Ο Δημήτριος Καλαντζής θυμάται πρόσωπα και γεγονότα της ιστορίας του ΓΣ Αλμυρού

Συμπληρώθηκαν 55 χρόνια από την κατάκτηση του 1ου πρωταθλήματος του ΓΣΑ – Ο Δημήτριος Καλαντζής ήταν τότε νεαρός βασικός ποδοσφαιριστής της ομάδος κι αργότερα πετυχημένος πρόεδρος

Η συνέντευξη δόθηκε στον Φώτη Γαλούση και δημοσιεύθηκε στην έκδοση του “Λαού” στις 29/4/2021.

Σε συνέχεια των αθλητικών θεμάτων με ρετρό χρώμα στις σελίδες του «Λαού», φιλοξενούμε σήμερα την αφήγηση ορισμένων γεγονότων από τον Δημήτρη Καλαντζή, ενός ανθρώπου που κατέχει τη δική του ξεχωριστή θέση στην ιστορία του Γυμναστικού Συλλόγου Αλμυρού. Υπήρξε μέλος της χρυσής ομάδας που έφερε στον ΓΣΑ τον πρώτο του τίτλο, την κατάκτηση του πρωταθλήματος Α’ Τοπικής πριν ακριβώς 55 χρόνια, το 1966, διετέλεσε μία χρονιά έφορος ποδοσφαίρου και αργότερα, αποτέλεσε έναν από τους πιο αγαπητούς προέδρους με σημαντική συμβολή όταν το ποδοσφαιρικό τμήμα συμμετείχε για μια πενταετία στη Δ’ Εθνική κι αναγεννήθηκαν τα τμήματα μπάσκετ, στίβου. Είναι μικρός ο χώρος της εφημερίδος μας για όλα όσα είχε να θυμηθεί ο κ. Καλαντζής ο οποίος θέλησε να τιμήσει τη μνήμη παλιών συμπαικτών του και να αναφερθεί σε παράγοντες που κράτησαν ζωντανό το σωματείο. Τον υποδεχθήκαμε την Μ. Τρίτη στα γραφεία του «Λαού» και είχαμε τη χαρά να καταγράψουμε τις αναμνήσεις του, τις σημαντικές αναφορές του για πρόσωπα και γεγονότα, πολύτιμες για τον ιστορικό του μέλλοντος. Τον ευχαριστούμε θερμά για την ωραία συνομιλία και τις δύο φωτογραφίες της δεκαετίας του 1960.

****************

Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο στον ΓΣΑ το 1962 σε ηλικία 15 ετών και αγωνίστηκα μέχρι το 1969. Η θέση μου στον αγωνιστικό χώρο ήταν στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ντεμπούτο έκανα σε έναν σημαντικό αγώνα διαβάθμισης στο γήπεδο της Νίκης με αντίπαλο τον Ρήγα Φεραίο. Εμείς τελευταίοι στην Α’ Τοπική, ο Ρήγας Φεραίος έπαιζε για να ανέβει από την Β’ στην Α’. Καθήκοντα προπονητή είχε ο παλιός έφορος Νίκος Φασούλας. Ένας ποδοσφαιριστής μας από την 111 Π.Μ. δεν είχε έρθει στο πρώτο ματς και έτσι, έπαιξα βασικός. Στον αγώνα αυτόν, αλλά και στον επόμενο που έγινε στον Αλμυρό ήρθαμε ισόπαλοι. Το ίδιο και στο τρίτο ματς στο στάδιο του Βόλου. Εν τέλει, παραμείναμε στην κατηγορία κι ανέβηκε επίσης το Βελεστίνο. Από τότε δεν βγήκα από την ενδεκάδα μέχρι το 1966 που πήγα στο στρατό. Είχα χαρτί για να έρχομαι να παίζω στον Αλμυρό αλλά υπηρετούσα στην Καλαμάτα και δεν μπορούσα να παίρνω άδεια.

****************

Όταν ήμασταν μικροί, παίζαμε ποδόσφαιρο στις γειτονιές. Κάθε γειτονιά είχε την ομάδα της. Εμείς ήμασταν τα Πλατάνια κάτω από την Ευαγγελίστρια, πιο πάνω από το 2^ο Δημοτικό ήταν οι Κοντογεωργακαίοι, στις αποθήκες των ΚΤΕΛ ήταν άλλη ομάδα, ο Συνοικισμός είχε δύο, τους Κουρκουλαίους και τους Ξανθοπουλαίους. Η καλύτερη ομάδα ήταν στον σημερινό πεζόδρομο, στο οικόπεδο Παντελάκη με τον Βλαχονάτσιο, τον Κολοβό, τον Καρατάσο. Παίζαμε στις αλάνες και υπήρχαν πολλά παιδιά γιατί οι μαθητές από τα χωριά έμεναν στον Αλμυρό.

