Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη, έκδοση 12-8-23

Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στον “Λαό” της 12ης Αυγούστου 2023.

Μας πλησιάζει η Παναγιά
κρατώντας στην ποδιά της
αντίδωρα της χάρης της
για όλα τα παιδιά της.

Κι όπως γαλανίζει το βραδάκι
το μαβί το βιολετί
να κι η Παναγιά στη δημοσιά,
πλάι στα κάρα στα κουδούνια
στα σταμνιά
και στα κλαδωτά μαντήλια,
νάτη η Παναγιά
να κρατά στην ασημένια της ποδιά
πέντε οκάδες κόκκινα σταφύλια.
(Τρύγος – Γιάννης Ρίτσος)

Πήραμε μια ανάσα ξεκούρασης, για μια βδομάδα χωρίς έκδοση (αλλά δεν αποφύγαμε τα τρεξίματα γενικώς), πασπαλισμένη με μπόλικη πίκρα και αγωνία για όσα άφησαν πίσω τους οι πυρκαγιές στην περιοχή μας. Έρχεται κι ο Δεκαπενταύγουστος, αλλά το φετινό «Πάσχα του καλοκαιριού» για πολλούς μάλλον δεν θα είναι χαρμόσυνο – δεν θα έχει …ανάσταση. Η Ελλάδα, η Μαγνησία και πολλές άλλες περιοχές, παντού στη Μεσόγειο κι αλλού, μετράνε τις πληγές τους. «Μας βγαίνει από τη μύτη» η «ουρά του καλοκαιριού», κυριολεκτικά λόγω κλιματικής κρίσης κυρίως.

Και μέχρι να κλείσει εθιμικά η πόρτα του καλοκαιριού, ετοιμαστείτε να τιμήσουμε την Παναγία Ξενιά, προσευχόμενοι να είναι …σπάταλη με το έλεός της, να ευλογεί και να προστατεύει όλον τον κόσμο και ειδικότερα την περιοχή μας που την τιμά ιδιαίτερα.

Τουλάχιστον, σε λίγα 24ωρα ας μας γλυκάνει κάπως λίγος παζαριώτικος …χαλβάς.

Οι πληγές όμως είναι πληγές και δύσκολα θα κλείσουν… Χάθηκαν ανθρώπινες ζωές, οι ζημιές είναι σημαντικές σε σπίτια, καλλιέργειες και επιχειρήσεις, οι απώλειες στο ζωικό κεφάλαιο, αφού απανθρακώθηκαν ολόκληρα κοπάδια σε αμνοερίφια και τόσα άλλα, που θα αλλάξουν πτωτικά την οικονομία της Μαγνησίας, αλλά και τη μοίρα κάποιων συμπατριωτών.

Ενδεικτικά «ο κτηνοτρόφος Βασίλης Παγώνης ήταν στις εγκαταστάσεις της μονάδας που διατηρούσε μαζί με τον αδερφό του, στο χωριό του Αγίου Γεωργίου Φερών στη Μαγνησία», δηλώνει ο ίδιος στην «Καθημερινή». Έβλεπε την πυρκαγιά να έρχεται και για αυτό είχε φωνάξει έναν φίλο του με τρακτέρ, να οργώσει την περιοχή μήπως βοηθούσε στην αναχαίτιση της φωτιάς. «Ήταν όμως τέτοια η δύναμή της που πέρασε την Εθνική και έφτασε σε εμάς μέσα σε δέκα λεπτά. Έβγαλα για να σώσω ένα κοπάδι με πρόβατα και όταν επέστρεψα για να συνεχίσω την εκκένωση δεν μπορούσα να βρω τον αδερφό μου. Νόμιζα πως ήταν από πίσω μου και πως με ακολουθούσε. Τρελάθηκα από την αγωνία μου. Ευτυχώς κατάφερε να βγει από τη φωτιά και σώθηκε, με μερικά μόνο εγκαύματα. Αυτό μόνο με νοιάζει, πως είναι καλά ο αδερφός μου. Βέβαια καταστραφήκαμε ολοκληρωτικά. Κάηκαν 350 πρόβατα, οι εγκαταστάσεις μας, δύο αγροτικά αυτοκίνητα που είχαμε… Από μικρά παιδιά για αυτά δουλεύαμε. Δεν είναι μόνο το οικονομικό, είναι το ότι μόλις είχαμε πατήσει στα πόδια μας. Ξεκινήσαμε από το μηδέν, τα φτιάξαμε όλα σιγά σιγά και όλα αυτά καταστράφηκαν μέσα σε λίγα λεπτά. Η ζημιά που έχουμε υποστεί ξεπερνά τις 250.000 ευρώ. Το κεφάλι μας βουίζει ακόμα, είναι πολύ ψυχοφθόρο αυτό που ζούμε. Πέρασαν πολιτικοί από εδώ, είπαν θα μας βοηθήσουν…».

