Νεκρολογία εις μνήμη της Ελένης Γιαννακοπούλου

ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΑΠΕΒΙΩΣΕ 19/10/2017 ΠΤΕΛΕΟΣ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ

Καλή μου κυρία Ελένη, κάποιοι λένε πως ο ισχυρότερος δεσμός των ανθρώπων είναι αυτός του αίματος. Άλλοι πάλι λένε πως είναι της φιλίας γιατί τους φίλους σου τους επιλέγεις. Για να’ μαι μαζί σου ειλικρινής, αυτή τη στιγμή δεν με ενδιαφέρει καθόλου τι από τα δύο ισχύει. Κείνο που τούτη την ώρα μετρά είναι πως ένας χείμαρρος συναισθημάτων κατακλύζει όλους όσους σε γνώριζαν. Ακόμα και όσους δεν είμαστε συγγενείς σου. Προσωπικά όσο και αν προσπαθώ ,τόσο με τη λογική όσο και με την ορθόδοξη πίστη μου, μου είναι αδύνατον να δεχθώ πως δεν είσαι πια εδώ. Ίσως γιατί πίστεψα πως θα σαι πιο τυχερή, ίσως γιατί πίστεψα πως Εκείνος εκεί ψηλά θα άκουγε και θα κάνε σε σένα μια χάρη, ένα “σκόντο” ζωής .Το “σκόντο” που δεν έκανε σε τόσους ανθρώπους. Κοιτώ το νούμερο του κινητού σου, σκέφτομαι να καλέσω και όταν συνειδητοποιώ πως δεν θα σαι εκεί να απαντήσεις, ένας κόμπος δένει το στομάχι μου. Σε άκουγα να μάχεσαι με τη ασθένεια σου και προσπαθούσα να σε βοηθήσω. Έτσι τουλάχιστον νόμιζα. Τώρα όμως καταλαβαίνω πως τελικά εσύ βοηθούσες εμένα. Μου δίνες μαθήματα ζωής, δύναμης και αξιοπρέπειας. Μαθήματα που κανένα πανεπιστήμιο δεν είναι σε θέση να διδάξει. Κλείνω τα μάτια και σε σκέφτομαι να γελάς με εκείνο το χαρακτηριστικό γέλιο, να λες την πνιχτή φράση: “όι όι μάνα μου” και χαμογελώ. Τελικά ίσως αυτό το γέλιο και εκείνη η φράση να ήταν αυτά που έλειπαν από το μακρινό παράδεισο για να τον κάνουν να μοιάζει πιο όμορφος….

Καλό ταξίδι.

Γιώργος -Καλαμάτα