Κυριακή Α Λουκά – Κήρυγμα του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού

«Ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ»

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας λέει πως οι ψαράδες της Γαλιλαίας συγκεκριμένα και πρακτικά απαρνήθηκαν τον εαυτό τους και τα δικά τους, ακολούθησαν τον Χριστό και έγιναν μαθητές και απόστολοί Του. Ο Κύριος βρισκόταν στη λίμνη της Γεννησαρέτ και στην όχθη της είδε δύο πλοιάρια, των οποίων οι ψαράδες είχαν κατέβη και έπλεναν τα δίχτυα τους. Ο Κύριος ανέβηκε στο πλοιάριο του Σίμωνα και άρχισε να διδάσκει τον λαό.

Μετά την μετάδοση του Λόγου, καλεί τον Σίμωνα να ρίξει τα δίχτυα στο νερό, αλλά εκείνος εκφράζει την απογοήτευσή του, καθώς, όσες φορές επιχείρησαν να ψαρέψουν εκείνη την ημέρα, οι κόποι τους απέβησαν άκαρποι. Ο Κύριος επέμεινε και η υπακοή του Σίμωνος επιβραβεύτηκε με πλήθος ιχθύων, τόσο πολύ, ώστε κινδύνευε να βυθιστεί το πλοιάριο. Η λογική τους γίνεται εμπόδιο. Η εμπειρία τους επαναστατεί. Πως είναι δυνατόν να ρίξουν τα δίχτυα αφού ο ήλιος είναι πλέον ψηλά. Η κόπωση τους γογγύζει. Η αγρυπνία τους διαμαρτύρεται. Όλα αυτά και γνώση και λογική και εμπειρία και αγρυπνία και κόπωση και απογοήτευση τα θέτουν στο περιθώριο. Τα ξεπερνούν, τα υπερβαίνουν.

Η ανταπόκριση του Σίμωνα Πέτρου, παρά την όποια απογοήτευσή του που εκφράζεται με το «δι᾿ ὅλης τῆς νυκτός κοπιάσαντες οὐδέν ἐλάβομεν», δείχνει τον δρόμο της πορείας του κάθε ανθρώπου που ενδείκνυται να ακολουθεί προκειμένου να ανήκει στους μαθητές του Χριστού. Θυσίασε τους όποιους εγωισμούς και παρέκαμψε πρόσκαιρε βολικότητες, προφάσεις και φτηνές δικαιολογίες. Η αγάπη του Χριστού ήταν ότι πιο πολύτιμο, χάρη της οποίας άξιζε να θυσιάσει τα πάντα. Η υπακοή στο θέλημα του Χριστού συνιστά την πιο ασφαλή πορεία στη ζωή «ἐπί δέ τῷ ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον». Όταν είδε ο Πέτρος το πρωτοφανές αυτό και ανέλπιστο πλήθος των ψαριών, έπεσε στα γόνατα του Χριστού και είπε «ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνήρ ἁμαρτωλός εἰμι, Κύριε».

Ο Κύριος όμως τον καθησύχασε και του είπε «μη φοβοῦ· ἀπο τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν». Συγκλονισμένος ο Απόστολος Πέτρος κατάλαβε μέσα στην ευλογία του θαύματος ότι δεν είχε μπροστά του έναν απλό άνθρωπο, αλλά ένα μοναδικό διδάσκαλο με θεϊκή δύναμη. Αισθανόμενος το μεγαλείο του δεν αντέχει να ατενίσει το πρόσωπο του Χριστού, αλλά συντετριμμένος κλίνει το γόνυ της ψυχής και του σώματος και Τον προσκυνά. Αισθάνεται την αμαρτωλότητά του και το μεγαλείο της αγιότητας του Διδασκάλου.

Αναγνωρίζει τα λάθη και τις αδυναμίες τους. Ήταν ένας από τους αγαπημένους μαθητές του Κυρίου. Γι’ αυτό βλέπουμε μετά την Ανάσταση του Κυρίου στις 11 του εμφανίσεις, γίνεται ειδικός λόγος στον Πέτρο. Ο Πέτρος είναι γνωστός ως ο κλειδούχος της Βασιλείας του Θεού. Υπογραμμίζει ότι το κλειδί για την είσοδο μας στην Βασιλεία του Θεού είναι η αυτογνωσία. Καλούνται οι άνθρωποι της θάλασσας και της αλιείας να γίνουν οι συνεχιστές του αποστολικού έργου. Ο Χριστός τους καλεί να αξιοποιήσουν την αλιευτική εμπειρία τους, όχι τώρα για τα ψάρια, αλλά να γίνουν αλιείς με νέα και υψηλή αποστολή, να σαγηνεύουν ανθρώπους.

Πολύ χαρακτηριστικά, περιγράφει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τη διαφοροποίηση των αλιέων που γίνονται απόστολοι, λέγοντας ότι, οι ψαράδες βγάζουν τα ψάρια από το νερό και τα ψάρια αυτά νεκρώνονται. Οι μαθητές όμως αλιεύουν τους ανθρώπους, όχι με το να τους βγάζουν από το νερό, αλλά βάζοντας τους στο νερό, όχι για να νεκρωθούν, αλλά νεκρώνοντας τον παλαιό άνθρωπο, να εξέλθουν από τα βαπτισματικά ύδατα της κολυμβήθρας, ανανεωμένοι, αναγεννημένοι, ανακαινισμένοι, αγιασμένοι «απεκδυσάμενοι τον παλαιόν άνθρωπον συν ταις πράξεσιν αυτού και ενδυσάμενοι τον νέον τον ανακαινούμενον εις επίγνωσιν κατ’ εικόνα του κτίσαντος αυτόν». Ο χρόνος τρέχει. Εξαιτίας της αμέλειας και της αδιαφορίας μας έχουμε χάσει πολύ καιρό. Γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος στην δεύτερη επιστολή του την προς Κορινθίους και κατ’ επέκταση σε όλους εμάς, γράφει «Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας».

Ας ακούσουμε όλοι τη φωνή του Κυρίου μας και τη φωνή του Αποστόλου. Τώρα είναι ο σωστός καιρός και τώρα είναι η ημέρα και ώρα της σωτηρίας μας. Αρκετό χρόνο χάσαμε. Μετατρέψαμε τον κόσμο που μας χάρισε ο Θεός από παράδεισο σε κόλαση, καταστρέψαμε την ίδια μας την ζωή εξαιτίας της παρακοής μας. Όχι λοιπόν άλλη αναβολή. Τώρα είναι η ώρα της δικής μας σωτηρίας. Τώρα μας καλεί ο Θεός να ακολουθήσουμε πρόθυμα το θέλημά Του, να συμφιλιωθούμε μαζί Του, να σωθούμε από την φρικτή απώλεια, να κερδίσουμε την αιώνια χαρά. Την πρόσκληση, που έκανε ο Χριστός στον Πέτρο και στους άλλους μαθητές, την

απευθύνει και σε εμάς. Εκείνοι άφησαν τα πάντα και Τον ακολούθησαν. Ο Χριστός μας ζητάει να του δώσουμε το πιο πολύτιμο που έχουμε, την καρδιά μας, για να την καθαρίσει και να την αγιάσει, ώστε να γίνει το σώμα μας ναός του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.