Εορτή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου – του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

εφημερίου Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

Με πολλή λαμπρότητα, η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά σήμερα τον
Ευαγγελιστή Ιωάννη, τον πρώτο από τους τρεις θεολόγους της. Παρόλο που όσοι αποφοιτούν από μια θεολογική Σχολή ονομάζονται, σήμερα, θεολόγοι, η Εκκλησία σε τρία μόνο πρόσωπα έδωσε αυτόν τον τίτλο: Στον Ευαγγελιστή Ιωάννη, τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό και τον άγιο Συμεών, τον Νέο Θεολόγο

(10ος αιώνας).  Tα Ευαγγέλια ως γνωστόν, δεν μας δίνουν πληροφορίες για τη ζωή και τον χαρακτήρα των Αποστόλων, αλλά μόνον τη δράση του Χριστού. Εν τούτοις, κάποιες λεπτομέρειες μάς δίνουν να καταλάβουμε μερικά χαρακτηριστικά για κάθε απόστολο. Απ’ αυτές τις λεπτομέρειες μαθαίνουμε και για το χαρακτήρα του Ιωάννου. Το πρώτο του χαρακτηριστικό είναι ότι είχε ανώτερες πνευματικές αναζητήσεις, πολύ πριν τον καλέσει ο Χριστός. Πριν κληθεί από τον Χριστό να γίνει απόστολος, ήταν μαθητής τού Προδρόμου. Γύρω από τον Πρόδρομο είχε
μαζευτεί, τότε, μια ομάδα ανθρώπων με πνευματικά ενδιαφέροντα, που
μελετούσε τις Γραφές και περίμενε εναγώνια τον Μεσσία. Ανάμεσά τους και ο Ιωάννης, ο γιος του Ζεβεδαίου. Παρόλο που ήταν ολιγογράμματος και άνθρωπος του μόχθου, εν τούτοις τον απασχολούσαν και οι εξαγγελίες των Γραφών. Δεν εξαντλούσε όλες τις προσπάθειές του στο να κερδίζει τα προς το ζην. Καταλάβαινε, και πολύ σωστά, πως με τον τρόπο εκείνο θα γινόταν είλωτας της ζωής. Ήταν, ύστερα, η απάρνηση όχι μόνο της εργασίας και των διευκολύνσεων του κόσμου, αλλά και των συγγενικών του προσώπων, που επέδειξε στο κάλεσμα του Χριστού. Όταν ο Χριστός τον κάλεσε, ο Ιωάννης δεν ζήτησε χρόνο για να μελετήσει την πρόσκληση.

Κάθε ένας από μας θα ζητούσε χρόνο για να το ξανασκεφθεί, να διαβουλευτεί με στενούς συνεργάτες του, να ρυθμίσει μερικές εκκρεμότητές του. Ο Ιωάννης με τον αδελφό του, όμως, δεν σκέφτονταν έτσι. «Ευθέως αφέντες το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ». Άφησαν όχι μόνον το πλοίο, μα και τον γέροντα πατέρα τους.
Έδειξε, κατόπιν, σταθερότητα στην απόφασή του. Καθόλη τη διάρκεια της
παρουσίας του Χριστού στη γη, ο Ιωάννης ήταν απόλυτα αφοσιωμένος σ’ Αυτόν.

Είναι χαρακτηριστικό πως σε τρεις σπουδαίες περιστάσεις της ζωής και της δράσης του Χριστού, τις οποίες μόνον τρεις μαθητές παρακολούθησαν, ο Ιωάννης ήταν παρών. Έτσι, τόσο στη Μεταμόρφωση όσο και στην ανάσταση της κόρης του Ιαείρου και στην αγωνία της Γεσθημανή, βλέπουμε τον Ιωάννη να είναι εκλεκτός ανάμεσα στους εκλεκτούς.

Η μεγάλη του αφοσίωση, όμως, στον διδάσκαλο του φάνηκε στην ώρα του πάθους τού Χριστού. Όταν οι άλλοι μαθητές «διά τον φόβον των Ιουδαίων» εγκατέλειψαν τον Χριστό, ο Ιωάννης ακολούθησε μέχρι την αυλή των αρχιερέων, βλέποντας από μακριά τη δίκη. Ήταν ο Ιωάννης που παρεκάλεσε τη θυρωρό και άφησε και τον Πέτρο να πλησιάσει στη δίκη. Κι ακόμα μόνος ο Ιωάννης στάθηκε κάτω από τον σταυρό του Χριστού να δει το τέλος μαζί με την Παναγία. Κι είναι γι’ αυτό τον λόγο που ο Χριστός του έκαμε τη μεγαλύτερη τιμή που έγινε ποτέ σε άνθρωπο, να του εμπιστευθεί την Παναγία μητέρα Του.

