Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη, έκδοση 26-11-22

Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στον “λαό” της 26ης Νοεμβρίου.

 Όσοι «πειράζουνε» παιδιά
ας μην περνάνε δίκη.
Ορίσαμε τα πρόβατα
να τα φυλάνε …λύκοι.

Καλημέρα σας… Κάποιες φορές παρακαλώ τον Θεό, αν με πάρει κοντά του και με ξαναστείλει στη Γη, να μου δώσει άλλο επάγγελμα. Να γίνω π.χ. …ζαχαροπλάστης. Τα δημιουργήματά μου να είναι γλυκίσματα, για να γλυκαίνεται ο κόσμος κι όχι να τον πικραίνουν οι κακές ειδήσεις. Έτσι πρέπει. Κι ας λένε οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι ότι το «γλυκό ψωμί» το τρώνε από τις κακές ειδήσεις. Υπάρχουν κακά μαντάτα που δεν τα χωράει ο νους σου, τρελαίνεσαι στο άκουσμά τους, φαντάζουν αδιανόητα.

Το τεράστιο πρόβλημα της παιδικής κακοποίησης, που συγκλονίζει ήδη πρόσφατα την κοινωνία μας, με δράστες παιδόφιλους ή άλλου είδους κτήνη ως δράστες, που αισχρά εκμεταλλεύονται ή ξεσπούν τα βίτσια τους σε αθώα, φτωχά και απροστάτευτα παιδιά είναι από τις χειρότερες παθογένειες του «όμορφου κόσμου (μας), ηθικού, αγγελικά πλασμένου». Και δίκαια (ως ένα σημείο) η κοινή γνώμη εξοργίζεται και αναρωτιέται μέχρι πού ακόμη ο βούρκος θα διαποτίσει τις ζωές μας. Η οργή μας ωστόσο ταιριάζει …γάντι με την αδιαφορία μας, αλλά και την υποκρισία μας.

Που να βρει τόπο ν’ απαγκιάσει ένα φτωχό, ορφανό, κατατρεγμένο, απροστάτευτο παιδί, που ζει (όπως χιλιάδες άλλα) σε άσυλα ανηλίκων, ορφανοτροφεία κτλ.; Πώς θα επιβιώσουν, θα μορφωθούν, θα ενταχθούν ομαλά πάλι στην κοινωνία μας, πώς θα θεραπευτούν από την τοξική υποκρισία και βίαιες συμπεριφορές ειδικότερα από ανθρώπους που -κατά άλλα- δέονται και βιώνουν σαν τάχα θεοσεβούμενοι, ενώ  κατά βάση είναι άκαρδοι  ή ψυχανώμαλοι, με βίαιες συμπεριφορές σε βάρος ανυπεράσπιστων παιδιών;

Πολλοί και πολλές από μας θα έχουν προσωπικές εμπειρίες στο περιβάλλον τους από τον θρησκευτικό φανατισμό ο ορισμένων κληρικών και λαϊκών, που ζουν «πίσω από τον ήλιο και έχουν μπερδέψει στις οπισθοδρομικές τους ζωές την «κούφια» τυπολατρία αντί της χριστιανικής αγάπης και του αλτρουισμού που μας διδάσκει το Ευαγγέλιο. Και φτάνουν στο σημείο να αρπάζουν το φραγγέλιο, για να διδάξουν την αγάπη. Μέτριοι ή κακοί ιεροκήρυκες, κατηχητές, ψυχολόγοι, εν τέλει κομπλεξικοί, αρτηριοσκληρωτικοί και άρα ακατάλληλοι.