****************

Τους παίκτες του ΓΣΑ, τον Ευαγγελόπουλο, τον Καπή, τον Καρπέτη, τον Μπάρδα, τούς θαυμάζαμε. Θυμάμαι ότι όταν έρχονταν ο Ευαγγελόπουλος από την Αθήνα για να παίξει, εμείς οι πιτσιρικάδες πηγαίναμε να τον υποδεχθούμε στο σταθμό των λεωφορείων και τον συνοδεύαμε μέχρι το γήπεδο. Είχαμε τέτοιο πάθος με το ποδόσφαιρο και την ομάδα. Ταξιδεύαμε στην καρότσα φορτηγού περνώντας μέσα από τα χωριά μέχρι την Καρδίτσα για να δούμε τον ΓΣΑ να παίζει κόντρα στην Αναγέννηση. Ήταν η εποχή που στο σύλλογο στην επίθεση ήταν τα 5 Κ: Κουτσογιάννης Καρπέτης, Καπής, Κατσιλογιάννης, Καράτσαλος.

Οι συνομήλικοί μου ήταν η πρώτη γενιά που «μπολιάστηκε» στους πρώτους παίκτες του ποδοσφαίρου του ΓΣΑ. Ο γείτονάς μου Κώστας Μπακάλης πρώτος πήγε να παίξει και ήταν αυτός που με προέτρεψε να εγγραφώ στο σύλλογο. Ο πατέρας μου είχε αντιρρήσεις και δεν μ’ άφηνε. Ο Σπύρος Καλογήρου, …μια ζωή γενικός γραμματέας του ΓΣΑ, μπήκε εγγυητής για να πειστεί ο πατέρας μου κι έτσι, υπέγραψα το πρώτο δελτίο. Εγώ και οι Καρατάσος, Βλαχονάτσιος, Μπακάλης, Αράπος, Κολοβός, μαζί με τους λίγο μεγαλύτερους Πούλιο, Μαγγιδά, Τόπα, Σταματίου συνθέσαμε την ομάδα.

****************

Το 1965 προπονητής ανέλαβε ο Κώστας Χρυσόπουλος. Πρόεδρος ήταν ο Κουτσουβέλης, γενικός γραμματέας ο Καλογήρου Σπύρου, γενικός αρχηγός ο Χρήστος Παπαρρίζος, έφορος ποδοσφαίρου ο Νάκης Τζίφας. Ως σύμβουλοι οι Ιωάννης Κοντογεωργάκης, Θεοφάνης Ζέγκος, Δημήτριος Κεχαγιάς, Νίκος Ξύδης, Ιωάννης Τάσιος, Σπύρος Ράππος. Για πρώτη φορά η διοίκηση μάς προμήθευσε με φόρμες που για εμάς ήταν κάτι σημαντικό, αξιοσημείωτο. Το θυμάμαι σαν και τώρα, τι χαρά κάναμε! Μου έχει μείνει χαραγμένο στο μυαλό. Επίσης για πρώτη φορά τότε, πριν από αγώνες, πριν από αρκετά παιχνίδια, είχαμε φαγητό και διανυκτέρευση στη Μιτζέλα και στο μοναστήρι της Παναγίας Ξενιάς! Αυτές οι διανυκτερεύσεις συνέβαλαν τα μέγιστα στο δέσιμο των ποδοσφαιριστών.

Στο Βελεστίνο κερδίσαμε με 1-3, εγώ τραυματίας ήμουν στην κερκίδα που τότε φτιάχνονταν και έγιναν επεισόδια. Με τον Ρήγα Φεραίο πάντα είχαμε κόντρα. Στα μέσα Απριλίου κατακτήσαμε το πρωτάθλημα της Α’ Τοπικής για πρώτη φορά. Αναφέρω την ομάδα που αγωνίστηκε στο τελευταίο παιχνίδι που ήταν στον Βόλο.

