Κυριακή Ε Νηστειών – του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

εφημερίου Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

Πλησιάζουμε προς τη Μεγάλη Εβδομάδα, την κορύφωση των γεγονότων
του πάθους, της ταφής και της τριημέρου εγέρσεως του Χριστού.
Ο Χριστός έγινε άνθρωπος όχι μόνο για να κηρύξει στους ανθρώπους, να
θεραπεύσει και να αναστήσει ακόμα και νεκρούς ή να δείξει θαυμαστά σημεία
της Θεότητάς Του. Έγινε άνθρωπος για να μπορέσει ο άνθρωπος να θεωθεί, κατά
χάρη, και ο τρόπος επίτευξης αυτής της θέωσης και σωτηρίας ήταν μέσω του
Σταυρού. Παρόλο που ο τρόπος που θα έσωζε ο Θεός τον άνθρωπο είχε
καταγραφεί πολλές φορές μέσα από την Παλαιά Διαθήκη, οι άνθρωποι, ακόμα
και αυτοί οι μαθητές του Χριστού, δυσκολεύονταν να τον κατανοήσουν. Γι’ αυτό,
ο Χριστός, προσπαθεί να βοηθήσει τους μαθητές Του να κατανοήσουν και να
προετοιμαστούν για ό,τι ακολουθούσε.

· Πρώτα, προετοιμάζει τους μαθητές Του λίγο πριν από το πάθος λέγοντάς
τους τους τι επρόκειτο να συμβεί κατά χρονική σειρά: Είσοδος στα
Ιεροσόλυμα, καταδίκη σε θάνατο από τους ανώτερους θρησκευτικούς
άρχοντες της Ιουδαϊκής τάξης, παράδοσή Του στους εθνικούς –
Ρωμαίους, εμπαιγμός, μαστίγωση, εμπτυσμοί και σταυρικός θάνατος και
η τριήμερη ανάστασή Του. Γιατί χρειάστηκε να τα πει ο Χριστός όλα αυτά
στους μαθητές Του, μας το εξηγεί η υμνολογία της Εκκλησίας μας: «ίνα
όταν ίδωσιν αυτόν σταυρούμενον, το μεν πάθος νοήσωσιν εκούσιον, τω δε
κόσμω κηρύξωσιν, ότι αυτός υπάρχει αληθώς, του Πατρός το
απαύγασμα». Να κατανοήσουν, όταν θα Τον έβλεπαν στον σταυρό, ότι
τους τα είχε πει αυτά και ότι το πάθος Του ήταν εκούσια εκλογή Του για
τη σωτηρία των ανθρώπων. Επίσης, όταν θα έβλεπαν όλα αυτά τα
δυσάρεστα να συμβαίνουν, να μην κλονιστεί η πίστη τους, αλλά να
περιμένουν και την τριήμερη ανάστασή Του όπως τους το είχε
προαναγγείλει. Ο Χριστός θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να αποφύγει
τον θάνατο. Τα σημεία παντοδυναμίας που έδειξε μέσα από τα θαύματά
Του επιβεβαιώνουν ότι θα μπορούσαν με παρόμοιο τρόπο να αποτρέψει
όλο αυτό. Έπειτα, ως Θεός, γνώριζε τι επρόκειτο να συμβεί, μπορούσε να
μην εισέλθει στα Ιεροσόλυμα. Ακόμα κι εκείνη την στιγμή που πήγαν να
τον συλλάβουν ο Χριστός παραδόθηκε στους στρατιώτες και εμπόδισε
ακόμα και την υπεράσπισή Του από τον Πέτρο, λέγοντάς του ότι δεν
χρειάζεται βοήθεια και πως μόνο με μια φωνή μπορούσαν να
παρουσιαστούν περισσότεροι από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων για να Τον
προστατεύσουν. Δεν το κάνει, αλλά αφήνει τους ανθρώπους και το κακό
γενικά, να νικήσει, φαινομενικά και σύμφωνα με την προφητεία που
δόθηκε στους πρωτοπλάστους να του πληγώσουν την πτέρνα. Ενώ ο ίδιος
με τον Σταυρό, τον θάνατο και την τριήμερο ανάστασή Του να συντρίψει
την κεφαλή του διαβόλου και, ταυτόχρονα, να καταπατήσει και να
καταργήσει την κυριαρχία του θανάτου. Όλα αυτά θα τα κατανοούσαν πολύ καλύτερα μετά την ανάστασή Του, την Ανάληψη και την
Πεντηκοστή, με τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος και να τα διακηρύξουν
σε όλο τον κόσμο.

