ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 8-7-2017

Όρθιοι και στους καύσωνες,

μα και στα μελταμάκια.

Στο καλοκαίρι άρχοντες,

γοργόνες και …καμάκια.

Αν παρακολουθείς καθημερινά γύρω σου τα δρώμενα, ίσως διαπιστώσεις ότι τελικά, στην πανέμορφη και προικισμένη χώρα που ζεις, η κρίση δεν είναι μόνο και κύρια οικονομική, είναι πολυεπίπεδη. Δυστυχώς, η ένδεια δεν είναι μόνο στις τσέπες και στα πορτοφόλια, στις δουλειές μας και στα εισοδήματα, στις περιουσίες και στις τραπεζικές μας καταθέσεις, στα χρέη που σωρεύονται και στις ανάγκες μας, πραγματικές ή …φουσκωμένες. Θαρρείς πως παράλληλα έχουν φτωχύνει, έχουν μολυνθεί οι ιδέες και τα πιστεύω μας, οι αρχές και οι συμπεριφορές μας, η αρετή και η ηθική μας, τα γούστα μας και ο πολιτισμός μας, η κουλτούρα μας γενικότερα…

Πόσο μεγάλη είναι αυτή η συζήτηση και ειδικότερα τα πολλά παραδείγματα που μπορεί να παραθέσει κανείς για να τεκμηριώσει την «ένδεια»; Πάρα πολλά, δυστυχώς… Έρπουν, σέρνονται διαρκώς γύρω μας, κάθονται ακόμη και στα σαλόνια μας, δηλητηριάζουν, μολύνουν τις ζωές μας, κατεβάζουν το πνευματικό και πολιτιστικό μας επίπεδο, ενώ σε ακραίες περιπτώσεις μας μεταλλάζουν σιγά – σιγά και τόσο τελικά, ώστε να μας κάνουν αγνώριστους, κάτι άσχετο με τον παλιό, καλό εαυτό μας.

Πολλά μπορεί να «εφεύρει» κανείς, ως αιτίες αυτής της κλιμακούμενης κατρακύλας. Από τις επιρροές της τηλεόρασης, ας πούμε, μέχρι τη βίαιη εισβολή του ίντερνετ στη ζωή μας. Από τα αγελαία τηλεπαιχνίδια έως την εικονική πραγματικότητα που διαμορφώνει το φέισμπουκ και το τουίτερ, από τα έξυπνα κινητά τηλέφωνα, που κουβαλάμε διαρκώς πάνω μας λες και είναι συσκευές …οξυγόνου, απαραίτητου τάχα για τις ανάσες μας και την επιβίωσή μας. Όλα αυτά και πολλά άλλα νεοφανή επιτεύγματα της τεχνολογίας, που περισσότερο μοιάζουν με βαριές αλυσίδες, που τις σέρνουμε μαζί μας σε κάθε μας βήμα.

Η μετάλλαξή μας, δεν επηρεάζει μόνο την καθημερινότητά μας, πώς ζούμε δηλαδή, ποιες είναι οι προτεραιότητες και οι επιλογές μας, τι καταναλώνουμε, πώς διασκεδάζουμε, τι διαβάζουμε κ.ο.κ., αλλά και πολύ σοβαρότερα ζητήματα, που φτάνουν ακόμη και για το πώς αντιλαμβανόμαστε την πολιτική, τις εξελίξεις της, την ψήφο που θα δώσουμε (αύριο, μεθαύριο) και σε ποιον. Εν κατακλείδι, εμείς οι …μεταλλαγμένοι πλέον διαμορφώνουμε ένα στρεβλό μέλλον, όχι μόνο για μας τους ίδιους, αλλά και για τα παιδιά και τ’ εγγόνια μας, για την ίδια την (αγνώριστη πλέον) Πατρίδα μας.

Ζούμε π.χ. σε μία χώρα που έχει Πρωθυπουργό κάποιον που ξόδεψε ένα σκασμό κρατικά λεφτά για να πάει στην κηδεία του Φιντέλ Κάστρο, αλλά έκρινε ότι δεν χρειάζεται να παραστεί στην κηδεία του Χέλμουτ Κολ. Κανένα πρόσχημα δεν κρατάνε πια; Μόνο με τους παρίες του πλανήτη συναγελάζονται;

