Κυριακή Στ’ Ματθαίου – Κήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

εφημερίου Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

«Και ιδών ο Ιησούς την πίστιν αυτών, είπε τω παραλυτικώ…
αφέωνταί σοι αι αμαρτίαι σου».

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία, αγαπητοί αδελφοί, ότι ο παραλυτικός που έκαμε καλά ο Κύριος, και πίστη είχε και πόθο να απαλλαγεί από το βάρος των αμαρτιών του. Όμως ο ιερός ευαγγελιστής δεν σημειώνει αυτή την ψυχική διάθεση, που σχεδόν σε κάθε άλλο θαύμα του Ιησού τονίζεται πάντα.

Δεν υπογραμμίζεται εδώ η πίστη του αρρώστου, την οποία βραβεύει η θεία Χάρις, φέροντας τη θεραπεία. Εδώ τονίζεται κάτι άλλο: η πίστη των οικείων του ανθρώπου, τον οποίο η Χάρις κάνει καλά σωματικώς και ψυχικώς. «Και σαν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παραλυτικό… σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου». Προσέξετε εδώ κάτι πιο καταπληκτικό από μια ανάλογη περίσταση, από ένα άλλο θαύμα, που μας απασχόλησε σε μια από τις προηγούμενες Κυριακές. Θυμάστε το περιστατικό το σχετικό με τη θεραπεία  του δούλου του Ρωμαίου εκατόνταρχου; Κι εκεί δεν βραβεύτηκε παρά η πίστη ενός οικείου, του εκατόνταρχου, που ζήτησε από τον Κύριο την ίαση για ένα αγαπημένο πλάσμα.

Αλλά εκεί μεν δόθηκε μονάχα η σωματική θεραπεία. Εδώ, όμως δόθηκε και η συγχώρηση των αμαρτιών, πράγμα μεγαλύτερης σημασίας και πιο ακριβής αξίας. Τι  μας  διδάσκει,  λοιπόν,  αυτό  το  ευλογημένο  προηγούμενο;  Τι συμπέρασμα βγαίνει από το σημερινό θαύμα; Ότι για όσους  αγαπάμε, μπορούμε με ελπίδα και βεβαιότητα να παρακαλούμε τον Σωτήρα μας, ώστε όχι μόνο από σωματικά δεινά να πετύχουμε την απαλλαγή τους, αλλά ακόμη να πετύχουμε την αναγέννησή τους, αν βρίσκονται μέσα στην αμαρτία και δεν πωρώθηκαν.

Συνήθως  σκεπτόμαστε  και  λέμε  ότι  για  να  σωθεί  μια  ψυχή, χρειάζονται δύο πράγματα, η καλή της θέληση και η Χάρις του Θεού. Πολλές φορές, όμως – όπως προκύπτει απ’ ότι ακούσαμε σήμερα στο ιερό Ευαγγέλιο – χρειάζονται  όχι  δυο,  αλλά  τρία  πράγματα:  η  καλή  προαίρεση  του αμαρτωλού, η Χάρις του Θεού, και κοντά σ’ αυτά και οι προσευχές, οι δεήσεις, οι ικεσίες εκείνων που αγαπούν τον αμαρτωλό και λαχταρούν την έξοδό του από το κακό και την είσοδό του στην αγία ζωή.

Είσαι μητέρα και βλέπεις το παιδί σου να είναι ξεστρατισμένο από το θείο  θέλημα;  Είσαι  σύζυγος  και  βλέπεις  τον  σύντροφό  σου  να  είναι αλυσοδεμένος από τον Σατανά;  Είσαι φίλος και βλέπεις εκείνον που έχεις στην καρδιά σου, να περνά τις μέρες του δουλεύοντας στον  πονηρό; Είσαι πολίτης και βλέπεις την πόλη όπου ζεις, την πατρίδα όπου κατοικείς, την οικουμένη όπου βρίσκεσαι, να στενάζει κατά ένα μεγάλο μέρος κάτω από το πέλμα του Διαβόλου; Μην αποκάμεις στην προσευχή, μη σου απολείψει η πίστη. Ζητώντας με επιμονή τη Χάρη του Θεού, θα συντελέσεις στη σωτηρία εκείνων που ο Θεός θέλει να σώσει.