Γνώρισα κάποτε έναν πνευματικό έγγαμο κληρικό, ο οποίος αποπειράθηκε να με ειρωνευτεί δημόσια, με ιοβόλο ειρωνεία. Ευτυχώς ήταν παρών ο φωτεινός μακαριστός Χριστόδουλος, που εκνευρισμένος και με ένα «μα τι είναι αυτά που λες, παπά μου;» ανέλαβε να με υπερασπιστεί. Ο ιερέας εκείνος είχε πολλά νέα παιδιά «κάτω από το πετραχήλι του» και πολλά κορίτσια τα οδήγησε να γίνουν μοναχές. Στις εκκλήσεις των γονέων τους να τις αποτρέψει, απαντούσε: «Δεν μπορώ να κάνω κάτι. Το παιδί σας έχει κλίση στο μοναχισμό». Την κόρη του όμως την καλοπάντρεψε και χάρηκε εγγόνια. Εκείνη φαίνεται δεν είχε …κλίση.

Το πιο φρόνιμο είναι να περιμένουμε που θα καταλήξει η έρευνα που άρχισε να διεξάγει η Δικαιοσύνη, ελέγχοντας τη γνωστή δομή φιλοξενίας 500 παιδιών. Και ελπίζουμε η Πολιτεία να πάρει ολοκληρωμένα και πάγια μέτρα ελέγχου τέτοιων δομών και να κατοχυρωθεί -όσο καλύτερα γίνεται- η ήρεμη ζωή, η ασφάλεια και η ανατροφή αυτών των παιδιών. Σε κάθε περίπτωση, ας γίνει πιο εύκολος ο δρόμος για υιοθεσίες και ανάδοχες οικογένειες. Για όσα έγιναν σε βάρος τους ως τώρα έχουμε όλοι μας ευθύνες…

Εκκλησία είμαστε όλοι μας. Όσοι πιστοί τουλάχιστον. Επομένως όσα αποκαλύπτονται για παραβατικές συμπεριφορές στους κόλπους της μας αφορούν. Και ειδικότερα τους λίγους ρασοφόρους, τους ταγούς, ακόμη και τους λαϊκούς εκείνους που δρουν στο στενότερο κύκλο της. Καθένας απ’ αυτούς είναι «ο γνους και μη ποιήσας» της Ευαγγελικής ρήσης. Και όποιος κακοποιεί παιδιά παραβαίνει -πρώτα απ’ όλα- τα λόγια του Χριστού που είπε «άφετε τα Παιδία να έλθουν προς με». Και κάθε άλλο παρά εννοούσε βέβαια να έρθουν κοντά Του …για να βασανίζονται με ξυλοδαρμούς, άλλες σκληρές τιμωρίες ή να υποκύπτουν στα βίτσια κάποιων ψυχανώμαλων. Οι πραγματικά καλοί ποιμένες (και ευτυχώς υπέχουν πολλοί τέτοιοι) δεν χρειάζονται τη …μαγκούρα, σαν βακτηρία επιβολής. Και η σκοτεινή αυτή ιστορία των αποκαλύψεων σε δομή φιλοξενίας παιδιών πρέπει να ξεκαθαριστεί πλήρως, ενώ ο πέλεκυς της δικαιοσύνης οφείλει να πέσει βαρύς πάνω στους πραγματικούς ενόχους. Είναι μια  ικανή και αναγκαία συνθήκη που μας αφορά ΟΛΟΥΣ. Στο κάτω – κάτω της γραφής δεν είναι απαραίτητο να θρησκεύεις για να αγαπάς και να φροντίζεις τα παιδιά. Κι εμένα δεν με ικανοποιεί, δεν με καλύπτει, η βραδυφλεγής αντίδραση κάποιων Μητροπολιτών ή του Αρχιεπισκόπου. Ακόμη περισσότερο η ένοχη σιωπή κάποιων με …προφάσεις εν αμαρτίαις.

Σαν κύριος μας αποχαιρετάει σε λίγα 24ωρα ο Νοέμβριος… Μετεωρολογικά σεβάστηκε τουλάχιστον την περιοχή μας και τους ανθρώπους μας. Υψηλές θερμοκρασίες για την εποχή και λίγες βροχούλες ίσα – ίσα για να ετοιμαστεί, να προετοιμαστεί η αγροτική γη. Με τον καλό καιρό εξοικονομούμε ενέργεια και δαπάνες για θέρμανση.

