Πνευματικοί βηματισμοί στη Μεγάλη Εβδομάδα – Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη

του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού

Μέσα στην αναζωογονητική πνοή της άνοιξης, όπου η μυρωδιά από τις πασχαλιές και τις βιολέτες σου ξυπνούν τις αισθήσεις και ανορθώνουν αβίαστα το βλέμμα προς τον ουρανό, έρχεται Εκείνος, όπως κάθε χρόνο άλλωστε, αλλά και κάθε μέρα, για να γίνει ο Νυμφίος της ψυχής μας. Ένα Νυμφίος με τόσες αντιθέσεις, τόσα συναισθήματα και τόσα μηνύματα.

Γίνεται μέσα σε λίγες ημέρες να νιώσουμε τόσα πράγματα; Τόσα συναισθήματα; Προδοσία, ταπείνωση, εξευτελισμό, Πάθη, Γολγοθά, συγχώρεση,  συμπόνια,  μετάνοια,  πίστη, Σταύρωση, Ανάσταση, ελπίδα, αλήθεια, Αγάπη;!

Ναι, γίνεται. Γιατί αυτή η εβδομάδα είναι Μεγάλη και τα χωράει όλα. Όχι επειδή έχει περισσότερες μέρες ή ώρες, αλλά επειδή μέσα της υπάρχουν όλα αυτά τα μηνύματα για τον άνθρωπο και επειδή μεγάλος είναι Εκείνος που βρίσκεται στο επίκεντρο όλων αυτών τον μηνυμάτων: ο Χριστός!

Η Μεγάλη Βδομάδα κρύβει το νόημα της ζωής. Πριν, λοιπόν, αναρωτηθεί κανείς: «γιατί να τύχει αυτό σε μένα;», καλύτερα ας ρωτήσουμε: «γιατί σε Εκείνον;». Γιατί σε αυτή την μάνα, την Παναγία; Η απάντηση είναι… γιατί έτσι έπρεπε να γίνει.  Ήξερε ότι για να κάνει την υπέρβαση, θα πρέπει να περάσει πρώτα από τον Γολγοθά.

Εκουσίως ο Χριστός πέθανε και Ανέστη. Άλλωστε αυτό συμβολίζει και το Πάσχα. Την μετάβαση από τη μία κατάσταση στην άλλη. Από τον θάνατό Του στην Ανάστασή Του.

Τα μηνύματα που εκπέμπει η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, αποτελούν ένα σημαντικό οδηγό για τη ζωή μας. Τουτέστιν, τις δυσκολίες μην τις φοβάσαι. Αντίθετα δέξου τες και ξεπερασέ τες. Ο προσωπικός σου Γολγοθάς θα φέρει την προσωπική σου Ανάσταση. Όπως του Χριστού. Ακόμα και αν υπάρξουν πολλοί «Ιούδες»  στη ζωή σου, αυτοί θα υπάρξουν για να φτάσεις στον στόχο της ζωής σου. Γιατί αυτοί που δεν θα πιστέψουν σε σένα, θα είναι αυτοί που θα σε εξελίξουν. Γιατί η προσπάθειά σου να ξεπεράσεις τα εμπόδια που θα σου βάλουν, θα σε κάνει πιο δυνατό.

Μεγάλη Δευτέρα

Την Μεγάλη Δευτέρα κυριαρχούν δύο γεγονότα:

α) η ζωή του Ιωσήφ, του 11ου γιού του Πατριάρχη Ιακώβ, του ονομαζόμενου Παγκάλου, δηλαδή του ωραίου στο σώμα και τη ψυχή. Ο Ιωσήφ προεικονίζει με την περιπέτειά του (που πουλήθηκε σκλάβος στην Αίγυπτο) τον ίδιο τον Χριστό και το πάθος Του.

β) το περιστατικό της άκαρπης συκιάς που ξέρανε ο Χριστός (Ματθ. 21, 18-22). Συμβολίζει την Συναγωγή των Εβραίων και γενικά την ζωή του Ισραηλιτικού λαού που ήταν άκαρποι από καλά έργα. Όπως και τη δική μας τη ζωή, που αν δεν είναι γεμάτη από αγαθά έργα, παρομοιάζεται με την άκαρπη συκιά.

