Μια ξεχωριστή μορφή της ιστορίας των Μυρμηδόνων – Συνέντευξη με τον ΘΑΝΑΣΗ ΚΛΟΥΚΟΥΤΑΡΑ

Συνέντευξη με τον ΘΑΝΑΣΗ ΚΛΟΥΚΟΥΤΑΡΑ, έναν κορυφαίο παράγοντα του ερασιτεχνικού αθλητισμού που έχει συνδέσει επί σειρά δεκαετιών το όνομά του με τους Μυρμηδόνες Πλατάνου

Αν υπήρχε ένα αθλητικό λεξικό του νομού Μαγνησίας, σίγουρα στην επεξήγηση της λέξης «Μυρμηδόνες», της ομάδας του Πλατάνου, ως παράδειγμα θα αναφέρονταν ότι είναι συνυφασμένη με το όνομα του Θανάση Κλουκουτάρα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, ο εν λόγω παράγοντας πάντα θα συνδέεται με το σύλλογο της ιδιαίτερης πατρίδας του, τον οποίον υπηρετεί από διάφορα –όλα, θα λέγαμε καλύτερα- πόστα. Ποδοσφαιριστής για πολλά χρόνια, αργότερα μέλος των διοικήσεων, προπονητής, πρόεδρος για μικρό χρονικό διάστημα, ένας από τους τέσσερις-πέντε πιστούς ανθρώπους που με πολύ μεράκι και θυσίες, κρατούν ζωντανή την ποδοσφαιρική παράδοση του Πλατάνου.

Τον συναντήσαμε μέσα στην εβδομάδα, θεωρώντας ότι η άποψή του για τα ποδοσφαιρικά δρώμενα της περιοχής μας έχει μεγάλο ενδιαφέρον και πρέπει να ακουστεί, θέλοντας με το δικό μας τρόπο να τιμήσουμε το ήθος και την πολυετή προσφορά του στο τοπικό της Μαγνησίας.

-Κύριε Κλουκουτάρα, πώς ξεκινήσατε το ποδόσφαιρο και ποια ήταν η διαδρομή μας στα γήπεδα;

-Η ομάδα του Πλατάνου ιδρύθηκε επισήμως τον Απρίλιο του 1972. Εγώ προτόπαιξα θυμάμαι σε ηλικία 14 ετών, το 1975, σε έναν αγώνα στο γήπεδο των Μηλεών με αντίπαλο τον Άνθιμο Γαζή. Ήμουν εξτρέμ. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980 πήρα μεταγραφή στον ΓΣ Αλμυρού όπου παρέμεινα για οκτώ χρόνια και επέστρεψα για δεύτερη θητεία στους Μυρμηδόνες μέχρι το 1997. Έπειτα είμαι κοντά στο σύλλογο του χωριού ως παράγοντας και μέλος των διοικήσεων.

-Τί θυμάστε από εκείνα τα χρόνια που φορούσατε ποδοσφαιρικά παπούτσια στα γήπεδα; Θυμάστε κάποιους συμπαίκτες που ξεχώριζαν;

-Στον Πλάτανο παίζονταν ποδόσφαιρο και πριν την ίδρυση των Μυρμηδόνων, είχαμε την ομάδα του χωριού με ανεπίσημη μορφή και θυμάμαι ότι έρχονταν να παίξουν παιδιά από τα άλλα χωριά, την Μιτζέλα, τη Σούρπη, το Αχίλλειο, τον Πτελεό. Γήπεδο δεν υπήρχε. Παίζαμε ποδόσφαιρο στην πλατεία και όταν δημιουργήθηκε ο σύλλογος, τις προπονήσεις και τους αγώνες τους κάναμε το στάδιο του Αλμυρού. Είχαμε για προπονητή τον Βασίλη Πρασσά που αγωνίζονταν στο Βελεστίνο, ενώ υπήρξα συμπαίκτης στους Μυρμηδόνες με τον προσφάτως εκλιπόντα Γιώργο Παπαϊωάννου, τον Χρήστο Μπούρχα, τους Γιάννη και Γιώργο Οικονόμου. Όταν πήγα στον Αλμυρό, ο ΓΣΑ ήταν σε φάση ανανέωσης, ήμασταν επτά-οκτώ ντόπιοι που στελέχωσαν τότε την ομάδα όπως ο Κώστας Πρατής, οι Θανάσης και Γιάννης Τσαπάρας κι άλλοι. Χτίστηκε μία ομάδα από την αρχή με παίκτες από την περιοχή μας. Πήραμε πρωτάθλημα την πρώτη μου σεζόν στον ΓΣΑ, αλλά για ένα θέμα δωροδοκίας, αγωνιστήκαμε στη Β’ Τοπική. Ξαναπήραμε πρωτάθλημα και μετά, ένα τρίτο συνεχόμενο στην Α’ Τοπική. Ευτύχησα  τα περισσότερα χρόνια στον ΓΣΑ να παίξω στη Δ’ Εθνική και σε καλές εποχές του συλλόγου. Είχαμε αρκετές σεζόν προπονητή τον Γιώργο Κοζανίδη. Έπαιζαν παιχταράδες τότε στον ΓΣΑ, είχαμε ομάδα πολύ καλή και με διάρκεια, έλειψαν όμως οι υποδομές για να γίνει ανανέωση του έμψυχου δυναμικού όταν χρειάστηκε, η οργάνωση στην υποδομή που είναι φαινόμενο και των ημερών μας.

-Κάποιο αξιοπερίεργο περιστατικό;

-Ήταν ωραία χρόνια στον Αλμυρό διότι εκτός από καλή ομάδα, ήμασταν όλοι φίλοι, από την πόλη και τα γύρω χωριά, ενώ στη Δ’ Εθνική παίζαμε σε μακρινές έδρες. Μέχρι τα Γιάννενα φθάναμε να παίξουμε. Δεν θα ξεχάσω ένα ματς-τελικό στο γήπεδο του Μαγνησιακού, ένα ντέρμπι τίτλου για το πρωτάθλημα όπως επίσης και το τελευταίο μου παιχνίδι με τη φανέλα των Μυρμηδόνων. Σε αυτό, στον Πλάτανο είχαμε αναμέτρηση με το Ορμίνιο και με νίκη βγαίναμε κατηγορία. Σημείωσα δύο γκολ και το δεύτερο, με κούρσα από το κέντρο έχοντας κράμπα. Ήταν όμως τέτοια η δίψα να συνεχίσω τη φάση, η αποφασιστικότητα, το πάθος, η κρισιμότητα του αγώνα που συνέχισα και ολοκλήρωσα  σκοράροντας παρά τον πόνο.

-Και μετά, χωρίς καμία διακοπή ή ξεκούραση, μπήκατε στη διοίκηση, ακόμη και χρέη προπονητή εκτελέσατε αρκετά χρόνια, έτσι δεν είναι;

-Πράγματι. Η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο είναι τέτοια που ήθελα να συνεχίσω να βρίσκομαι δίπλα στον αγαπημένο μου σύλλογο, να προσφέρω όπως μπορώ προκειμένου να μην σβήσει από τον ποδοσφαιρικό χάρτη. Διετέλεσε προπονητής, για ένα χρόνο στη θέση του προέδρου και τα περισσότερα χρόνια ως γενικός γραμματέας και γενικός αρχηγός. Είμαστε περήφανοι διότι οι Μυρμηδόνες από τότε άρχισαν να συμμετέχουν στα πρωταθλήματα της ΕΠΣΘ, παρά τις αντιξοότητες, δεν απουσίασαν ποτέ, έχουν αδιάλειπτες συμμετοχές στην ΕΠΣΘ. Και να σημειώσουμε ότι το επόμενο έτος, ο σύλλογος θα συμπληρώσει μισό αιώνα ζωής!

-Οι Μυρμηδόνες είναι μία ομάδα συμπαθής σε όλο τον κόσμο του τοπικού, τουλάχιστον σύμφωνα με την άποψή μας, η οποία ανεξαρτήτως κατηγορίας, στελεχώνεται από «σταθερούς»  ποδοσφαιριστές που δεν αμείβονται και υπηρετεί τον ερασιτεχνικό χαρακτήρα  του ποδοσφαίρου. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