Πρεμιέρα μεθαύριο Δευτέρα 10 Ιουλίου για τις θερινές εκπτώσεις των εμπορικών καταστημάτων, οι οποίες θα διαρκέσουν έως και τις 31 Αυγούστου. Οι καταστηματάρχες (κυρίως και στην τοπική αγορά) ετοιμάζονται για γενναίες μειώσεις τιμών, με προσδοκίες για τόνωση της κίνησης, αλλά και του τζίρου τους, που παρουσιάζει σοβαρή κάμψη από την αρχή της χρονιάς. Για αρκετές επιχειρήσεις οι εκπτώσεις θα αρχίσουν με ποσοστό που θα ξεπερνά το 40% αφού η δραματική κατάσταση τους προηγούμενους μήνες δεν αφήνει μεγάλα περιθώρια. Μάλιστα, όπως λένε οι καταστηματάρχες σε αρκετές περιοχές της χώρας, έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους στην αυξημένη τουριστική κίνηση, αφού οι έλληνες καταναλωτές έχουν μειώσει σημαντικά τις αγορές τους εξαιτίας της συρρίκνωσης των εισοδημάτων. Μακάρι, όλα να εξελιχθούν θετικά για τα άδεια ταμεία, όλων αυτών των …ηρώων, που καταφέρνουν ακόμη να κρατούν τις επιχειρήσεις τους ανοιχτές στην Ελλάδα και να παλεύουν.

Έλεος… Φτάνει πια… Η καλλίγραμμη γυναίκα της σημερινής φωτογραφίας επιλέχτηκε ως τυχαίο αντίδοτο και προσωπική μου διαμαρτυρία, κόντρα στην καινούργια «μόδα» που φανατικά ακολουθείτε, καλές μου κυρίες, να ποστάρετε στο διαδίκτυο και ειδικότερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαρκώς τα …σκυλάκια σας (κάθε ράτσας και μεγέθους) με φωτογραφίες στις πλαζ και στη θάλασσα ή αλλού. Και φυσικά, δεν έχω τίποτε εναντίον των συμπαθών τετραπόδων, που τα ωθείτε στην …πασαρέλα, αλλά έλεος πια, φλομώσαμε… Κάπως πρέπει λοιπόν να κρατήσουμε και τα …μπόσικα των οφθαλμολουτρικών μας παραδόσεων και της πραγματικής ευκαιρίας για αληθινή ομορφιά, που μας προσφέρει το ευλογημένο Ελληνικό καλοκαίρι.

Υ.Γ. Όσες ενδεχομένως βιαστούν να με χαρακτηρίσουν …σεξιστή και άλλα τέτοια …νερόβραστα, σας πληροφορώ ότι έχω κάνει όλα μου τα …εμβόλια και διαρκώς ευχαριστώ το Θεό που με έκανε φυσιολογικό.

Στους επικριτές του Αρκά επειδή σατιρίζει την κυβέρνηση προστέθηκε εσχάτως και η Έλενα Ακρίτα, η οποία με άρθρο της στα «Νέα» τοποθέτησε αυθαίρετα τον εαυτό της σε μία -κατά τη γνώμη της- μεγάλη ομάδα που υποθέτει ότι έχει μαζικά προδοθεί. Αλλά ο Αρκάς κανέναν δεν πρόδωσε, γιατί σε κανέναν δεν ανήκει, όπως γράφει στο Protagon ο επίσης γνωστός σκιτσογράφος Ανδρέας Πετρουλάκης και (έξοχα) επίσης επισημαίνει: Το σκίτσο δεν είναι μαζική σάτιρα σαν την επιθεώρηση, τις σατιρικές εκπομπές της τηλεόρασης ή τα stand up comedies, όπου οι άνθρωποι γελούν ή παγώνουν όλοι μαζί και ο καλλιτέχνης καταρχήν θέλει να αποσπάσει τη συλλογική αποδοχή. Το σκίτσο είναι χάρτινο καραβάκι που ταξιδεύει μόνο του, ερήμην του δημιουργού του, με τη δύσκολη αποστολή να αποσπάσει βλέμματα που αντιλαμβάνονται το κλείσιμο του ματιού και χείλη που ίσως γελάσουν – ο αναγνώστης το βλέπει μόνος του, γελά, δυσαρεστείται, αδιαφορεί αλλά σίγουρα δεν το μοιράζεται, απλώς γιατί δεν μοιράζεται η στιγμή. Και το σκίτσο είναι το στοίχημα της μαγικής στιγμής, την επόμενη στιγμή που θα το δει κάποιος άλλος ο δικός σου αιφνιδιασμός έχει φύγει. Δεν αιφνιδιάζεστε όλοι μαζί, για αυτό δεν γελάτε ή θυμώνετε ή παραμένετε απαθείς όλοι μαζί, για αυτό δεν ανήκετε σε καμία ομάδα που δοξάζει ή απαξιώνει ένα δημιουργό συλλογικά. Επομένως κανείς δεν σας προδίδει και ασφαλώς δεν σας ανήκει. Όπως εσείς δεν δίνετε λογαριασμό γιατί αλλάζετε ιδέες, έτσι και ο σκιτσογράφος δεν έχει να απολογηθεί για τη μάχη της καθημερινής του ιδέας.

