Από Αχίλλειο κι Αλμυρό στο Βόλο για να παίξουν ποδόσφαιρο!

Η Σταυρούλα Κυριάκου από το Αχίλλειο και η Καλλιόπη Κομνιώτη από τον Αλμυρό αγωνίζονται στη Β’ Εθνική με το Βόλο 2004 – Μιλούν στο «Λαό» για το ιδιαίτερο χόμπι τους που απαιτεί σχεδόν καθημερινή πολύωρη μετακίνηση στο Βόλο

Η Καλλιόπη Κομνιώτη και η Σταυρούλα Κυριάκου αψηφούν χιλιόμετρα, αποστάσεις, χρόνους, κούραση κι όλα αυτά για την αγάπη τους για το ποδόσφαιρο. Η Καλλιόπη μένει στον Αλμυρό και η Σταυρούλα στο Αχίλλειο. Αμφότερες παίζουν μπάλα στο Βόλο 2004 που συμμετέχει στη Β’ Εθνική Γυναικών. Τρεις φορές την εβδομάδα πηγαίνουν για προπόνηση στο Βόλο και τα Σαββατοκύριακα στους αγώνες που είναι στην Αθήνα και τη Ρόδο. Για την ιδιαίτερη σχέση τους με το ποδόσφαιρο, παρά το γεγονός ότι η περιοχή μας δεν έχει γυναικεία ομάδα, οι δύο ταλαντούχες αθλήτριες μίλησαν στο «Λαό του Αλμυρού».

Είναι 14 ετών και πηγαίνουν στη Γ’ Γυμνασίου. Η Καλλιόπη (στη συνέχεια Κ.Κ.) αγωνίζεται στην επιθετική γραμμή και η Σταυρούλα (Σ.Κ.) καθιερώθηκε τα τελευταία χρόνια στη δεξιά θέση της άμυνας. Οι ερωτήσεις μας ήταν κοινές για τα κορίτσια, τα οποία συμμετείχαν σε κλιμάκια προεπιλογής της εθνικής ομάδας, πρώτα στη Θεσσαλονίκη τον Δεκέμβριο του 2018 και έπειτα στις τελικές επιλογές σε καμπ προπονήσεων που έγινε στο Καρπενήσι τον Ιούνιο.

-Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το ποδόσφαιρο; Σίγουρα για τα κορίτσια δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή…

(Κ.Κ.) Ξεκίνησα να παίζω στον Άθλο όταν ήμουν επτά ετών. Από μικρή προτιμούσα το ποδόσφαιρο, είχα κλίση να κλωτσάω μπάλα όπως μού είπαν οι γονείς μου. Πίστευαν ότι δεν θα κρατήσει πολύ το ποδόσφαιρο για εμένα αλλά διαψεύστηκαν. Μού άρεσε και έτσι, παίζω τα τελευταία επτά χρόνια. Πριν δύο χρόνια πήγα στο Βόλο 2004 κι από πέρυσι έχω δελτίο στη μεγάλη ομάδα.
(Σ.Κ.) Άρχισα εννέα ετών στην ακαδημία του Αχιλλέα στο Αχίλλειο όπου μένω. Τα περισσότερα αγόρια έπαιζαν ποδόσφαιρο, όποτε έτσι έκανα κι εγώ. Άρχισε να μου αρέσει και σκέφτηκα να το δοκιμάσω. Η μητέρα μου με προέτρεψε να συνεχίσω εφόσον ήταν κάτι που με ενδιέφερε. Εδώ και τρία χρόνια είμαι στην ομάδα του Βόλου.

– Κάνατε άλλα αθλήματα όταν ήσασταν μικρές;

(Κ.Κ.) Είχα ξεκινήσει στίβο αλλά μου φάνηκε βαρετός. Μού πρότειναν να πάω μπάσκετ, όμως δεν άλλαξα άθλημα. Το ποδόσφαιρο είναι αυτό που αγαπάω.
(Σ.Κ.) Έκανα πολεμικές τέχνες, αλλά επέλεξα το ποδόσφαιρο γιατί ήταν ομαδικό και ήταν κάτι που ήθελα.

– Οι συμμαθήτριές σας δεν σας ρωτάνε για το ποδόσφαιρο; Δεν τους φαίνετε περίεργο το χόμπι σας;

(κοινή απάντηση) Στην αρχή ίσως, αλλά όχι πλέον. Έχουν συνηθίσει ότι παίζουμε ποδόσφαιρο, μας ρωτούν για τους αγώνες κι όταν πήγαμε στις επιλογές της εθνικής ομάδας.

