Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη (έκδοση 2/10/21)

Ακρίβεια, κρίσεις και ιός

σ’ όλον τον κόσμο ανάθεμα.

Τα μόνα που ανθίζουνε

έμειναν τα …χρυσάνθεμα.

Καλημέρα και καλό μήνα… Να βιώσουνε με υγεία πρωτίστως και τον Οκτώβριο, το μήνα των χρυσανθέμων και της εντατικοποίησης της προετοιμασίας για το χειμώνα που πλησιάζει. Η μάχη κατά της πανδημίας συνεχίζεται (με την Οικουμένη να χωρίζεται σε εμβολιασμένους και αρνητές). Η ακρίβεια λόγω ανατιμήσεων χτυπάει την παγκόσμια αγορά και η κλιματική κρίση δείχνει συχνά το τρομακτικό πρόσωπό της. Κατά τα άλλα; Όλα καλά…. Μόνο που οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι κάνουν ήδη χρυσές δουλειές. Όπως άλλωστε κι όλοι εκείνοι που εμπορεύονται παντοιοτρόπως την αγωνία, το φόβο και τις άμεσες καθημερινές ανάγκες του κοσμάκη.

Ως προς την Ελλάδα, πέρα από τη διαρκή απειλή και τους ψευτο-λεονταρισμούς του «βλαμμένου» Ερντογάν, πάθαμε πολλά τουλάχιστον από πλημμύρες, τεράστιες πυρκαγιές, σεισμούς, όπως τους πρόσφατους στην Κρήτη. Απομένουν πλέον μόνο μια έκρηξη …ηφαιστείου, πτώση …μετεωρίτη και επίθεση …εξωγήινων. Ξέρω πως ανησυχείτε και αγρυπνείτε, αλλά θεωρώ ότι είμαστε πια αρκετά …γαλβανισμένοι για να αντέξουμε και τα περαιτέρω. «Θαρσείν χρη τάχ’ αύριον έσσεται άμεινον»…

Κάθε φορά που γίνεται σεισμός σφίγγεται η καρδιά μου… Ίσως ξυπνάει το υποσυνείδητό μου, γιατί γεννήθηκα το 1953 και όχι μόνο έζησα ως νήπιο τους σεισμούς του Βόλου, αλλά καταλάβαινα και τις δονήσεις και …ειδοποιούσα (με το δικό μου μωρουδίστικο τρόπο) τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου, που τότε εκτελούσε χρέη νταντάς, γιατί οι γονείς μου εργάζονταν στο καπνεργοστάσιο. Ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνος μάλιστα, το 1955, στο μεγάλο σεισμό που ισοπέδωσε τη μισή πόλη, οι γονείς μου έφυγαν δρομαίοι από του Ματσάγγου (δεν υπήρχαν τότε αστικά λεωφορεία) και ήρθαν ασθμαίνοντας στη Νέα Ιωνία για να δουν αν σώθηκε το παιδί τους… Ω του θαύματος όμως, στα προσφυγόσπιτα δεν έπεσε ούτε ένα κεραμίδι ούτε ένα λιθάρι. Ακόμη και η γεμάτη νερό στάμνα της αυλής, έπεσε στο πλάι και κουτρουβαλούσε πάνω – κάτω, όσο διαρκούσε ο τρομερός σεισμός, χωρίς να σπάσει ή να χυθεί το νερό της.

Επιμύθιο: Ούτε το εργοστάσιο του Ματσάγγου έπαθε ζημιές τη μέρα εκείνη που μέσα του εργάζονταν εκατοντάδες εργάτες και εργάτριες. Κάποιοι-ες μάλιστα ισχυρίστηκαν ότι την ώρα του σεισμού είδαν τη μορφή του Αγίου Σπυρίδωνα (φωτο) πάνω σε μια από τις κεντρικές κολώνες του κτιρίου. Γι’ αυτό και μέχρι το 1971, που έκλεισε τελικά το εργοστάσιο, γίνονταν αρτοκλασία στις 12 Δεκεμβρίου, μπροστά στη γνωστή κολώνα.