Επαινετή η πειθαρχία των πολιτών στις υποδείξεις της Πολιτικής Προστασίας και πάνδημη, σπουδαία η προσφορά του εθελοντισμού, από ανθρώπους κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξης, τις ώρες που οι πυρκαγιές σάρωναν τη Μαγνησία. Δεν διάβασα πουθενά π.χ. στα μισοκατεστραμμένα σπίτια ή σε επιχειρήσεις (που εγκαταλείφθηκαν άρον – άρον) να καταδέχτηκε κάποιος να «βάλει χέρι» σε ξένες περιουσίες, να κάνει πλιάτσικο. Το φιλότιμο του κόσμου ήταν πιο σαρωτικό από τις πυρκαγιές και τις εκρήξεις, η δε προσφορά πολλών συγκινητική.

Τί θα γίνεται δηλαδή από εδώ και πέρα με την κλιματική κρίση; Θα φοβόμαστε μην έρθουνε άγριοι χειμώνες, αλλά και καυτά, πυρακτωμένα καλοκαίρια; Και πότε -μα, ποτέ;- δεν θα φταίμε κι εμείς; Πάντα θα φταίει η εκάστοτε …κυβέρνηση, το βαθύ ή …ρηχό κράτος;

Τα φραγμένα ρέματα από καλαμιές και σκουπίδια και τα ακαθάριστα οικόπεδα ή κτήματα είτε σας ανήκουν είτε χάσκουν στη γειτονιά, αν δεν κάηκαν ήδη, μην τα …πειράξετε. Αφήστε άθικτα μήπως και μας …πνίξουν στην επόμενη πλημμύρα. Έτσι κάνουν όλοι εκείνοι οι κόπανοι, που δεν βάζουν ποτέ μυαλό.

Η αισχροκέρδεια στη χώρα μας έχει πια κατσικωθεί για τα καλά και ροκανίζει ξεδιάντροπα τα εισοδήματά μας. Είτε μιλάμε για τα τουριστικά επαγγέλματα (π.χ. μάχη της ξαπλώστρας), τα ενοίκια, τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, την εστίαση και τη διασκέδαση, είτε την πολύ σοβαρότερη μάχη στις τιμές των τροφίμων, αφού ο μονόδρομος του κόστους είναι μόνο η …ανηφόρα. Από το λάδι και το τυρί, μέχρι τα ζαρζαβατικά και τα φρούτα, από το ψωμί μέχρι τα καύσιμα των αυτοκινήτων, όλοι οι καταναλωτές είναι σε απόγνωση, αφού τα όβολα δεν φτάνουν για να βγει ο μήνας. Και όσες προσπάθειες κι αν κάνει η κυβέρνηση, με το καλάθι του νοικοκύρη και του …κακομοίρη, όλα δείχνουν ότι με τον τρέχοντα πληθωρισμό (εισαγόμενο ή όχι) δύσκολα θα ξεμπλέξουμε.

Είναι αλήθεια ότι οι φετινές καιρικές συνθήκες όχι μόνο δεν βοήθησαν κάποιες σοδειές, αλλά μέχρι που τις κατάστρεψαν. Πολλοί παραγωγοί δεν κάλυψαν καν τις δαπάνες που χρειάστηκαν οι καλλιέργειες τους. Η έλλειψη εργατικών χεριών για το μάζεμα της σοδειάς είναι ένας άλλος χαρακτηριστικός «πονοκέφαλος». Κάποιοι στα ελαιοπερίβολα δεν θα βγάλουν λάδι ούτε για το …καντήλι τους. Οι ελλείψεις στα σιτηρά ίσως μας υποχρεώσουν να πούμε το ψωμί-ψωμάκι. Θα μου πείτε γιατί δεν τρώμε τότε …παντεσπάνι. Αυτό θα γίνει μάλλον, διότι ο Έλλην δεν πτοείται με τίποτε. Ξέρει πολύ καλά άλλωστε να φοροδιαφεύγει μόνιμα, να φεσώνει το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία και …έχει ο Θεός, κάποια παραγραφή θα βρεθεί στο δρόμο των φεσαδόρων.