****************

Τερματοφύλακας ο Δημήτρης Μαγγιδάς, δεξιός μπακ ο Νίκος Μιχέας, αριστερός μπακ εγώ Δημήτριος Καλαντζής, σέντερ μπακ οι Απόστολος Ευαγγελόπουλος και Σπύρος Σταματίου. Στο κέντρο οι Σταύρος Μπέης, Γιώργος Πούλος, έξω δεξιά ο Λάκης Κουτρογιάννης,  μέσα δεξιά ο Δημήτρης Καρπέτης, έξω αριστερά ο Δημήτρης Βλαχονάτσιος, σέντερ φορ ο Απόστολος Καπής. Έπαιζαν ακόμη ο τερματοφύλακας Σούλης Αγγελίδης, Κώστας Τόπας, Κώστας Μπακάλης, Θόδωρας Σαμαράς, Λευτέρης Αράπος, Βασίλης Καράτσαλος. Ο Δήμαρχος του Αλμυρού, Ρίζος Μετσοβίτης ο οποίος μάς συμπαραστεκόταν, έδωσε εντολή να φωταγωγηθεί η πόλη!

Προπονητής Τσούκας, Ευαγγελόπουλος, Σταματίου, Πετρίδης, Αλεξόπουλος, Έκτορας, Πούλος, Καλαντζής, Καρπέτης, Μιχέας, Ταλιαδούρος, Μπελεγρίνης, Κουτρογιάννης.

****************

Θυμάμαι ότι ο Νίκος Μιχέας έπαιξε την ίδια ημέρα δύο αγώνες στη σειρά. Πρώτα με τη β’ ομάδα και μετά με τους μεγάλους. Από τότε που μπήκε στην ενδεκάδα, δεν ξαναβγήκε! Ο Αποστόλης Ευαγγελόπουλος ήταν ο πρώτος παίκτης από τον Αλμυρό που αγωνίστηκε στην Α’ Εθνική, στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, ο Σπύρος Σταματίου έπαιξε επίσης στην Α’ με την Νίκη Βόλου και ο Απόστολος Καπής είχε πάει στον Ολυμπιακό Βόλου.

Στον ΓΣΑ ήρθε από την Σούρπη ο Δήμος Νταόπουλος, από τους Αγίους Θεοδώρους ο Γερογιάκομος, από το Αϊδίνι ο Ευαγγελόπουλος, από το Αχίλλειο ο Σταύρος Αθανασίου και από το Κρόκιο τέσσερις μεγάλοι παίκτες: Καρπέτης, Καράτσαλος, Πούλος, Κουτρογιάννης.

Η Ευξεινούπολη τότε δεν μας έδινε παίκτες, ο πρώτος που από την Δήμητρα πήγε στον ΓΣΑ ήταν ο τερματοφύλακας Πετρίδης. Είχε πολλούς σπουδαίους η Ευξεινούπολη, ήταν πραγματική ποδοσφαιρομάνα και συνεχίζει ακόμη.

****************

Εκείνα τα χρόνια ο Αλμυρός άνθισε ποδοσφαιρικά, διατηρήθηκε σε υψηλό επίπεδο και βγήκαν ποδοσφαιριστές που έγραψαν την ιστορία του συλλόγου με χρυσά γράμματα. Το 1969 στο ξεκίνημα της σεζόν, προπονητής ήταν ο Σουμπάσης ο οποίος δεν με ήξερε. Ξεκίνησα την προετοιμασία, δεν με έβαζε να παίζω στα φιλικά και ύστερα από μια κουβέντα στα αποδυτήρια, χολώθηκα και σταμάτησα το ποδόσφαιρο σε μικρή ηλικία. Ήρθαν οι παράγοντες και οι συμπαίκτες μου να με μεταπείσουν αλλά μέχρι το 1975 δεν ξαναπάτησα στο γήπεδο.

Ευαγγελόπουλος, Καρπέτης, Καρατάσος, Αγγελίδης, Πατελοδήμος, Κολοβός, Βλαχονάτσιος, Ευσταθιάδης, Αυγουλάς, Μπακάλης, Πούλος, Μπελεγρίνης, Καλαντζής.

