Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη – έκδοση 1/7/2023

Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης όπως δημοσιεύθηκε στον “Λαό” της 1ης Ιουλίου 2023.

Παίξε την μπάλα χαμηλά,
παίξε σεμνά, Κυριάκο.
Τώρα «δεσπότης» έγινες,
να μη σε δω και …διάκο.

Καλημέρα και καλό μήνα… Εύχομαι ο Ιούλιος να είναι ένας γνήσιος καλοκαιρινός μήνας για τη χώρα μας, χωρίς κλιματικές ακρότητες. Να μη χαθεί ο τουρισμός, να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη του. Και οι σοδιές των αγροτικών προϊόντων να αυγατίσουν, να γεμίσουν με χαμόγελα όλους τους παραγωγούς.

Όλα μέλι – γάλα στα πρώτα 24ωρα της ευρείας εκλογικής νίκης της Νέας Δημοκρατία, που κατέκτησε στις κάλπες την πολυπόθητη αυτοδυναμία που διεκδικούσε, την ώρα που η αντιπολίτευση κατακερματιζόταν σε μικρά κόμματα και δεν μπόρεσε να απαλλαγεί από τις γνωστές παθογένειές της. Οι νικητές κυρίως, αλλά και ηττημένοι, προφανώς θα γνωρίζουν ότι «κάθε θαύμα κρατάει τρεις μέρες», άρα τα άλυτα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας άρχισαν να χτυπάνε προειδοποιητικά την πόρτα της εξουσίας και -σύμφωνα με το νέο πολιτικό τοπίο που ήδη διαμορφώθηκε- υποδηλώνουν έκδηλα ότι την πραγματική αντιπολίτευση στη νέα Κυβέρνηση θα κάνει πιο αξιόπιστα ο ίδιος ο λαός. Ο λαός που κουράστηκε πια με τα μακρόσυρτα κομματικά τερτίπια και τώρα θέλει να δει έργα, ουσία και πρόοδο.

Πόσο κόστισε στην Πατρίδα η παρατεταμένη προεκλογική περίοδος; Πόσο πίσω πήγε η χωρίς θεμέλια απόπειρα της απλής αναλογικής και οι αστήριχτες «ρουκέτες» για ενδεχόμενες «προοδευτικές» κυβερνήσεις συνεργασίας, οι ιδεοληπτικές εμμονές των μικρομέγαλων της ευρύτερης αντιπολίτευσης; Πόσο κόντρα αποδείχτηκαν όλα αυτά; Παράλογα μπροστά στην εκπεφρασμένη πλειοψηφία των πολιτών, που -όπως αποδείχτηκε στις κάλπες- ήθελε σταθερότητα, αλλά τάχα «ο πολίτης δεν …κατάλαβε το πραγματικό του συμφέρον», ενώ αυτοί που το εμπνεύστηκαν όλα αυτά τρέχανε να διασώσουν τα κομματικά «μαγαζάκια» τους; Έως πόσο ακόμη θα αποδεικνύεται ότι ο λαός ξέρει πολύ καλά τι θέλει, αλλά πολλοί από τους πολιτικούς του ηγετίσκους «περί άλλων τυρβάζουν»;

Αν θέλετε να ανάψετε ένα κεράκι υπέρ υγείας για έναν από τους νεοεκλεγέντες της Βουλής προτείνω να το κάνετε για τον Κωνσταντίνο Τασούλα, τον Πρόεδρό της. Φαντάζεστε τι έχει να τραβήξει ο άνθρωπος, διαχειριζόμενος στις συνεδριάσεις 8 κόμματα, 8 αρχηγούς, που πρέπει να αγορεύουν σε κάθε νομοσχέδιο, να δευτερολογούν, να κοντράρονται με αντιπάλους κτλ.; Ούτε φίδι στον κόρφο του… Φυσικά έχει πείρα και ικανότητες. Αλλά, με τέτοια ετερόκλητη «πολυκοσμία» μέσα στο «ναό της Δημοκρατίας», έχει σίγουρη από χέρι και μια καθημερινή Βαβέλ και άγρια ξενύχτια.

Κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έμειναν εκτός Βουλής: Νίκος Βούτσης, Νίκος Φίλης, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Κώστας Ζαχαριάδης, Πάνος Σκουρλέτης, Γιάννης Δραγασάκης, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, Γιάννης Ραγκούσης, Τρύφων Αλεξιάδης, Χρήστος Σπίρτζης, Νάσος Αθανασίου, Γιώργος Τσίπρας, Γιάννης Αμανατίδης, Γιάννης Μουζάλας, Αλέκος Τριανταφυλλίδης, Δώρα Αυγέρη και η Πόπη Τσαπανίδου. (Η καταστροφή του ….Δράμαλη Νο 2).

Φυσικά αποτυχίες σε πρωτοκλασάτους είχαμε και στα άλλα κόμματα, αλλά σε μικρότερη κλίμακα και οι πιο άτυχοι ήταν όσοι και όσες εκλέχτηκαν μεν στις εκλογές του Μαΐου, αλλά έχασαν την έδρα τους στις επαναληπτικές, μετά από «καραμπόλες» αλλά και την είσοδο περισσοτέρων κομμάτων στη Βουλή.

Παρατηρώ πάντως, ότι ο λαός, με τις επιλογές σταυροδοσίας που έκανε, επέβαλε -κατά κάποιο τρόπο- σε μεγάλο βαθμό την κάθαρση κάποιων ηλικιωμένων εθνοπατέρων, που είχαν καταντήσει σχεδόν ισόβιοι «επαγγελματίες» της πολιτικής. Κι αυτό είναι καλό, πολύ καλό. Αν μη τι άλλο το νέο αίμα που τους αντικατέστησε είναι αδοκίμαστο και κάτι πιο φρέσκο, πιο σύγχρονο θα κομίσει στα κομματικά μας καθέκαστα.

Στις εκλογές του 2019 η διαφορά των αποτελεσμάτων ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν περίπου 8%. Στις εκλογές του Ιουλίου φέτος αυτή η διαφορά έφτασε στο 24%! Τριπλασιάστηκε κι άντε να δούμε πώς και ποιος θα συμμαζέψει τώρα τα ασυμμάζευτα…

Γιατροί και νοσηλευτές του φιλικού μου περιβάλλοντος, αν και κάποιοι από αυτούς δεν ψήφισαν ΝΔ, είδαν με καλό μάτι, με αισιοδοξία, την ανάθεση του υπουργείου Υγείας στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Ίσως η καλή του φήμη στο να αναλαμβάνει «ειδικές αποστολές» που τον συνοδεύει να γεννάει προσδοκίες, ότι κάτι θα αλλάζει σταδιακά στον πολύπαθο χώρο της Δημόσιας Υγείας, που οι λειτουργοί του βασανίστηκαν απάνθρωπα και συγκινητικά στον καιρό της πανδημίας. Η υπεράνθρωπη προσφορά τους πρέπει τάχιστα να αναγνωριστεί, με αύξηση μισθών, νέες προσλήψεις προσωπικού, νέο εξοπλισμό στα νοσοκομεία κτλ. Άρα οι προσδοκίες ότι κάτι μπορεί και πρέπει να αλλάξει δεν είναι μόνο των γιατρών, αλλά όλου του λαού που ταλαιπωρείται στις ουρές π.χ. για μια εγχείρηση που καθυστερεί, για ένα ασθενοφόρο που δεν υπάρχει ή δεν λειτουργεί, για ένα τομογράφο που χάλασε κ.ο.κ. Μακάρι λοιπόν οι προσδοκίες, οι προσμονές μας να γίνουν σύντομα πραγματικότητα.

