Στα πεταχτά – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 11/11/2012

Με κατάρες, ύβρεις και αναθέματα υποδέχτηκαν οι πολίτες, στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, την ψήφιση του Μνημονίου Νο3. Και έλουσαν με τα «εξ αμάξης» όσους ψήφισαν «ναι». Ομολογώ ότι με τρόμαξε η ένταση και η έκταση των αντιδράσεων.

Πάντως και όσες πολιτικές δυνάμεις τάχτηκαν κατά του Μνημονίου (Συριζαίοι, Χρυσαυγίτες, Κομμουνιστές και …Καμμένοι αντάμα) δεν παρουσίασαν κάποια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση και λύση, για την έξοδό μας από την κρίση και το χρέος. Ούτε η επαναστατική «γυμναστική» είναι λύση φυσικά, ούτε η λαϊκίστικη «αγιαστούρα».

Ψαριανός και Οικονόμου της ΔΗΜ.ΑΡ. ήθελαν να ψηφίσουν «ναι» στο νέο Μνημόνιο και κάτι τέτοιο διέρρεε επί ημέρες. Έμειναν εκτός αιθούσης όμως, για να τους έχει …πατινή η τρικομματική Κυβέρνηση, στην περίπτωση που θα προέκυπταν κι άλλοι απρόβλεπτοι «αντάρτες» και κινδύνευε τελικά η κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Όταν ξεπεράστηκε το όριο των 151 θετικών ψήφων, μπήκαν μέσα και ψήφισαν… «παρών», εκ του ασφαλούς, για να μην πάνε κόντρα και στην κομματική τους γραμμή. Στοιχεία να το αποδείξω δεν έχω, αλλά είναι φως – φανάρι.

Νέες ταμειακές στριμούρες επιδαψιλεύει για τα ταμεία των Δήμων, το νέο Μνημόνιο. Και κλάααμα οι Δήμαρχοι, όπως και οι πέριξ αυτών Δημο-δίαιτοι.

Ένα λεπτό, αλλά κεφαλαιώδες ζήτημα πολιτισμού απασχολεί όσους επισκέπτονται το νεκροταφείο της πόλης μας. Όπως όλα δείχνουν στο χώρο, μόνο  επιμελημένη και σχολαστική ΔΕΝ είναι η καθαριότητα, που συνοδεύει τις εκταφές των νεκρών μας. Σε ανοιγμένους τάφους και πέριξ αυτών βρίθουν ακόμη και μακάβρια υπολείμματα, που προκαλούν βάναυσα, πέραν του ότι είναι και εστίες μόλυνσης. Ντροπή…

Υποθέτω ότι η οδός Μιχοπούλου μονοδρομήθηκε για να διευκολύνει την κυκλοφοριακή κίνηση πεζών και τροχοφόρων. Αντ’ αυτού όμως, και οι δυο πλευρές του συγκεκριμένου δρόμου χρησιμοποιούνται αυθαίρετα σαν …πάρκινγκ, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να κάνουν ούτε μια ολιγόλεπτη στάση τουλάχιστον τα φορτηγά που προμηθεύουν τα παρακείμενα καταστήματα. Οι γκρίνιες -επομένως- πολλές και δικαιολογημένες.

Κόνξες και τσιριτσάντζουλες άρχισαν να κάνουν οι Ευρωπαίοι, ως προς το εάν και πότε θα εκταμιευθεί η δόση του δανείου προς τη χώρα μας. Αφού μας έβαλαν πρώτα να σφαχτούμε σχεδόν και να ψηφίσουμε τα επαχθή μέτρα του νέου μνημονίου. Ούτε φίδι στον κόρφο της Κυβέρνησης, αν δεν είχε εξασφαλισμένα – προσυμφωνημένα τα ανταλλάγματα, για τις θυσίες των Ελλήνων. Αν και νομίζω ότι όλα αυτά είναι μπλόφες και τελικά όλα θα πάνε καλά.

Μέρκελ ημών,

η εν τοις Γερμανοίς,

αγιασθήτω το δάνειό σου,

ελθέτω η χορηγία σου,

ξεπατωθήτω οι οφειλέτες σου,

ως εν Ισπανοίς και επί της Greece.

Η είδηση: Νέα αύξηση στα τσιγάρα… (Να βγούμε κανένα Σαββατόβραδο, να κάνουμε κανένα …τσιγαράκι, ρε παιδιά.)

Άσε τη ζωή που κάνεις και ψάξε τη ζωή που χάνεις.

Στη φτώχεια ίσως σου λείπουν πολλά. Στην απληστία, όμως, σου λείπουν όλα.

Ο απαισιόδοξος παραπονιέται για τον άνεμο. Ο αισιόδοξος περιμένει τον άνεμο ν’ αλλάξει και ο ρεαλιστής ρυθμίζει τα πανιά.

«Μη μου περηφανεύεσαι και υψηλή θωρείσαι. Στην γειτονιά μου κάθεσαι και ξέρω τίνος είσαι». (Σμυρνέικο σκωπτικό δίστιχο – πάντοτε επίκαιρο).