Κυριακή της Απόκρεω – του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

εφημερίου Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

«Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ’ αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη». (Ματθ. κε’ 31)

Με τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και την τελική κρίση, εκπληρώνονται όλες οι εξαγγελίες του Χριστού, έχοντας σαν εγγύηση την

εκπλήρωση ήδη όλων των προηγούμενων εξαγγελιών Του. Παράλληλα ολοκληρώνεται το σωτηριολογικό έργο του Χριστού που άρχισε «από καταβολής κόσμου» και με κίνητρο την αγάπη, αφού θα αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη και θα προσφέρει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να συμμετάοχει στην αιώνια ζωή.

Ο Ίδιος ο Χριστός αναφέρεται με λεπτομέρεια, τόσο στην Πρώτη, όσο και στη Δευτέρα Παρουσία Του. Για την Πρώτη Παρουσία Του, που ήταν απλή και ταπεινή, διευκρινίζει στον Νικόδημο: «Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Yιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχει ζωήν αιώνιον. Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον Yιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού». Άρα, κατά την Πρώτη Παρουσία Του ο Χριστός ήρθε στον κόσμο από αγάπη για να τον σώσει και όχι για να τον κρίνει και μέσα από την πίστη του κάθε ανθρώπου να του προσφέρει την αιώνια ζωή. Έτσι, η αιώνια ζωή είναι κοινός στόχος και στις δύο Παρουσίες του Κυρίου, αλλά, πέραν από δώρο του Θεού αποτελεί και κατάκτηση του ανθρώπου, μέσα από την πίστη και την ενεργουμένη αγάπη.

Οι δύο Παρουσίες του Κυρίου παρουσιάζουν, πέραν από την προσφορά της αιώνιας ζωής, ακόμα ένα κοινό σημείο. Ο χρόνος που θα πραγματοποιηθούν είναι και θα είναι άγνωστος στους ανθρώπους. Όμως, όσο άγνωστος είναι ο χρόνος πραγμάτωσής τους, τόσο ξεκάθαροι είναι οι στόχοι. Κατά την Πρώτη Παρουσία έρχεται ο Χριστός για να σώσει τον κόσμο, ενώ κατά την Δευτέρα Παρουσία Του θα έρθει για να κρίνει τον κόσμο. Όπως κατά την Πρώτη Παρουσία Του η προσφορά της σωτηρίας αφορούσε όλο τον κόσμο, έτσι και κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του η κρίση θα αφορά όλα τα έθνη, όλους τους ανθρώπους. Kατά την Πρώτη Παρουσία του Κυρίου, έπαιξε καθοριστικό ρόλο η αγάπη του Θεού. Κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του, καθοριστικό ρόλο θα παίξει η αγάπη του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο.

Η κρίση θα είναι δίκαιη, γιατί θα είναι καθολική αλλά και προσωπική. Θα είναι ακόμα αντικειμενική, γιατί κριτής θα είναι ο Χριστός ο οποίος ως Θεός, πέραν από το γεγονός ότι είναι δίκαιος δεν προσωποληπτεί, αλλά και γιατί, κατά τον Απόστολο Παύλο: «ουκ έστι κτίσις αφανής ενώπιον αυτού, πάντα δε γυμνά και τετραχηλισμένα τοις οφθαλμοίς αυτού…». Αυτός, λοιπόν, προς τον οποίον θα λογοδοτήσουμε όλοι οι άνθρωποι είναι γνώστης του καθενός ξεχωριστά, για τούτο και η κρίση δεν θα είναι γενική και αόριστη, αλλά συγκεκριμένη και προσωπική. Η παρουσία των Αγγέλων γύρω από τον θρόνο του Υιού του Ανθρώπου, δηλαδή του Χριστού, δεν αποβλέπει μόνο στο να αποκαλύψει τη δόξα Του, αλλά και για να μαρτυρούν οι Άγγελοι τις υπηρεσίες τους ως απεσταλμένοι του Χριστού για τη σωτηρία των ανθρώπων.

Κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο: «Πάντες οι άγγελοι παρέσονται μετ’ Αυτού και αυτοί μαρτυρούντες όσα διηκονήσαντο πεμπόμενοι παρά του δεσπότου προς την των ανθρώπων σωτηρίαν». Ισότιμα, λοιπόν, θα κριθούμε πλούσιοι και φτωχοί, όχι για το πόσα είχαμε ή δεν είχαμε, αλλά για το πόσα και πώς τα προσφέραμε χωρίς διάκριση σε όποιο συνάνθρωπο τα είχε ανάγκη. Ακόμα ξεκαθαρίζει ότι ζητά το λιγότερο απ’ όσα έχει ο καθένας. Αρκεί αυτά τα λίγα να τα προσφέρει με ανιδιοτελή αγάπη. Και το σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι ο Χριστός βρίσκεται στο πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου που βρίσκεται σε ανάγκη και χρειάζεται ή και δέχεται τη βοήθεια του καθενός από μας: «Αμήν λέγω υμίν, εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων εμοί εποιήσατε». Και ποια είναι αυτά τα λίγα που ο καθένας μπορεί να προσφέρει και τα οποία μας ζητά ο Χριστός; Μας είπε σήμερα: «Επείνασα γαρ και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα και εποτίσατέ με, ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περιεβάλετέ με, ησθένησα και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με». Αντίθετα, η όποια άρνηση ή και αδιαφορία προσφοράς προς τον συνάνθρωπο που βρέθηκε στην ανάγκη μας προσμετράται άρνητικά από τον Χριστό: «Εφ’ όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε».

Με βάση το σημερινό Ευαγγέλιο ο καθένας από μας θα κριθεί ανάλογα με τη στάση που θα τηρήσει, κατά τη διάρκεια της ζωής του, απέναντι στα μικρά, απλά και καθημερινά που θα συναντήσει μπροστά του σήμερα ή και κάθε μέρα. Ο Χριστός δεν θα μας κρίνει γιατί δεν λύσαμε το πρόβλημα της πείνας, την ανέχειας, της αμάθειας ή της στέγασης της ανθρωπότητας. Ο Χριστός θα μας κρίνει γιατί αδιαφορήσαμε για τον συνάνθρωπο που βρέθηκε στην ανάγκη για λίγο φαγητό ή νερό, για ένα ρούχο ή για μιαν επίσκεψη την ώρα της δοκιμασίας του. Ο Χριστός κατοπτρίζεται στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου που βρίσκεται στον δρόμο μας. Και αυτός ο άνθρωπος που μας χρειάζεται και στον οποίο προσφέρουμε την όποια βοήθεια, ανεξαρτήτως χρώματος φυλής ή θρησκείας, σαν αντάλλαγμα μας ανοίγει τον δρόμο για την αιώνια ζωή. Μας προσφέρει τη δυνατότητα να ακούσουμε το «δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου». Από μας εξαρτάται να ακούσουμε αυτό το σωτήριο και γλυκύτατο άκουσμα. Ας το επιδιώξουμε. Σήμερα μπορούμε. Αύριο ίσως να είναι αργά. Κατά τον Απόστολο Παύλο: «Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας». Να, τώρα είναι ο καιρός της χάρης. Τώρα είναι η ώρα της σωτηρίας. Αυτή την ώρα ας μην την αφήσουμε να χαθεί.