ΔΕΛΤΙΟ ΘΥΕΛΛΗΣ – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 24/3/2013

Σύννεφα

Τα «μαύρα σύννεφα» για το (προδιαγεγραμμένο;) τέλος της Ευρωζώνης, δεν μαζεύονται μόνο πάνω από την Κύπρο και -συνεκδοχικά- πάνω από τον ουρανό της Ελλάδας.

Όπως αναφέρουν έγκυροι πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές, «η Κύπρος αποτελεί το νέο θύμα του ευρωπαϊκού ολοκαυτώματος, ενώ η 16η Μαρτίου του 2013, όπου αποφασίστηκε η άμεση δήμευση περιουσιακών στοιχείων των πολιτών, θα μείνει στην Ιστορία ως η ημερομηνία της αρχής του τέλους της Ευρωζώνης και του ευρώ…

Ένα βαρύ, σκοτεινό «πέπλο» φαίνεται να καλύπτει σταδιακά τον ουρανό της Ευρώπης, με αποτέλεσμα πολλοί να αναφέρονται δυστυχώς στην «αναβίωση του «ναζιστικού φαντάσματος» και της «χιτλερικής Γερμανίας».

Η μία χώρα μετά την άλλη, αφού οδηγείται στη χρεοκοπία, «διασώζεται» από τους δανειστές της, λεηλατείται δηλαδή ο δημόσιος και ο ιδιωτικός πλούτος της, εξαθλιώνεται, εξευτελίζεται και μετατρέπεται σε άβουλη αποικία.»

Αλήθεια, τι άλλο κακό μας περιμένει ακόμη;

Αλλάζουμε;

Προσωπικά, μετά τις γνωστές εξελίξεις στην Κύπρο, περιμένω πλέον ακόμη και τη χειρότερη των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων, στην Ευρωζώνη και στην Ελλάδα, αφού οι Γερμανοί δεν ορρωδούν προ ουδενός, προκειμένου να «γδύσουν» τους φτωχούς λαούς.

Αλλά δεν με στεναχωρεί αυτό… Πιστεύω εδραία μέσα μου, ότι τελικά θα τα καταφέρουμε, ακόμη και με δραχμή, ακόμη και με …γρόσι.

Εκείνο που με καταθλίβει όμως είναι, ότι τίποτε σοβαρό δεν γίνεται -με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης και όσων δεινών περνάμε- ώστε η χώρα να αλλάξει, το Κράτος να συμμαζευτεί, να βάλουμε φρένο στη λαμογιά, στη ρεμούλα και στη σπατάλη. Αυτά, όπως και ο εκ βάθρων εκσυγχρονισμός της πολιτικής μας ζωής, πρέπει να γίνουν πάση θυσία, για να ‘χουμε περισσότερες ελπίδες να βγούμε από την κρίση, να ξεχρεώσουμε και να διεκδικήσουμε μια καλύτερη ζωή, για μας και τα παιδιά μας.

Και πρέπει να κάνουμε από μόνοι μας την αλλαγή, χωρίς να μας το επιβάλει καμιά τρόικα και κανένας Γερμανός επικυρίαρχος.

Παν-κούρεμα;

Μπελάδες για τους έχοντες και κατέχοντες (την περασμένη Τρίτη το πρωί, πριν το ηχηρό «όχι» της Κυπριακής Βουλής):

«Η Κύπρος θα ανακάμψει σε 3 – 4 χρόνια, αντίθετα με την Ελλάδα», τονίζει σε συνέντευξή του στο newmoney.gr ο κ. Αιμίλιος Αυγουλέας, καθηγητής διεθνών οικονομικών αγορών στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου.

Ο κ. Αυγουλέας, υποστηρίζει ότι «το κυπριακό κούρεμα, διασώζει τη χώρα και όχι τις τράπεζες, σε αντίθεση με όσα έγιναν στην Ελλάδα», χαρακτηρίζει λάθος το γεγονός ότι επιβλήθηκε υψηλή εισφορά στις μικρές καταθέσεις, ενώ προβλέπει ότι «η συμμετοχή των ιδιωτών στις ζημίες από την υπερχρέωση των τραπεζών είναι μια μέθοδος που θα θεσμοθετηθεί σύντομα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και θα εφαρμοστεί σταδιακά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.»

Οι Ευρωπαίοι

Γράφει ο Μιχάλης Αγραφιώτης στο «Βήμα»:

«Ευθύνες δεν έχουν μόνο οι Γερμανοί, αλλά και οι Γάλλοι, που δεν παρεμβαίνουν στην πολιτική της Γερμανίας, αλλά και οι χώρες του Νότου που εκτός της Ελλάδας, δεν παρεμβαίνουν όλες μαζί για να αλλάξουν τη στάση των Βόρειων. Εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση η Ευρώπη θα βρεθεί σε ιδιαίτερα δεινή θέση, γιατί πάντα η αυταρχική πολιτική κράτα μέχρι 3 χρόνια το πολύ, μετά θα αντιδράσουν οι κοινωνίες γιατί εκτός της Γερμανίας, οι υπόλοιπες βιώνουν μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο λιτότητας και ανέχειας.

