Τα 12 Los Almiros RockRadio Festival που έχουν γίνει στην πόλη μας, ίσως είναι τα πιο
πολυσυζητημένα γεγονότα για τους Αλμυριώτες… Άλλοι απλά το αγαπήσαμε, άλλοι
αγάπησαν να το μισούν και πολλοί γίνανε οπαδοί του, έστω και στον τελευταίο
χορό.
Σε κάθε περίπτωση η παρέα που το ξεκίνησε και το έφτασε μέχρι
το 12ο κατόρθωσε να φέρει περίπου 20.000 κόσμου την τελευταία βραδιά
του Φεστιβάλ. Αισθάνομαι ότι επειδή ακριβώς η παρέα διοργάνωσε… και η παρέα κατόρθωσε… το σωστό και δίκαιο είναι να αφήσουμε το δικό τους κλείσιμο, τα δικά τους λόγια, όπως τα ανάρτησαν στα social… εκεί που επισκέπτες και ντόπιοι τους συγχαίρουν και τους ζητούν και επόμενο… Σχολιάζουν λοιπόν:
Αν θυμηθείς το όνειρο μου,
Σε περιμένω να ‘ρθείς,
Με ένα τραγούδι του δρόμου,
Να ‘ρθείς όνειρο μου,
Το καλοκαίρι που λάμπει το αστέρι,
Με φώς να ντυθείς…
LAFers να που ήρθε η στιγμή να γράψουμε αυτά τα λόγια.. Και πώς να χωρέσουν 12 χρόνια σε λίγες σειρές;
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε ΟΛΟΥΣ όσους αγκάλιασαν αυτή την προσπάθεια όλα αυτά τα χρόνια, από όπου και αν ήταν, με όποιο τρόπο και αν συντέλεσαν στο να γίνει το LAF το μεγαλύτερο DIY Festival αυτής της χώρας!
Ολοι μαζί γράψαμε ΙΣΤΟΡΙΑ.. Μια πανέμορφη ιστορία! LAFers…ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ
Στον Αλμυρό, στα μισά του χάρτη… κέρδισε η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, κέρδισε η ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΊΡΙΣΗ, κέρδισε η
ΑΥΤΟΟΡΓΆΝΩΣΗ… Κέρδισε η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Ολοι μαζί μπορούμε τα πάντα και ότι έχουμε είμαστε εμείς..
Δεν είμαστε εταιρία, είμαι ο φίλος σου, ο αδερφός σου, ο σύντροφος σου…
LAFer, με λένε Έντμοντ Ντάντες, με λένε Σωτήρη, με λένε Θοδωρή, με λένε Γιώργο, με λένε Γιάννη, με λένε Μαρία, με λένε Νίκο, με λένε Μάκη, με λένε Κατερίνα, με λένε Μιχάλη, με λένε Βασίλη, με λένε Στάθη, με λένε Δημήτρη, με λένε… με λένε.. με λένε… Αλέξανδρο!
Δεν έχει καμία σημασία πως με λένε, πιθανότατα δεν θα γνωριστούμε ποτέ αλλά θέλω να σου πω το εξής, και το λέω μέσα από τη καρδιά μου: Σε ευχαριστώ που μοιραστήκαμε την ίδια αρένα! Σε ευχαριστώ για όλα όσα ζήσαμε! Σε ευχαριστώ για αυτή την υπέροχη βόλτα! Σε ευχαριστώ που ήσουν εκεί!
Στον τελευταίο μας χορό, για όσους ήταν εκεί αλλά και για όσους ήταν εκεί με τη σκέψη τους, στέλνουμε την αγάπη μας και δίνουμε ραντεβού στους δρόμους, στις συναυλίες, στην ζωή!
Μία τελευταία ερώτηση για το φινάλε μας:
Άραγε θα θυμάται κάποιος το όνομα μας; Της ζωής μας τα εξαίσια φεγγάρια; Τα πάθη μας, τις λύπες, τα δεινά μας; Άραγε υπήρξαμε ποτέ; ΝΑΙ, ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ….