Κυριακή των Αγίων Πατέρων (Α’ Οικουμενικής Συνόδου) – Κήρυγμα Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

εφημερίου Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

Η Εκκλησία μας όρισε τρεις συνολικά Κυριακές τον χρόνο να τιμούμε τους Πατέρες που μετείχαν στις Οικουμενικές Συνόδους και διατράνωσαν τα δόγματα της πίστεως μας. Η σημερινή Κυριακή αφιερώθηκε στους Πατέρες της Α ́ Οικουμενικής. Μία Κυριακή μέσα στον μήνα Ιούλιο αφιερώθηκε στους Πατέρες της Δ ́ Οικουμενικής και μία μέσα στον μήνα Οκτώβριο για τους Πατέρες της Ζ ́ Οικουμενικής Συνόδου. Οι αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων αναφέρονταν κυρίως στην πίστη μας στον Ένα Αληθινό Θεό ο οποίος είναι Τριαδικός: Ο Πατέρας ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα, την πίστη μας στις δύο φύσεις, ενέργειες και θελήσεις του Χριστού ως τέλειου Θεού και τέλειου ανθρώπου, στην αγιότητα της Υπεραγίας Θεοτόκου η οποία «τίκτει και παρθενεύει», ως το πρόσωπο που έγινε μητέρα του Θεού –Θεοτόκος.

Επίσης διατράνωσαν την πίστη των Αγίων Αποστόλων και της Εκκλησίας ως προς τις άγιες εικόνες και τα ιερά λείψανα των Αγίων μας, ως αγιαστικά δηλαδή μέσα και ως μέσα που μας βοηθούν να αναγόμαστε στο πρωτότυπο. Σειρά άλλων αληθειών της πίστεως μας διατυπώθηκαν στις Οικουμενικές Συνόδους με τρόπο ώστε να βοηθήσουν όλους εμάς να πορευόμαστε ορθά προς τον αληθινό Θεό και να μπορέσουμε να απολαύσουμε της σωτηρίας από Αυτόν.

Τιμώνται σήμερα οι 318 Πατέρες της Α ́ Οικουμενικής Συνόδου που συνεισέφεραν είτε με τον λόγο τους, είτε με το παράδειγμά τους, είτε ακόμα με θαυμαστό τρόπο για να σωθεί η πίστη μας. Οι περισσότεροι από αυτούς υπήρξαν και μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας και τιμώνται και ξεχωριστά. Τιμώνται, όμως, και όλοι μαζί για δύο λόγους: Πρώτα γιατί όλοι είχαν κοινή πίστη στον Αναστάντα Κύριο και Θεό μας Ιησού Χριστό και μέσα από πολλούς κινδύνους, ακόμα και της ίδιας της ζωής τους, μπόρεσαν να μας διασώσουν τις αλήθειες αυτές όπως μας τις δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός.

Δεύτερον για να θυμόμαστε τον κίνδυνο της πλάνης και της αίρεσης και να φυλαγόμαστε, με όπλα μας την ταπείνωση, την μετάνοια και την πνευματική καθοδήγηση από τους Αγίους Πατέρες μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε και το ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούμε σήμερα. Ο Χριστός στην προσευχή του λίγο πριν από το πάθος παρακαλεί τον Πατέρα οι μαθητές του να παραμείνουν ενωμένοι σε κοινή πίστη όπως Αυτός είναι ενωμένος και ισοστάσιος με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα.

Πολλά μπορούσαν να αναφερθούν για τους Αγίους Πατέρες μας και τις Οικουμενικές Συνόδους. Ξεχωρίζουμε τρεις από αυτούς τους μεγάλους Αγίους που συμμετέσχαν στην Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο που εορτάζουμε σήμερα. Τον Άγιο και Μέγαν Κωνσταντίνο, τον Άγιο Νικόλαο και τον Άγιο Σπυρίδωνα.