****************

Το 1975 έγιναν εκλογές για νέα διοίκηση κι ανέλαβε πρόεδρος ο Νίκος Παπαδημητρίου, εγώ έφορος ποδοσφαίρου και γενικός αρχηγός ο Γιώργος Τζάμος. Είχαμε πολύ καλή ομάδα αλλά και ατυχία να παίζει στο τοπικό η Νίκη Βόλου. Προπονητής μας ο Καλλιοτζής. Στον αγώνα ΓΣΑ-Νίκη στον Αλμυρό στα τέλη Νοεμβρίου, αποβλήθηκαν όλοι οι παίκτες, έγιναν επεισόδια, χτυπήθηκε ο διαιτητής Ζαχείλας, ο αγώνας διεκόπη και τιμωρήθηκαν όλοι οι βασικοί μας, ενώ μετά η συνέχεια δόθηκε στις αίθουσες του δικαστηρίου. Αυτή ήταν μια μαύρη σελίδα στην ιστορία του συλλόγου μας. Τότε ήταν που πήραν την ευκαιρία να αγωνιστούν οι νεαροί Σταματίου και Βασιλάκος. Ο Καλλιοτζής ήξερε τον προπονητή της εθνικής Νέων Καραπατή και έτσι, αγωνίστηκαν εκεί και μετά έκαναν τη μεγάλη καριέρα. Για να προχωρήσεις ένας ταλαντούχος, είναι απαραίτητες και οι δημόσιες σχέσεις… Η διοίκηση εκείνη στην οποία συμμετείχα έμεινε μία χρονιά μόνο, έγιναν εκλογές, ανέλαβε ο Ράππος κι αποχώρησα.

****************

Εκείνα τα χρόνια, το γήπεδο ήταν ιδιόκτητο του ΓΣΑ και πολλοί παράγοντες δεν ήθελαν να το παραχωρήσουμε στη ΓΓΑ για να γίνει στάδιο και να χτιστεί η κερκίδα. Ο Ραγάζος ήρθε από την Αθήνα και είχε σημαντική συμβολή στο να πειστούν οι διαφωνούντες. Σημαντική και η παρουσία του προέδρου Ιωάννη Τάσου.

****************

Στη διοίκηση του ΓΣΑ συμμετείχα ξανά το 1989. Ως απλό μέλος. Με αφορμή όμως ένα περιστατικό σχετικά με το έγγραφο που ο σύλλογος όριζε τον Ραγάζο εκπρόσωπό του στον ΣΕΓΑΣ, που έγινε κατά λάθος ή σκόπιμα, παραιτήθηκε ο πρόεδρος και ο γραμματέας. Τότε ανάλαβα εγώ επικεφαλής της διοίκησης με την παρότρυνση του Δημάρχου Στέργιου Ματίκα. Το μπάσκετ και ο στίβος ήταν υποβαθμισμένα αθλήματα. Οι Τίτος Ρουχάς, Κώστας Κοντογεωργάκης και Γιώργος Αγραφιώτης οι οποίοι ήταν φανατικοί του μπάσκετ, ανέλαβαν να διοργανώσουν το τμήμα από την αρχή ως εξωδιοικητικοί παράγοντες. Ο Δήμαρχος έπεισε τον Γυμνασιάρχη να μας παραχωρήσει το κλειστό γυμναστήριο στο Γυμνάσιο Αλμυρού, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για τις προπονήσεις. Προπονητή είχαμε τον Ντάγκρα για την ακαδημία και τον Αγραφιώτη για την πρώτη ομάδα. Μαζέψαμε πάρα πολλά παιδιά που έπαιξαν για χρόνια. Ήταν η εποχή μετά το 1987 που το μπάσκετ άνθισε, η Ομοσπονδία έδινε μεγάλες επιχορηγήσεις και παράλληλα, ο Δήμαρχος -μεγάλη η προσφορά τότε- κατάφερε να πάρει την έγκριση για την κατασκευή του κλειστού στην πόλη που εγκαινιάστηκε λίγα χρόνια αργότερα. Το τμήμα του στίβου υπολειτουργούσε με λίγα παιδιά. Συμφώνησα με τον προπονητή Θωμά Αποστολάκη. Μου είπε ότι ήθελε να ξεκινήσει από την αρχή, από τα δημοτικά σχολεία να επιλέξει τα παιδιά και να τα προπονήσει. Έτσι κι έγινε και η μεθοδική, οργανωμένη δουλειά του έφερε αργότερα τις μεγάλες επιτυχίες.

Είχε γίνει και τμήμα ρυθμικής γυμναστικής για ένα χρόνο, πολλά παιδιά μαζεύτηκαν με τους γονείς να στηρίζουν και να είναι κοντά, αλλά η γυμνάστρια πήρε μετάθεση και έτσι, δεν αναπτύχθηκε αυτό το άθλημα στη συνέχεια.

