ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 15/11/2014

Αν οι εταίροι αρπάζουνε

όσα έχουμε δικά μας,

ας πολεμήσουν στην ΑΟΖ

και για τα μερτικά μας.Εντυπωσιασμένοι και περήφανοι έφυγαν, χιλιάδες μικροί και μεγάλοι, όσοι επισκέφθηκαν την 111 Π.Μ., που τις προάλλες γιόρταζε και τιμούσε τους προστάτες της Αρχαγγέλους Γαβριήλ και Μιχαήλ. Οι εντυπωσιακές επιδείξεις των Ικάρων μας, αλλά και η γενικότερη φιλοξενία που επιδαψίλευσαν στους κατοίκους της περιοχής μας και της Μαγνησίας γενικότερα, ήταν για όλους μια καλή αφορμή γνωριμίας και ενημέρωσης. Η συγκεκριμένη μονάδα της Πολεμικής μας Αεροπορίας έχει συνδέσει άρρηκτα την Ιστορία της με τον Αλμυρό, σε όλες τις καλές και κακές στιγμές (π.χ. το πολύνεκρο δυστύχημα με το C-130 στο Τσατάλι) και έχει αγαπηθεί απ’ όλους. Οι πιλότοι μας είναι ακοίμητοι φρουροί, που αδιάκοπα περιπολούν πάνω από το Αιγαίο (κυρίως), εκτελώντας άριστα καθήκοντα άμυνας και αποτροπής των Τουρκικών προκλήσεων, αλλά επιτελούν και κοινωνικό έργο, σε περιπτώσεις από αέρος ερευνών, έκτακτες διακομιδές ασθενών κτλ. Να ‘ναι όλοι τους πάντοτε καλά, για να κοιμάται και η Πατρίδα ήσυχη.

Αλλά η Πατρίδα κοιμάται ήσυχη και εξ αιτίας των άλλων στρατευμένων παιδιών της, στο Στρατό ξηράς και στο Ναυτικό. Όλοι τους, αυτόν τον καιρό, με τα μάτια στραμμένα στα τερτίπια που σκαρώνει η Τουρκία, αγρυπνούν σε διαρκή επιφυλακή και εφαρμόζουν το γνωστό «αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο», προκειμένου να αποτρέψουν τα χειρότερα, για την περιοχή και τους λαούς της.

Έχει ματώσει -κυριολεκτικά και μεταφορικά- η Ελλάδα, προκειμένου να διατηρήσει και να αυξήσει το αξιόμαχο των Ενόπλων της Δυνάμεων. Και μάλιστα σε καιρούς μεγάλης φτώχιας και οικονομικών θυσιών. Μόνη της… Χωρίς ερμαφρόδιτες βοήθειες από τις γνωστές μπαμπεσιές των «συμμάχων», που πάντοτε έβαζαν μπροστά τα εθνικά και οικονομικά τους συμφέροντα, ξεχνώντας τις υποσχέσεις, τη μπέσα, την ηθική και το δίκαιο, για τη μικρή Ελλάδα. Ίσως όμως να είναι και καλύτερα έτσι… Να στηριζόμαστε πάντοτε στο δικό μας υψηλό φρόνημα και τις άλλες απαράγραπτες αρετές που κυκλοφορούν στο αίμα μας και στα γονίδια μας. Όσοι δεν μας σέβονται, τουλάχιστον να μας φοβούνται και το αντίθετο.

Επιτέλους απάντησε η Ελλάδα στις ξετσίπωτες προκλήσεις των Τούρκων: «Έχουμε κι εμείς κανόνες εμπλοκής, εγκεκριμένες από τον πρωθυπουργό και από το Υπουργικό Συμβούλιο, όχι μόνο στο Αιγαίο, αλλά και στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, για την προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων. Θα ήταν έκπληξη για μας, εάν οι Τούρκοι δεν είχαν έως τώρα και αυτοί τέτοιους κανόνες». Πρόκειται για δήλωση ανώτατης στρατιωτικής πηγής στο «Βήμα», ως απάντηση στον αρχηγό του τουρκικού ναυτικού επιτελείου, ναύαρχο Μπουλέντ Μποστάνογλου, που δήλωσε, την περασμένη Κυριακή, ότι «η Άγκυρα καθορίζει κανόνες εμπλοκής για την Ανατολική Μεσόγειο.» Άραγε, στην Τουρκία γνωρίζουν ή αγνοούν το γνωστό εκείνο μύθο, με το λύκο που πήγαινε διαρκώς και τριβόταν πάνω στη γκλίτσα του τσομπάνη;

Ο Θεός να μη δώσει ποτέ να ξαναζήσουμε πόλεμο, ως Έθνος. Ούτε εμείς, ούτε άλλος λαός στον πλανήτη… Αλλά, σας μένει καμιά αμφιβολία -οψέποτε κι αν συμβεί- ότι όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες, θα ενωθούν πάλι σαν ένας άνθρωπος, θα ορθώσουν το ανάστημά τους και θα πράξουν στο ακέραιο το καθήκον τους; Υπάρχει κάποιος, σε ολόκληρη την υφήλιο, που να αμφιβάλει, ότι αυτό ο λαός είναι εθισμένος -ανά τους αιώνες- να «εξαργυρώνει» με το αίμα του την ελευθερία του;

Μου ήρθε, τώρα ξαφνικά στο μυαλό, ένα στιχάκι από τα ποιήματα που λέγαμε στο Δημοτικό: «Κρατάει η Ελλάδα κλώνο ελιάς, μα ξέρει,/ να σπέρνει κεραυνούς με τ’ άλλο χέρι». (Σ. Παναγιωτόπουλος – Ξανάνθισαν οι Δάφνες).