– Τι είναι αυτό που σας αρέσει περισσότερο;

(Κ.Κ.): Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το ποδόσφαιρο, είναι ομαδικό και έχω αποκτήσει πολλές φιλίες στην ομάδα.
(Σ.Κ.) Σε αντίθεση με άλλα αθλήματα που είναι πιο ατομικά, στο ποδόσφαιρο είμαστε έντεκα στον αγωνιστικό χώρο και η μία παίζει για την άλλη. Απαιτεί μεγάλη συνεργασία, μεγάλη ομοιογένεια, προσωπικά μπορώ να εκτονώνομαι όταν είμαι στο γήπεδο.

–  Πόσες ώρες ξοδεύετε για να κάνετε προπόνηση στο Βόλο;

(Κ.Κ.) Κάνουμε τρεις προπονήσεις την εβδομάδα που ξεκινούν στις 18:30 και τελειώνουν στις 20:00. Το λεωφορείο από τον Αλμυρό φεύγει στις 17:30, φθάνει στο Βόλο γύρω στις 18:15, έρχεται μας παίρνει από τα ΚΤΕΛ κάποιος από την ομάδα και πηγαίνουμε για προπόνηση στο βοηθητικό του ΕΑΚ. Φεύγουμε λίγο νωρίτερα για να προλάβουμε το λεωφορείο κι επιστρέφουμε το βράδυ.
(Σ.Κ.) Κι εγώ κάνω το ίδιο δρομολόγιο, μόνο που φεύγω από το Αχίλλειο στις 16:40.

-Πώς σκεφθήκατε να πάτε να παίξετε στο Βόλο; Δεν είναι μεγάλη ταλαιπωρία όλο αυτό που περιγράψατε πιο πριν;

(Κ.Κ.) Είχα δει μια ανακοίνωση στο φέισμπουκ σχετικά με καμπ προεπιλογής κοριτσιών, μίλησε με τους γονείς μου ο Μιχάλης Ανδρωνάς που είναι προπονητής στον Άθλο, με επέλεξαν και έτσι, άρχισα να πηγαίνω στο Βόλο. Σίγουρα αρκετές ώρες της ημέρας τις αφιερώνουμε στο ποδόσφαιρο και τις μετακινήσεις, αλλά δεν είναι κούραση γιατί αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Έχουμε βάλει ένα στόχο, το ποδόσφαιρο είμαι μέρος της καθημερινότητάς μας και δεν το βλέπω σαν αγγαρεία. Αντιθέτως, τις ημέρες των προπονήσεων, ξυπνάω το πρωί και περιμένω να φθάσει το απόγευμα για να πάω στο γήπεδο.
(Σ.Κ.) Εμένα με πληροφόρησε σχετικά ένας οικογενειακός φίλος, μου είπε για το καμπ της ακαδημίας του Βόλου 2004 και δεν το πολυσκέφθηκα αφού ήθελα να το δοκιμάσω. Δεν σκεφθήκαμε ποτέ να τα παρατήσουμε, αυτή η ενασχόλησή μας είναι κάτι που μας κάνει πολύ χαρούμενες. Δεν μας πιέζει κάποιος, το κάνουμε γιατί το θέλουμε και το αγαπάμε, οπότε κούραση δεν υπάρχει, μόνο ευχαρίστηση. Είναι τρόπος ζωής το ποδόσφαιρο για εμάς.

-Έχετε συμμαθήτριες ή φίλες που θα ήθελαν να παίξουν ποδόσφαιρο αλλά δεν το κάνουν λόγω έλλειψης γυναικείας ομάδας στην περιοχή μας;

(Σ.Κ.) Μία αμιγώς γυναικεία ομάδα στην περιοχή μας θα βοηθούσε την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου και θα ήταν κάτι ιδιαίτερο σε μία μικρή πόλη όπως είναι ο Αλμυρός. Θεωρώ ότι θα είχε επιτυχία, πολλά κορίτσια θα έπαιζαν ποδόσφαιρο.
(Κ.Κ.) Μου έχουν πει αρκετά κορίτσια από τον Αλμυρό ότι τους αρέσει το ποδόσφαιρο, ωστόσο το πρόβλημα με τη μετακίνηση το Βόλο αποτελεί αποτρεπτικό παράγοντα για να ασχοληθούν.

