Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 3-8-2019

Μπαμπέσικα θα ξεγλιστρούν

πάντα τα καλοκαίρια

κι οι Αύγουστοι ανάλγητοι

μας δένουνε τα χέρια.

Πώς μας ξεγελούν έτσι τα καλοκαίρια και «δραπετεύουν» προς το Φθινόπωρο μέχρι να πούμε …κίμινο; Λίγο οι τριπλές εκλογές (λιγότερο επεισοδιακές φέτος, είναι αλήθεια), λίγο ο …τζερτζελές που επισύρουν, τα καιρικά τερτίπια, με μπουρίνια, χαλάζια και κεραυνούς, που χάλασαν κάπως το τοπίο του Ιουνίου και του Ιουλίου, κάπως οι άδειες τσέπες που ματαιώνουν εξ ανάγκης τις διακοπές, ακόμη και τις πιο εύκολες αποδράσεις, για να ανταμώσουμε με θέρετρα και θερινούς προορισμούς, να που μπήκαμε ήδη στον Αύγουστο. Τον Αύγουστο (τον παζαριώτη) κι απόμειναν οι εντυπωσιακοί πανσέληνοί του να μας παρηγορούν και -σ’ εμάς τους γεροντότερους- να προκαλούν τους κοιλιασμένους μας ρομαντισμούς, να ξύνουν πληγές όμορφων αναμνήσεων μια νιότης που έφυγε ανεπίστρεπτα και αναπόδραστα.

Το χειρότερο είναι ότι ολοένα και αδειάζουν τα «στασίδια» γύρω μας και λιγοστεύουν ολοένα συγγενείς, φίλοι και γνωστοί, ακόμη και πολύ νεότεροι από μας, που φεύγουν για έναν άλλο κόσμο, χτυπημένοι από ασθένειες ή ατυχήματα. Και είναι τόσο συχνά αυτά τα δυσάρεστα, που στην εποχή μας έφτασε η υγεία να είναι συχνότερα …διεκδίκηση, καθόλου αυτονόητη, θα έλεγα.

Αλλά αυτή η σελίδα δεν γράφεται για υπερήλικες. Πόσο θλιβερό είναι να αρθρογραφώ τόσο «μουντά», Αυγουστιάτικα; Δηλώνω λοιπόν ότι απευθύνομαι σε όλες τις ηλικίες, φιλοδοξώντας να έχω να πω κάτι για τους …έφηβους, άντε και τους «αιώνιους έφηβους»… Πιο βολικό θα ήταν να καμαρώνω τα σφριγηλά νιάτα γύρω μου, που τρυγούν, «κατακλέβουν» νόμιμα τα καλοκαίρια που σε όλους μας δίνει ο Θεός σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, τον επίγειο Παράδεισο που έτυχε να ζούμε.

Σχέδιο για την πληρωμή αναδρομικών στις συντάξεις που θα περιλαμβάνει όμως πολλές δόσεις επεξεργάζεται η κυβέρνηση, καθώς αρμόδια στελέχη θεωρούν σχεδόν ειλημμένη την απόφαση επιστροφής των μειώσεων που κρίθηκαν αντισυνταγματικές για 1,5 εκατομμύριο συνταξιούχους για ένα διάστημα που δεν ξεπερνά τους 10 μήνες, σύμφωνα με τον «Ελεύθερο Τύπο» της Κυριακής. Τα ποσά για το συγκεκριμένο διάστημα υπολογίζεται ότι φτάνουν μέχρι και τα 7.400 ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό ότι όσοι έχουν προσφύγει στα δικαστήρια μπορεί να δικαιωθούν με περισσότερα αναδρομικά. Αστάθμητος παράγοντας, ωστόσο, παραμένει, σύμφωνα με το ίδιο δημοσίευμα, αν βγει η νέα απόφαση του ΣτΕ για το νόμο Κατρούγκαλου και να παγώσει τα αναδρομικά για όσους δεν έχουν προσφύγει στα δικαστήρια. Σε αυτή την περίπτωση οι διεκδικήσεις περιορίζονται σημαντικά, πλην όμως μια τέτοια ερμηνεία του ΣτΕ θα έρθει σε πλήρη αντίθεση με την αντισυνταγματικότητα που έκρινε τον Ιούνιο του 2015. Η πιθανότερη εκδοχή πάντως, σύμφωνα με το δημοσίευμα του «Έθνους», είναι ότι το ΣτΕ -που έχει έτοιμη την απόφαση αλλά καθυστερεί τη δημοσίευσή της- δεν θα έρθει σε κόντρα με την απόφαση του Ιουνίου 2015. Οι τελικές αποφάσεις από την πλευρά της κυβέρνησης και η όποια ρύθμιση επιλέγει κινούνται στην κατεύθυνση της αποκατάστασης των συντάξεων και αναμένονται τον Νοέμβριο με πιλότο την απόφαση του ΣτΕ, ενώ οι πληρωμές αναμένεται να αρχίσουν το 2020.