«Ακούραστη» σε εκπλήξεις η αρχαιολογική σκαπάνη, στη Νεκρόπολη των Αιγών, αυτή τη φορά, όπου αποκαλύφθηκε νέος ασύλητος τάφος. Δείτε το περίτεχνο Μακεδονικό σκάλισμα, στη λεπτομέρεια του κράνους της φωτογραφίας. Παρατηρώντας το, θυμήθηκα και διαβάστε πόσο προφητικός ήταν ο μαρτυρικός Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης (τότε ως Μητροπολίτης Δράμας – περίπου 110 χρόνια πριν), στον εθνικό του αγώνα κατά του Βουλγαρικού Κομιτάτου:

«Διά τον απλούστατον λόγον, ότι η κυρίως Μακεδονία ην και εστί και έσται χώρα καθαρώς ελληνική, ήτις, ίνα καταστή βουλγαρική, απαιτείται ουδέν ολιγώτερον ή αφ’ ενός μεν να στραγγαλισθή η Ιστορία και η εθνογραφία, αφ’ ετέρου δε να εξολοθρευθώσι τα τρία τέταρτα του λοιπού πληθυσμού αυτής και να κατασκαφώσιν όλα τα σχολεία και αι εκκλησίαι και σύμπασαι, μηδεμιάς εξαιρουμένης, αι κεντρικαί πόλεις της Μακεδονίας και επί τέλους να παραδοθώσιν εις το πυρ και τας φλόγας όλα τά μνημεία αρχαία, βυζαντινά, νεώτερα, μηδενός εξαιρουμένου, χωρίς να φεισθή τις μηδ’ αυτών των εν τοις σπλάγχνοις της γης κρυπτομένων, άτινα η σκαπάνη των αρχαιολόγων πολυάριθμα καθ’ εκάστην ανασύρει εκ των εγκάτων της γης και άτινα πάντα είναι ελληνικά, και τότε, αλλά μόνον τότε, όταν σβεσθώσι όλα τα φώτα της Ιστορίας και της Στατιστικής, της Γεωγραφίας και της Επιστήμης, τότε, όταν ή Μακεδονία καταστή απ’ άκρου εις άκρον εν μέγα κοιμητήριον νεκρών, μία άγρια έρημος, μία χώρα ερέβους άνευ ιστορίας, άνευ παρελθόντος, άνευ παρόντος, άνευ μέλλοντος, θα καταστή και χώρα βουλγαρική».

Και πριν τελειώσω καλά – καλά το παραπάνω σχόλιο, ιδού η νέα εκπληκτική είδηση για το σκελετό της Αμφίπολης. Φαίνεται, ότι το πλούσιο υπέδαφος της Πατρίδας μας αποφάσισε να μας “εκδικηθεί” για τα καλά, για όσα ανάξια συμβαίνουν -εδώ και χρόνια- στην …επιφάνεια.

«Όλοι τραβάνε το σχοινί και κάποια ώρα θα σπάσει… Η τρόικα τα θέλει όλα και τώρα, σαν να μην αντιλαμβάνεται το κλίμα που επικρατεί στην κοινή γνώμη και το τι ακριβώς είναι εφικτό και τι όχι. Η κυβέρνηση έχει μείνει από ανάσες και έπεσε θύμα υπερβολικών προσδοκιών που καλλιέργησε στην κοινή γνώμη. Η αντιπολίτευση συνεχίζει την τακτική των καταγγελιών και της ακραίας πόλωσης, χωρίς ίχνος σχεδίου και υπευθυνότητας. Οι αγορές χάνουν με ραγδαίο ρυθμό την εμπιστοσύνη τους στην Ελλάδα, ενώ όσοι ενδιαφέρονταν να επενδύσουν στη χώρα μας αρχίζουν να την εγκαταλείπουν.» Αυτά -μεταξύ άλλων- επισημαίνει σε κύριο άρθρο της η «Καθημερινή» κι εγώ (προφανώς και πολλοί από τους αναγνώστες μου) έχουμε βαρεθεί πια ν’ ακούμε, ότι τάχα φεύγει η Τρόικα και τα μνημόνια, αλλά η Τρόικα να έρχεται και να ξανάρχεται, αμετανόητα σκληρή και προκλητική σε βάρος μας, ενώ τα μνημόνια «ζουν και βασιλεύουν και τον …Έλληνα κυριεύουν». Πού κρύβεται -επιτέλους- η αλήθεια, ποια είναι και ποιος, πότε θα μας την πει;