-Με τα μαθήματα και τις εξωσχολικές ασχολίες σας, πώς προλαβαίνετε τα διαβάσματα;

(Κ.Κ.) Έχουμε συνηθίσει το δρομολόγιο γιατί το κάνουμε τρία χρόνια τώρα, οπότε έχουμε βρει τον τρόπο για να διαχειριζόμαστε το χρόνο μας για τα μαθήματα και τις εξωσχολικές ασχολίες.
(Σ.Κ.) Άμα σου αρέσει κάτι, πάντα βρίσκεις το χρόνο για τα μαθήματα.

– Θυμάστε κάποια ιδιαίτερη στιγμή στους αγώνες που έχετε δώσει;
(Σ.Κ.) Την περσινή σεζόν, στο Κύπελλο Κορασίδων, είχα σκοράρει στο ματς με την Καρδίτσα και είναι κάτι που δεν θα το ξεχάσω. Επίσης, όταν πήγαμε στο Ρόδο, ήταν η πρώτη φορά που ταξίδεψα με το αεροπλάνο.
(Κ.Κ.) Κι εγώ σκόραρα στον αγώνα με τον Σταυρό Καλυθίων που έγινε στη Ρόδο τον Δεκέμβριο του 2019. Κερδίσαμε 5-0 και ήταν το πρώτο τέρμα της ομάδας μας, οπότε το χάρηκα πολύ.

Τα δύο κορίτσια μάς ανέφεραν ότι στόχος τους είναι να σπουδάσουν στη Γυμναστική Ακαδημία ώστε να παραμείνουν στο χώρο του αθλητισμού, ευχαρίστησαν τους γονείς τους, τα μέλη της διοίκησης και την προπονήτρια του Βόλου 2004 καθώς επίσης τις συμπαίκτριές τους. Η Καλλιόπη ευχαρίστησε επιπροσθέτως τον Μιχάλη Ανδρωνά που την βοήθησε πολύ στα πρώτα της βήματα. Υπογράμμισαν ότι κάνουν παρέα με όλα τα κορίτσια, έχουν αναπτύξει πολλές φιλίες χάρη στο ποδόσφαιρο, ενώ δεν απέκλεισαν να συνεχίσουν να …κλωτσούν την μπάλα ακόμη κι όταν μεγαλώσουν. Αγαπημένη παίκτρια της Σταυρούλας είναι η Ολλανδή Λίκε Μάρτενς και από άνδρες ο Μέσι, ενώ στην Καλλιόπη αρέσει ο Λιβάγια της ΑΕΚ που παίζει στην επίθεση όπως κι αυτή και αναφορικά με τις γυναίκες, η Αμερικανίδα Άλεξ Μόργκαν.
«Στόχος μας είναι να βελτιώσουμε το επίπεδό μας, να κάνουμε περήφανους τους γονείς, τους προπονητές, τη διοίκηση της ομάδας» υπογράμμισαν αμφότερες προσθέτοντας ότι περνάνε υπέροχα στα ταξίδια που κάνει ο Βόλος 2004 για το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Φέτος, η βολιώτικη ομάδα συμμετέχει στο 4^ο όμιλο μαζί με πέντε συλλόγους από την Αθήνα και δύο από τη Ρόδο.

Κουσκούνη: «Η προσπάθειά των κοριτσιών είναι αξιοσέβαστη»
Στο «Λαό» τη δική της άποψη εξέφρασε η προπονήτρια της Σταυρούλας και της Καλλιόπης στο Βόλο 2004, Έλενα Κουσκούνη. Όπως μας είπε: «τα κορίτσια κάνουν κάτι που εμπνέει κάποια μικρότερα που μπορεί να είναι σε παρόμοια θέση, δηλαδή να έρχονται από μακρυά. Κάνουν κάτι που αγαπάνε, αξιοθαύμαστο και αξιοσέβαστο. Είναι η δεύτερη χρονιά τους στην αγωνιστική ομάδα και κάθε χρόνο έχουν μεγάλη βελτίωση, βοηθάνε ουσιαστικά την ομάδα. Άλλωστε στις περισσότερες αγωνιστικές ξεκινάνε βασικές. Τις χαρακτηρίζει η σκληρή δουλειά και η επιμονή. Ακόμη κι αν κάποια φορά λόγω καιρού δεν έρθουν στο Βόλο, κάνουν ατομικές προπονήσεις εκεί που μένουν. Συγχαρητήρια πολλά αξίζουν επίσης στους γονείς τους διότι κάνουν πολλά έξοδα και στηρίζουν τα παιδιά με όποιο τρόπο μπορούν».