Κυριακή Ε΄ Νηστειών (Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας) – του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

εφημερίου Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

Είπαμε πολλές φορές μέχρι σήμερα ότι η Σαρακοστή είναι ένα πνευματικό ταξίδι και πως εμείς οι πιστοί είμαστε οι ταξιδιώτες. Το ταξίδι αυτό σιγά σιγά τελειώνει, αφού η σημερινή Κυριακή είναι η τελευταία Κυριακή αυτής της ευλογημένης περιόδου. Σε μια εβδομάδα θα εορτάσουμε την πανηγυρική είσοδο του Χριστού στα Ιεροσόλυμα και στη συνέχεια θα δούμε βήμα – βήμα τον Χριστό να πορεύεται προς τον Σταυρό και την Ανάσταση.

Λίγες, λοιπόν, μέρες πριν από αυτά τα σημαντικά για τη σωτηρία μας γεγονότα, η Εκκλησία προσπαθεί να μας προετοιμάσει ακόμα περισσότερο, γι’ αυτό ακούμε σήμερα στο Ευαγγέλιο τον Χριστό να μιλάει στους μαθητές Του, και διαχρονικά σε όλους εμάς, γι’ αυτά τα οποία θα συμβούν όταν θα φθάσουν στα Ιεροσόλυμα. Είναι οι τελευταίες ημέρες της επίγειας ζωής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και ακολουθούμενος από τους Μαθητές Του, ανεβαίνει στα Ιεροσόλυμα. Ορισμένα σημεία από όσα τους λέει, δεν τα καταλαβαίνουν και τόσο πολύ. Έτσι, ενώ τους κάνει λόγο για μαρτύρια, Σταυρό και θάνατο, κάποιοι από αυτούς συζητούν για πρωτεία και ζητούν θέσεις.

Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης σπεύδουν να προλάβουν τους άλλους στην εξασφάλιση των πρωτείων. «Διδάσκαλε», του λέγουν, «θέλουμε να μας κάνεις κάτι που θα σου ζητήσουμε… τώρα που θα δοξαστείς, που θα καθίσεις σε θρόνο βασιλικό, δώσε μας τις δύο πρώτες θέσεις στο βασίλειό σου. Κάνε μας τη χάρη να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου και ο άλλος αριστερά σου».

Ας μην μας παραξενεύει αυτή η άγνοια των Μαθητών. Γιατί δεν είχαν αντιληφθεί το νόημα που θα είχε η Σταυρική Του Θυσία. Εξάλλου, δεν είχαν ακόμα δεχθεί την Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, δεν είχε ακόμα γίνει η Πεντηκοστή και έτσι σκεπτόντουσαν ανθρώπινα. Οι δύο μαθητές ζητούσαν από το Χριστό δόξα με ανθρώπινα κριτήρια, έχοντας κατά νου ότι η βασιλεία Του είναι αισθητή και κοσμική. Ο Χριστός όμως διορθώνει την εσφαλμένη τους πίστη, υποδεικνύοντας την πραγματική και αιώνια δόξα, που διέρχεται μέσα από το «ποτήριον», που είναι τα πάθη και ο Σταυρός.

Τώρα, αυτά τα ίδια λόγια, λίγες μέρες πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα, έρχεται σήμερα ο Χριστός να τα απευθύνει και σε εμάς. Μας θυμίζει με κάθε λεπτομέρεια όλα όσα πρόκειται να του συμβούν. Και το ερώτημα είναι το εξής: Εμείς είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε αυτά τα γεγονότα όπως θέλει ο Χριστός; Σήμερα καταδικάζουμε την συμπεριφορά των υιών Ζεβεδαίου, που ενώ ο Χριστός τους μιλούσε για τα πάθη Του και την Ανάστασή Του, εκείνοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν όσα τους έλεγε και ουσιαστικά ονειρεύονταν θέσεις σε κυβερνήσεις και επίγεια δόξα. Πόσο μικροπρεπείς είναι συχνά οι πόθοι και τα αιτήματά μας; Λαχταράμε τιμές, διακρίσεις, πρωτεία, δύναμη, χρήμα, δόξα, επιβολή στον κόσμο αυτό. Και το τραγικό είναι ότι τα ζητάμε από Εκείνον που περιφρόνησε όλα αυτά και απεκάλυψε την μηδαμινότητα τους.