-Ναι, αυτή είναι η φιλοσοφία μας. Είμαστε πέντε-έξι παράγοντες που κρατάμε ζωντανό το σύλλογο εν μέσω πολλών προβλημάτων. Ο Πλάτανος είναι γερασμένο χωριό, δεν υπάρχει νεολαία και το σχολείο έχει εδώ και χρόνια κλείσει. Δύσκολα να συντηρηθεί η ομάδα. Άρα υπάρχει πρόβλημα με τη στελέχωση ανθρωπίνου δυναμικού αφού τα λιγοστά παιδιά δεν ασχολούνται όπως παλιά με τον αθλητισμό παρά με άλλες ασχολίες, αλλά και από οικονομικής άποψης. Όσο μπορούμε και είμαστε υγιείς, θα στηρίζουμε την ομάδα. Εμείς αυτό που λέμε στους ποδοσφαιριστές για να φορέσουν τη φανέλα μας, είναι ότι θα τους παράσχουμε έναν εξαιρετικό αγωνιστικό χώρο, θα είμαστε μια δεμένη οικογένεια, θα παίζουν ποδόσφαιρο σε πιο χαλαρούς ρυθμούς, χωρίς πίεση, με μοναδικό στόχο να χαίρονται το χόμπι τους. Θέλουμε να κερδίζουμε, αλλά μπαίνουμε στο γήπεδο ξέροντας ότι υπάρχουν τρία αποτελέσματα. Θεωρώ πάντως ότι η ομάδα μας είναι σε καλό αγωνιστικό επίπεδο. Πριν δύο χρόνια ήμασταν στο Α’ Τοπικό, πέσαμε αλλά ανεβήκαμε κατευθείαν. Κρατάμε τον ερασιτεχνικό χαρακτήρα της ομάδας, δεν προέχει για εμάς η νίκη με οποιονδήποτε τρόπο και διατηρούμε με αυτόν τον τρόπο, το καλό κλίμα. Θέλω με την ευκαιρία να δώσω τα εύσημα στους παίκτες που αγωνίζονται στον Πλάτανο.

 -Πράγματι, διαθέτετε ένα από τα καλύτερα γήπεδα σε αγωνιστικό χώρο και εγκαταστάσεις…

-Ναι κι αυτό είναι δουλειά της διοίκησης και κυρίως του Γιάννη Δεσποτόπουλου, αυτός φροντίζει το γήπεδο και έχει δημιουργήσει τις εγκαταστάσεις, έχει βάλει την υπογραφή του στο δημοτικό γυμναστήριο Πλατάνου. Περιμένουμε τώρα να γίνει το έργο από την Περιφέρεια που έχει υπογράψει ο Περιφερειάρχης, θα μπει υπόγειο πότισμα και θα αλλαχθεί ο χλοοτάπητας.

-Βγήκαν παίκτες από τους Μυρμηδόνες;

-Ναι, κατά καιρούς και κυρίως παλιότερα, η ομάδα έβγαλε ποδοσφαιριστές που έπαιξαν μετά στον Αλμυρό. Επίσης, είμαστε σε στενή συνεργασία με τον ΓΣΑ παίρνοντας νεαρούς που πρωτοέπαιξαν στο σύλλογό μας, όπως ο Χρήστος Κλουκουτάρας, ο Σάββας Φαράντος, ο Μιχάλης Μπούσης, ο Μάνθος Χειλάς και αρκετοί άλλοι.

-Υπάρχουν ταλαντούχοι αθλητές στην περιοχή μας; Είναι μία ερώτηση που γίνεται εκ μέρους μας σε όλους τους ανθρώπους του τοπικού μας ποδοσφαίρου…