Φυσικά, όσα περιγράφω ίσως δεν συγκρίνονται με όσα υπέστη η πόλη και η περιοχή μας στο σεισμό – σωσμό του Αλμυρού, 25 χρόνια μετά. Τα πάντα μεν ισοπεδώθηκαν, αλλά ευτυχώς δεν υπήρξαν θύματα. Πρόκειται πάλι για ένα ακόμη θαύμα…

Δοκιμαστικά ήχησαν οι σειρήνες, ώρα 11 το πρωί της Τρίτης, σαν προειδοποίηση αεροπορικής επίθεσης, σε καιρό πολέμου. Αν και ήταν μια άσκηση μόνο (με προειδοποίηση για το κοινό) ο ήχος τους ήταν ανατριχιαστικός και αυτόχρημα απευκταίος.

«Ελλάς, Γαλλία, Συμμαχία»… Το σύνθημα είναι παλιό (από το 1974 τουλάχιστον), αλλά επικαιροποιείται διαρκώς έκτοτε, τώρα ειδικά που ο άνεμος που πνέει στην Ενωμένη Ευρώπη δείχνει κι εκείνος να ανανεώνεται, μετά την απομάκρυνση της Μέρκελ και της ηγεμονίας της στη Γηραιά Ήπειρο. Η συγκεκριμένη Γερμανίδα καγκελάριος και η πολιτική της άλλωστε δεν ήταν ιδιαίτερα φιλική προς την Ελλάδα.

Βέβαια, μην αυταπατάστε… Ιστορικά ανέκαθεν οι Γερμανοί ήταν Τουρκόφιλοι. Και οι Τούρκοι, σχεδόν σε όλους τους πολέμους, Γερμανόφιλοι ή …ουδέτεροι (φαινομενικά τουλάχιστον).

Στην αμυντική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας αναφέρεται ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Κωνσταντίνος Φλώρος, χαρακτηρίζοντας την αγορά των φρεγατών Belharra ως «υπέροχα νέα». Σε ανάρτησή του στο Twitter, o κ. Φλώρος τονίζει πως με τη στρατηγική Συμφωνία «κτίζουμε τις Ένοπλες Δυνάμεις του μέλλοντος». Όπως υπογραμμίζει χαρακτηριστικά «μετά τις “Ριπές Ανέμου” (σ.σ. τα Rafale) έρχεται το “Θεόρατο Κύμα” (οι φρεγάτες Belharra)». «Τα νέα “Ξύλινα Τείχη” εν πλω για το Πολεμικό Ναυτικό μας. Όραμα – Οργάνωση – Υλοποίηση. Ο σχεδιασμός προχωρά “Μεθ’ Ορμής Ακαθέκτου”. Και τα καλύτερα έρχονται…», αναφέρει ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ.

Σε επίκαιρη ανάλυσή του ο Βασίλης Νέδος στην «Καθημερινή» επισημαινει ότι «η πρόσκτηση τριών νέων φρεγατών τύπου FDI αδιαμφισβήτητα συμβάλλει προς δύο βασικές κατευθύνσεις: Πρώτον, στη ραγδαία μετάβαση του Στόλου του Πολεμικού Ναυτικού (Π.Ν.) στον 21ο αιώνα από πλευράς τεχνολογίας και δυνατοτήτων. Δεύτερον, στη σταδιακή εξισορρόπηση δυνάμεων με την Τουρκία, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει αφήσει την Ελλάδα πίσω σε αριθμό και επίπεδο μονάδων επιφανείας. Με τις FDI το Π.Ν. αποκτά δυνατότητα αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής, γεγονός που σημαίνει ότι η Ελλάδα μπορεί να είναι παρούσα στην Ανατολική Μεσόγειο είτε αυτοτελώς είτε ως εταίρος σε δυνάμεις που διαθέτουν αεροπλανοφόρα, όπως οι ΗΠΑ και η Γαλλία.» Αυτή είναι η πεμπτουσία της νέας αμυντικής συμφωνίας Ελλάδας – Γαλλίας.

