλο, τους αμυντικούς Πέτρο Βαλωμένο, Βαγγέλη Κουντούρη, Αργύρη Πλασταρά, Γιώργο Μαρκάκη (για πολλά χρόνια αρχηγός της ομάδας ο νυν πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου του χωριού), τους μέσους Δημήτριο Γουργιώτη, Γιώργο Στεργίου, Δημήτρη Αραπίτσα, Γιάννη Ραχιώτη και στην επίθεση τους γκολτζήδες Αποστόλη Πλασταρά και Λάκη Παναγιώτου, ο οποίος έπαιξε με τον Ολυμπιακό Βόλου στη Β’ Εθνική. Ξεχώρισαν και οι Βαγγέλης «Μαραντόνα» Ραχιώτης και Σταύρος Καραγιάννης.

Στην ιστορία του Αχιλλέα ιδιαίτερη θέση έχουν επίσης ποδοσφαιριστές που δεν κατάγονταν από το Αχίλλειο αλλά φόρεσαν την κυανόλευκη φανέλα. Ενδεικτικά αναφέρουμε κάποιους: Βαγγέλης Λάμπος-μέσος, Σεραφείμ Κοντούρης-σέντερ φορ, Γιώργος Κουλούμπαρδος-τερματοφύλακας, Ηλίας Νάκος-τερματοφύλακας, Γιώργος Δήμου, Λεωνίδας Κωτούλας και Βασίλης Κωνσταντίνου από τη Γλύφα.

Επιπρόσθετα, κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι ο μεγάλος άσος του ελληνικού ποδοσφαίρου, Βασίλης Μποτίνος πέρασε μερικά χρόνια της ζωής του σε παιδική ηλικία στο Αχίλλειο, χωρίς όμως να έχει παίξει εκεί…

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το καλοκαίρι του 2007, έγινε ανεπίσημη συγχώνευση Πρωτεσίλαου Πτελεού κι Αχιλλέα Αχιλλείου με εμπνευστές τους αείμνηστους Μιχάλη Σιαμανίκο και Κώστα Πλασταρά. Η ένωση αυτή κράτησε μέχρι το 2012. Στα έξι αυτά χρόνια, η ομάδα Πρωτεσίλαος/Αχιλλέας τερμάτισε στη 2^η θέση της Α’ ΕΠΣΘ για δύο συνεχόμενες χρονιές (2007-08 με 118 γκολ στην επίθεση, 39 ο Πλασταράς, 36 ο Κωστούλας και 2008-09), ενώ κατέκτησε το Κύπελλο ΕΠΣΘ το 2011. Ο Αχιλλέας κατέβηκε ανεξάρτητος ξανά στα τοπικά πρωταθλήματα το 2012-13 και αγωνίστηκε για πρώτη και μοναδική φορά στην ιστορία του στη μεγάλη κατηγορία τη σεζόν 2014-15.

Η σεζόν 2020-21 τον βρήκε στη Β’ Τοπική, με την ελπίδα η ομάδα σιγά σιγά να ξαναμπεί στο δρόμο των επιτυχιών και να αναδείξει τους επόμενους μεγάλους παίκτες που θα πάρουν τη σκυτάλη από τους προαναφερθέντες…

ΦΩΤΗΣ ΓΑΛΟΥΣΗΣ