Ο Ιωσήφ ο Πάγκαλος ήταν ο αγαπημένος γιος του Ιακώβ, αλλά και αγαπημένο παιδί του Θεού. Είχε πάνω του όλα τα καλά: μεγάλη ομορφιά, πολύ εξυπνάδα αλλά και μεγάλη καλοσύνη, συγχωρητικότητα, ευγένεια, πολύ αγάπη για τους άλλους. Ο Θεός τον αγαπούσε γιατί, παρ’ όλα τα χαρίσματά του, δεν το είχε πάρει πάνω του και δεν είχε χάσει την ανθρωπιά και την απλότητα. Ο Ιωσήφ τηρούσε όλες τις εντολές γι’ αυτό και ο Θεός τον είχε φωτίσει και τον είχε προικίσει επιπλέον με το χάρισμα του να εξηγεί τα όνειρα.

Στην ώρα του πειρασμού έδειξε ανεξικακία, υπομονή, απλότητα και συγχωρητικότητα, γι’ αυτό και ο Θεός τον ύψωσε σε μεγάλη εξουσία και δόξα αλλά και το όνομα του έμεινε εις τον αιώνα σαν παράδειγμα για όλα τα παιδιά, τους νέους και τους ενήλικες που επιζητούν την δόξα, την ομορφιά, την εξουσία και την επιτυχία χωρίς να σκέφτονται ότι υπάρχει Θεός, χωρίς να υπολογίζουν τις εντολές, χωρίς να αγαπούν και να συγχωρούν.

Ο Χριστός, επίσης, χρησιμοποίησε την άκαρπη συκιά, ως συμβολισμό του Ισραηλιτικού λαού της εποχής του. Γιατί οι Ισραηλίτες, ενώ όφειλαν να έχουν καρπούς πίστης, είχαν μόνο «φύλλα», δηλαδή μόνο φαινόμενο καρπών, και όχι αληθινούς καρπούς.

Όπως η συκιά με τα φύλλα της ξεγελούσε, ότι δήθεν είχε και καρπό, έτσι και ο λαός Ισραήλ, με τα λόγια ξεγελούσε, όμως τα έργα τους ήταν μακριά από τον Θεό, και δεν είχαν καρπούς αξίους μετανοίας. Αυτό θα πρέπει να κάνουμε και μεις. Να καλλιεργούμε τις αρετές που μας έδωσε ο Θεός και να καρπίζουμε πνευματικά.

Μεγάλη Τρίτη

Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε και ζούμε δύο παραβολές:
α) των δέκα παρθένων (Ματθ. 25,1-13) που μας διδάσκει να είμαστε έτοιμοι και γεμάτοι από πίστη και φιλανθρωπία.

β) των Ταλάντων (Ματθ. 25,14-30), που μας διδάσκει να είμαστε εργατικοί και πρέπει να καλλιεργούμε και να αυξήσουμε τα πνευματικά μας χαρίσματα.

Ταυτόσημες και οι δύο παραβολές. Μας υπενθυμίζουν τα δώρα και τα χαρίσματα που ο Θεός έχει προικίσει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Δε γίνεται όλοι οι άνθρωποι να είμαστε ίδιοι. Άλλος ξεχωρίζει για τις γνώσεις του, άλλος για τις επιστημονικές του ανακαλύψεις, άλλος για την εργασία στο χωράφι του κ.ο. Όλοι οι άνθρωποι, δηλαδή, έχουμε από ένα χάρισμα που μας καθιστά μοναδικούς.

Αυτά τα δώρα του Θεού, όλοι μας καλούμαστε να τα καλλιεργήσουμε και να τα αυξήσουμε. Δεν είναι δικά μας, αλλά έχουν χορηγό τον Κύριο.

Ο καθένας από εμάς καλείται να προσφέρει με πολλή αγάπη τις υπηρεσίες του στους συνανθρώπους του. Έτσι θα είναι έτοιμος να υποδεχτεί στην καρδιά του την αγάπη και την επιβράβευση του Ιησού Χριστού.

Αυτή δε η καλλιέργεια των ταλάντων μας υπενθυμίζει και την φρονιμάδα των πέντε παρθένων που βρισκόταν σε πνευματική εγρήγορση. Είχαν φροντίσει για τις αναμμένες τους λαμπάδες, συμμετείχαν στους γάμους που είχαν προσκληθεί και γεύτηκαν τη χαρά της συναναστροφής.

Έτσι και μεις, ας βρισκόμαστε σε πνευματική εγρήγορση καλλιεργώντας τα τάλαντα που μας χάρισε ο Θεός απλόχερα και ας φροντίσουμε να διακονήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε τους συνανθρώπους μας.

Άλλα κηρύγματα του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού μπορείτε να διαβάσετε ή να δείτε παρακάτω: