Κυριακή Β Λουκά – Κήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

O Χριστιανισμός είναι το καινούργιο μέσα στην παλαιότητα του κόσμου. Αυτό καινούργιο είναι η εντολή της αγάπης, δηλαδή η συγχώρηση, το δέσιμο, η θυσία για τον συνάνθρωπο μας. Τώρα δεν έχει και τόσο μεγάλη αξία να κάμνεις το καλό μόνο σε κάποιον που σε εκτιμά και σε αγαπά, αλλά η διαγωγή σου είναι να είναι θεάρεστη όταν αγαπάς και ευεργετείς ακόμα και τους εχθρούς σου.

Οι άνθρωποι θέσπισαν αμέτρητους νόμους και διατάξεις για να ρυθμίσουν τις μεταξύ τους σχέσεις. Στην αρχαιότητα ο Σωκράτης έφθασε στο σημείο να πει ότι «δεν πρέπει να εκδικείσαι και να μισείς αυτόν που σε μισεί και θέλει το κακό σου». Δεν τόλμησε όμως ή δεν σκέφτηκε και να πει ότι πρέπει να τον αγαπάς. Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή ακούσαμε ένα μέρος από την περίφημη επί του Όρους ομιλία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ακούμε τον Κύριο να απευθύνεται προς τον λαό και να του λέει: «Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» ή σε ελεύθερη μετάφραση «όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο να συμπεριφέρεστε και εσείς».

Τα λόγια αυτά αποτελούν τον «Χρυσό κανόνα» της χριστιανικής ηθικής. Ονομάζονται έτσι, γιατί περιλαμβάνουν όλη την διδασκαλία του χριστιανισμού περί αγάπης, περί του τρόπου ζωής και συμπεριφοράς των ανθρώπων μεταξύ τους. Ο Κύριος επεκτείνει την αγάπη και προς τους εχθρούς μας «πλὴν ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν καὶ ἀγαθοποιεῖτε καὶ δανείζετε μηδὲν ἀπελπίζοντες», δηλαδή «πρέπει όμως να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να τους ευεργετείτε και να τους δανείζετε, χωρίς να περιμένετε καμία ανταπόδοση από αυτούς».

Η πραγματική αληθινή αγάπη πηγάζει από τον ίδιο τον Θεό και προσφέρεται προς όλους τους ανθρώπους, ακόμη και τους αμαρτωλούς, τους αχάριστους και τους εχθρούς μας. Αυτή η αγάπη είναι πρωτόγνωρη, γιατί απορρίπτει το μίσος, ξεπερνά την συναλλαγή και την ισοδύναμη προς τον εαυτό μας αγάπη και φτάνει στην θυσία. Αγάπη σημαίνει να θυσιάζει κάθε τι που λογικά ή και νομικά θεωρείται δικό σου και το προσφέρεις χωρίς διάκριση σε κάθε άνθρωπο, ακόμα και στον εχθρό σου. Ο ίδιος ο Χριστός από αληθινή και ανιδιοτελή αγάπη θυσίασε τον εαυτό του για την σωτηρία μας, οδηγούμενος στον σταυρικό θάνατο.

Ο Κύριος καλεί και εμάς να συγχωρούμε και να αγαπάμε τους εχθρούς μας, έτσι ώστε να φθάσουμε στο ύψος της αγιότητας. Οι άγιοι της Εκκλησίας μας, έτρεφαν τόση αγάπη για τον συνάνθρωπο τους, ώστε μαρτύρησαν γι’ αυτούς και αγάπησαν ακόμα και τους διώκτες τους με όλη τους την καρδιά. Αυτή η ανιδιοτελής αγάπη δεν μπορεί να αποκτηθεί από μόνη της, αλλά είναι καρπός της χάριτος του Θεού και της δικής μας προσπάθειας μέσω της προσευχής.

Ο Κύριος μας εξηγεί ότι με την εφαρμογή του «χρυσού κανόνα» θα γίνουμε παιδιά του, «και έσεσθε υιοί του Υψίστου», επομένως όποιος μπορεί να αγαπά τους εχθρούς του και να τους ευεργετεί, θα γίνει κατά χάρη Θεός, Υιός του Υψίστου Θεού. Αυτή η αγάπη μας προσδίδει τα χαρακτηριστικά του Θεού. Μας κάνει κατά χάρη Θεούς. Βέβαια όμοιοι στην ουσία του Θεού δεν μπορούμε να γίνουμε. Θα γίνουμε όμως όμοιοι κατά χάρη στα θεϊκά του ιδιώματα. Θα μας πλουτίσει ο Θεός με τα δικά του χαρακτηριστικά. Τι μεγαλύτερο, τι υψηλότερο μπορούμε να ποθήσουμε άραγε; Ας μάθουμε λοιπόν να αγαπάμε και η αγάπη θα μας αγιάσει, θα μας σώσει και θα μας δοξάσει.