Έχω ξαναγράψει ότι αυτός τόπος ζει με τη …Θεία χάρη. Είναι η μόνη λογική διέξοδος που μπορείς να σκεφτείς.

Σε ταβέρνα κοντινού χωριού, μια παρέα Αλμυριωτών ζήτησε από το γκαρσόνι να τους φέρει νόμιμη απόδειξη για τον λογαριασμό. Και έκπληκτοι οι πελάτες άκουσαν από το …βροντόφωνο αφεντικό να φωνάζει σχεδόν: «Απόδειξη, ε; Την άλλη φορά που θα έρθουν, θα τους γαμ…. στο λογαριασμό». (Όσοι τυχόν θέλουν να τους γαμ…., να μου ζητήσουν το όνομα και τη διεύθυνση αυτού του …έντιμου επαγγελματία. Μόνο όσοι το θέλουν όμως… Όχι οι κουτσομπόληδες.)

Αθάνατη Ελλάς… Γι’ αυτό δεν πάμε ποτέ μπροστά. (μόνο προς τα …πίσω).

Ας αναφερθούμε όμως και σε κάτι πολύ ευχάριστο… Προς νέο ρεκόρ, πάνω από 21 δισ. Ευρώ εισπράξεις, οδεύει φέτος ο Ελληνικός τουρισμός. Ευτυχώς δηλαδή που δεν ακούσαμε την επί δεκαετίες εμμονή της Αριστεράς που τσίριζε μονότονα ότι «δεν θέλουμε να γίνουμε τα γκαρσόνια της Ευρώπης». Αυτό φαίνεται πως αυτό γίναμε τελικά. Ευτυχώς…

Κι αν τελικά οι Αμερικάνοι κάνουν νέες βάσεις στα Ελληνικά νησιά, βλέπω τα σπαράκια του Αιγαίου να κολυμπάνε φορώντας …πανοπλίες. Οπότε μετά άσε τον κάθε Ερντογάν να πάει να κουρεύεται. Η μπούρδα του για τον «αιώνα της Τουρκίας» θα μετεξελιχθεί τάχιστα σε «αιώνα της …λόρδας».

Διαβάζω στο διαδίκτυο ότι «κάποια στιγμή ο Βίνσεντ βαν Γκογκ είχε πει ότι η αγάπη είναι αιώνια. Μπορεί να αλλάζει μορφή, αλλά όχι ουσία. Σήμερα ένας 90χρονος Ολλανδός έρχεται να το επιβεβαιώσει μέσα από τις πράξεις του που πραγματικά μας συγκινούν. Ο Peter Burkhardt καθημερινά διανύει 17 χιλιόμετρα με το τρίκυκλό του για να δει την επί 63 χρόνια σύζυγό του, η οποία έχει άνοια και νοσηλεύεται σε ίδρυμα. Μόνο όταν οι καιρικές συνθήκες είναι αντίξοες παίρνει ταξί ή ζητάει από τα παιδιά του να τον μεταφέρουν.»

Με το μπαρδόν δηλαδή, αλλά εγώ αντί για 17 χλμ. καθημερινό ποδήλατο για την Ευλαμπία, θα διάλεγα την …άνοια.

«Οι αμαρτίες μας είναι επίμονες και δειλές οι μετάνοιές μας». (Τσαρλς Μποντλέρ).

Να είμαστε εξηγημένοι, Θεέ μου… Μου χρωστάς έναν Ιούλιο κι έναν Αύγουστο… ΄Όχι; Τι όχι; Εντάξει, οκέι…. Εγώ σου χρωστάω πολύ περισσότερα.

Η μεγάλη αγκαλιά της Πλατυτέρας να μας χωρέσει όλους και όλες, για μια ακόμη φορά… Χρόνια μας πολλά.