-Σίγουρα υπάρχουν, η επαρχία Αλμυρού είναι μία μεγάλη δεξαμενή ποδοσφαιριστών και έχει ιστορικά σωματεία με παράδοση στο ποδόσφαιρο. Θεωρώ όμως ότι υπάρχει πρόβλημα όσον αφορά στη δουλειά που γίνεται στις υποδομές. Πιστεύω ότι θα πρέπει να έχει δημιουργηθεί μία ακαδημία ολόκληρης της περιφέρειας Αλμυρού. Και θα μπορούσε ο ΓΣΑ ως μεγάλη δύναμη να το οργανώσει αυτό, με σωστή δουλειά από μικρή ηλικία για τα παιδιά και σε πέντε-έξι χρόνια, θα φαίνονταν τα αποτελέσματα. Έτσι, θα στελεχώνονταν με νέους παίκτες όχι μόνο οι «κυανόλευκοι» αλλά και τα ρόστερ των υπολοίπων συλλόγων. Δεν θα πλήρωναν τους ποδοσφαιριστές οι ομάδες, θα υπήρχε έμψυχο υλικό επαρκές για όλους. Χρειάζεται οργάνωση σε επίπεδο ακαδημιών, στις υποδομές πρέπει να δοθούν χρήματα και μεγάλη έμφαση. Ο Αλμυρός να μπει μπροστά και να δημιουργήσει τις συνθήκες προς όφελος όλων των σωματείων. Θεωρώ ότι κανένας δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τις ακαδημίες και θα ‘πρεπε να γίνει αυτό από άτομα που ξεχώρισαν στους αγωνιστικούς χώρους, που αναδείχθηκαν από το τοπικό μας ποδόσφαιρο κι έκαναν επαγγελματική καριέρα. Τα μεγάλα ποδοσφαιρικά ονόματα της περιοχής μας θα μπορούσαν να ασχοληθούν με μια ακαδημία, να επενδύσουν σ’ αυτή τη φήμη τους, τη γνώση, τις εμπειρίες τους. Το ποδόσφαιρο πλέον έχει γίνει επένδυση από μικρή ηλικία ώστε να αναδειχθούν νέα ταλέντα, βλέπουμε ότι σε ηλικία 10-12-14 ετών οι ανερχόμενοι παίκτες έχουν εντοπιστεί και έχουν φύγει για τις μεγάλες ΠΑΕ της χώρας μας.

-Κάθε χρόνο και καλύτερα ή και χειρότερα στο τοπικό;

-Θα έλεγα κάθε χρόνο και χειρότερα… Οι οικονομικές υποχρεώσεις είναι πάρα πολλές για τα σωματεία, επιχορηγήσεις δεν υπάρχουν, δεν ασχολείται η νεολαία και δεν υπάρχει πληθώρα ποδοσφαιριστών. Μήπως θα πρέπει να χαλαρώσουμε λίγο αναφορικά με τις οικονομικές  υποχρεώσεις; Για αυτό παραπάνω ανέφερα ότι οι ποδοσφαιριστές των Μυρμηδόνων αξίζουν συγχαρητήρια που συνεχίζουν με μεράκι κι αγάπη για το ποδόσφαιρο να υπηρετούν το σύλλογο, το ίδιο και η διοικητική ομάδα που κρατάει με αντιξοότητες το σύλλογο. Όχι μόνο το δικό μας, αλλά γενικότερα είναι …ήρωες οι παράγοντες που βάζουν το χέρι στην τσέπη για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό.

-Και ολοκληρώνοντας τη συνομιλία μας, ο Θανάσης Κλουκουτάρας μέχρι πότε θα είναι στις επάλξεις; Δεν νιώθετε κουρασμένος ύστερα από τέσσερις δεκαετίες στα γήπεδα με όλες τις ιδιότητες που προαναφέραμε;

-Το γήπεδο μ’ αρέσει, είναι όλη μου η ζωή. Το ποδόσφαιρο έχει να κάνει με συναναστροφή με νεολαία, είναι κάτι που με γεμίζει και όσο είμαστε στα πόδια μας και μπορούμε, δεν έχω σκοπό να αφήσω το σύλλογο των Μυρμηδόνων Πλατάνου. Θα είμαι δίπλα στην ομάδα, πάντα υπηρετώντας τον ερασιτεχνικό αθλητισμό και διατηρώντας αυτή τη φιλοσοφία που έχουμε.

Αυτές ήταν οι αναμνήσεις, οι σκέψεις, οι απόψεις ενός κορυφαίου παράγοντα των πρωταθλημάτων της ΕΠΣΘ, του Θανάση Κλουκουτάρα, ο οποίος έχει κερδίσει τον σεβασμό φίλων κι αντιπάλων. Χωρίς ακρότητες και υπερβολές, εγγυάται τις καλές σχέσεις των Μυρμηδόνων με όλα τα σωματεία και αποτελεί συνδετικό κρίκο στις διάφορες φουρνιές παικτών και προπονητών που έχουν περάσει από τον Πλάτανο… σταθερή αναφορά για τον καθένα στο άκουσμα του ονόματος «Μυρμηδόνες»…