Παραπονιόμαστε πολλές φορές, ότι ο Κύριος δεν εισακούει την προσευχή μας. Ξεχνάμε όμως κάτι πολύ σημαντικό: δεν επιθυμούμε Εκείνον, αλλά κάτι από Εκείνον. Έτσι ο Χριστός δεν ανταποκρίνεται στα αιτήματα μας διότι δεν ξέρουμε τι ζητάμε. Ο αληθινός Χριστιανός την αληθινή, την πραγματική δόξα την ανακαλύπτει στην εξυπηρέτηση του πλησίον, στην καρδιακή προσφορά, που μπορεί να φθάσει ακόμα και στο μαρτύριο. Το να προσφέρεται κάποιος στον συνάνθρωπο για χάρη του Θεού, με ανιδιοτέλεια, αυτό είναι η αληθινή δόξα. Όπως και για τον Θεάνθρωπο δόξα είναι ο Σταυρός Του. Και όπως Εκείνος πέρασε τον επίγειο βίο Του ευεργετώντας αδιάκοπα τον άνθρωπο, έτσι και εμείς, ακολουθώντας το παράδειγμά Του καλούμαστε να κάνουμε το ίδιο προς όλους, χωρίς διακρίσεις.

Για να ζήσουμε τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδας όπως θέλει ο Χριστός, ένα πράγμα απαιτείται από εμάς. Η μετάνοια. Τι σημαίνει μετάνοια; Μετάνοια σημαίνει αλλαγή του νου, αλλαγή του τρόπου ζωής μας. Στον βίο της οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, που η Εκκλησίας μας εορτάζει και σήμερα Κυριακή Πέμπτη των Νηστειών, διαβάζουμε ότι όταν η Οσία έφθασε στα Ιεροσόλυμα κατά την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού και προσπαθούσε να εισέλθει μαζί με το πλήθος των προσκυνητών στον Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου, σαν κάποιος να της εμπόδιζε την είσοδο. Αφού προσπάθησε τρεις φορές, υποχώρησε για λίγο και στάθηκε παράμερα σε κάποιο σημείο της αυλής. Στη συνέχεια διηγείται η ίδια: «Τότε συναισθάνθηκα την αιτία που με εμπόδιζε να προσκυνήσω τον Τίμιο Σταυρό του Κυρίου. Διότι άγγιξε την καρδιά μου λόγος σωτήριος, ο οποίος μου φανέρωσε ότι η ακαθαρσία των έργων μου ήταν αυτή που μου έκλεινε την είσοδο». Και αφού απευθύνθηκε στην Παναγία και υποσχέθηκε πως αν αξιωθεί να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό, θα εγκαταλείψει τον κόσμο και την αμαρτία, όπως αναφέρει η ίδια «Αξιώθηκα να προσκυνήσω τον ζωοποιό Σταυρό, είδα τα μυστήρια του Θεού και αισθάνθηκα πόσο πρόθυμος είναι ο Κύριος να δεχτεί τη μετάνοιά μας».

Αγαπητοί μου αδελφοί, αυτές τις πάνσεπτες και άγιες ημέρες που έρχονται, ας στρέψουμε τη σκέψη μας, τον νου και την καρδία μας στον Λυτρωτή και Σωτήρα μας Χριστό, στον Μόνο Ευεργέτη μας. Ας του προσφέρουμε την ολόψυχη πνευματική μας λατρεία. Ας αφήσουμε μπροστά στον Σταυρό Του τα δάκρυα της μετανοίας μας και μαζί με τον μετανοημένο ληστή ας επαναλάβουμε την επίκληση «Μνήσθητι ημών Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία Σου». Ας τον συνοδεύσουμε στην Σταυρική Του πορεία προς τα Ιεροσόλυμα. Πορεύεται για να σταυρωθεί για χάρη μας. Ας τον ικετέψουμε, να αξιωνόμαστε να σταυρώνουμε σε καθημερινή βάση τα πνευματικά μας πάθη, τις αμαρτίες μας, τις αδυναμίες μας, τους εγωισμούς μας, τις κακίες μας, ώστε να αξιωθούμε να ζήσουμε μαζί Του εδώ στην γη, αλλά και στον ουρανό, στην επουράνια και Θεία Του Βασιλεία. Αμήν.