Το μόνο που έχουν καταφέρει να εξασφαλίσουν οι Ευρωπαίοι είναι κέρδη για τη Γερμανία, ούτε οι επιχειρήσεις ευνοήθηκαν, ούτε οι αγορές της, ακόμη και τα κεφάλαια που ευνοούνται δεν θα παραμείνουν στην Ευρώπη, αλλά θα μετακινούνται στο διεθνές στερέωμα.

Κατά τα άλλα η ανεργία καλπάζει, οι αγορές βρίσκονται σε δύσκολη φάση, η Ένωση δεν έχει να επιδείξει μια σοβαρότητα στο διεθνές γίγνεσθαι και το τελευταίο ατόπημα στη Κύπρο θα φέρει τα πάνω κάτω όχι μόνο στις αγορές, αλλά και στις ισορροπίες μεταξύ των κρατών και στων κοινωνιών.

Μια ενδεχόμενη έξοδος της Κύπρου από το Ευρώ με οικειοθελή αποχώρηση της ίδιας, μια ενδεχόμενη εφαρμογή του μέτρου κουρέματος των καταθέσεων σε μια άλλη χώρα, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πλήρη αποσταθεροποίηση της Ευρώπης με την ίδια την Γερμανία να κινδυνεύει να είναι πρώτη που θα βουλιάξει.

Όσο και αν φαίνεται περίεργο η Ελλάδα έχει περάσει ακόμη χειρότερα από αυτά που σχεδιάζουν να εφαρμόσουν στην Κύπρο. Κούρεμα καταθέσεων μπορεί να μην υπήρξε, από την άλλη έχουν δοθεί πολλαπλάσια χρήματα σε χαράτσια, έκτακτες εισφορές, φορολογίες, ΦΠΑ κ.α. Από την άλλη εκεί οι μεγαλοκαταθέτες θα κληθούν να πληρώσουν πολλά χρήματα, εδώ δεν πρόκειται γιατί ήδη έχουν φύγει στο εξωτερικό ή δεν έχουν φορολογηθεί ποτέ.

Από την Κύπρο φαίνεται ότι ξεκινά το ξεχαρβάλωμα της Ευρωζώνης. Για πρώτη φορά θα φανεί η ουσιαστική θέληση της Ευρώπης να ηρεμήσει τα πράγματα. Εάν οι ισχυροί δεν κάνουν υποχωρήσεις τότε οι εξελίξεις θα είναι αρνητικότατες και το Ευρώ μέσα σε ένα χρόνο θα έχει διαλυθεί.

Χρειάζεται άμεσα η ρευστότητα, εκτύπωση νέων νομισμάτων, διατήρηση χαμηλής φορολογίας, ανατροπή της ισχύουσας φιλοσοφίας και αλλαγές στις φοροεισπρακτικές δομές. Όχι μόνο της Ελλάδας, άλλα όλης της Ευρώπης. Το σημαντικότερο. Όλοι πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε με Ευρωπαϊκή συνείδηση. Αλλιώς καλύτερα να το διαλύσουμε…

Ας σκεφτούν τώρα οι κύριοι διαχειριστές της Ευρωζώνης να προβούν άμεσα στις ενέργειες αλληλεγγύης και κατανόησης μεταξύ των κρατών μελών και οι ισχυρότεροι που βασίζονται στις αγορές των αδύναμων να τους ενισχύουν στις δύσκολες στιγμές. Όταν η Ευρώπη ξαναγυρίσει στις αρχές της, τότε θα ξαναβρεί την παλιά της δόξα.»

Ξυπνήστε

Όλοι έσπευσαν -και ορθώς- να υπερασπιστούν τους Κύπριους και μη καταθέτες από το αιφνίδιο «κούρεμα» των οικονομιών τους, που άλλοι απεργάστηκαν γι’ αυτούς.

Για τα 400 χιλιάδες Ελληνικά νοικοκυριά, που δεν έχουν ούτε ένα μεροκάματο, για να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια τους, ποιός εξεγείρεται και ποιός μιλάει;

Γι’ αυτό το αποτρόπαιο φαινόμενο πείνας και δυστυχίας, ποιός πολιτικός, πλούσιος ή τραπεζίτης θέλει να κάνει κάτι;

Κι αν είναι άδικο το χειμαζόμενο Κράτος ν’ αρπάζει μέρος της αποταμίευσής σου, πόσο πιο άδικο είναι να καταδικάζουν -μέσω της ασιτίας- τα παιδιά σου σε αργό θάνατο;

Οι μύριες όσες αφυδατωμένες ελπίδες και προοπτικές γι’ αυτόν τον τόπο δεν περνάνε όλες μέσα από τις Τράπεζες και τα άθλια παιχνίδια των κερδοσκόπων.

Ξυπνήστε, ρεεεεε… Χειρότερα από το «κούρεμα» κεφαλαίων και καταθέσεων, τώρα πια «κουρεύονται» (με το δρεπάνι) χιλιάδες αθώοι κι ανήμποροι άνθρωποι.

