Η ατζέντα του «Λαού» του Αλμυρού – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη – έκδοση 28-10-2017

Ψυχραιμία!

Έχει χαθεί η ψυχραιμία από κάποιους επαγγελματίες κυρία μου… Άρχισαν οι γκρίνιες και βγήκαν καλάμια. Ούτε έπαρση χρειάζεται από αυτούς που τα καταφέρνουν, ούτε καυγάδες ανάμεσα σ’ όσους έχουν χτυπηθεί πιο δυνατά από την κρίση, από κάποιους άλλους. Εξάλλου, το κακό δεν θα αργήσει να φτάσει στην πόρτα μας…

Δεν είμαστε ο ένας το πρόβλημα του άλλου… Κάπου αλλού πρέπει να ψάξουμε την αιτία, με κάποιον άλλον πρέπει να μαλώσουμε… κάπως αλλιώς πρέπει να αγωνιστούμε. Δεν γίνεται να εξαφανίζουμε τις τιμές μας, να πουλάμε τον ιδρώτα μας όσο-όσο… επειδή δυσκόλεψαν τα πράγματα. Δεν είναι αυτή η λύση… μην το ζητάτε από τους επαγγελματίες αυτό… καλύτερα αφήστε τους να κλείσουν. Όσο για τους επαγγελματίες που νομίζουν ότι αν ξεπουλήσουν την παροχή τους ή το προϊόν τους θα καταφέρουν να …μείνουν τελευταίοι… Καλά κατάλαβαν… θα κλείσουν τελευταίοι… αλλά θα κλείσουν και μάλιστα καταχρεωμένοι.

Χαιρόμαστε να βλέπουμε επαγγελματίες να επιχειρούν και να επιτυγχάνουν, να γίνονται «πράγματα» γενικώς στον Αλμυρό και να μη βαλτώνουμε. Κινηθείτε… κουνηθείτε… γιατί χανόμαστε!

Με γεια… και νίκες οι νέες κερκίδες σου Γ.Σ.Α.

Τρέχουν και στηρίζουν οι φορείς του Αθλητισμού, ώστε να παραδώσουν σε κάθε παιχνίδι και πιο έτοιμο το γήπεδό μας για τον Γ.Σ.Α., για τον αγώνα του στη Γ΄ Εθνική.

Το στάδιό μας φόρεσε τις νέες του κερκίδες. Με γεια, νίκες… και ας είναι και γουρλούδικες να μας χαρίσουν αναμνήσεις πανηγυρισμών! Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να τις γεμίζουμε σε κάθε αγωνιστική εντός έδρας και όχι μόνο για το ποδόσφαιρο, αλλά και τον στίβο και όποια άλλη αθλητική διοργάνωση φιλοξενεί η πόλη μας!

Πάμε και στα επόμενα

Μετά τις κερκίδες, ας προχωρήσουμε στην επισκευή αποχωρητηρίων – αποδυτηρίων για τον στίβο, αλλά και τους επισκέπτες του γηπέδου μας. Επίσης, το στάδιο διαθέτει έναν εξαιρετικό περιβάλλοντα χώρο, ο οποίος αν διαμορφωθεί θα πάρει ζωή από τους αθλητές της περιοχής μας. Π.χ. όταν σε ένα κλειστό συνωστίζονται οι ομάδες βόλεϊ και μπάσκετ, ας φτιάξουμε για τους καλούς μήνες τουλάχιστον τα μπάσκετ του ανοικτού σταδίου, προσφέροντας χώρο και χρόνο, όχι μόνο στις ομάδες, αλλά και στις παρέες που θέλουν να παίξουν. Τα στάδιά μας έχουν ρόλο της ευρύτερης άθλησης, πρέπει να μένουν ανοικτά για όλους, όλες τις ώρες της ημέρας.

Ανεπιστρεπτί

Ανεπιστρεπτί πέρασαν οι εποχές που συνέρρεε ο κόσμος για να συναντήσει κάποιο σημαίνων πρόσωπο που επισκέπτεται την πόλη του. Σε ιστορικές φωτογραφίες, βλέπουμε σημαιάκια και κόσμο να συνωστίζεται… Σήμερα, έρχονται κυρίως όσοι είναι υποχρεωμένοι να έρθουν από ρόλο στα δημόσια θέματα ή από θέση σε συλλόγους. Λυπηρό και ανάλογο των έργων τους και των καιρών θα έλεγα.

Η τελευταία εικόνα που έχω στο μυαλό μου, είναι του αείμνηστου λαοφιλούς Χριστόδουλου, ο οποίος επισκεπτόταν για πρώτη φορά τον Βόλο μετά την ενθρόνισή του στην Αρχιεπισκοπή. Αλλά και όσο ήταν Μητροπολίτης, αυθόρμητα τρέχαμε και του φιλούσαμε το χέρι και ζητούσαμε την ευλογία του.

Δεν είναι μομφή μόνο σε ένα μέρος της κοινωνίας. Ποτέ δεν είναι ένα μόνο το μέρος που έχει την ευθύνη… Όλα τριγύρω φαίνεται πως φθίνουν… ή να ‘ναι που γίνομαι 42 τη Δευτέρα και τα βλέπω λίγο πιο μαύρα;

Δευτερολογώντας… μάλλον θέλει κι άλλη δουλειά για να «στίψουμε την πέτρα»… Τι λέτε… Πάμε άλλη μια προσπάθεια; Τι 41; Τι 42 προσπάθειες… Στις 100 σταματάω. 😉