Κυριακή του Θωμά – του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

εφημερίου Ι.Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

Χριστός ανέστη!

Βρισκόμαστε ήδη, μια εβδομάδα μετά το Πάσχα, στην Κυριακή του Αντίπασχα και εορτάζουμε τη ψηλάφηση του Κυρίου από έναν μαθητή Του που, παρ’ ότι έζησε μαζί Του, Τον είδε να θαυματουργεί, να θεραπεύει αρρώστους και να εγείρει νεκρούς, εντούτοις ήθελε να δει και να αγγίξει τις πληγές Του για να πεισθεί για την Ανάστασή Του. Ο απόστολος Θωμάς ζητά να ζήσει κι αυτός αυτό που έζησαν οι άλλοι μαθητές. Να δει τον Χριστό αναστημένο. Έτσι ο Κύριος ικανοποιεί το αίτημα του Θωμά και φανερώνεται ξανά στους μαθητές Του μετά από οκτώ μέρες.

 Ο τρόπος, όμως, που συνομιλεί με τον Θωμά είναι αξιοπρόσεκτος. Αμέσως μετά την ευλογία Του, καλεί τον Θωμά να δει και να αγγίξει τις πληγές Του και, χωρίς να οργισθεί μαζί του, τον συμβουλεύει να μην είναι δύσπιστος αλλά να πιστέψει αληθινά (μη γίνου άπιστος, αλλά πιστός). Ο Θωμάς για να βεβαιωθεί για την Ανάσταση του Χριστού δεν μπορούσε να εμπιστευθεί τη μαρτυρία των άλλων μαθητών αλλά ήθελε να δει και να ψηλαφήσει ο ίδιος τον Χριστό.

Μα κι εμείς, σήμερα, δεν κάνουμε κάτι διαφορετικό από τον απόστολο Θωμά όταν βασίζουμε την πίστη μας αποκλειστικά στις σωματικές μας αισθήσεις και στον ορθολογισμό; Ζητούμε να πιστέψουμε ικανοποιώντας τα αισθητήριά μας και εμπιστευόμαστε μόνο αυτά. Πιστεύουμε μόνο ό,τι ακούμε, ό,τι βλέπουμε κι ό,τι αγγίζουμε οι ίδιοι και απορρίπτουμε, πολλές φορές, τις αλήθειες που μας αποκαλύφθηκαν και μας παραδόθηκαν από τον Θεό και την Εκκλησία. Αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα από την οποία καλούμαστε, με την απροϋπόθετη πίστη μας, να βγούμε, για να μετέχουμε στην αγάπη του Θεού.

Η αληθινή και χωρίς αμφιβολίες πίστη είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουμε να ζήσουμε την αιωνιότητα που μας προσφέρει ο Χριστός με την ανάστασή Του. Δεν είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε και να υπάρχουμε μέσα στη φυλακή των αισθήσεων κι αυτό το οφείλουμε στον Σωτήρα μας. Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι πίστη είναι να πιστεύουμε στα μη βλεπόμενα, όχι απλώς στα βλεπόμενα. Πίστη σημαίνει αποδοχή πραγμάτων που μας αποκαλύπτει ο Θεός, τα οποία, χωρίς να είναι παράλογα, είναι υπέρλογα, δεν μπορούν δηλαδή να εξηγηθούν με τη λογική μας. Γίνονται αποδεκτά γιατί εμπιστευόμαστε Εκείνον που μας διαβεβαιώνει για την ύπαρξή τους. Δεν θα εμπιστευόμαστε σ’ ό,τι μας πει ο καθένας. Αλλά τόσον ο Χριστός όσο και οι Απόστολοι ήταν αξιόπιστα πρόσωπα και θα ́πρεπε ο Θωμάς να τους έχει εμπιστοσύνη.

