Η ατζέντα του “Λαού” – γράφει η Βιβή Γ. Τσιντσίνη

έκδοση 7-9-2024

Δεξαμενή αγανάκτησης

Ούτε σε τριάντα χρόνια δεν θα έχουμε τελειώσει με την Λιμνοδεξαμενή, είπε ο πρώην Δήμαρχος κ. Βαγγέλης Χατζηκυριάκος στην τελευταία συνεδρίαση λογοδοσίας και κανένας δεν φάνηκε να διαφωνεί με αυτό. Μπορώ να σας πω με μαθηματική ακρίβεια, ότι όταν θα τελειώσει η λιμνοδεξαμενή, θα έχει ήδη χυθεί η αγανάκτηση στον Αλμυρό, για όσα μάζευαν οι πολίτες τόσα χρόνια για τα μεγάλα έργα που για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν ολοκληρώθηκαν ή έγιναν με πολλές κακοτεχνίες και λειτουργούν χωρίς φορέα διαχείρισης. Όσο σκάβουν οι αγρότες μας για τις γεωτρήσεις τους ολοένα και πιο βαθιά, τόσο θα ξεχειλίζει η οργή προς όλους, παλιούς και νέους.

Αν όμως τελειώσει η λιμνοδεξαμενή, ένα έργο που συνδέεται με την επιβίωση των αγροτών και την ευρύτερη ανάπτυξη του Αλμυρού, οι πολίτες και θα δίνουμε τα εύσημα σε όσους το αξίζουν.

Η υδρονομία είναι προτεραιότητα και η δήλωση του προέδρου της ΔΕΥΑΑΛ ότι «οι πηγές έχουν πέσει», σημαίνει πολλά… Σημαίνει ότι πρέπει να συγκρατούμε το νερό της βροχής. Σημαίνει ότι πρέπει να το φροντίσουμε, ΤΩΡΑ.

Καρχαρίες

Ότι κολυμπούσαμε με καρχαρίες πέριξ του Παγασητικού το ‘ξεραμε και από πριν. Όπως και ότι το …κήτος δεν τρώει ψόφια ψάρια… αλλά… φρέσκια μαρίδα και τυρί, που λέει και το τραγούδι. Τώρα, εάν βρεθεί και ‘κανας κεφτές… θα καταναλωθεί κι αυτός.

Αντιπλημμυρικά

Αντιπλημμυρικά έργα δεν είναι μόνο τα μεγάλα έργα πέριξ των πόλεων, στα βουνά και τα λαγκάδια αλλά και εντός της πόλης. Τα καθαρά φρεάτια… είναι του παλαιού τύπου αυτοδιοίκησης ανάγκη και έργο. Χρειάζεται σχεδιασμός για περισσότερα και μεγαλύτερα φρεάτια, αλλά και άλλα έργα εντός της πόλης.  Στον Elias οι υπηρεσίες του Δήμου τοποθέτησαν τσουβάλια στον περιφερειακό, στο τέλος της Ερμού για να διοχετεύσουν το νερό προς Ξηριά, ενώ η Στεφάνου Κομμητά και οι εργατικές της Αγίας Βαρβάρας είχαν πλημμυρίσει. Στην Μπαλτατζή το νερό ήταν πάνω από το πεζοδρόμιο. Έχει γίνει κάποιο έργο ώστε σε επόμενη μεγάλη νεροποντή να μπορέσει να απορροφηθεί ο όγκος νερού; Σε μια «κατηφορική» πόλη, θα είναι μεγάλο κρίμα να αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη τους και να πλημμυρίσουν και πάλι αυτές οι γειτονιές. Έργο χρειάζεται και στην εμπορική Ερμού λόγω των ισόγειων καταστημάτων, στα οποία πολλές φορές εισέρχονται νερά.

Όξω από την παράγκα

Διαβάζουμε στον ελληνικό Τύπο ότι η Τουρκία επιθυμεί να εισχωρήσει στην ομάδα των BRICS, που έχει ως ιδρυτικά μέλη τη Βραζιλία, τη Ρωσία, την Ινδία, την Κίνα και τη Νότια Αφρική. Η ομάδα περιλαμβάνει πλέον μερικές από τις μεγαλύτερες αναδυόμενες οικονομίες. Απέκτησε τέσσερα νέα μέλη στις αρχές του 2024, με την ένταξη του Ιράν, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Αιθιοπίας και της Αιγύπτου.

