Η ΜΕΓ. ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΗΝ ΕΝΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΟΥΡΠΗΣ (παλαιότερα και σήμερα…) – Έκδοση 14-4-2017

Γράφει ο TΡ. ΣΠΑΝΟΣ

Πλούσιες οι αναμνήσεις της Μεγ. Εβδομάδας και του Πάσχα στο χωριό

Τη Μεγ. Εβδομάδα των Παθών του Χριστού μας άρχισα να την θυμάμαι   με έντονες παραστάσεις από τα χρόνια του αείμνηστου ιερέα του τόπου μου, του π. Βαγγέλη Τσίντζηρα, από το Αγγελόκαστρο Μεσολογγίου.

Σάββατο του Λαζάρου οι μικρές μαθήτριες-Λαζαρίνες «όργωναν» το χωριό τραγουδώντας τον Λάζαρο, γεμίζοντας τα καλαθάκια τους με το «ρεγάλο» των νοικοκυρών, αυγά, καρύδια, γλυκίσματα.

Κυριακή των Βαΐων τα νιόπαντρα ζευγάρια και οι μελλόνυμφοι έφερναν τα μπουκετάκια τους με τα άνθη, να τα ευλογήσει ο ιερέας, ενώ όλο το εκκλησίασμα με το τέλος της Λειτουργίας έπαιρνε βάγια για το σπίτι, να τα βάλουν στις πόρτες των σπιτιών τους (τα βάγια τα συγκέντρωναν από τις πάμπολλες βαγιές του χωριού, τα παιδιά του ιερού, που «υπηρετούσαν» επί χρόνια τον παπά Βαγγέλη στη λατρεία του ναού της Αγ. Παρασκευής).

Μεγ. Δευτέρα – Μεγ. Τρίτη ο ναός γεμάτος για τις βραδινές Ακολουθίες του Νυμφίου  και το τροπάριο της Κασσιανής μελωδικό, κατανυκτικό από τους βροντερούς ψάλτες Κώστα Ζαρίφη, Βασίλη Κουτμάνη.

Μεγ. Τετάρτη το απόγευμα το Ιερό Ευχέλαιο με τις μητέρες κυρίως και τα παιδιά τους και το ευλογημένο έλαιο να μεταφέρεται στους συγγενείς στο σπίτι.

Μεγ. Πέμπτη τα Δώδεκα Ευαγγέλια και στις 11 το βράδυ ο στολισμός του Επιταφίου, από τις γυναίκες. Όλα τα βράδια δε ήταν ανοικτό για εμάς τα νεαρά παιδιά το Πνευματικό κέντρο της ενορίας, που είχε δημιουργήσει ο αλησμόνητος παπά Βαγγέλης. Ένας αγαπητός χώρος για όλη την νεολαία που ήταν στο κτίριο του σημερινού Ταχυδρομείου, στην πλατεία.

Μεγ. Παρασκευή τα Εγκώμια της Θεοτόκου και η περιφορά του Επιταφίου την μια χρονιά στους δρόμους του μισού χωριού, την επόμενη στο άλλο μισό χωριό. Συχνά ως γνωστόν την Μεγ. Παρασκευή βρέχει. Μια χρονιά λοιπόν με τον παπά Βαγγέλη αποφασίσθηκε η περιφορά να φθάσει ως το νεκροταφείο, όλοι όμως επιστρέψαμε καταβρεγμένοι στο ναό μια και άνοιξαν οι ουρανοί. Μεγ. Παρασκευή το απόγευμα, μετά το έθιμο της Αποκαθήλωσης στο λόφο Γολγοθά της Μονής Ξενιάς, πολλά από  τα παιδιά του χωριού ανέβαιναν στα ψαλτήρια του ναού, ανταγωνίζονταν και έψελναν το Ω γλυκύ μου έαρ, Αι γενεαί αι πάσαι, τον Επιτάφιο θρήνο της Παναγίας μας.

Παλιότερα ως το 1950 είχαμε δύο Επιταφίους στο χωριό, του Αγ. Γεωργίου και της Αγ. Παρασκευής, αφού υπήρχαν δύο ενορίες. Οι Επιτάφιοι συναντιόνταν στην πλατεία και μετά επέστρεφαν στους ναούς. Αλλά και πρόσφατα επί Δήμου Σούρπης, μετά το 2000, είχαμε συνάντηση δύο Επιταφίων στο Γεφύρι του Σαλαμπριά, εδώ συναντιόνταν οι Επιτάφιοι της Σούρπης και της γειτονικής Αγ. Τριάδος. Μεγ. Σάββατο το πρωί, έθιμο μεγάλο, σχεδόν όλο το χωριό κοινωνούσε και το βράδυ η Αναστάσιμη Θ. Λειτουργία σε μεγάλη εξέδρα στα σκαλοπάτια της Αγ. Παρασκευής, μια Θ. Λειτουργία με το Αγ. Φως από τα Ιεροσόλυμα. Η πρώτη δε Ανάσταση στις 8 το βράδυ στο ναό της Αγ. Αικατερίνης στο κοιμητήριο. Σήμερα η ενορία της Σούρπης δεν έχει μόνιμο εφημέριο, ο π. Σίμωνας έφυγε ξαφνικά για τον Βόλο και οι ιερείς που έρχονται την φετινή Μεγ. Εβδομάδα είναι από την Γάβριανη, ο ηρωικός παπά Δημήτρης από τον Δρυμώνα,ο π. Χρυσόστομος, ο ιερέας από το Αϊδίνι στην σχολική Θ. Λειτουργία την Παρασκευή προ του Λαζάρου και ίδωμεν…

Ας ελπίσουμε την επόμενη Μεγ. Εβδομάδα, του 2018 δηλαδή, να μας αξιώσει ο Θεός να έχει η ενορία της Σούρπης τον ιερέα της.

ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΠΑΣΧΑ.

TΡ. ΣΠΑΝΟΣ