Κρίνω ως επιεικώς και αυτόχρημα γελοίες διάφορες αναρτήσεις στα socila media, που διαρκώς προσπαθούν να μας τρομάξουν, άλλοτε προαναγγέλλοντας μεγάλες κακοκαιρίες, που ποτέ δεν έρχονται, άλλοτε επικείμενους τάχα πολέμους και παγκόσμια οικονομικά κραχ, προτρέποντάς μας μάλιστα να αποθηκεύουμε τρόφιμα μακράς διάρκειας («χωρίς πανικό όμως», τρομάρα τους), να αποσύρουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες και άλλα τέτοια …καταστροφικά. Ευνόητο είναι, ότι από κάτι τέτοιους δονκιχωτικούς «συναγερμούς» πάντοτε λείπει μια νηφάλια επιχειρηματολογία, που να τεκμηριώνει τον προαναγγελλόμενο …Αρμαγεδδώνα. Η επερχόμενη τρικυμία είναι μόνο στο ..κρανίο του συντάκτης της και ίσως και  στα κρανία των αφελών που σπεύδουν να κοινοποιήσουν και να αναπαραγάγουν τέτοια φληναφήματα.

Στη διαβόητη λίστα του ΟΠΑΠ, που κατατέθηκε από τη βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, περιλαμβάνεται το όνομα του γνωστού διαιτητή Ηλία Σπάθα. Η τηλεοπτική «Δίκη στο Σκάι» παρουσίασε το σχετικό έγγραφο, όπου βεβαιώνεται ότι το 2003 ο κ. Σπάθας κέρδισε στο στοίχημα το ποσό των 140.234 ευρώ. Η λίστα περιλαμβάνει 1200 ονόματα που κατέθεσαν βεβαιώσεις κερδών στην Εφορία και αποτελεί αντικείμενο δικαστικής έρευνας. Αθάνατο Ελληνικό ποδόσφαιρο… Των στημένων, της λουμπινιάς, της μπόχας και της λίγδας…

Ο τίτλος της παρακάτω διδακτικής ιστοριούλας, θα μπορούσε να έχει για τίτλο του το γνωστό «Ματαιότης, ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης…». Απολαύστε την:

Είναι απόγευμα και ο μπάρμπας, από ένα ωραίο νησάκι του Αιγαίου, έχει πάει για ψάρεμα στην αμμουδιά. Αφού ρίχνει την πετονιά του, ξαπλώνει προς τα πίσω, στηριζόμενος στους αγκώνες του και αρχίζει να αγναντεύει, περιμένοντας κάποιο τσίμπημα. Σε λίγο εμφανίζεται ένας επιχειρηματίας στην αμμουδιά, που είχε πάει βόλτα για να αποβάλει λίγο από το στρες που του δημιουργούσαν οι δουλειές του.

Βλέποντας τον ψαρά να ψαρεύει τόσο νωχελικά, τον πλησιάζει και του λέει:

-Δεν κάνεις καλά… Μ’ αυτό τον τρόπο δεν θα πιάσεις ψάρια. Πρέπει να βρέξεις κώλο, αν θέλεις να πιάσεις ψάρια.

-Για ποιο λόγο; τον ρωτάει ο ψαράς.

-Θα τα πουλάς και θα βγάζεις κέρδος.

-Για ποιο λόγο;

-Μετά από λίγο καιρό, με τα κέρδη, θα πάρεις δίχτυα, ώστε να πιάνεις περισσότερα ψάρια.

-Για ποιο λόγο; λέει και πάλι ο ψαράς.

Λίγο ενοχλημένος, ο επιχειρηματίας αποκρίνεται:

-Πιάνοντας περισσότερα ψάρια, θα μπορέσεις να πάρεις μία βάρκα και να βγάλεις περισσότερα χρήματα.

-Για ποιο λόγο; ξαναλέει ο ψαράς.

Έχει αρχίσει να του τη δίνει του επιχειρηματία, η μονότονη απάντηση του ψαρά, αλλά υπομονετικά του εξηγεί:

-Με τα χρήματα, θα αγοράσεις ένα μεγαλύτερο πλοίο και θα προσλάβεις ανθρώπους να σε βοηθούν!

-Για ποιο λόγο; ρωτάει και πάλι ο ψαράς.

Ο επιχειρηματίας είναι πλέον κατακόκκινος, γεμάτος θυμό!

-Μα δεν καταλαβαίνεις; Σε λίγα χρόνια θα έχεις έναν ολόκληρο στόλο από ψαράδικα, με πολλούς υπαλλήλους, που θα ψαρεύουν σε όλες τις θάλασσες του κόσμου, για λογαριασμό σου.

-Για ποιο λόγο;

-Έτσι, θα μπορέσεις να εισάγεις την εταιρεία σου στο χρηματιστήριο. Θα θησαυρίσεις και μετά, χωρίς να σκας, το μόνο που θα έχεις να κάνεις είναι να κάθεσαι στην αμμουδιά και να βλέπεις το ηλιοβασίλεμα!!

-Γιατί, τώρα τι κάνω;