Τεράστιες πυρκαγιές κατακαίνε δάση στην Αλάσκα, τη Γροιλανδία και Σιβηρία (η οποία κατακαίγεται από άκρου σε άκρο). Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, το τελευταίο διάστημα αυτό εκλύθηκε στην ατμόσφαιρα περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από ό,τι την τελευταία 8ετία. Οι επιστήμονες διατείνονται ότι η οικολογική καταστροφή που συντελείται εδώ και ενάμισι μήνα στον Αρκτικό κύκλο, δεν έχει προηγούμενο. Πιο συγκεκριμένα, πάνω από 100 πύρινα μέτωπα έχουν ξεσπάσει από τον Ιούνιο στην Αρκτική. Ο καπνός από τις πρωτοφανείς σε έκταση και ένταση πυρκαγιές, που μαίνονται σε Σιβηρία, Αλάσκα, Γροιλανδία και Καναδά, είναι πλέον ορατός από το διάστημα. Οι περισσότερες πυρκαγιές προκαλούνται από τους κεραυνούς, αλλά οι πολύ υψηλές θερμοκρασίες σε συνδυασμό με την ξηρασία έχουν αυξήσει το μέγεθος και τη διάρκειά τους. Ο Θεός (αφού εμείς προδώσαμε από καιρό το Περιβάλλον) να βάλει το χέρι Του, έστω και τώρα, την ύστατη ώρα.

Με αφορμή τα παραπάνω για το Περιβάλλον επισημαίνω κάτι που γράφει η «Εναλλακτική δράση» και νομίζω πως θα αφορά ειδικότερα τους νέους αγρότες: Είναι γνωστό πως όλο και περισσότερα στοιχεία έρχονται στο φως για τα σοβαρά προβλήματα που προκαλούνται από παρασιτοκτόνα –συμπεριλαμβανομένων της μόλυνσης του νερού και της εξόντωσης των μελισσών– ενώ πολλά τέτοια προϊόντα έχουν απαγορευτεί από την αγορά τόσο στην Αγγλία, όσο και στην Ευρώπη. Ωστόσο, άλλα συνεχίζουν και χρησιμοποιούνται ευρέως και αυτή η συχνή χρήση τα κάνει λιγότερο αποτελεσματικά, καθώς τα παράσιτα και τα έντομα αποκτούν ανθεκτικότητα στα χημικά.

Υπάρχουν αρκετοί αγρότες λοιπόν που επιστρέφουν σε παλαιότερες πρακτικές, καλλιεργώντας ένα περιβάλλον όπου να μπορούν να ζήσουν οι φυσικοί θηρευτές των παρασίτων. Καλλιεργούν λουλούδια ανάμεσα στις άλλες καλλιέργειες, δημιουργώντας ένα σπίτι για πλάσματα όπως οι παρασιτικές σφήκες. Είναι συνηθισμένη πρακτική να καλλιεργούν λουλούδια στην περίμετρο των εκτάσεων καλλιέργειας, επειδή έτσι ενθαρρύνεται η βιοποικιλότητα. Αλλά οι αγρότες τώρα πειραματίζονται με σειρές λουλουδιών μέσα στις καλλιέργειές τους, δημιουργώντας οδούς για τα έντομα ώστε να ταξιδεύουν και μέσα στα χωράφια και έτσι να μειώνουν τα παράσιτα. Βασιλικός, λεβάντα, σιτρονέλλα, δενδρολίβανο, χρυσάνθεμα, πετούνια και κατιφές αναφέρονται σαν τα ιδανικότερα για μια τέτοια πρωτότυπη άμυνα απέναντι στα παράσιτα.

Όταν ο Θεός «αγαπάει το νοικοκύρη»… Όπως αποκαλύπτει η gazzetta, το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβη πρόσφατα στη Λάρισα και μια ηλικιωμένη γυναίκα βρήκε τον τρόπο να παγιδέψει τους απατεώνες. Η γυναίκα δέχθηκε τηλεφώνημα από έναν άνδρα ο οποίος της συστήθηκε σαν αστυνομικός και με βάση το γνωστό τους «παραμύθι», ισχυρίστηκε ότι η κόρη της είχε προκαλέσει τροχαίο δυστύχημα με θύμα μια έγκυο γυναίκα και της ζήτησε για να αποφύγει της νομικές συνέπειες 40.000 ευρώ για να «καθαρίσει» το θέμα χωρίς συνέπειες. Η κυρία κατάλαβε ότι επρόκειτο για απάτη και αντί να κλείσει το τηλέφωνο εξακολούθησε να μιλάει μαζί τους παριστάνοντας την αναστατωμένη. Οι απατεώνες πίστεψαν ότι το υποψήφιο θύμα είναι έτοιμο και τους έστησε και παγίδα ρίχνοντάς τους στα χέρια των Αρχών, αφού συμφώνησε να δώσει το χρηματικό ποσό κλείνοντας ραντεβού μαζί τους. Αμέσως ειδοποίησε την Ασφάλεια και στο ραντεβού τους βρέθηκε μια γυναίκα από τη Βουλγαρία, 59 ετών που ακινητοποιήθηκε από την Αστυνομία και οδηγήθηκε στον Εισαγγελέα της Λάρισας. Αμ, πώς; Και …μπράβο στη «σούπερ γιαγιά».