Από τα περίεργα των μετακομίσεων η περίπτωση του Λευτέρη Αυγενάκη, που από υφυπουργός Αθλητισμού πριν, ανέλαβε τώρα το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης. Εκείνο που περιμένω να δω τώρα είναι αν οι Σαρακατσαναίοι φίλοι μου των οικογενειών Φάσσα, Μπατσάρα, Μάμαλη, Ματίκα, Χορταριά, Μποντού, Καλλέ, Μπραζογούλα, Μητράκου, Μπουρλή, Κουταρέλου, Μπέη, Πρεβεζιάνου, Μαρμαγκιόλη κτλ. θα οργανωθούν για να ιδρύσουν …ποδοσφαιρική ομάδα. Για λόγους ανταγωνισμού μπορούν και οι Βλάχοι να κάνουν τη δική τους ομάδα. Αμφότεροι αγωνιζόμενοι, θα ρίξουν λίγο και τη χοληστερίνη τους.

«Μάθε μπαλίτσα, Σπυράκο», όπως θα έλεγε και ο συχωρεμένος ο Αλέφαντος.

Μην το παρακάνετε με τα μπάνια, τις διακοπές, τις ξάπλες και τη διασκέδαση. Σε τρεις μήνες έχουμε Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές και καλείστε πάλι σε επιστράτευση και νέους αγώνες. Κι αν δεν έχετε υποχρέωση να τρέξετε για κάποιον συγγενή ή φίλο, τότε σίγουρα θα είστε οι ίδιοι, οι ίδιες υποψήφιοι. Ωχ, νέα βάσανα. Αυτός ο λαός δεν θα σηκώσει κεφάλι ποτέ.

Η απώλεια του βαθυσκάφοους «Τιτάνα» στο βυθό του Ατλαντικού και οι 5 μεγιστάνες που είχε ως πλήρωμα και χάθηκε αύτανδρο, ήταν επί πολλές μέρες πρώτη είδηση σε όλα μέσα μαζικής επικοινωνίας του πλανήτη, με την αγωνία αναζήτησής τους να φτάνει στο κατακόρυφο. Μόνο αυτή η αναζήτηση κόστισε κάποια εκατομμύρια δολάρια… Για τους εκατοντάδες ή χιλιάδες πρόσφυγες, που κάθε λίγο και λιγάκι πνίγονται στη Μεσόγειο ή στο Αιγαίο, αφού πρώτα ακριβοπληρώνουν τα κτήνη των διακινητών, μάλλον δεν νοιάζονται πολλοί στον ίδιο πλανήτη. Πνίγονται, πολλές φορές οικογενειακά, χωρίς ούτε ένα σωσίβιο  και τα σαπιοκάραβα ή οι βάρκες που τους διακινούν γίνονται τα φέρετρά τους. Η αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής …αναβάλλεται οριστικά, βίαια, με περίσσευμα κτηνωδίας και ενίοτε …τριήμερου εθνικού πένθους.

Εκεί, στους τάφους τους υγρούς,
όταν θρηνούν καμπάνες,
θα είναι για τους πρόσφυγες
κι όχι για μεγιστάνες.

Πόσο ξεφτιλίστηκαν πια έτσι οι ζωές μας;

Όποτε έρχονται βάσανα στους κάθε λογής ολιγάρχες και σφαγείς αυτού του κόσμου, θυμάμαι τον μακαρίτη τον παππού τον Γιώργη, που συχνά μουρμούριζε (σε άπταιστη καθαρεύουσα): «Το άδικον ουκ ευλογείται».

Το μακρινό 1963 σε μια γωνιά του ζωολογικού κήπου της Νέας Υόρκης είχαν εκθέσει το πιο φοβερό άγριο ζώο του πλανήτη μας. Δηλαδή, στη γωνιά εκείνη είχαν τοποθετήσει μόνο ένα μεγάλο …καθρέφτη, για να βλέπει ο κάθε επισκέπτης τον …εαυτό του.

Τώρα, βρε παιδιά, να πούμε τη μαύρη αλήθεια: Άλλο να βλέπεις π.χ. τον Κουτσούμπα στο μπαλκόνι κι άλλο το μπικινάκι στην παραλία. Πώς να το κάνουμε; Έχει διαφορά…

Κρύψου, Ευλαμπία… Μην παίρνεις θάρρος.