Από την 1η Οκτωβρίου άρχισε η συνταγογράφηση των αντιγριπικών εμβολίων για τη φετινή περίοδο της γρίπης και η οποία όπως όλα δείχνουν θα συμβαδίσει με την πανδημία της COVID-19. Τα φαρμακεία αναμένεται να έχουν παραλάβει ήδη 1.600.000 δόσεις αντιγριπικών εμβολίων από τις τουλάχιστον 4.000.000 που έχουν δεσμευθεί για τις ανάγκες της χώρας μας. Η διάθεση-χορήγηση των εμβολίων θα γίνει και φέτος μόνο με ηλεκτρονική συνταγή στις ομάδες πληθυσμού για τις οποίες συνιστάται ο εμβολιασμός και συγκεκριμένα στα άτομα άνω των 60 ετών, καθώς και σε όσους ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου για σοβαρή νόσηση, όπως άτομα με χρόνια αναπνευστικά νοσήματα, καρδιαγγειακή νόσο, χρόνια νεφροπάθεια, σακχαρώδη διαβήτη, ανοσοκατασταλμένοι, έγκυες, παχύσαρκοι, αλλά και στους επαγγελματίες υγείας.

Μόνο ο …Κουτρούλης δεν παντρεύτηκε μέσα στην πανδημία… Κατά τα άλλα, γύρω από αυτό το καθολικό κακό, στην καθημερινότητα, στο διαδίκτυο, στα δικαστήρια, στην αστυνομία, στην εκπαίδευση, σε όλη τη διαστρωμάτωση του Κράτους κτλ. είναι ορατό σε όλους ότι συνεχώς γίνεται «του Κουτρούλη ο γάμος»… Ο διχασμός ανάμεσα σε εμβολιασμένους πολίτες και ανεμβολίαστους διαρκώς βαθαίνει, με πιο επιθετικούς (και υπερφίαλους) τους δεύτερους. Η τραγική πορεία των πραγμάτων αφήνει άδεια τα «ράφια» της κοινής λογικής και οι «πελάτες» της άρνησης μόνο τον παραλογισμό στέργουν να ψωνίσουν. Από κοντά όσοι κομπογιαννίτες στήνουν παράνομα «μαγαζάκια» και εμπορεύονται το φόβο και την άγνοια των αφελών, που παίζουν επικίνδυνα όχι μόνο με τη δική τους υγεία και τις ζωές, αλλά βάζουν σε κινδύνους όλους μας, όλο το κοινωνικό σύνολο. Και όποιος τελικά κληθεί να «πληρώσει το βαρκάρη», θα τη …σκαπουλάρει ή με τον προσωπικό του θάνατο και των οικείων του ή –αντίθετα- με πολύ φτηνό …κόμιστρο.

Το παράδειγμα της αγοράς του νέου iPhone 13 χρησιμοποίησε ο Ηλίας Μόσιαλος για να απαντήσει σε όσους αμφισβητούν τα εμβόλια κατά του κορωνοϊού, υποστηρίζοντας ότι αναπτύχθηκαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Σε ανάρτησή του στο Facebook, ο καθηγητής Πολιτικής της Υγείας της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών του Λονδίνου (LSE) αναφέρει: «Μην αγοράζετε το iPhone 13. Το ανέπτυξαν σε μόλις έναν χρόνο. Το πρώτο iPhone χρειάστηκε δισεκατομμύρια χρόνια για να φτιαχτεί, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε ένα iPhone που αναπτύχθηκε τόσο γρήγορα. Σε παλαιότερη ανάρτησή του, ο κ. Μόσιαλος έχει τονίσει πως «οι αντιεμβολιαστές ΔΕΝ είναι θύματα», καθώς «έχουν την τύχη να ζουν σε μια χώρα που τους παρέχει το εμβόλιο, και επίσης έχουν την επιλογή να κάνουν το εμβόλιο για να προστατευθούν» και υποστήριξε πως: «Θύμα δεν είναι ο αντιεμβολιαστής που υπονομεύει την συλλογική προσπάθεια της χώρας μας, ή της κάθε χώρας, ώστε να βγούμε από την πανδημία. Θύματα είναι όσοι στάθηκαν άτυχοι και πάσχουν από σοβαρές ασθένειες και δυστυχώς δεν τους καλύπτουν τα εμβόλια. Επομένως, με δεδομένο πως έχουμε διαθέσιμες συγκεκριμένες ποσότητες μονοκλωνικών, αυτές πρέπει να χορηγηθούν κατά προτεραιότητα σε αυτούς που πραγματικά τις έχουν ανάγκη. Στους καρκινοπαθείς, στους μεταμοσχευμένους, στους συμπατριώτες μας που είναι πραγματικά ευάλωτοι».