· Το ότι αρχικά οι μαθητές δεν κατανόησαν πολλά από αυτά που τους
προείπε ο Χριστός φαίνεται και από τη συνέχεια της περικοπής. Τα δυο
αδέρφια, ο Ιάκωβος και Ιωάννης, ζητούσαν πρωτοκαθεδρίες και μάλιστα
με τρόπο δεσμευτικό: «Θέλομεν ίνα ό εάν αιτήσωμέν σε ποιήσης ημίν».
Θέλουμε ότι σου ζητήσουμε να μας το κάνεις. Στα λόγια αυτά των δύο
μαθητών καθρεπτιζόμαστε λίγο πολύ όλοι μας. Όταν παρακαλούμε τον
Θεό για κάτι, θεωρούμε ότι ο Θεός πρέπει να μας εισακούσει και να
εκπληρώσει το αίτημά μας και μάλιστα άμεσα. Μα διερωτηθήκαμε πριν
προβάλουμε το αίτημα αν αυτό είναι προς το πνευματικό συμφέρον μας;
Είμαστε άξιοι να λάβουμε τέτοια ευεργεσία από τον Θεό; Πώς το
ζητήσαμε; Είχαμε μετάνοια; Είχαμε ταπείνωση; Αφήσαμε τον Χριστό να
επιλέξει πρώτα Εκείνος αν θα ικανοποιήσει το αίτημά μας; Όταν ο
Χριστιανός προτάσσει το θέλημά του μπροστά από το θέλημα του Θεού
τότε αποτυγχάνει. Πρέπει να προβάλλουμε πάντοτε και να αναζητούμε
ποιο είναι το θέλημα του Θεού για μας, κατά τα γνωστά ρητά: «Δίδαξόν
με Κύριε του ποιείν το θέλημά σου», «δίδαξόν με Κύριε τα δικαιώματά
σου», «γνώρισόν μοι Κύριε οδόν εν η πορεύσομαι». Μπορεί κάτι το οποίο
να νομίζουμε ότι είναι καλό για μας να είναι τελικά καταστρεπτικό και
μη ωφέλιμο στη ζωή μας. Γι’ αυτό ο Θεός απαντά στα αιτήματά μας με
τρεις τρόπους: 1) Ναι, θα κάνω αυτό που μου ζήτησες, 2) όχι, δεν θα στο
κάνω, δεν είναι προς το πνευματικό συμφέρον σου αυτό που μου ζητάς,
3) ναι, θα στο κάνω αυτό που μου ζήτησες αλλά περίμενε όταν έρθει η
κατάλληλη στιγμή. Ο νους του ανθρώπου είναι πολύ μικρός για να
κατανοήσει τα πράγματα του Θεού, γι’ αυτό εμείς να αγωνιζόμαστε και
να ζητούμε με ταπείνωση από τον Θεό να μας χαρίζει φώτιση και ό,τι
Εκείνος γνωρίζει ότι θα μας βοηθήσει. Εν προκειμένω για τους δύο
μαθητές, αξιώθηκαν του αιτήματός τους, αφού έγιναν απόστολοι και
μεγάλοι άγιοι της Εκκλησίας. Για να το κατορθώσουν, όμως, αυτό
αγωνίστηκαν στη ζωή τους. Αυτό εξηγεί και το «αλλ’ οίς ητοίμασται»
δηλαδή ότι οι θέσεις στη βασιλεία των ουρανών, έχουν ετοιμαστεί για
όσους αγωνίστηκαν στη ζωή τους να εφαρμόσουν με ταπείνωση τις
εντολές του Χριστού.

Ας προετοιμαστούμε κι εμείς για τη Μεγάλη Εβδομάδα, αναγνωρίζοντας
την εκούσια θυσία του Χριστού για να πραγματοποιηθεί το προαιώνιο σχέδιο της
σωτηρίας μας. Με μετάνοια και ταπείνωση στη ζωή μας ας αναζητούμε τι είναι
το ευάρεστο στον Θεό και αυτό να ακολουθούμε.