Εκείνος που πριν λίγες μέρες ανέστησε τον Λάζαρο κι έκαμε τόσα θαύματα ήταν αδύνατο να αναστηθεί; Ο Χριστός είναι παρών στη ζωή μας και με την παρουσία και τη δράση Του, μας προσφέρει ό,τι χρειαζόμαστε για να τον εμπιστευτούμε. Εμπιστευόμαστε τον Χριστό και δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα αλλά μόνο να κερδίσουμε, γιατί Εκείνος, ενώ δεν μας έχει ανάγκη, μας πλησίασε από άκρα αγάπη. Το παράδειγμα του δύσπιστου Θωμά είναι ένα ακόμα σημείο για τον τρόπο με τον οποίο μας προσεγγίζει ο Χριστός.

Ο Θωμάς πίστεψε και ομολόγησε την πίστη του σε όλους. Από τη μια στιγμή στην άλλη ξεπέρασε την ανθρώπινη δυσπιστία και κατά συνέπεια ομολογεί, χωρίς δεύτερη σκέψη, την αλήθεια. Το γεγονός της ψηλάφησης, μας δείχνει τη σειρά που πρέπει να ακολουθούμε για να στερεώσουμε την πίστη μας και να την ομολογούμε. Η πίστη αποτελεί την αρχή για τη συμμετοχή μας στη Θεία οικονομία και θα πρέπει να ζητάμε από τον Θεό, όπως ζήτησε και ο Θωμάς, να μας στερεώνει σ’ αυτή χωρίς ταλαντεύσεις.

Ο απόστολος Θωμάς ομολόγησε την πίστη του όταν βεβαιώθηκε για την ανάσταση του Κυρίου λέγοντας «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου». Έτσι κι εμείς όταν πιστεύουμε μπορούμε να ομολογούμε. Δεν γίνεται να ομολογήσουμε για κάτι χωρίς να το πιστεύουμε. Για παράδειγμα πώς μπορώ να ομολογήσω ότι είμαι χριστιανός άμα δεν πιστεύω στον Χριστό; Η πίστη είναι η ελεύθερη προσωπική αποδοχή της αλήθειας του Χριστού από τον καθένα μας. Η πίστη είναι μια έκτη αίσθηση, απαραίτητη για την προσέγγιση μεταφυσικών πραγμάτων. Κάθε μέγεθος χρειάζεται ειδική μονάδα μέτρησης. Μετρούμε π.χ. την απόσταση με τα χιλιόμετρα και τη μάζα με τα χιλιόγραμμα. Δεν μπορούμε να πούμε ότι η απόσταση δυο πόλεων είναι δέκα ή περισσότερα κιλά, ούτε ότι η μάζα ενός αντικειμένου είναι πέντε χιλιόμετρα. Το ίδιο κάνουμε για τα πνευματικά και μεταφυσικά πράγματα. Έχουν μονάδα μέτρησης την πίστη.

Τα μηνύματα του σημερινού ευαγγελίου είναι πολλά. Ας κρατήσουμε τα κυριότερα: 1.Να εμπιστευόμαστε τις αισθήσεις μας αλλά να μην αρκούμαστε αποκλειστικά σ’ αυτές, ιδιαιτέρως όσον αφορά τη σχέση μας με τον Θεό. 2. Ας μην ξεχνάμε, ακόμα, ότι η ομολογία ακολουθεί την πίστη και αποτελεί βασική και απαραίτητη προϋπόθεση της ζωής των χριστιανών. Κι αν κάποιες φορές αισθανόμαστε να μας κατακυριεύει η αμφιβολία και η αβεβαιότητα, τότε να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέσει πίστη και να μας την αυξήσει. Αυτό δεν ζήτησαν κι Απόστολοι από τον Κύριο; «Πρόσθες ημίν πίστιν». Όταν λέμε «πρόσθες», σημαίνει ότι εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας στον Θεό. Γιατί, αν δεν εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του στον Θεό, τι να του προσθέσει ο Θεός; Ζητάμε από τον Θεό να μας προσθέσει πίστη, όχι για να επιτελούμε θαύματα, αλλά για να Τον αγαπήσουμε περισσότερο. Αμήν.