Πέτρος Χατζηγεωργίου και Ιορδάνης Δεληζήσης, η ζωντανή ιστορία του συλλόγου της Ευξεινούπολης

Οι δύο ποδοσφαιριστές που για 17 χρόνια τίμησαν τη φανέλα της Δήμητρας θυμούνται στον «Λαό»

Το απόγευμα της Τρίτης συναντηθήκαμε στα γραφεία της Δήμητρας Ευξεινούπολης με δύο παλιούς ποδοσφαιριστές που αποτελούν τη ζωντανή ιστορία του συλλόγου, τον Πέτρο Χατζηγεωργίου και τον Ιορδάνη Δεληζήση. Είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε για τα πρώτα χρόνια ύπαρξης της ομάδος, τότε που αγωνίζονταν με κίτρινη-μαύρη εμφάνιση, για παίκτες που ξεχώρισαν, για το ποδόσφαιρο μιας άλλης εποχής, για περιστατικά που έζησαν και παρέμειναν χαραγμένα στη μνήμη τους. Ο κ. Χατζηγεωργίου είναι γεννηθείς το 1943 και πρωτοέπαιξε το 1960, ένα χρόνο δηλαδή μετά την επίσημη αναγνώριση της Δήμητρας, έξω δεξιά, επιθετικός στον αγωνιστικό χώρο. Ο κ. Δεληζήσης, δύο χρόνια μικρότερος στην ηλικία, έπαιζε στη μεσαία γραμμή. Αμφότεροι για 17 χρόνια υπηρέτησαν μόνο την Δήμητρα!

«Από το 1960 που έπαιξα για πρώτη φορά, μέχρι το 1977 ήμουν στην Δήμητρα, με εξαίρεση δύο χρόνια που λόγω στρατού δεν αγωνίστηκα. Ένας προπονητής από τον Αλμυρό, ο Μιχάλης Σούμπασης με ζήτησε στη Νίκη Βόλου αλλά η διοίκηση που είχαμε τότε, δεν έδινε το δελτίο. Πολλές φορές μoυ είπαν να πάω στον ΓΣΑ αλλά εγώ δεν ήθελα! Για παραπάνω από δέκα χρόνια ήμουν αρχηγός» ανέφερε ο Πέτρος Χατζηγεωργίου.
Από την πλευρά του, ο Ιορδάνης Δεληζήσης σχολίασε πως έπαιξε από το 1963 έως το 1980, όλα αυτά τα χρόνια μόνο στην ομάδα του χωριού.

Η συνέντευξη έγινε με τη μορφή συζήτησης, ενός διαλόγου όπου ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον, οπότε στη συνέχεια είναι κοινές οι αναφορές τους.

«Όταν βρέχονταν η μπάλα, δεν μπορούσαμε να την κλωτσήσουμε κι όταν έχανε αέρα, την ράβαμε με τη σακοράφα. Τότε το γήπεδο ήταν στη σημερινή του τοποθεσία, εμείς δεν προλάβαμε το παλιό που βρίσκονταν στο σημερινό Πολιτιστικό Κέντρο. Γύρω-γύρω είχε σίτα και τα αποδυτήρια ήταν από την άλλη πλευρά, ένα καμαράκι μόνο για εμάς τη γηπεδούχο ομάδα. Πέρασαν πολλοί προπονητές, ξεχωρίζουμε τον Αποστόλη Ευαγγελόπουλο και τον Κώστα Χρυσόπουλο που ήταν πολλά χρόνια. Στα παιχνίδια μας μαζεύονταν πάρα πολύς κόσμος, πάνω από 1000 άτομα! Οι αγώνες ήταν ευκαιρία για τα κορίτσια να βγουν από το σπίτι τους, δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, η διασκέδαση των κατοίκων της Ευξεινούπολης ήταν οι αγώνες μας. Όταν είχαμε να παίξουμε εντός έδρας, στα αποδυτήρια ανεβάζαμε την ελληνική σημαία για να ξέρει ο κόσμος και να έρθει να μας δει. Μετά τα ματς, πηγαίναμε στις ταβέρνες του Μπέη και του Καραγιάννη, εάν είχαμε κερδίσει, οι φίλαθλοι μας κερνούσαν μπύρες και ποτά! Τα γήπεδα ήταν ξερά, ματώναμε όταν πέφταμε κάτω, ενώ παπούτσια είχαμε με ξύλινες σχάρες. Φορούσαμε ρούχα με κίτρινο και μαύρο χρώμα, τα οποία παίρναμε να πλύνουμε στο σπίτι μας ή τα έπλενε η γυναίκα του Πετρίδη που ήταν γενικός αρχηγός. Εκτός του Γιάννη Πετρίδη, «ψυχή» της ομάδας που δούλεψαν πολλά χρόνια για την Δήμητρα ήταν επίσης ο Τάσος Χατζηιωακειμίδης και ο Αθανάσιος Αντωνιάδης. Τότε δεν υπήρχαν αλλαγές, οπότε 9-10 παίκτες ήμασταν σίγουρα στην ενδεκάδα σε κάθε αγώνα. Όλοι από την Ευξεινούπολη. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, παίζαμε μπαράζ με την Πύλη Τρικάλων για το ποια ομάδα θα ανέβει κατηγορία. Τότε τα Τρίκαλα ήταν μαζί με την ΕΠΣΘ σε ένα πρωτάθλημα. Χάσαμε 2-1 εκεί, κερδίσαμε με το ίδιο σκορ στην Ευξεινούπολη και μετά χάσαμε ξανά με 2-1 σε τρίτο αγώνα που πραγματοποιήθηκε στο Βελεστίνο. Είχαμε κόντρα με την ομάδα των Καναλίων, όταν παίζαμε στα Κανάλια οι αγώνες είχαν πολύ ξύλο, ενώ οι φίλαθλοί τους έσπαγαν τα τζάμια από τα αυτοκίνητά μας. Οι αναμετρήσεις αυτές είχαν πολύ φανατισμό! Σε άλλα ματς πηγαίναμε με κούρσες και σε άλλα πάνω στην καρότσα φορτηγού.