Ανησυχητική αύξηση του ιικού φορτίου σε Αττική και Λάρισα καταγράφουν (την περασμένη Τετάρτη) οι εργαστηριακοί έλεγχοι του Εθνικού Δικτύου Επιδημιολογίας Λυμάτων. Ειδικότερα, η ανάλυση από το Δίκτυο των αστικών λυμάτων σε 12 πόλεις της Ελλάδας κατέδειξε αυξητικές τάσεις της επιδημίας σε εννέα από αυτές. Οι καθαρά αυξητικές τάσεις κυμάνθηκαν από +36% στον Βόλο και +42% στα Ιωάννινα έως +166% και +198% σε Ξάνθη και Αλεξανδρούπολη, ενώ σε Αττική και Λάρισα το ιικό φορτίο αυξήθηκε κατά 58% και 62%, αντίστοιχα. Οριακές ήταν οι αυξήσεις σε Θεσσαλονίκη (+18%), Ηράκλειο (+18%) και Αγιο Νικόλαο (+17%). Αυτά είναι τα κακά νέα και επικεντρώνω την εύλογη ανησυχία μου στο γειτονικό μας Βόλο.

«Πώς να ξεχάσω τις αγωνίες του Θανάση Βέγγου και τις αντιρρήσεις του για τις οδηγίες του σκηνοθέτη Κωστή Μιχαηλίδη, όταν επέμενε πως κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει τις τρεχάλες του πάνω στη σκηνή, για να μπορέσει έτσι να τον παρακολουθήσει και ο θεατής.

-Δάσκαλε! να του φωνάζει ο Θανάσης, έχω 7.000 προβλήματα που με κυνηγάνε, μη μου τα κάνεις εσύ,

7.000 συν 1. Είναι αδύνατο να φρενάρω. Είμαι ηθοποιός ανοιχτής θάλασσας, κατάλαβέ το.

-Κι όμως, Θανάση μου, στη σκηνή του μονολόγου, που λες για τη ζωή σου, πρέπει να κάτσεις σ’ αυτό το σκαμνάκι και να συγκεντρωθείς. Αλλιώς, δε βγαίνει συγκίνηση». Φτάνουμε στην πρόβα τζενεράλε του έργου ”Ο Τρελός του Λούνα Παρκ”, γεμάτο το θέατρο από θεατρόφιλους και θεατροσυγγενείς, ζυγώνει η σκηνή του μονολόγου και ο Θανάσης για πρώτη φορά κάθεται στο μοιραίο σκαμνάκι, μιας κι έτσι το απαιτούσε η σκηνοθετική οδηγία. Και ακολουθεί μια εκπληκτική ερμηνεία. Κλαίγοντας τελείωσε, με αποτέλεσμα να παγώσει η πλατεία και να ξεσπάσουν όλοι σε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα. Όρθιοι χειροκροτούσαν. Τρέχει συγκινημένος και ο Μιχαηλίδης στα παρασκήνια.

-Είδες, Θανάση μου, τι δίκιο που είχα όταν σου έλεγα πως μόνο άμα κάτσεις στο σκαμνάκι, θα βγει συγκίνηση;

Τον κοίταξε καλά καλά ο Θανάσης και του απάντησε:

-Δάσκαλε! Δε βγήκε από το σκαμνάκι η συγκίνηση. Όταν έλεγα τον μονόλογο, σκεφτόμουν ότι αύριο το πρωί, μου έρχονται οι κλητήρες

και μου παίρνουν το σπίτι και δεν ξέρω πού να βολέψω τη Μίνα και τα παιδιά μου…» (Γιώργος Λαζαρίδης – Απόσπασμα από το βιβλίο του Γιάννη Σολδάτου: «Ένας άνθρωπος παντός καιρού» – Φωτογραφία: Ντίνος Κατσουρίδης).

«Γερνάω με αξιοπρέπεια, χιούμορ και γαλήνη. Δεν καταφεύγω σε λίφτινγκ προσώπου ή μπότοξ και ξέρω ότι με τα πρότυπα του Χόλιγουντ διακινδυνεύω την καριέρα μου. Αν δεν θέλουν να μου δώσουν έναν ρόλο επειδή φαίνομαι ηλικιωμένη, αυτό θα σημαίνει ότι εγώ παράγω το έργο μόνη μου και επιλέγω αυτό που θέλω. Το σημαντικό είναι να μην παίρνεις αυτό το επάγγελμα πολύ σοβαρά. Γνωρίζω πολλές μητέρες που παλεύουν να τα καταφέρουν μέχρι το τέλος του μήνα: αυτά είναι τα σοβαρά προβλήματα, αυτές είναι οι γυναίκες που θαυμάζω, που είναι όμορφες και καλές ακόμη και όταν όλα είναι δύσκολα.