Μερικά από τα έντονα χαρακτηριστικά της μεγάλης προσωπικότητάς του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου εκδηλώθηκαν μετά την ανάσταση του Χριστού. Έτσι, πρώτα φάνηκε η αποφασιστικότητα και η τόλμη του: Ήταν το πρωί της ημέρας της ανάστασης όταν έφτασε η πληροφορία από τις Μυροφόρες ότι ο Χριστός αναστήθηκε και ο τάφος ήταν κενός. Οι περισσότεροι μαθητές αρκέστηκαν να πουν ότι είναι «λήρος» τα λόγια των Μυροφόρων. Ο Θωμάς είπε «εάν μη ίδω ου μη πιστεύσω». Μόνον δύο, ο Πέτρος και ο Ιωάννης θέλησαν από μόνοι τους να ελέγξουν την πληροφορία πηγαίνοντας προς τον τάφο, αψηφώντας
κάθε κίνδυνο. Μάλιστα τόση ήταν η αποφασιστικότητα του Ιωάννου που δεν περίμενε τον Πέτρο αλλά, νεώτερος όπως ήταν, έτρεξε γρήγορα κι έφθασε «πρώτος εις το μνημείον».

Φάνηκε, αργότερα, και η σοβαρότητα και η επιβολή του στον κύκλο των μαθητών και των πρώτων Χριστιανών. Ο Ιωάννης ήταν ανάμεσα σ’ αυτούς που θεωρούνταν «στύλοι είναι » στην πρώτη Εκκλησία. Σ’ αυτό συνέβαλε οπωσδήποτε και η συγγραφική δράση του Ευαγγελιστού. Πέντε από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης είναι έργα του: Το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο – το θεολογικότερο από τα 4 Ευαγγέλια -, η Α ́, Β ́, Γ ́ καθολικές επιστολές του και το βιβλίο της Αποκαλύψεως. Η προσφορά του στην Εκκλησία και μόνο, από την άποψη αυτή, είναι ανεκτίμητη. Στο Ευαγγέλιό του περιέλαβε πολλά πράγματα που παρέλειψαν οι άλλοι Ευαγγελιστές: Την ανάσταση του Λαζάρου, τον διάλογο με
τη Σαμαρείτιδα, τη θεραπεία τού εκ γενετής τυφλού κ.ά. Στις εικόνες
παριστάνουμε δίπλα από τον Ιωάννη έναν αετό, για να δείξουμε ότι ο
Ευαγγελιστής αυτός ανέβη σε ύψη θεολογίας δυσθεώρητα, ψηλότερα από τους άλλους.

Τέλος, ένα άλλο χαρακτηριστικό του κηρύγματος και της ζωής του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου ήταν η αγάπη. Στις καθολικές του επιστολές και ιδιαίτερα την Α ́, μιλά για την αγάπη ως ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Θεού, αλλά και των Χριστιανών. «Ο Θεός αγάπη εστί» λέγει. Δεν αγαπά απλώς, αλλά είναι αγάπη. Ακόμα κι όταν γέρασε, υπερήλικος, υποβασταζόταν από τους Χριστιανούς της Εφέσσου και πήγαινε στις κοινές συνάξεις. Μη έχοντας δύναμη να κηρύξει, έλεγε απλώς «τεκνία, αγαπάτε αλλήλους». Γι’ αυτό τον λόγο είναι γνωστός και ως «ο Ευαγγελιστής της αγάπης». Αυτή, λοιπόν, την κορυφαία προσωπικότητα γιορτάζουμε σήμερα. Έναν αγράμματο που έγινε συγγραφέας δεινός. Έναν άσημο ψαρά που κατέπληξε και φώτισε τα σύμπαντα. Τιμώντας τον ας προσπαθήσουμε να μιμηθούμε τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του, που τον ανέδειξαν μεγάλο στην Εκκλησία του Χριστού. Θα είναι η καλύτερη απόδειξη ότι βρήκαν έδαφος στις ψυχές μας τα διδάγματα που
μας άφησε στα θεόπνευστα βιβλία του. Αμήν.