Η ενδεχόμενη περαιτέρω διεύρυνση της ομάδας των BRICS αναμένεται να συζητηθεί κατά τη διάρκεια συνόδου κορυφής στο Καζάν της Ρωσίας από τις 22 έως τις 24 Οκτωβρίου. Η Μαλαισία, η Ταϊλάνδη και ο στενός σύμμαχος της Τουρκίας, το Αζερμπαϊτζάν, είναι μεταξύ άλλων χωρών που επιθυμούν να ενταχθούν.

Δεν καταλαβαίνω γιατί ξαφνικά τόσα δημοσιεύματα γι’ αυτή τη πρόθεση προσχώρησης της Τουρκίας. Δεν είναι κάτι καινούριο ούτε για τους διπλωματικούς κύκλους, ούτε για τους δημοσιογραφικούς. Αναμενόμενο. Το δίπορτο της Τουρκίας με την Ευρώπη και την Ανατολή, θέλει μεγάλη προσοχή. Νομίζω ότι εδώ ταιριάζει το «όξω …Τούρκε, από την παράγκα (της Ευρωπαϊκής Ένωσης).

Εξάλλου όλες οι εκθέσεις που γίνονται τα τελευταία χρόνια από την αρμόδια Επιτροπή της Ε.Ε., καταγράφουν ότι η Τουρκία είναι πολύ μακριά από την σύγκλιση σε θέματα, όχι μόνο οικονομικά, αλλά κοινωνικά, ανθρωπίνων δικαιωμάτων κτλ.

Η συγκυρία και το στοίχημα

Μελετώντας για την ιστορία, …της ιστορίας, την Ιστοριογραφία και τα εργαλεία του Ιστορικού, βλέπω ότι είναι ξεκάθαρο ότι εκτός από τον χρόνο και τον χώρο, είναι πολύ σημαντική η συγκυρία, οι συνθήκες, όταν εξετάζουμε πολύ-επίπεδα την εξέλιξη μιας κοινωνίας. Στην περίπτωση της Μαγνησίας, βρισκόμαστε σε έναν ευλογημένο τόπο, σε μια εποχή που ο χώρος της αλλάζει συνεχώς λόγω ξηρασίας και ακραίων καιρικών συνθηκών και σε μια συγκυρία με τις πολλαπλές καταστροφές που μας βρήκαν που ίσως μας αφήσουν πίσω εξελικτικά. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Να σηκώσουμε κεφάλι, γρήγορα. Αυτό έχει τρεις συνιστώσες. Η μια είναι η άμεση αποκατάσταση σε δομές και στην οικονομία των πολιτών της Μαγνησίας. Η δεύτερη αφορά την θωράκισή μας σε έκθεση αντίστοιχων φαινομένων (Daniel, φωτιές, πλημμυρισμένη Κάρλα, νεκρά ψάρια). Η τρίτη είναι η προσαρμογή μας στις νέες συνθήκες. Δηλαδή, τι παράγουμε, τι καλλιεργούμε, αν επαναφέρουμε τα κοπάδια των κτηνοτρόφων μας που τα έχασαν από φωτιές, πλημμύρες και αρρώστιες…

Το μαρτύριο της σταγόνας

Η τοπική κυκλική οικονομία περνά δύσκολες στιγμές, ειδικά στα παράλια της Μαγνησίας που είχαν πρόβλημα με τα νεκρά ψάρια. Οι ρυθμίσεις είναι πολλές, ενώ όπως βγαίνουν τα τρίμηνα στα φορολογικά και ο μήνας στα ασφαλιστικά, προστίθενται νέες δόσεις για τους επαγγελματίες που ακόμα μπορούν να ρυθμίζουν και να κρατάνε τις ρυθμίσεις τους, και …όποιος αντέξει. Ένα χωνευτήρι δόσεων, να γίνει μια σε κάθε φορέα και μεγαλύτερος αριθμός αυτών, είναι απαραίτητο να δρομολογηθεί.

Δόση, δώσει, δόση, δώσει

Και το μαγαζί όποιος σώσει

Ας μας δώσει κι εμάς δόση