Ειλικρινά, έχω άλλους φόβους. Φόβος για τα παιδιά μου, ότι δεν μπορώ να τα προστατέψω από οποιονδήποτε θέλει να τα εκμεταλλευτεί. Για μένα είναι πιο σημαντικό να νιώθω καλά και να κάνω την οικογένειά μου να ζει καλά. Είμαι τυχερή και εκτιμώ όλα όσα έχω. Ευχαριστώ τον άντρα μου και τα παιδιά μου κάθε μέρα. Για το λόγο αυτό, για μένα οι πιο σημαντικές στιγμές της ημέρας δεν είναι ποτέ αυτές που περνάω στο γύρισμα, αλλά αυτές στις οποίες έχω πρωινό μαζί τους γιατί μιλάμε για τα πάντα. Είναι μια μαγική στιγμή». (Τζούλια Ρόμπερτς, 54 ετών, κείμενο και φωτο από fumara.gr).

«Ήμουν πολύ μελαγχολικό παιδί. Αυτό μπορεί να είναι κάλλιστα

προεόρτιο ποίησης. Ουδείς ευτυχής έχει διακόψει ευτυχία για να γράψει ποιήματα. Αν μου έδιναν να διαλέξω μεταξύ μιας ευτυχίας και του να γράψω ένα καλό ποίημα, μοιραία θα διάλεγα το δεύτερο μια και δε γνωρίζω τι σημαίνει ευτυχία κι αν υπάρχει. Οι αναγνώστες μού λένε πως το έργο μου είναι μια παρηγοριά γι’ αυτούς. Αναρωτιέμαι όμως. Πώς μπορώ να τους παρηγορήσω, από τη στιγμή που η ίδια είμαι απαρηγόρητη;» (Κική Δημουλά – Πηγή: ιστοσελίδα «Πρόσωπα»).

Αναρτάη Γιάννα Κούκα για τον Γιάννη Αντεντοκούμπο: «Κάποια στιγμή τον ρώτησαν για τι στον κόσμο θα τα αντάλλαζε όλα. Τα χρήματα, τη δόξα και τους τίτλους. Κι εκείνος είπε “Με τον πατέρα μου.” Κι εκείνος είπε χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς επεξεργασία, με τον πατέρα μου. Εκείνος είπε χωρίς κανέναν αστερίσκο “Θα ήθελα πίσω τον πατέρα μου. Δεν υπάρχει σκέψη σε αυτό. Πάρτε τα όλα, να γυρίσω πίσω στα Σεπόλια και να πουλάω CD. Δεν με νοιάζει. Τον πατέρα μου θέλω. Επόμενη ερώτηση”. Κι είναι αυτό που έχουμε αισθανθεί όσα από εμάς έχουμε χάσει πατέρα. Στις πιο μεγάλες μας χαρές, στα πιο δύσκολα σκοτάδια μας. Στις ανηφοριές μας. Σε κάθε κακοτράχαλο δρόμο που περπατήσαμε. Σε κάθε επιτυχία μας. Σε κάθε γιορτή. Κάθε ηλιοβασίλεμα και ανατολή. Πάντα. Τον πατέρα μου θέλω… Γλυκό μου προσφυγάκι, Γιάννη.»

«Στην Πορτογαλία πάνε για ποσοστό εμβολιασμών 86%. Εμείς κοντά 65%. Ύστερα απορούμε γιατί βγήκαν τόσο νωρίτερα από το μνημόνιο.» (ανάρτηση του Παντελή Καψή). Σχόλιο δικό μου: Οι Πορτογάλοι είναι μάλλον έξυπνοι. Εμείς; Εξυπνάκηδες…

«Είναι καλύτερα να κρατάς το στόμα σου κλειστό και να νομίζουν πως είσαι βλάκας, παρά να το ανοίξεις και να μην υπάρχει πια καμία αμφιβολία.» (Μαρκ Τουέην).