Κυριακή Ε Ματθαίου – Κήρυγμα του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

εφημερίου Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

«Και ιδού ώρμησε πάσα η αγέλη των χοίρων κατά του κρημνού

εις την θάλασσαν και απέθανον εν τοις ύδασιν»

Ποικιλότροπο και καταστροφικό, παρουσιάζεται το έργο του διαβόλου. Έχοντας πάντα στόχο τον άνθρωπο, άλλοτε τον ωθεί στην αμαρτία, απομακρύνοντάς τον έτσι από τον Θεό, άλλοτε, τον απομονώνει από τον συνάνθρωπο και σε ορισμένες περιπτώσεις τον σπρώχνει σε αντικοινωνικές εκδηλώσεις. Όλες αυτές τις καταστροφικές ενέργειες του διαβόλου μάς περιγράφει το σημερινό Ευαγγέλιο.

Ο Χριστός και οι μαθητές Του, πλησιάζουν να μπουν στην πόλη των Γεργεσηνών, όταν συνάντησαν στον δρόμο τους δύο ανθρώπους που έρχονταν από τα μνήματα. Ήταν δύο δαιμονισμένοι. Οι δικοί τους, για να τους περιορίσουν τους έδεναν με αλυσίδες. Εκείνοι, όμως, έσπαζαν τα δεσμά και γυμνοί περιπλανιόντουσαν στις ερημιές, τρομοκρατώντας τους πάντες. Σε μια έξοδό τους από τα μνήματα όπου κρυβόντουσαν, συνάντησαν τον Κύριο, ο οποίος με την απόλυτη κυριαρχία που εξασκεί επί των πονηρών πνευμάτων, τους θεράπευσε κατά τον τρόπο που μας διηγείται το ευαγγελικό ανάγνωσμα. Μόλις είδαν τον Χριστό φώναξαν: «τί ημίν και σοί, Ιησού υιέ του Θεού; Ήλθες ώδε πρό καιρού βασανίσαι ημάς;». Ο Χριστός εκδήλωσε την αγάπη του ελευθερώνοντας θαυματουργικά τα δυστυχισμένα αυτά πλάσματα από την κυριαρχία των δαιμόνων. Διέταξε τους δαίμονες να φύγουν και τους επέτρεψε, μετά από παράκληση των ιδίων, να μπουν σ’ ένα κοπάδι χοίρων, που έβοσκε εκεί κοντά. Και οι μεν χοίροι όρμησαν στον γκρεμό και πνίγηκαν στη θάλασσα, οι δε δαιμονισμένοι ήρθαν και κάθισαν στα πόδια του Χριστού «ιματισμένοι και σωφρονούντες» (Λουκ. 8, 35).Έτσι, τους βρήκαν οι συμπολίτες τους που μαζεύτηκαν εκεί μόλις πληροφορήθηκαν όλα τα διαδραματισθέντα.

Εκ πρώτης όψεως κυριευμένοι υπό των δαιμόνων ήσαν μόνο οι δύο οι οποίοι και θεραπεύθηκαν από τον Κύριο. Η εξέλιξη, όμως, των πραγμάτων απέδειξε ότι δαιμονόπληκτοι είχαν καταντήσει όλοι οι Γεργεσηνοί, οι οποίοι και έμεναν αθεράπευτοι, αφού επέμειναν και πέτυχαν την απομάκρυνση του Χριστού από την περιοχή τους. Η κατάσταση της πτώσης είναι τέτοια που νεκρώνει ολότελα την ανθρώπινη συνείδηση. Ο άνθρωπος πελαγοδρομεί μέσα στην παρανομία αποκρούοντας κάθε παιδευτική επέμβαση του Θεού. Κάτι τέτοιο συνέβη και με τους κατοίκους της χώρας των Γεργεσηνών. Αυτοί δεν αρκέστηκαν στην απλή παραβίαση του Μωσαϊκού νόμου, του νόμου του Θεού, που απαγόρευε να τρώνε χοιρινό κρέας, αλλά ανέπτυξαν ολόκληρο εμπόριο ασχολούμενοι με την χοιροτροφία. Γι’ αυτό, άλλωστε, επέτρεψε ο Κύριος την μεγάλη ζημιά του πνιγμού των χοίρων, μήπως συνέλθουν και μετανοήσουν, αλλά δυστυχώς τίποτα. Επέδειξαν με τη συμπεριφορά τους ότι όχι μόνο ήταν αμαρτωλοί αλλά και πορωμένοι. Η αμαρτία τους έκανε τόσο σκληρούς έτσι ώστε να μην θέλουν να μετανοήσουν. Βγήκαν έξω από την πόλη για να συναντήσουν τον Χριστό, όχι για να τον ευχαριστήσουν ή για να τον παρακαλέσουν να μείνει κοντά τους ή έστω να εκδηλώσουν μετάνοια για την παρανομία τους, αλλά βγήκαν για να Τον διώξουν από τα μέρη τους.

Ο Θεός βρίσκεται ανάμεσα στους ανθρώπους με τη βαθιά επιθυμία να τους σώσει· και όμως αυτοί απορρίπτουν την προσφορά. Τους δαιμονισμένους Γεργεσηνούς τους θεράπευσε ο Χριστός. Τον δαιμονισμένο άνθρωπο της εποχής μας και της κοινωνίας μας καλείται να θεραπεύσει η Εκκλησία. Γιατί η Εκκλησία είναι ο Χριστός «ο εις τους αιώνας παρατεινόμενος» όπως εύστοχα διατύπωσε ο ιερός Αυγουστίνος. Είναι έργο της Εκκλησίας να θεραπεύει όλο τον άνθρωπο. Να ορθώνει το ανάστημά της μπροστά στους άρχοντες του κόσμου τούτου, τους ισχυρούς του ανάλγητου κεφαλαίου και της υλικής και πνευματικής βίας και να διεκδικεί τον δίκαιο σεβασμό που όλοι οφείλουν στον άνθρωπο, την «εικόνα του Θεού». Σαν τον στοργικό πατέρα της γνωστής παραβολής και η Εκκλησία αγωνιά και αναμένει με ανοικτές αγκάλες τα επιστρέφοντα «άσωτα» παιδιά της και με προθυμία και χωρίς οποιοδήποτε στιγματισμό, θύει για χάρη τους «τον μόσχον τον σιτευτόν».

Αδελφοί, στώμεν καλώς! Ας μην επαναπαυόμαστε στη χριστιανική μας ιδιότητα. Ο διάβολος παραμονεύει για να αναμοχλεύσει κάποιο πάθος μας, να αναδείξει κάποιο αδύνατο σημείο μας. Ας προσέξουμε ιδιαίτερα. Προπαντός, όμως, ας γνωρίζουμε ότι ο άνθρωπος δεν είναι έρμαιο του διαβόλου. Ο Χριστός ήλθε να καταλύσει το κράτος του διαβόλου. Αυτό έκανε σήμερα στους δυο δαιμονισμένους. Αυτό κάνει πάντα. Ας αποφύγουμε το παράδειγμα των Γεργεσηνών, οι οποίοι αρνήθηκαν την παρουσία του Χριστού κοντά τους και Τον εξόρισαν από τη ζωή τους γιατί έλεγχε την ανομία τους. Δικό μας καθήκον είναι να καταφεύγουμε κοντά Του με πίστη και να του λέμε «Κύριε, ρύσαι ημάς από του πονηρού»· Αμήν.

25-07-2021