Κυριακή της Πεντηκοστής – Kήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

«Πεντηκοστήν εορτάζομεν και Πνεύματος επιδημίαν και προθεσμίαν επαγγελίας και ελπίδος συμπλήρωσιν»

Μέσα στα πιο πάνω λόγια συμπυκνώνει ο υμνωδός τα πολλαπλά νοήματα της σημερινής γιορτής της Πεντηκοστής όπως: την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, την εκπλήρωση των υποσχέσεων του Θεού προς τους ανθρώπους και τέλος την ολοκλήρωση των ελπιδοφόρων προσδοκιών του ανθρώπου. Το Πνεύμα το Άγιο το οποίο, πάλι κατά τον υμνωδό, «ην μεν αεί και έστι και έσται», δηλαδή υπήρχε πάντοτε, υπάρχει και θα υπάρχει, αν και «αποσύρεται» μετά την πτώση του ανθρώπου στην αμαρτία, εντούτοις δεν εξαφανίζεται, αλλά δρα, κατά καιρούς επιλεκτικά μέσω των Προφητών. Γιατί, κατά τον Απόστολο Πέτρο: «Καμιά προφητεία δεν προήλθε ποτέ από ανθρώπινο θέλημα, αλλά εμπνευσμένοι, από το Άγιο Πνευμα, αξιώθηκαν άγιοι άνθρωποι να μιλήσουν από μέρους του Θεού:» (Β ́ Πετρ. α ́, 21).

Αυτό, λοιπόν, το Άγιο Πνεύμα, που είναι το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος «το εκ του πατρός εκπορευόμενο τω συν Πατρί και Υιώ συμπροσκυνούμενον και συνδοξαζώμενον τω λαλήσαν δια  ων Προφητών» από σήμερα μπαίνει στην ιστορία και αλλάζει ριζικά τη ζωή όχι μόνο των Μαθητών, αλλά και των ανθρώπων γενικότερα. Αν ο Μεσσίας ήταν η προσδοκία των ανθρώπων της Παλαιάς Διαθήκης, το Άγιο Πνεύμα ήταν η προσδοκία και ταυτόχρονα η εξαγγελία για τον ερχομό του, τόσο της Παλαιάς, όσο και της Καινής Διαθήκης.

Ο Απόστολος Πέτρος μιλώντας στο πλήθος, μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, για τα θαύματα που έβλεπαν και άκουαν ότι αυτά ήταν εκπλήρωση των όσων είπε ο Θεός μέσω του  Προφήτη Ιωήλ (γ ́ 1-2)». Αυτό θα συμβεί στις έσχατες ημέρες, λέει ο Θεός: Θα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου σε κάθε άνθρωπο. Έτσι, οι γιοί σας και οι θυγατέρες σας θα κηρύξουν την αλήθεια οι νέοι σας θα δουν οράματα και οι γέροντες σας θα ονειρευτούν Θεϊκά όνειρα και σ’ αυτούς που μου ανήκουν, άντρες και γυναίκες, θα χαρίσω, τις ημέρες εκείνες, πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου και αυτοί θα κηρύξουν την αλήθεια του Θεού» (Πραξ. β ́ 16-18).

Αλλά και ο Ιησούς, λίγο πριν την Ανάληψη στους ουρανούς θα προτρέψει τους μαθητές του να μην απομακρυνθούν από τα Ιεροσόλυμα αλλά να περιμένουν από τον Πατέρα για την εκπλήρωση της υπόσχεσης για την οποία τους είχε μιλήσει «ότι δηλαδή, ενώ ο Ιωάννης βάφτιζε με νερό, εσείς θα βαφτιστείτε σε λίγες μέρες με το Άγιο Πνεύμα» (Πράξ. α ́ 4-5).

Με τη συμπλήρωση, λοιπόν, πενήντα ημερών από το Πάσχα και την Ανάσταση του Ιησού, το Άγιο Πνεύμα έρχεται και μπαίνει δυναμικά στην ιστορία και στη ζωή των ανθρώπων. Σήμερα, με την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ιδρύεται η Εκκλησία , μέσω της οποίας θα συνεχίσετεί το λυτρωτικό έργο του Ιησού, εξού και η σημερινή ημέρα χαρακτηρίζεται ως «Γενέθλια ημέρα της
Εκκλησίας».