Υποκριτές

Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το ναζιστικό χαιρετισμό (πανηγυρισμό ενός γκολ) του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Κατίδη, την ηθική και αθλητική εξόντωση του οποίου επιχειρεί όλη η επίσημη – υποκριτική Ελλάδα, με πιθανότερο σενάριο (αν επιμείνουν από δω και πέρα) να ρίξουν τον ανεγκέφαλο νεαρό -οριστικά και δια βίου- στην αγκαλιά του νεοφασισμού.

Αρκούμαι στο να παραθέσω ένα σχετικό άρθρο του Ηλία Κανέλλη στα «Νέα», με τίτλο «Φασιστοφάγοι», ως παρακάτω:

«Δεν είμαι ούτε φασίστας, ούτε νεοναζιστής και ούτε ρατσιστής αφού έχω ετεροθαλή αδελφό από το Πουέρτο Ρίκο, ενώ η οικογένειά μου είναι όλοι από τον Πόντο και έχει βιώσει με τον χειρότερο τρόπο τον ρατσισμό».

Η δήλωση του ποδοσφαιριστή Κατίδη της ΑΕΚ μοιάζει με κανονική δήλωση μετανοίας. Ε, και; Εμείς συνεχίζουμε να θέλουμε το κεφάλι του. Εγκλημάτησε.

Ποιο ήταν το έγκλημά του; Χαιρέτισε ναζιστικά μόλις έβαλε ένα γκολ. Τα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας λειτούργησαν και ιδού. Η ΕΠΟ τιμώρησε με ισόβιο αποκλεισμό από την εθνική ομάδα τον παίκτη, οι οπαδοί της ομάδας του στην πραγματικότητα του κόψανε την μπάλα, στο βαθύ ίντερνετ τον πέρασαν γενεές δεκατέσσερις και η γερμανική σκανδαλοθηρική «Μπιλτ» τον αποκάλεσε «χιτλερίσκο της Ελλάδας» ή κάτι τέτοιο.

Αποδόθηκε δικαιοσύνη; Αποδείχθηκε ότι η Ελλάδα έχει ισχυρά αμυντικά αντανακλαστικά έναντι του ρατσισμού και του ναζισμού, ώστε να μην ανέχεται ούτε τους συμβολισμούς του;

Ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Το ότι ο Κατίδης έπρεπε να τιμωρηθεί δεν χωρά αμφιβολία. Απόδοση δικαιοσύνης στις Δημοκρατίες, ωστόσο, δεν σημαίνει εξόντωση – ό,τι το σωφρονιστικό σύστημα εμπέδωσε με αγώνες και τόλμη για να καμφθούν οι συντηρητικές αντιρρήσεις (οι αριστεροί ας ξαναδιαβάσουν τον Φουκό, το «Επιτήρηση και τιμωρία»), η συλλογική κρίση το έχει γραμμένο: η συλλογική κρίση ψάχνει αποδιοπομπαίους για να τους λιντσάρει.

Από την άλλη, οι Έλληνες έχουν ανεχθεί τον ρατσισμό, ακόμα και στις βίαιες εκδοχές του, ως κυρίαρχο λόγο. Ο εθνολαϊκισμός και ο εθνοχουλιγκανισμός ήταν κυρίαρχη ιδεολογία την περίοδο της ευμάρειας, αλλά δεν μας απασχολούσε ιδιαίτερα – τότε, βλέπετε, κερδίζαμε.

Θυμηθείτε. Το καλοκαίρι του 2004, μετά την κατάκτηση του Euro στο ποδόσφαιρο, πλήθη ξεχύθηκαν στους δρόμους, δέρνοντας και μαχαιρώνοντας αλλοδαπούς, ενώ το σύνθημα «Δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ…» δονούσε, πρωτίστως, τις κερκίδες. Στις 26 Αυγούστου 2004, οι θεατές του τελικού αγώνα πόλο γυναικών, στον οποίο η Ιταλία νίκησε την Ελλάδα, τραγουδούσαν τον ελληνικό εθνικό ύμνο στην απονομή, μάλιστα μπροστά στον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, που δεν αντέδρασε. Ο τότε αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, στις 27 Αυγούστου 2004, αναφερόμενος στους Κεντέρη – Θάνου, προέτρεπε να μη «βγάζουμε τα μάτια μας με τα ίδια μας τα χέρια». Αυτά, και άλλα πολλά, τότε, δεν επέσυραν την οργή μας. Τα διακινούσαν ισχυροί, νικητές, πολλοί. Κάτι χειρότερο: μας εξέφραζαν. Πιστεύαμε ότι μας βοηθούσε το ακαταμάχητο ελληνικό DNA – ο Πρωθυπουργός το πιστεύει ακόμα.

Από τότε, άλλαξαν πολλά. Ο ριζοσπαστικός εθνικιστικός εξτρεμισμός βρήκε κομματική έκφραση, ενώ μεγάλο τμήμα του πολιτικού κόσμου, χωρίς προτάσεις διεξόδου από την κρίση, δίνει νόημα στον εύκολο αντιφασισμό, στη φασιστοφαγία. Ό,τι κατάπινε τότε, τώρα το προγκάρει επιδεικτικά.»