Ο άγιος Ιουστίνος ο Πόποβιτς απευθυνόμενος στους γονείς τους λέει: όταν τα παιδιά σας  ήταν  μικρά, τους  λέγατε ιστορίες για τον Χριστό, τους μιλούσατε γι’ Αυτόν και τη ζωή Του. Τώρα που τα παιδιά σας μεγάλωσαν και δεν σας  ακούν, να μιλάτε στον  Χριστό γι’  αυτά. Να ζητάτε το έλεος και τη χάρη Του, την προστασία και τη βοήθειά Του γι’ αυτά.

Αλλά μόνος μου, θα πεις, είμαι τόσο ανάξιος κι έχω λίγο θάρρος να

παρακαλέσω τον Κύριο για παρόμοια θαύματα. Είναι τόσο δύσκολο να ταιριάξουν στη δική μου περίπτωση τα λόγια του ευαγγελίου: «Και σαν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παραλυτικό…».  Αλλά δεν είσαι καθόλου μόνος. Εδώ στη γη, προσεύχονται με πίστη και άλλοι. Στον ναό, ενώνεις τη φωνή σου με τις φωνές τόσων και τόσων χριστιανών. Αλλά και πάλι δεν είναι μονάχα τόσοι και τέτοιοι αυτοί που παρακαλούν πιστά μαζί σου. Κι επάνω τον ουρανό θα βρεις αμέτρητους συμμέτοχους και μάλιστα πολύ πιο δίκαιους, πολύ πιο ευπρόσδεκτους στις ικεσίες τους.

Ο Κύριος δεν θα ακούσει μόνο εσένα, αλλά και την Παναγία Μητέρα  του, τις Ασώματες Δυνάμεις, τους προφήτες, τους δίκαιους, τους αποστόλους, τους  μάρτυρες,  τους  οσίους,  όλα  τα  τετελειωμένα  πνεύματα,  που  θα επικαλεστείς για να μεσιτεύσουν, να ζητήσουν από τον θρόνο της Χάριτος το αίτημα σου. Συλλογίστηκες ποτέ, ότι έχεις τόσους και τέτοιους γύρω σου; Κι ότι μπορείς να τους αναθέσεις τη συνηγορία για ότι ζητάς; Πώς, λοιπόν είναι  δυνατόν ο Κύριος να μη δει τη πίστη σου και να μην πραγματοποιήσει ότι του ζητάς, όταν αυτή η πίστη δεν είναι μονάχη της, αλλά ενωμένη με όλη την Εκκλησία, στη γη και πάνω στον ουρανό; Πώς είναι δυνατόν να μην επαναληφθούν και στη δική σου περίσταση τα όσα σημειώνει σήμερα ο ιερός ευαγγελιστής για τους ανθρώπους εκείνους που έφεραν τον παραλυτικό ενώπιον του Ιησού; Αγαπητοί αδελφοί, το Ευαγγέλιο δεν αποτελείται από γεγονότα που συνέβηκαν μια φορά κι απλώς τα ακούμε και τα μαθαίνουμε. Είναι προ παντός γεγονότα που επαναλαμβάνονται, ξανασυμβαίνουν σε κάθε αληθινά αφοσιωμένη καρδιά. Έτσι και με τους ανθρώπους που έφεραν στον Ιησού τον αμαρτωλό και άρρωστο και που βλέποντας την πίστη τους ο Ιησούς έκαμε καλά σωματικώς και ψυχικώς εκείνο τον παραλυτικό. Δεν είναι  τρεις και τέσσερις και πέντε οι άνθρωποι εκείνοι. Είναι πάμπολλοι. Είναι, σε κάθε γενεά,  όσοι  με  πίστη  θερμή  και  ακλόνητη  ζητούν  από  τον  Σωτήρα, τα θαυμάσια της Χάριτός του, πάνω σε όσους χρειάζονται αυτή τη Χάρη.