Από σήμερα, όμως, το Άγιο Πνεύμα δεν έρχεται μόνο μέσα στον κόσμο και μέσα στην Εκκλησία. Από σήμερα το Άγιο Πνεύμα έρχεται «επί πάσαν σάρκα». Προσφέρεται πλουσιοπάροχα και μάλιστα χωρίς διάκριση, σε μικρούς και μεγάλους, σε άντρες και γυναίκες. Παράλληλα, καλλιεργεί μια προσωπική σχέση με τον καθένα ξεχωριστά με αποτέλεσμα η σωτηρία από γενική να μετατρέπεται σε προσωπική. Αυτή η προσωπική επαφή με το Άγιο Πνεύμα δίνει τη δυνατότητα στον κάθε άνθρωπο να ζει τη δική του πεντηκοστή και να απολαμβάνει τους καρπούς της που είναι σοφία, δύναμης και αγιασμός. Αυτή η προσωπική επαφή δημιουργεί παράλληλα και ορισμένες υποχρεώσεις. Για τούτο ο Απόστολος Παύλος υπενθυμίζει, αλλά και προτρέπει: «Μη λυπείτε με τη συμπεριφορά σας το Πνεύμα του θεού το Άγιο, το οποίο αποτελεί τη σφραγίδα του θεού πάνω σας, εγγύηση ότι θα έρθει η ημέρα της τελικής απολύτρωσης. Διώξτε μακριά σας κάθε
δυσαρέσκεια, θυμό, οργή, κραυγή, κατηγορία, καθώς και κάθε άλλη κακότητα. Να φέρεστε μεταξύ σας με καλοσύνη κι ευσπλαχνία, και να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο όπως κι ο Θεός σας συγχώρησε δια του Χριστού» (Εφεσ. δ ́ 30-32). Πέρα για πέρα σαφής ο Απόστολος Παύλος. Ο άνθρωπος που δέχεται τη χάρη και το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος ξεπερνά ατέλειες και αδυναμίες και μέσα από τον τρόπο της καθημερινής ζωής του καθρεφτίζει και τον καρπό του Αγίου Πνεύματος που είναι «η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια» (Γλατ. Ε ́ 22-23).

Πολλές και σημαντικές οι πιο πάνω αρετές. Αρετές που η κάθε μια σαν κρίκοι αλυσίδας συναποτελούν τον «καρπό» του Αγίου Πνεύματος και που είναι ενιαίος αδιαίρετος και αδιάσπαστος. Ως εκ τούτου καμιά από τις πιο πάνω αρετές δεν μπορεί να υπάρξει από μόνη της ή και να εφαρμόζεται επιλεκτικά από μας. Σήμερα, δυο χιλιάδες χρόνια μετά την ιστορική κάθοδο του Αγίου Πνεύματος πόσο άλλαξε ο κόσμος; Πόσο αλλάξαμε εμείς; Αν έχομε συνειδητοποιήσει ότι γίναμε και γινόμαστε καθημερινά δέκτες των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, τότε πως ενεργούμε στη ζωή μας; Οι άνθρωποι της πρώτης εκείνης Πεντηκοστής άλλαξαν ριζικά τη ζωή τους. Όπως αισθητή ήταν η παρουσία του Αγίου Πνεύματος κατά την ημέρα της Πεντηκοστής, έτσι αισθητά ήταν και τα αποτελέσματα στη ζωή των Χριστιανών. Κατά τις Πράξεις των Αποστόλων «όλοι όσοιπίστεψαν είχαν μια καρδιά και μια ψυχή. Κανείς δε θεωρούσε ότι κάτι από τα υπάρχοντα του ήταν δικά του, αλλά όλα τα είχαν κοινά… Κι ο Θεός έδινε σε όλους πλούσια τη χάρη του. Δεν υπήρχε κανείς ανάμεσα τους που να στερείται τα απαραίτητα (Πραξ. δ ́ 32-34).

Γιατί, όσοι δέχθηκαν τη χάρη του Αγίου Πνεύματος πέρασαν από τα λόγια στα έργα «Γιατί, όσοι είχαν χωράφια ή σπίτια τα πουλούσαν κι έφερναν το αντίτιμο αυτών που πουλούσαν και το έθεταν στη διάθεση των Αποστόλων. Απ’ αυτό δινόταν στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του». Πρωτοπόρος σ’ αυτό το έργο της αγάπης ο δικός μας Απόστολος ο Βαρνάβας που οι Απόστολοι τον ονόμασαν έτσι, γιατί ήταν «ο άνθρωπος της παρηγοριάς» (Πράξ. δ ́ 36).

Αδελφοί μου, ο Θεός από άκρα συγκατάβαση μπήκε στην ιστορία και έγινε άνθρωπος για να μας οδηγήσει στη Θέωση. Σήμερα και πάλι από συγκατάβαση το Άγιο Πνεύμα, έρχεται και σκηνώνει ανάμεσα μας. Ας το παρακαλέσουμε, λοιπόν, να σκηνώσει και μέσα μας. Το «έλθε και σκήνωσον εν ημίν» ας γίνει διακαής πόθος, αλλά και εφαλτήριο για αντίστοιχη βελτίωση της όλης ζωής και
συμπεριφοράς μας. Αμήν.