Οι βιαστικοί και κυρίως οι βιαστικές που άρχισαν από τώρα τις προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα, ας επιδείξουν μια αυτοσυγκράτηση, όχι τόσο για τα καλούδια (μη χάσουμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες – όχι ως εκεί), όσο για τη σπατάλη ενέργειας σε στολισμούς και φωταψίες. Άλλωστε αρκετά μας «ανάβει τα …λαμπάκια» η επικαιρότητα, με τα κακόβουλα έως φρικιαστικά μας «σερβίρει» καθημερινά το αστυνομικό δελτίο και όσα άλλα περίεργα συμβαίνουν. Το να είναι το γιορταστικό εξοδολόγιο συμμαζευμένο δεν θα σας το πω εγώ, ρωτήστε τα …πορτοφόλια σας. Κι ένα πιάτο ζεστό φαγητό, ένα γλυκό, ένα παιχνίδι για τον φτωχό, τον πάσχοντα, τον μοναχικό, ας είναι μια κίνηση μέσα στις προτεραιότητές σας.

Τόσα και τόσα περάσαμε και περνάμε, θα αφήσουμε τα Χριστούγεννα να ξεφύγουν; Αποκλείεται…

«Μπορεί η ελιά να συνδέεται άρρηκτα με την Αθήνα σύμφωνα με τη μυθολογία, ωστόσο οι Αθηναίοι δεν είναι συνηθισμένοι στο να μαζεύουν τον καρπό της και να παράγουν λάδι. Κι όμως, τα δέντρα της υπάρχουν στις περισσότερες περιοχές του λεκανοπεδίου και ιδιαίτερα σ’ εκείνες που βρίσκονται στην πλευρά του Υμηττού.  Χιλιάδες ελιές ξεπροβάλλουν μέσα στο αστικό τοπίο της πόλης και των προαστίων, σε πεζοδρόμια, σε πλατείες και σε πάρκα, και κάποιοι δήμοι δεν αφήνουν τον καρπό της να πάει χαμένος. Φροντίζουν, όχι μόνο να τον μαζέψουν, αλλά να τον πάνε και για επεξεργασία, ώστε να παραχθεί λάδι, το οποίο στη συνέχεια το παραδίδουν στο Κοινωνικό Παντοπωλείο τους, ώστε να φτάσει στα σπίτια εκείνων των δημοτών, που είναι αδύναμοι οικονομικά και με δυσκολία ανταπεξέρχονται στις καθημερινές ανάγκες». (Από την «Καθημερινή»)

Φιλική συμβουλή: Ξηλώστε τα γκαζόν από τις αυλές σας και φυτέψτε …σιτηρά, ελαιόδεντρα, λαχανικά και φρουτόδεντρα. Οι καιροί ου μενετοί…

Έχω μια απορία: Γιατί η κυρία Ερντογάν είναι η μόνιμη σύνοδος του συζύγου της σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις του; Κι έτσι όπως είναι κουκουλωμένη, τι φοβάται; Μήπως τη ματιάσουμε για το χαλβά της; (Όχι, κυρία μου… Δεν εννοώ «χαλβά» τον …σύζυγό της).

Παραφράζω γνωστό ρεμπέτικο τραγούδι:
-Βρε παπαδιά, βρε παπαδιά,
γιατί καλύπτεις τον παππά;
-Θα τον καλύπτω τον παππά
γιατί μου φτιάχνει μπεζαχτά.

Ματωμένο ράσο ή …ματσωμένο ράσο;

«Πάμε για ύπνο, Κατερίνα… Πάμε ν’ αλλάξουμε  ζωή, να δούμε όνειρα από εκείνα που τελειώνουν το πρωί…». Χρόνια πολλά σε όλες τις Κατερινούλες. Υγεία και κάθε χαρά.