Ίσως να φταίει και το επάγγελμα, αλλά πάντοτε πέφτει μέσα μου σαν βόμβα η είδηση ότι κλείνει μια εφημερίδα, όπως τώρα που ήδη ο επιχειρηματίας Ιβάν Σαββίδης αποφάσισε και έκλεισε την ιστορική εφημερίδα «Έθνος». Η έκδοση του ημερήσιου φύλλου ανεστάλη από τις 31 Ιουλίου, κάτι που σημαίνει ότι το φύλλο της εφημερίδας. Όπως ανακοινώθηκε τους εργαζόμενους, δημοσιογράφους και τεχνικούς, θα καταβληθεί προσπάθεια ώστε να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας μέρους του προσωπικού, με τη συνέχιση της έκδοσης του κυριακάτικου φύλλου της εφημερίδας. Ο Ιβάν Σαββίδης έλαβε την απόφαση να κλείσει την εφημερίδα «Έθνος» μόλις τρεις εβδομάδες μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου που η ΝΔ συγκέντρωσε ποσοστό περίπου 40% και σχημάτισε αυτοδύναμη κυβέρνηση. Ο Ελληνορώσος επιχειρηματίας είχε εξαγοράσει την εφημερίδα «Έθνος» στις 29 Ιουλίου του 2017 έναντι τιμήματος περίπου 3,5 εκατ. ευρώ. Τα δύο χρόνια της κυκλοφορίας, με εκδότη τον Ιβάν Σαββίδη, το «Έθνος» δεν κατάφερε να πετύχει σημαντικές κυκλοφοριακές επιδόσεις. Κρίμα, πρωτίστως για την πολυφωνία και την ίδια τη δημοκρατία.

Από τον ιστότοπο superdad.gr, ένα συγκινητικό κείμενο από κάποιον πατέρα στο παιδί του, αφιερωμένο σ’ όλους τους μπαμπάδες του κόσμου: «Δεν θα θυμάσαι… Δεν θα θυμάσαι πώς έτρεχαν τα δάκρυα από τα μάτια μου όταν σε αντίκρυσα για πρώτη φορά στην αίθουσα τοκετού. Ούτε το φόβο μου για το άγνωστο την πρώτη φορά που σε κράτησα αγκαλιά. Δεν θα θυμάσαι που κρατούσα τα μικροσκοπικά σου πόδια στα χέρια μου και γέμιζα τα ρουθούνια μου με τη μυρωδιά σου. Ούτε που ξάπλωνα δίπλα σου τα βράδια και σε έβλεπα να κοιμάσαι. Δεν θα θυμάσαι το βλέμμα μου την πρώτη φορά που με κοίταξες στα μάτια και μου χαμογέλασες. Ούτε τον τρόπο που γέμιζες την καρδιά και την ψυχή μου με κάθε σου βλέμμα. Δεν θα θυμάσαι πόσο περήφανα ένιωθα κάθε φορά που βγαίναμε οι δυο μας βόλτα. Ούτε τον τρόπο που έκανες να φωτίζεται η καρδιά μου κάθε φορά που ξεκαρδιζόσουν στα γέλια. Δεν θα θυμάσαι τον υπέρμετρο ενθουσιασμό μου όταν έκανες τα πρώτα σου βήματα. Αλλά και ούτε τoν πόνο στα μάτια μου την πρώτη φορά που έπεσες και χτύπησες. Δεν θα θυμάσαι τον τρόπο που σου χάιδευα τα μαλλιά στο κρεβάτι. Ούτε τις ιστορίες που σου έλεγα για να σε πάρει ο ύπνος. Δεν θα θυμάσαι, αλλά εγώ θα θυμάμαι. Και θα κρατήσω αυτές τις αναμνήσεις στην καρδιά μου για πάντα. Και για τους δυο μας.»

Αν θυμάμαι, λέει… Εις …διπλούν… Και για τα δυο μου παιδιά…

«Παραμεγάλωσα, για να βάζω νερό στο κρασί μου, ζάχαρη στον καφέ μου και υπομονή στη βλακεία.»

«Ποτέ μην παλεύεις με τα γουρούνια… Γιατί εσύ λερώνεσαι και τα γουρούνια το ευχαριστιούνται.» (Τζορτζ Μπέρναρντ Σο).