Κυριακή των Αγίων Πατέρων – Κήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

Κυριακή Ζ’ από του Πάσχα σήμερα και η Εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη των 318 Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Α’ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου. Όπως γνωρίζουμε όλοι μας, με το που άρχισε το κήρυγμα του Ευαγγελίου και της Αναστάσεως, άρχισε· ένας φοβερός διωγμός εναντίον των Χριστιανών, με αποτέλεσμα εκατομμύρια πιστοί να μαρτυρήσουν για την

αληθινή πίστη προς τον Θεάνθρωπο Χριστό. Με την άνοδο του Μεγάλου Κωνσταντίνου στον αυτοκρατορικό θρόνο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας οι διωγμοί σταμάτησαν. Ο μισάνθρωπος όμως διάβολος εφευρίσκει την αίρεση και ένας νέος φοβερός πνευματικός πόλεμος αρχίζει. Ο Άρειος, ένας από τους σημαντικότερους ιερείς της Αλεξάνδρειας, τυφλωμένος από την υπερηφάνεια του, αμφισβητεί την Θεότητα του Χριστού. Υποστηρίζει ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός, δεν είναι το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, αλλά είναι κτίσμα.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος συγκαλεί στην Νίκαια την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και σ’ αυτήν διαπρέπουν μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας. Ένας από αυτούς ήταν ο Άγιος Σπυρίδων, ο οποίος βλέποντας ότι δεν μπορούσε κανένας να πείσει τον Άρειο, που δεν δεχόταν την ύπαρξη της Αγίας Τριάδος, παίρνει ένα κεραμίδι στα χέρια του, προσεύχεται και αμέσως το κεραμίδι χωρίζεται στα τρία συστατικά του: νερό, χώμα και φωτιά. Βλέποντας αυτό οι σύνεδροι δοξάζουν τον Θεό και καταδικάζουν τον αμετανόητο Άρειο. Στο σημείο αυτό, είναι απαραίτητο να τονίσουμε ότι η αίρεση αποτελεί την χειρότερη μορφή πνευματικής ασθένειας. Σαν χριστιανοί οφείλουμε να προσέχουμε την πνευματική μας υγεία. Η ψυχή προσβάλλεται αφενός μεν από τις διάφορες προσωπικές μας αμαρτίες, αφετέρου δε από την αίρεση. Κάθε αμαρτία που διαπράττει ο άνθρωπος, θεραπεύεται με την μετάνοια και την συγχωρητική Χάρη του Θεού, που χορηγείται μέσα από το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως.

Η αίρεση είναι αποτέλεσμα του εγωισμού και επιφέρει την τέλεια αποξένωση του ανθρώπου από τον Θεό. Αυτή υπερυψώνει το αδιαπέραστο τείχος της αμετανοησίας, που εμποδίζει την επιστροφή του ανθρώπου προς την μάνδρα της σωτηρίας. Και ενώ όλες οι αμαρτίες που διαπράττει ο άνθρωπος συγχωρούνται από τον Άγιο Θεό, εκείνη της αίρεσης δεν συγχωρείται, αλλά επιφέρει και την αιώνια κόλαση και τιμωρία των αιρετικών.

Ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός μάς διαβεβαίωσε λέγοντας, «Διά τούτο λέγω υμίν, πάσα αμαρτία και βλασφημία αφεθήσεται τοις ανθρώποις, η δε του Πνεύματος βλασφημία ουκ αφεθήσεται τοις ανθρώποις· και ος αν είπη λόγον κατά του υιού του ανθρώπου, αφεθήσεται αυτώ· ος δ’αν είπη κατά του Πνεύματος του Αγίου, ουκ αφεθήσεται αυτώ ούτε εν τω νυν αιώνι ούτε εν τω μέλλοντι» (Ματθ. ιβ’:31-32). Ο φιλάνθρωπος Δεσπότης, όλες τις προσωπικές μας αμαρτίες και βλασφημίες τις συγχωρεί, λόγω της ανθρώπινης αδυναμίας. Την βλασφημία όμως κατά του Πνεύματος του Αγίου δεν συγχωρεί ούτε σ’αυτόν τον κόσμο, ούτε στον άλλο.

Η αίρεση διαστρεβλώνει την ορθή διδασκαλία και δεν σέβεται ούτε τον Λόγο του Θεού, ούτε την θεία Γραφή, ούτε τις Ιερές Αποστολικές Παραδόσεις, ούτε και τα διδάγματα των θεοφόρων και θεοπνεύστων Πατέρων και Διδασκάλων της Εκκλησίας. Με υπεροπτικό τρόπο, βασισμένο στον εγωισμό και στην ανθρώπινη λογική, προσπαθεί να δώσει λογικές εξηγήσεις στην θεία Αποκάλυψη.

Η πίστη είναι κάτι που δεν συλλαμβάνεται με την απλή λογική, δεν είναι καρπός των γνώσεων και της φιλοσοφικής θεωρίας του ανθρώπου. Η πίστη γίνεται αποδεκτή με την ελπίδα στις θείες υποσχέσεις. Σ’ αυτό το σημείο ο Απόστολος Παύλος μας διδάσκει λέγοντας, «Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (Εβρ.ια’:1).

Οι άγιοι Πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, συμμετέχοντας στις Οικουμενικές και στις κατά τόπους Συνόδους, είχαν την συνείδηση ότι έπρεπε να φροντίζουν για την ακριβή διαφύλαξη της Ευαγγελικής Αλήθειας της θείας Αποκάλυψης, όπως ακριβώς αυτή παραδόθηκε από τους Αγίους Μαθητές και αυτόπτες μάρτυρες της επί γης παρουσίας του Θεού.

Οι Άγιοι Πατέρες με το προσωπικό τους παράδειγμα, με την διδασκαλία τους, με την καλοσύνη τους, με τον ένθερμο ζήλο τους και με την αυταπάρνησή τους κατέβαλλαν κάθε προσπάθεια να οικοδομούν και να στηρίζουν τους πιστούς στην ορθή πίστη του Χριστού, να τους παρηγορούν και να τους ενισχύουν στις δοκιμασίες και στις θλίψεις τους.

Εμείς, σήμερα, αποδίδουμε τιμή και ευγνωμοσύνη στην μνήμη των προασπιστών και υπερμάχων της Ορθοδοξίας, και παρακαλούμε τον Άγιο Θεό να μας χαρίζει την δύναμη, ώστε να υπεραμυνόμεθα και εμείς την Πίστη των Αποστόλων, μιμούμενοι εκείνους τους ιερούς άνδρες, που με θυσίες αναδείχθησαν Ποιμένες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας του Χριστού.