****************

Επί των ημερών της προεδρίας μου πέθανε ο Θανάσης Ραγάζος. Ναυλώσαμε λεωφορείο με φίλους, συναθλητές του, παλιούς παράγοντες και πήγαμε στην κηδεία στην Αθήνα. Πρέπει να αναφέρω ότι ο Ραγάζος αν κι έμενε μόνιμα στην Αθήνα όπου εργάζονταν ως υπάλληλος τραπέζης, δεν πήρε μεταγραφή για άλλο σύλλογο. Ξεκίνησε κι ολοκλήρωσε την καριέρα του με τη φανέλα του ΓΣΑ. Αποτελεί δίχως αμφιβολία την  πιο σημαντική μορφή στην ιστορία του ΓΣΑ. Με τους συνεργάτες μου, και ειδικά τον Αργύρη Τέντα, ήρθαμε σε συνεννόηση με τον ΣΕΓΑΣ και φιλοτεχνήσαμε το άγαλμα της προτομής του Ραγάζου. Μέσα σε έντονο συγκινησιακό κλίμα, έγινε η τελετή ονοματοδοσίας του σταδίου Αλμυρού, τα αποκαλυπτήρια της προτομής και τα 1^α Ραγάζεια. Χιλιάδες κόσμου εκείνη την ημέρα το στάδιο! Η οικογένειά του μάς έστειλε πολλά μετάλλια, κύπελλα και φωτογραφίες του σπουδαίου αθλητή μας τα οποία βρίσκονται στα γραφεία του συλλόγου.

****************

Επί προεδρίας Γκουντή η ομάδα βγήκε στη Δ’ Εθνική και εκεί αγωνίζονταν όταν ανέλαβα πρόεδρος. Για πέντε συνεχόμενα χρόνια. Κάναμε φοβερές μεταγραφές, είχαμε σπουδαία ομάδα που ακόμη την θυμούνται όλοι. Μια χρυσή εποχή στην ποδοσφαιρική ιστορία του ΓΣΑ. Όλοι οι παίκτες ήταν τα παιδιά μου, τους αγαπούσα πολύ, συνέχεια ήμουν μαζί τους. Θέλω να τους ευχαριστήσω, όπως και όλους τους συνεργάτες μου στη διοίκηση. Ήταν μια υπέροχη περίοδος για το σύλλογο σε όλα τα αθλήματα αλλά και στη ζωή μου. Θυμάμαι το παρασκήνιο της μεταγραφής του Κωστούλα στον Ολυμπιακό. Ήμασταν στα γραφεία της Νίκης που μας πρόσφερε 4 εκατομμύρια αλλά την τελευταία στιγμή, ο Θανάσης μας είπε ότι προτιμούσε να πάει στον Ολυμπιακό. Πήραμε πολύ λιγότερα χρήματα αλλά δικαιωθήκαμε για το ρίσκο μας αφού ο ΓΣΑ εισέπραξε από τη μεταγραφή του μετά στην Καλαμάτα.

****************

Όταν έφυγα από πρόεδρος, δεν ξανασχολήθηκα με τη διοίκηση. Παρακολουθώ την ομάδα, είναι πάντα στην καρδιά μου και μερικές φορές πηγαίνω στο γήπεδο. Θέλω να πω αυτό το σημαντικό: οι αθλητές έρχονται και παρέρχονται, όμως οι παράγοντες είναι αυτοί που διατηρούν το σύλλογο. Όλοι οι παράγοντες, με τα λάθη ή τις παραλείψεις τους, προσέφεραν και ο ΓΣΑ έχει συνέχεια χάρη στις προσπάθειες των παραγόντων. Αυτοί είναι που βάζουν τα χρήματα, τρέχουν καθημερινά πολύ για όλα τα ζητήματα, θυσιάζουν χρόνο από την προσωπική τους ζωή, την εργασία τους ή την οικογένειά τους.

****************

Ο κ. Δημήτριος Καλαντζής θέλησε μέσω της εφημερίδας μας, εμφανώς συγκινημένος όταν ανέφερε τα ονόματα, να αφιερώσει αυτές τις θύμησες, αυτή τη συνέντευξη στη μνήμη των Σούλη Αγγελίδη, Νίκου Μιχέα, Γιώργου Πούλου, Αποστόλη Καπή, Τάκη Βλαχονάτσου, Κώστα Μπακάλη, Θόδωρα Σαμαρά, Βασίλη Καράτσαλου που έχουν φύγει από τη ζωή.