Αλίευσα ένα καυστικό σχόλιο στο ίντερνετ, που προφανώς αφορά την αγαπημένη μας Αμαλιάπολη και αναφέρει, ότι «αυτό που γίνεται σε αυτό το παραδεισένιο χωριό, όπως πολλοί λένε, πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή. Καταγγελία γιατί υπάρχουν 10 ξαπλώστρες παραπάνω, γιατί υπάρχουν 10 τραπέζια παραπάνω, γιατί έχει μουσική το μαγαζί, γιατί έχει 10 πελάτες παραπάνω. Ενοχλούν τα παιδιά που παίζουν και φωνάζουν, ενοχλούν οι άνθρωποι που κάθονται στα μαγαζιά και γελούν, ακόμα και ο δρόμος που κλείνει τις βραδινές ώρες. Να σας ενημερώσω ότι βρισκόμαστε σε ένα παραθαλάσσιο μέρος, όπου ζουν άνθρωποι, ζωντανοί, που άλλοι θέλουν να δουλέψουν και άλλοι να διασκεδάσουν. Θα σας παρακαλούσα λοιπόν, αντί να κάνετε καταγγελίες, να κοιτάξετε να γίνετε καλύτεροι άνθρωποι, γιατί μόνο η κακία θα μείνει, όταν θα αποδημήσουμε εις Κύριον. Και αν δεν μπορείτε, υπάρχει ένα ωραιότατο μέρος στο χωριό, με ψηλά δέντρα, με ωραία δροσιά το βραδάκι και πολλή ησυχία… Λουτράκι λέγεται, γιατί -όπως λέει και μια γνωστή μου- έχετε πεθάνει και δε το ξέρετε… Καλό καλοκαίρι να έχουμε!!» Κρίμα πάντως… Γιατί ο τουρισμός είναι η επιτομή της χαρισματικής Μιτζέλας και πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να συνυπάρξουν όλοι ειρηνικά, αρμονικά και δημιουργικά.

Μια μέρα, o γάιδαρος ενός αγρότη έπεσε σε ένα πηγάδι. Το ζώο φώναζε απελπισμένα για ώρες κι ο αγρότης προσπαθούσε να καταλάβει τι έπρεπε να κάνει. Τέλος, αποφάσισε ότι το ζώο ήταν γέρικο και τα έξοδα που απαιτούνταν για να το βγάλει από το πηγάδι ήταν πολλά. Δεν άξιζε τον κόπο να προσπαθήσει να σώσει τον γάιδαρο. Το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να το θάψει ζωντανό. Κάλεσε όλους τους γείτονές του να έρθουν και να τον βοηθήσουν. Πήραν όλοι από ένα φτυάρι και άρχισαν να πετάνε χώματα στο πηγάδι. Στην αρχή, ο γάιδαρος συνειδητοποίησε τι συνέβαινε και φώναξε φρικτά. Μετά όμως, προς έκπληξη όλων, ησύχασε. Λίγα φορτία χώμα αργότερα, ο γεωργός κοίταξε κάτω στο πηγάδι κι έμεινε έκπληκτος με αυτό που είδε. Ήταν κάτι καταπληκτικό! Με κάθε φτυαριά χώμα που έπεφτε στην πλάτη του, ο γάιδαρος τιναζόταν και έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Οι γείτονες του αγρότη συνέχισαν να πετάνε φτυαριές χώμα πάνω στο ζώο, κι αυτό κάθε φορά τιναζόταν κι έκανε ένα βήμα προς τα πάνω. Πολύ σύντομα, όλοι ήταν έκπληκτοι με το γαϊδούρι να έχει φτάσει στην επιφάνεια του πηγαδιού. Ηθικό δίδαγμα: Η ζωή μπορεί να φέρει σε σας πολλές φτυαριές από σκουπίδια μέσα στο πηγάδι της ζωής σας. Να θυμάστε όμως πως κάθε ένα από τα προβλήματά σας αυτά είναι ένα εφαλτήριο. Μπορούμε να βγούμε από τα βαθύτερα πηγάδια απλά με ένα τίναγμα. Πατάμε πάνω στο πρόβλημα και κάνουμε ένα βήμα πάνω.

Τελικά δηλαδή, όλοι θέλουν το καλό μου; Λυπάμαι, αλλά δεν φτάνει για όλους.

Δεν ξέρω πώς θα τελειώσει η ιστορία μου, αλλά πουθενά δεν θα γράφει «τα παράτησε»…