• Ο Άγιος Κωνσταντίνος, ως Αυτοκράτορας, βλέποντας μία αποστασιοποίηση από την αληθινή πίστη και ότι υπήρχαν ορισμένοι που παραπλανούσαν τον λαό συγκάλεσε την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο για να επέλθει ειρήνη και ενότητα στην Εκκλησία. Μας δείχνει το παράδειγμα ότι πρέπει ο καθένας μας να συμβάλουμε με τον δικό του τρόπο στην ενότητα αυτή γιατί είναι το θέλημα του Θεού «ίνα πάντες έν ώσιν». Η Εκκλησία μας προσεύχεται κάθε φορά «Υπέρ της των πάντων ενώσεως…». Αυτή η ενότητα, όμως, προϋποθέτει την κοινή πίστη, στο όνομα της Αγίας και ομοούσιου Τριάδος όπως μας την δίδαξαν οι Απόστολοι καιοι Άγιοι Πατέρες. Δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα αν δεν υπάρξει κοινή πίστη. Η ενότητα αυτή βέβαια θα πρέπει να μην είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού ή επιβολής αλλά ελεύθερης βούλησης. Γι’ αυτό και ο Χριστός λέγει από την μια «πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι», αλλά από την άλλη λέγει και «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν». Αυτή η ενότητα μπορεί να αρχίζει από το σπίτι μας από τους γύρω μας ανθρώπους και να επεκτείνεται σε όλο τον κόσμο.
• Ο Άγιος Νικόλαος χαρακτηριζόταν από πραότητα, ήταν «εικόνα πραότητος…». Όταν, όμως, στη Σύνοδο άκουσε τις βλασφημίες του Αρείου για το πρόσωπο του Χριστού, τότε ο Άγιος ράπισε τον αιρεσιάρχη Άρειο. Πώς μπορεί να συνδυαστεί η πραότητα με την οργή; Μεγάλη αρετή η πραότητα. Όταν μας αδικούν, μας συκοφαντούν, μας περιφρονούν, μας κάνουν κακό και εμείς δεν οργιζόμαστε, δεν ανταποδίδουμε, και αποδίδουμε καλό αντί κακού. Έτσι ήταν ο Άγιος Νικόλαος στη ζωή του. Όταν, όμως, αδικούν, συκοφαντούν, περιγελούν τον Κύριο και Θεό μας, την Παναγία και τους Αγίους μας τότε εκεί δεν πρέπει να ανεχόμαστε να χλευάζεται και υβρίζεται η πίστη μας. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι όπου βλασφημείται η πίστη μας να σηκωνόμαστε και να φεύγουμε ως αντίδραση· αλλιώς γινόμαστε ένα με αυτούς. Επίσης να αποφεύγουμε την συναναστροφή μας με αιρετικούς και ότι σχετίζεται με αυτούς.
• Ο Άγιος Σπυρίδωνας, ο οποίος όπως μαρτυρεί ο βίος του ήταν ολιγογράμματος, με το θαύμα που έκανε στην Σύνοδο χρησιμοποιώντας το κεραμίδι, έδειξε σε όλους την πίστη στην Αγία Τριάδα. Όπως το κεραμίδι για να παρασκευαστεί χρειάζεται τρία υλικά: το χώμα, το νερό και τη φωτιά, έτσι και τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδας, ο Πατήρ ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα είναι ένας Θεός. Η Εκκλησία μας έχει τον λόγο ως πειστικό μέσο για την αλήθεια της πίστεώς μας, αλλά έχει και το υπέρλογο, το θαύμα ως πιστοποίηση της αλήθειας. Η Εκκλησία, η πίστη και η Θεολογία μας, δεν είναι μόνο θεωρία και ιστορία, αλλά είναι και εμπειρία ζωής. Μέσα από τα θαυμαστά γεγονότα με τα οποία οι Άγιοι καταξιώνονται να επιτελούν, μας επιβεβαιώνουν τις αλήθειες των λόγων του Χριστού, των Αποστόλων και Πατέρων της Εκκλησίας μας.

Καλούμαστε, λοιπόν, σε κοινή πίστη στο όνομα του Αναστάντος Κυρίου, ο οποίος είναι ομοούσιος με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα να πορευόμαστε. Η πίστη μας αυτή να είναι το πρωτεύον που πρέπει να διαφυλάξουμε στηριζόμενοι στους λόγους αλλά και στο παράδειγμα των Αγίων Πατέρων μας. Αμήν.