Ο κ. Χατζηγεωργίου θυμήθηκε έναν αγώνα, ανεπίσημο, στο Αερινό όταν ήταν 14-15 ετών που στιγματίστηκε από επεισόδια ποδοσφαιριστών-φιλάθλων, «ακόμη και με σφεντόνες μας πετούσαν πέτρες» είπε χαρακτηριστικά, ενώ σε έναν αγώνα με τον Θησέα επί προεδρίας Νίκου Ζαχαρόπουλου, ο ίδιος έχασε καθοριστικό πέναλτι για να πάρει η Δήμητρα μια σημαντική πρόκριση. Επίσης μας είπε ότι σε ματς Κυπέλλου του ΓΣΑ στο Κιλκίς, τον είχαν πάρει στην αποστολή για να παίξει με πλαστό δελτίο αλλά την τελευταία στιγμή, του πήρε τη θέση ένας ποδοσφαιριστής του Αλμυρού. «Όταν δούλευα στο Αχίλλειο, έπαιρνα ταξί κάθε μέρα για να μην χάνω προπόνηση, τέτοια ήταν η αγάπη μας για την ομάδα και το ποδόσφαιρο».

Ο κ. Δεληζήσης πρόσθεσε ότι το γήπεδο που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού αποτελεί σημαντικό παράγοντα που η Ευξεινούπολη έχει δικαίως χαρακτηριστεί ως ποδοσφαιρομάνα. «Το γήπεδό μας ήταν μέρα-νύχτα γεμάτο, πολλά παιδιά από μικρή ηλικία κλωτσούσαν την μπάλα κι εξελίχθηκαν σε σπουδαίους ποδοσφαιριστές» μας επισήμανε.

Και συνέχισαν αναφέροντας μία ενδεκάδα που έπαιξε πολλά χρόνια στη δεκαετία του 1960: Τότε είχαμε σύστημα 3-2-5. Τερματοφύλακας ήταν ο Αντώνης Γοδενόπουλος, δεξιός μπακ ο Ντίνος Γοδενόπουλος, αριστερός μπακ ο Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, σέντερ μπακ ο Στέργιος Πέτρογλου και ο Δημήτρης Βελλιάδης. Στη μεσαία γραμμή οι Ιορδάνης Δεληζήσης, Βασίλης Διακουμάτος, επιθετική πεντάδα οι Πέτρος Χατζηγεωργίου, Κώστας Αναγνωστάκης, Σπύρος Μπελεγρίνης, Άγγελος Χατζηκούκος και ο Βιτσιλάς από τον Πλάτανο.

Άλλα χρόνια τότε, πιο ωραία, παίζαμε ποδόσφαιρο και δεν είχαμε άγχος. Όλοι οι παίκτες ήμασταν μια παρέα, στην ίδια ηλικία πάνω-κάτω, από το χωριό, σαν αδέρφια. Παίζαμε μαζί, κάναμε καντάδες στα κορίτσια και μας κυνηγούσαν τότε τα αδέρφια της κοπέλας (!), μετά τους αγώνες  πηγαίναμε στον κεντρικό πεζόδρομο που ήταν το νυφοπάζαρο, διασκεδάζαμε στις ταβέρνες, στα καφενεία, στο σινεμά που υπήρχε. Εκεί γίνονταν η μεγάλη βόλτα κι άμα είχαμε κερδίσει, ήμασταν σαν τιμώμενα πρόσωπα!

Τους ρωτήσαμε επίσης πώς βλέπουν σήμερα την Δήμητρα που ζει ημέρες δόξας συμμετέχοντας για δεύτερη σεζόν στη Γ’ Εθνική. Ο κ. Δεληζήσης, θείος του προέδρου του συλλόγου, σχολίασε πως «τα τελευταία χρόνια έγινε πολύ καλή ομάδα και περιμέναμε να φθάσει ψηλά, χαιρόμαστε που βλέπουμε την Δήμητρα να παίζει σε μια εθνική κατηγορία», ενώ ο κ. Χατζηγεωργίου, παππούς του αρχηγού Θανάση Μπιρμπίλη, είπε πως «την ομάδα την αγαπάμε πολύ και ευχαριστιόμαστε να πάει καλά, ειδικά τα τελευταία χρόνια μας κάνει πολύ υπερήφανους με τις επιτυχίες της». Αμφότεροι ευχήθηκαν υγεία και πολλές νίκες μέσα στο 2022 ώστε η Δήμητρα να πετύχει τον στόχο της παραμονής!

Για την πραγματοποίηση της συνέντευξης, ευχαριστούμε θερμά τον κο Τάκη Παυλίδη, ο οποίος υπογράμμισε ότι οι Χατζηγεωργίου-Δεληζήσης συμπεριλαμβάνονται στην κορυφαία τριάδα στην ιστορία του συλλόγου!